Τεμπελιά
- ανεμελιά - πονηριά ;
Το
ενδιαφέρον των ζώων δεν περιορίζεται μόνο πώς να λύνουν δύσκολα μαθηματικά
προβλήματα, αλλά και πώς να αντιμετωπίζουν δυσκολίες που απαιτούν κάποια
“εξυπνάδα” ή πονηριά.
Ο σ ί
λ ο υ ρ ο ς, ένα ψάρι που ζει στα γλυκά νερά ασχολείται πώς θα μπορέσει χωρίς
κόπο να συλλάβει την τροφή του. Χώνεται λοιπόν μέσα στο βούρκο και αφήνει έξω
μόνο τα μουστάκια του. Τα μικρά ψάρια ξεγελιούνται και τα νομίζουν για
σκουλήκια. Προσπαθώντας λοιπόν να καταβροχθίσουν τα μουστάκια του σίλουρου
καταβροχθίζονται από εκείνον.
Ο μ υ
ρ μ η κ ο λ έ ω ν, μικρό ζώο που θέλει να του έρχεται το φαγητό στο στόμα χωρίς
κόπο, σκάβει ένα λάκκο τον οποίο στρώνει στις πλευρές γύρω-γύρω με άμμο. Όταν
προετοιμαστεί έτσι, ξαπλώνει στο κέντρο, σκεπάζεται με άμμο και περιμένει τα
θύματά του. Τα ανύποπτα μυρμήγκια αναζητώντας την τροφή τους φθάνουν στο χείλος
του λάκκου, όπου με πολύ όρεξη τα περιμένει ο πανούργος μυρμηκολέων. Μερικά
όμως μόλις αντιληφθούν τον κίνδυνο προσπαθούν να ξεφύγουν, αλλά δεν το κατορθώνουν
γιατί το πονηρό ζώο με το κεφάλι του, που μοιάζει σαν φτυάρι, τους ρίχνει
“φτυαριές” από άμμο, ώστε τα μυρμήγκια ζαλισμένα και τσακισμένα υποκύπτουν.
Μια
παράξενη ακρίδα της Αφρικής κρέμεται από ένα κλαδί, ανοίγοντας τα ασπροκόκκινα
φτερά της σαν βεντάλια με τόση τέχνη, ώστε καθένας νομίζει πως πρόκειται για
ένα αθώο και ωραίο άνθος. Τα πόδια της εφοδιασμένα με πριονωτά δόντια έχουν
υποπράσινο χρώμα, σαν φύλλα. Τι ευκαιρία για τις πεταλούδες, που ζητούν τα
ωραία λουλούδια για να ρουφήξουν το νέκταρ τους! Αλλά και τι ευκαιρία για το
πονηρό αυτό ζώο, που μόλις το πλησιάζουν, τις κατακομματιάζει με τα
πριονωτά του πόδια.
Πόσων
ειδών τεχνάσματα και «πονηριές» συμβαίνουν στη φύση! Όλα αυτά βέβαια τα είπαμε,
όχι για να μιμηθούμε την πονηριά τους, που αν θέλουμε να συγκριθούμε με αυτά,
ασφαλώς θα τα ξεπεράσουμε. Κάναμε λάθος μιλώντας για δόλο στη φύση, γιατί
θελήσαμε να κρίνουμε τα ζώα με ανθρώπινα μέτρα. Αυτό όμως δεν είναι σωστό. Στα
άλογα ζώα είναι άγνωστες οι έννοιες δικαιοσύνη και αδικία, αλήθεια και ψέμα. Γι’
αυτά μπορεί να γίνει λόγος μόνον μεταξύ των ανθρώπων που έχουν λογική, είναι
ελεύθερες προσωπικότητες και μπορούν να κρίνουν κάθε πράξη τους.
Τα
έμβια όντα είναι προικισμένα από τη Σοφία,
έτσι που να εξασφαλίζεται η διατήρησή τους στη γη.
