Ο πειρασμός της ευημερίας.

Κατ' αρ­χή, ο λόγος του Θεού δεν εναντιώνεται στην απόκτηση χρημάτων. Ο ί­διος ο Ιησούς μας υποσχέθηκε ότι, ε­φόσον γι' Αυτόν εγκαταλείψουμε πα­τέρα, μητέρα, τέκνα, σύζυγο, αδέλφια, οικία, θα μας δώσει Εκείνος, καινούρ­γιους πνευματικούς συγγενείς και ε­κατονταπλάσια αγαθά, αλλά με διωγ­μούς, σ' αυτή τη ζωή και ύστερα ζωή αιώνια. Όταν εμείς, βέβαια, καταφύ­γαμε με πίστη στον Χριστό, δεν το κά­ναμε αυτό για ν' αποκτήσουμε άφθονα υλικά αγαθά, αλλά γιατί νιώσαμε την πνευματική μας δυστυχία, την τρομε­ρή αμαρτωλότητα μας και τον άμεσο κίνδυνο, να πεθάνουμε και να ριχτού­με στην αιώνια κόλαση. Ήρθαμε στον Ιησού Χριστό, βρήκαμε την πραγματι­κή μας ευτυχία, την άφθονη συγχώρη­ση με την πίστη στο, χυμένο για λογα­ριασμό μας, αίμα Του και το πέρασμά μας, από τον πνευματικό θάνατο στην αιώνια ζωή.

Όταν εμείς προτάσσουμε, την αναζήτηση της Βασιλείας του Θεού και την επικράτηση της δι­καιοσύνης Του, που συμπεριλαμβάνει, την τιμωρία του γιου του Θεού στην θέση του καθενός μας, τότε είναι χα­ρά του Θεού να μας χαρίσει όλες τις ευλογίες Του. Ο άνθρωπος ο πιστός δεν θα δυστυχήσει. Αντίθετα θα ενερ­γήσει. Δεν εξαρτάται όμως, η παρα­μονή του στο έδαφος της πίστης στο Θεό, από τις υλικές ευλογίες. Και χω­ρίς αυτές, εξακολουθεί ν' ακολουθεί τον Χριστό. Ο άνθρωπος, που θέτει σαν σκοπό της ζωής του την εξασφά­λιση της ευημερίας του, ή θέτει αυτήν σαν προϋπόθεση, για να συνεχίζει να πιστεύει στο Θεό, πέφτει σε πειρασμό με, καταστρεπτικές γι' αυτόν, συνέπει­ες.

Μέσα στην αφθονία υλικών α­γαθών κι όταν μάλιστα αυτά αποκτού­νται χωρίς ιδρώτα, υπάρχει ο κίν­δυνος, αν δεν επαγρυπνήσουμε να ξεφύγουμε από το δρόμο του Θεού. Στους φτωχούς πρόσφυγες Ισραηλί­τες που επρόκειτο να κατακτήσουν τη γη της επαγγελίας, ο Θεός το τό­νισε ιδιαίτερα: «Και όταν Κύριος ο Θε­ός σου σε φέρη εις την γήν , την οποία ώμοσε προς τους πατέρας σου, προς τον Αβραάμ και προς τον Ισαάκ, και προς τον Ιακώβ, δια να δώση εις σε πόλεις μεγάλας και καλάς, τας οποίας δεν έκτισας, και οικίας πλήρεις πά­ντων των αγαθών, τας οποίας δεν εγέ­μισας και φρέατα ηνοιγμένα, τα οποία δεν ήνοιξας, αμπελώνας και ελαιώνας, τους οποίους δεν εφύτευσας, αφού φάγης και χορτάσης, πρόσεχε εις σε­αυτόν μήποτε λησμονήσης τον Κύ­ριον, όστις σε εξήγαγεν εκ γής Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείας» (Δευτ.ς:10-12). Ο ίδιος κίνδυνος υφί­σταται και για όσους από μας, βγήκα­με από την δουλεία της αμαρτίας και οδηγηθήκαμε στη σωτηρία του Ιησού Χριστού κι απολαμβάνουμε όλα τα συνεχόμενα με την σωτηρία. Και πράγματι ο Ισραήλ έφαγε, χόρτασε, πάχυνε και λησμόνησε το Θεό, τον Πλάστη και Ελευθερωτή τους. «Ο δε Ιεσουρούν επαχύνθη, και απελάκτι­σεν τότε ελησμόνησε τον Θεόν τον πλάσαντα αυτόν και κατεφρόνησε τον Βράχον της σωτηρίας του» (Δευτ.λβ:15).

Ο Θεός, μάλιστα, μας προει­δοποιεί ότι, ο πλούτος και η ευημερία στα χέρια των ανόητων ανθρώπων, (και τέτοιοι είναι όσοι εξακολουθούν ν' αρνούνται να δεχθούν τη δωρεάν σω­τηρία στο πρόσωπο του Χριστού), κα­κό μόνο τους κάνει. «Διότι η αποστα­σία των μωρών θέλει θανατώσει αυτούς, και η αμεριμνησία (σε μια ξέ­νη μετάφραση είναι η ευημερία) των αφρόνων, θέλει αφανίσει αυτούς» (Πα­ρ.α:32).

Ο άνθρωπος του Θεού αντι­λαμβάνεται την ολισθηρή θέση, των ευρισκομένων στα άκρα της οικονομι­κής κατάστασης, γι' αυτό και ζητάει α­πό τον Θεό να τον προστατεύσει απ' αυτά. «Δύο ζητώ παρά Σου μην αρνη­θής ταύτα εις εμέ πριν αποθάνω, μα­ταιότητα και λόγον ψευδή απομά­κρυνε απ' εμού, πτωxείαν και πλούτον μη δώσης εις εμέ, τρέφε με με αυτάρ­κη τροφήν , μήποτε χορτασθώ και σε αρνηθώ, και είπω, τις είναι ο Κύριος; ή μήπως ευρεθείς πτωxός κλέψω, και λάβω το όνομα του Θεού μου επί μα­ταίω» (Παρ.λ:9).

Ο λόγος του Θεού, θέλει ν' απομακρύνει τελείως μέσα από τη σκέψη μας, την επιθυμία να συγκεντρώσουμε πλήθος υλικών α­γαθών. Αν το επιδιώξουμε, θα βρε­θούμε σε λάθος έδαφος και ως εκ τούτου, η ζημιά μας θάναι μεγάλη. «Ο πιστός άνθρωπος θέλει έχει πολλήν ευλογίαν αλλ' όστις σπεύδει να πλουτήση, δεν θέλει μείνει ατιμώρη­τος» (Παρ.κη:20).

Πολλοί άνθρωποι σήμερα δο­κιμάζουν την τύχη τους αγοράζοντας λαχεία, ή συμπληρώνοντας ΠΡΟ-ΠΟ, ή ΛΟΤΤΟ. Ακόμα και μερικοί χριστια­νοί, τους μιμούνται και είναι βέβαιοι ό­τι, αν βγουν τυχεροί, θα κάνουν σοφή χρήση των κερδών τους. Αγνοούν ό­μως ότι, αυτομάτως θα μετακινηθούν σ' άλλο κοινωνικό επίπεδο και μάλλον θα χάσουν και αυτά που έμαθαν για τον Χριστό. «Και είπεν ο Ιησούς προς του μαθητές αυτού, αληθώς σας λέγω ότι, δυσκόλως θέλει εισέλθει πλού­σιος εις την βασιλείαν των ουρανών» (Ματθ.ιθ:23) .

Όπως η κάθε αμαρτία γαργα­λίζει και εξαπατάει τον άνθρωπο, το ί­διο και ο πειρασμός της ευημερίας, που είναι συνυφασμένη με τον υλικό πλούτο, ξεγελάει τον άνθρωπο, κι ενώ του υπόσχεται πολλά, του τα παίρνει όλα. Ο άνθρωπος, που ενδίδει σ' αυτό τον πειρασμό, σκληρύνει την καρδιά του και καταλήγει σε πνευματική στει­ρότητα.

Ο λόγος του Θεού δεν μπορεί να καρποφορήσει μέσα του, διότι δεν τον αφήνουν τα αγαθά της καρδιάς του. «Και οι εις τας ακάνθας σπειρό­μενοι είναι ούτοι, οίτινες ακούουσι τον λόγον, και αι μέριμναι του αιώνος τού­του, και η απάτη του πλούτου, και αι ε­πιθυμίαι των άλλων πραγμάτων εισερ­χόμεναι συμπνίγουσι το λόγον, και γί­νεται άκαρπος» (Μάρκ.δ:18-19).

Σήμερα η ζωή είναι μια καθα­ρή πρόκληση. Τα τεχνολογικά επι­τεύγματα είναι αναρίθμητα. Άφθονα αγαθά προσφέρονται στην καταναλω­τική κοινωνία και υπόσχονται ότι, θα χαρίσουν στον άνθρωπο την άνεση και την ευημερία. Και μέχρι ενός σημείου το επιτυγχάνουν. Συγχρόνως όμως γεμίζουν την καρδιά του ανθρώπου με άγχος. Σωστά το εκφράζει στους κα­θημερινούς διάλογους: "Όλο τρέχω και δεν φθάνω". Δεν φθάνει στο ποθη­τό του σημείο. Δεν χτυπάει στο στόχο του. Η καρδιά του με τις ατέρμονες διαστάσεις, δεν γεμίζει με τα φαιδρά του κόσμου τούτου. Ο Χριστιανός δεν πρέπει να ξεχνάει ότι, την ευημερία, που υπόσχεται ο Σατανάς με την συσσώρευση πλούτου και υλικών αγα­θών, ακολουθούν ανύποπτοι και ι­σχυροί πειρασμοί και καλοστημένες παγίδες. Ας δώσουμε την δέουσα προσοχή στο λόγο του Θεού: «Διότι δεν εφέραμεν ουδέν εις τον κόσμον, φανερόν ότι ουδέ δυνάμεθα να εκφέ­ρωμεν τι. Έχοντες δε διατροφάς και σκεπάσματα, ας αρκώμεθα εις ταύτα. Όσοι δε θέλουσι να πλουτώσι, πί­πτουσι εις πειρασμόν και παγίδαν, και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους αν­θρώπους εις όλεθρον και απώλειαν» (Α' Τιμ.ς: 7-9).

Η ευημερία, που είναι ο στό­χος κάθε φυσικού ανθρώπου, μπορεί να γίνει πειρασμός και του χριστιανού. Βεβαιότατα και ο πιστός άνθρωπος, έ­χει από Θεού το δικαίωμα να απολαμ­βάνει τα νόμιμα και βασικά πράγματα τούτης της ζωής, στο μέτρο που Εκεί­νος κρίνει για τον καθένα. Δεν πρέπει όμως, να μας διαφεύγει το γεγονός ό­τι, η εξασφάλιση υλικών ευλογιών ε­γκυμονεί πάντοτε κινδύνους, εάν ολιγωρήσουμε. Εάν αποβάλουμε το νου του Χριστού, ο κίνδυνος να χαθούμε είναι άμεσος. Τότε αναπόφευκτη θά­ναι η τιμωρία μας, εάν επιζητούμε με κάθε τρόπο, τον πλουτισμό και την ευη­μερία μας. Είναι αρκετά δύσκολο, να θέλουμε νάχουμε μια άνετη ζωή και να πάμε στον ουρανό. Η επιθυμία του πλούτου καθιστά στείρο και άγονο το έδαφος της καρδιάς μας. Ο πειρα­σμός της ευημερίας και του πλούτου, θα μας οδηγήσει σε απροσδόκητους νέους πειρασμούς και θα μας εμπλέ­ξει σε παγίδες, γεγονός που θα μας κάνει που θα πονέσουμε πολύ, και δεν θα μπορέσουμε να απαγκιστρωθούμε από κει, παρά μόνο με τη χάρη του Θεού.