Β’ Κορ.ε:10 Διότι πρέπει πάντες να εμφανισθώμεν
έμπροσθεν του βήματος του Χριστού, διά να ανταμειφθή έκαστος κατά τα πεπραγμένα
διά του σώματος καθ' α έπραξεν, είτε αγαθόν είτε κακόν.
Ματθ.ιβ:36 Σας λέγω δε ότι διά πάντα λόγον αργόν, τον
οποίον ήθελον λαλήσει οι άνθρωποι, θέλουσιν αποδώσει λόγον δι' αυτόν εν ημέρα
κρίσεως.
Η κρίση των πιστών.
Γιατί οι πιστοί πρέπει να αντιμετωπίσουν μια τελική κρίση
εάν ο Χριστός πλήρωσε για τις αμαρτίες τους;
1. Η κρίση δεν είναι το ίδιο με την τιμωρία. Η τιμωρία της
αμαρτίας είναι ο αιώνιος, ατελεύτητος θάνατος, αλλά οι πιστοί έχουν αιώνια ζωή (Ρωμ.ς:23).
Ωστόσο, η Γραφή λέει ότι ο Θεός θα κρίνει τους πιστούς (Ματθ.ιβ:36,
Β’ Κορ.ε:10).
2. Ακριβώς όπως υποφέρουμε τις συνέπειες των αμαρτιών μας,
εδώ στη γη, ακόμα κι αν είμαστε συγχωρεμένοι, ίσως η τελική συνέπεια να είναι
μια βαθιά κατανόηση του πόσο οι αμαρτίες μας έβλαψαν τον Θεό (Γέν.ς:5-6).
Φαίνεται σωστό, ότι θα έχουμε την ευκαιρία να εκφράσουμε τη
θλίψη μας για τις αμαρτίες που παραβλέψαμε εδώ στη γη.
3. Ο Ιησούς υπόσχεται να εξαλείψει κάθε δάκρυ στον ουρανό
(Αποκ.κα:4). Ίσως τα τελευταία μας
δάκρυα θα είναι κατά την τελική κρίση. Πόσο υπέροχο να ξέρουμε ότι δεν θα
κουβαλάμε αυτό το βάρος στην αιωνιότητα.
Όταν σταθούμε στο βήμα του Χριστού, ο Κύριος θα μας εξηγήσει
ότι τα ονόματά μας γράφτηκαν στο εξαιτίας όσων έκανε για μας (Α’ Ιωάν.β:1, Αποκ.κ:11-12).
Αμήν!
