ΕΡΩΤΗΣΗ:
Έχω σωθεί εδώ και λίγο
καιρό. Όταν ήμουν στο Ναυτικό, πριν αρκετά χρόνια, πήρα μερικά εργαλεία και
εξοπλισμό αξίας περίπου δύο χιλιάδων ευρώ. Όλοι το έκαναν και οι αστυνομικοί
απλά έκαναν τα στραβά μάτια. Μου έχουν πει ότι δεν χρειάζεται να τα επιστρέψω,
επειδή η Αγία Γραφή λέει ότι «η κρίση ξεκινά από τον οίκο του Θεού» εννοώντας
ότι εφόσον ο Θεός έχει συγχωρέσει τις αμαρτίες του παρελθόντος μου, εγώ δεν θα
κριθώ για αυτές που διέπραξα πριν σωθώ. Ωστόσο, εγώ δεν αισθάνομαι και τόσο
καλά με αυτό, αλλά ο αδελφός επέμενε ότι αυτό είναι που διδάσκει η Αγία Γραφή.
Έχει δίκιο, ή πρέπει να επιστρέψω τα πράγματα που πήρα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Υπάρχει η αίσθηση, που είναι αλήθεια, ότι δεν θα κριθούμε
για τις αμαρτίες που διαπράξαμε πριν τη σωτηρία. Είναι καλυμμένες με το αίμα
του Ιησού. Ευχαριστώ τον Θεό για τη χάρη και το έλεός Του, που είναι δωρεάν και
απεριόριστα!
Ωστόσο, η άλλη πλευρά του νομίσματος είναι η εξής: αν έκλεψες
κάτι πριν σωθείς, τώρα που σώθηκες αμαρτάνεις κάθε μέρα που κρατάς αυτό που
έκλεψες. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος που να μπορείς να πεις ότι τα κλοπιμαία δικαιωματικά
είναι δικά σου. Ανήκουν στο Πολεμικό Ναυτικό. Ως εκ τούτου, κρατώντας τα τώρα,
γίνεσαι κλέφτης τώρα! Χωρίς συζήτηση, θα πρέπει να επιστρέψεις στο Πολεμικό
Ναυτικό ό, τι έκλεψες.
Είναι βαθιά πεποίθησή μου ότι ένα χρέος παραμένει χρέος που πρέπει
να καταβληθεί είτε αυτό δημιουργήθηκε πριν ή μετά την σωτηρία. Αν το πρέπει «να αρχίση η κρίσις από του οίκου του Θεού»
(Α’ Πέτρ.δ:17), σημαίνει ότι δεν έχουμε καμία ευθύνη για τις πράξεις μας πριν
σωθούμε, τότε αυτό θα σήμαινε ότι αυτόματα είμαστε ελεύθεροι από χρέη,
απαλλαγμένοι από οποιεσδήποτε υποσχέσεις είχαμε κάνει στο παρελθόν, απαλλαγμένοι
από οποιαδήποτε ευθύνη για την οικογένειά μας ή για οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο ή κατάσταση
πριν σωθούμε. Θα μπορούσαμε να σκίσουμε γραμμάτια, συναλλαγματικές, άδειες
γάμου, πληρωμές υποθηκών, και όλα θα ξεκινούσαν εκ νέου με τη σωτηρία μας. Αλλά
αυτή είναι μια λάθος ερμηνεία του Α’ Πέτρ.δ:17.
Αυτό το εδάφιο απλά σημαίνει ότι ο Θεός θα ασχοληθεί με την
αμαρτία στη ζωή του χριστιανού. Και αν ο
Θεός δεν προσπεράσει τα δικά Του παιδιά και τα αφήσει να συνεχίσουν με αμαρτία,
σκεφτείτε πόσο τρομερή θα είναι η κρίση για εκείνους που απορρίπτουν το
Ευαγγέλιο. Το τελευταίο κομμάτι αυτού του εδαφίου λέει, «και αν αρχίζη [η κρίση] πρώτον
αφ' ημών, τι θέλει είσθαι το τέλος των απειθούντων εις το ευαγγέλιον του Θεού;».
Η αποκατάσταση ήταν πάντα μια θεμελιώδης διδασκαλία της
εκκλησίας του Θεού. Μπορεί να φαίνεται ξεπερασμένο σε κάποιους, αλλά στηρίζεται
σταθερά στο λόγο του Θεού. (Λευιτ.ς:1-5; Ιεζεκ.λγ:14-16.)
Ο Ζακχαίος είπε στον Ιησού, «και εάν εσυκοφάντησά τινά εις τι, αποδίδω τετραπλούν». Ο Ιησούς ανταποκρίθηκε
σ’ αυτή την υπόσχεση επανόρθωσης, λέγοντας: «Σήμερον έγεινε σωτηρία εις τον οίκον τούτον» (Λουκ.ιθ:8-9). Η πραγματική
μετάνοια περιλαμβάνει την αποκατάσταση όλων των πραγμάτων που είναι δυνατό να αποκατασταθούν.
Πώς μπορεί κανείς να δικαιολογεί την παραμονή ενός εργαλείου
του γείτονά στο σπίτι του, λέγοντας, «μπορώ να το κρατήσω τώρα – το είχα
δανειστεί πριν σωθώ»; Πόσο παράλογο! Ωστόσο, είναι η ίδια λογική που
χρησιμοποιεί ο φίλος σου.
Δεν νομίζω ότι κάποιος μπορεί να είναι εντάξει με το Θεό, αν
δεν κάνει ό, τι μπορεί για να πληρώσει τα του και να επιστρέψει ό, τι έχει πάρει άδικα. Δεν
θα ήθελα να αντικρίσω τον Θεό και η συνείδησή μου να με ελέγχει για κάτι που
έχω άδικα κατακρατήσει.
Ναι, η χάρη του Θεού είναι θαυμαστή, καλύπτει το παρελθόν
και συγχωράει όλες τις αμαρτίες μας. Αλλά είναι σημαντικό να βλέπουμε και τις
δύο πλευρές του νομίσματος και να καταλάβουμε ότι αν κάποιος δεν έχει
μετανοήσει, δεν θα συγχωρεθεί και η αποκατάσταση είναι ο καρπός της πραγματικής
μετάνοιας.
