ΕΡΩΤΗΣΗ:
Γιατί συμβαίνει αυτό, όταν ο σύζυγός μου κι εγώ τα πάμε καλά,
κρυώνω πνευματικά και απομακρύνομαι από την εκκλησία, ενώ όταν ο σύζυγός μου
(είναι άπιστος) σταματάει τη δουλειά, με εγκαταλείπει ή προκαλεί πρόβλημα, τότε
προσεύχομαι και επιστρέφω στην εκκλησία. Αυτή τη στιγμή με έχει εγκαταλείψει,
κι εγώ προσεύχομαι και υπηρετώ τον Θεό. Αλλά φοβάμαι, ότι όταν επιστρέψει, θα
χάσω πάλι τον Θεό, όπως πάντα. Υπάρχει κάτι που μπορείτε να μου πείτε για να με
βοηθήσετε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Το πρόβλημά σου είναι ότι δεν αγαπάς αληθινά τον Ιησού. Αν
τον αγαπούσες πραγματικά, όπως θα έπρεπε, θα ήταν ο πρώτος στη ζωή σου με ήλιο
και βροχή, μέρα και νύχτα, με χρήματα ή χωρίς χρήματα, με σύζυγο ή χωρίς
σύζυγο. Θα ήταν τα πάντα για σένα και κανένα άλλο άτομο ή περιστάσεις της ζωής δεν
θα μπορούσε να μπει ανάμεσά σας.
Όπως είσαι τώρα, είσαι εξαιρετικά ανώριμη, εγωκεντρική, που
προσεύχεσαι και υπηρετείς τον Κύριο μόνο όταν βρίσκεσαι σε μπελάδες. Το θέλημά σου,
δεν είναι πλήρως παραδομένο στον Κύριο. Θα ήθελα να διαβάσεις προσεκτικά τις
παρακάτω παραγράφους και να δεις αν δεν σε περιγράφουν, γιατί αυτά τα πράγματα
σχεδόν αμετάβλητα συνοδεύουν μια κατάσταση καρδιάς, όπως η δική σου.
1. Δεν παρακολουθείς πιστά την εκκλησία,
επιτρέποντας σε οποιαδήποτε επιθυμία της σάρκας, όπως εκδρομές στο βουνό ή στη
θάλασσα, ψάρεμα, κυνήγι, θέατρο, κινηματογράφος, λούνα παρκ, επίσκεψη σε φίλους,
να είναι πιο σημαντικό για σένα από το να έρθεις στον οίκο του Κυρίου κα να Τον
δοξάσεις.
2. Δεν δίνεις με πιστότητα το δέκατό σου, αλλά
δίνεις μόνο όταν κάτι σου περισσέψει αφού έχεις πληρώσει όλες τις υποχρεώσεις
σου και έχεις αγοράσει ό, τι θέλεις. Ξεχνάς φαίνεται ή αγνοείς εδάφια της
Γραφής όπως: Παρ.γ:9-10, Μαλ.γ:8-11, Λουκ.ις:9-13.
3. Δεν έχεις πραγματική, κανονική ζωή προσευχής. Δεν έχεις την επιθυμία να
προσεύχεσαι καθημερινά, όσο για τη νηστεία, λες ότι σε πιάνουν «τρομεροί
πονοκέφαλοι», και έτσι δεν έχεις πραγματικά καμία προσωπική σχέση με τον Θεό.
4. Δεν έχεις βάρος για χαμένες ψυχές. Ψυχές
πεθαίνουν τριγύρω σου, αλλά δεν έχεις ακόμα ανοίξει το στόμα σου να τους
μιλήσεις για τον Ιησού. Εύκολα πιάνεις κουβέντα μαζί τους, αυτές τις φτηνές
συζητήσεις, αλλά ντρέπεσαι να αναφέρεις τον Κύριο, και όταν τύχει να το κάνεις,
είσαι σε δύσκολη θέση και μάλλον απολογείσαι.
5. Κρυφά, θα ήθελες να μην είσαι αναγκασμένη να
ακολουθείς τα πρότυπα αγιασμού της εκκλησίας σου. Στις περιόδους που αισθάνεσαι
ότι έχεις κρυώσει και απομακρύνεσαι από την εκκλησία, γρήγορα επαναφέρεις τις παλιές
κοσμικές σου συνήθειες όπως το στυλ, γενικά, των μαλλιών σου, να φοράς κοσμήματα
και μακιγιάζ, τηλεόραση ή σινεμά. Ακόμα κι όταν λες ότι επανέρχεσαι και
προσεύχεσαι και υπακούς τον Θεό, θα προτιμούσες η εκκλησία σου να μην ήταν τόσο
αυστηρή!
6. Δεν σου αρέσει να διαβάζεις το λόγο του Θεού,
ούτε να ακούς υγιή διδασκαλία. Θα προτιμούσες μάλλον να ακούς ιστοριούλες, εμπειρίες,
κάτι ελαφρύ, φαντασμαγορικό, σύντομο και στοργικό. Το περισσότερο που μπορείς
να πάρεις είναι «κηρυγματάκια για χριστιανούληδες». Το φτωχό, ευαίσθητο στομάχι σου δεν αντέχει
τίποτε άλλο από το γάλα του λόγου του Θεού, και μάλιστα αποβουτυρωμένο! Ένα
πλήρως ανεπτυγμένο δογματικό κήρυγμα σε αρρωσταίνει.
7. Δεν πας στην εκκλησία για να λατρεύσεις τον Θεό,
αλλά για να ψυχαγωγηθείς. Κάθεσαι εκεί όπως ένα κακομαθημένο παιδί που
περιμένει να το ταΐσουν με το κουτάλι. Δεν «εισέρχεσαι
εις τας πύλας αυτού εν δοξολογία», ούτε «εις τας αυλάς αυτού εν ύμνω». Φυσικά θέλεις να είσαι ευλογημένη,
αλλά δεν θέλεις να ευλογήσεις. Ενθουσιάζεσαι μόνο όταν και εάν η συνάθροιση
είναι φορτισμένη συναισθηματικά από την λατρεία των άλλων προς τον Θεό. Τότε, όταν
η παρουσία του Θεού αρχίσει να κινείται, επιτρέπεις να τρέξει ένα δάκρυ ή δύο,
ώστε να μπορείς να πάρεις την ευλογία που κάποιος άλλος προσευχήθηκε.
Μπορεί να νιώθεις ότι είμαι λίγο επικριτικός για σένα, αλλά
είναι πιθανό να μην είσαι πολύ μακριά απ’ αυτό που ο Θεός θέλει να είσαι.
Παρόλα αυτά, είμαι βέβαιος ότι τα παραπάνω σου ταιριάζουν σε μεγάλο βαθμό. Και
όσο ένα ή περισσότερα από αυτά τα επτά σημεία ισχύουν για σένα, θα παραμένεις
μια ανώριμη, ασταθής Χριστιανή.
Τι πρέπει να κάνεις; Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ερωτευθείς τον
Ιησού. Άφησέ Τον να γίνει πρώτος στη ζωή σου. Να παρακολουθείς κάθε συνάθροιση
της εκκλησίας. Να συμμετέχεις ενεργητικά στη λατρεία, έχοντας στραμμένο το
μυαλό σου σ’ Αυτόν. Ξεκίνησε μια συνεπή ζωή προσευχής. Δίνε το δέκατό σου
αμέσως μόλις πληρωθείς. Να ομολογείς σε κάθε ευκαιρία. Ζήτησε από τον Θεό να σου
δώσει αγάπη για τον αγιασμό, τόσο τον εσωτερικό όσο και τον εξωτερικό. Ξεκίνησε
μια συνεπή καθημερινή ανάγνωση του λόγου του Θεού. Να ακούς, όταν κηρύττεται ο
λόγος του Θεού, ο Θεός έχει κάποιο μήνυμα για σένα. Αν υπάρχουν Βιβλικές
μελέτες, καλό είναι να συμμετέχεις. Να εμπλέκεσαι σε όσες δραστηριότητες της εκκλησίας
μπορείς.
Πήγαινε στον ποιμένα σου και πες του το πρόβλημά σου. Άφησέ
τον να σε βοηθήσει στο καινούριο ξεκίνημά σου με τον Θεό. Φυσικά, δεν μπορεί να
το κάνει αυτός για σένα – εσύ πρέπει να το αποφασίσεις. Μην περιμένεις να σου
συμβεί κάτι άσχημο, πριν ζητήσεις τον Θεό. Ελπίζω ο άντρας σου να επιστρέψει και
αν το κάνει, να του συστήσεις το νέο σου εαυτό, που υπηρετεί τον Θεό συνεχώς!
Κλείνοντας, κάθισες ποτέ να σκεφτείς, μήπως ένας λόγος που ο
σύζυγός σου δεν έχει σωθεί, μπορεί να είναι επειδή ποτέ δεν του έδειξες πόσο
χαρούμενη μπορεί να είναι μια πραγματικά συνεπής χριστιανική ζωή; Σε έχει δει
στα χριστιανικά σου ανεβοκατεβάσματα: μερικές φορές ζεστή, μερικές φορές κρύα,
και δεν έχει καμία εμπιστοσύνη σε τέτοια χριστιανική ζωή. Βοήθησέ τον να δει τι
σημαίνει να ζει μια πραγματικά ευτυχισμένη ζωή, αφιερωμένη ζωή, παραχωρημένη εξ
ολοκλήρου στον Θεό. Βάλε σε πράξη το Α’ Πέτρ.γ:1-2.
