κάμιλος, ὁ (AM)
χοντρό και μακρύ σχοινί, κν. καραβόσκοινο, παλαμάρι.
[ΕΤΥΜΟΛ. Άγνωστης ετυμολ. Πρόκειται μάλλον για δ. γρφ. του
κάμηλος, που ερμηνεύθηκε από τους Έλληνες «χοντρό σχοινί» λόγω του χωρίου της
Καινής Διαθήκης ευκολώτερόν εστι κάμηλον διά τρυμαλιάς ραφίδος διελθείν ή πλούσιον
εις την βασιλείαν τού Θεού εισελθείν. (Ματθ. ιθ', 24)]. Το κάμηλος, η, «καμήλα»
φαινόταν άσχετο με την τρύπα της βελόνας, οι Άραβες όμως έχουν παροιμία και για
τον ελέφαντα που περνά μέσα από αυτήν.
Στους αρχαίους χρόνους, ορισμένες πύλες της πόλης κατασκευαζόταν
με μια μικρή πόρτα πάνω στην μεγαλύτερη πόρτα. Η μεγαλύτερη πόρτα της πύλης άνοιγε
την ημέρα, αλλά παρέμενε κλειστή τη νύχτα, οπότε άνοιγε η μικρή πόρτα – όταν
χρειαζόταν. Αυτή η μικρή πόρτα σχεδιάστηκε έτσι για λόγους ασφαλείας, ώστε οι
εχθροί να μην μπορούν να μπουν εύκολα στην πόλη τη νύχτα, με τις καμήλες ή τα άλογα
και να επιτεθούν στους ανθρώπους που ζούσαν στο εσωτερικό.
Η μικρή πόρτα της πύλης ονομαζόταν «το μάτι της βελόνας».
Χρησιμοποιούνταν για να μπαίνει ο κόσμος στην πόλη, όταν η μεγάλη πόρτα έκλεινε
τη νύχτα.
Ένας άνθρωπος έπρεπε πρώτα να ξεφορτώσει την καμήλα από όλα
τα πράγματα που μετέφερε και στη συνέχεια προσεκτικά την οδηγούσε μέσα από αυτή
την μικρή πόρτα. Ήταν μια αργή και δύσκολη δουλειά, αλλά όχι αδύνατον να γίνει.
Δύσκολο να μπουν, αλλά όχι αδύνατο. Μια πεισματάρα και περήφανη καμήλα δεν έμπαινε.
Αλλά αν υπάκουε στο αφεντικό της, γονάτιζε ταπεινά μετά που την απάλλασσε από
όλα τα βάρη της, θα μπορούσε τελικά να μπει από την μικρή πόρτα.
Για να αντικρούσουμε όλες τις αξιώσεις ότι τέτοιες πύλες δεν υπήρχαν
στο Ισραήλ, βλέπουμε μια παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία μιας τέτοιας πύλης στη
Ναζαρέτ. Αυτές οι μικρές πόρτες συχνά δεν ονομαζόταν, απλά επειδή συνήθως ονόμαζαν
τις μεγαλύτερες πόρτες, όχι τα πορτάκια. Ωστόσο, κάποιοι τους κολλούσαν το
παρατσούκλι πύλη βελόνας.
Η καμήλα είναι ένα από τα μεγαλύτερα ζώα στο Ισραήλ. Συχνά τις
φόρτωναν με κάθε είδους υλικά αγαθά αξίας πολλών χρημάτων.
Ο Ιησούς αναφέρθηκε στο μάτι της βελόνας, στην απάντησή του
προς ένα πλούσιο νεαρό άρχοντα που είχε ρωτήσει τι έπρεπε να κάνει για να
κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Ο Ιησούς απάντησε ότι θα πρέπει να τηρήσει τις
εντολές. Και ο νεαρός, χαρούμενος είπε στον Ιησού ότι αυτό το έκανε ήδη.
Ο Ιησούς τότε του έδωσε μια δύσκολη και υψηλή κλήση, «πάντα όσα έχεις πώλησον και διαμοίρασον εις
πτωχούς, και θέλεις έχει θησαυρόν εν ουρανώ. Και ελθέ, ακολούθει μοι». Ο
νεαρός λυπήθηκε, γιατί δεν ήταν πρόθυμος να κάνει αυτό που του ζητήθηκε. Έφυγε περίλυπος, γιατί είχε μεγάλη περιουσία.
Ο Ιησούς δεν περιφρόνησε ούτε αντιπάθησε το νεαρό άρχοντα επειδή
ήταν πλούσιος λόγω των αγαθών που κατείχε. Ο Ιησούς δοκίμασε την καρδιά του,
όπως ο Θεός δοκίμασε την καρδιά του Αβραάμ, όταν του ζήτησε να θυσιάσει τον
Ισαάκ. Ήταν πρόθυμος αυτός ο πλούσιος να ξεφορτωθεί τα υλικά αγαθά του; Μπορούσε
να ταπεινωθεί, να μετανοήσει και να σωθεί;
Για να μπει στη Βασιλεία των Ουρανών, αυτός ο πλούσιος νέος έπρεπε
πρώτα να απελευθερωθεί από τις κοσμικές υποθέσεις και τον πλούτο του ακριβώς
όπως μια καμήλα έπρεπε να ξεφορτωθεί όλα τα πράγματα από την ράχη της, προκειμένου
να περάσει το μάτι της βελόνας. Δυστυχώς, ο νεαρός επέλεξε να μην το κάνει.
Ήταν απρόθυμος να ξεφορτωθεί τα εγκόσμια υπάρχοντά του, γιατί είχε πολλά. Δεν
μπορούσε να ταπεινωθεί, να υποταχθεί στον Θεό και να μπει στη στενή πύλη του ουρανού.
