ΤΥΧΗ Ή ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ;

Και αξιοσημείωτες θεραπείες...

Πρόσφατες πειραματικές μελέτες δείχνουν ότι το έλκος του στομάχου μπορεί να προληφθεί και να θεραπευθεί από κάποια άγνωστη ουσία που περιέχεται στις μπανάνες! Η νέα αντιελκωτική ουσία  δοκιμάζεται ήδη σε εθελοντές, στους οποίους χορηγούνται καθημερινά τέσσερα γραμμάρια μπανάνας σε μορφή σκόνης. Η κονιοποίηση του καρπού των γίνεται πέντε βδομάδες πριν ωριμάσουν. Οι Βρετανοί ερευνητές προσπαθούν τώρα, να απομονώσουν το δραστικό της σκόνης της μπανάνας, για να ακολουθήσει η φαρμακοβιομηχανική παραγωγή του, ενώ αντίθετα, οι Ινδοί συνάδελφοί τους σπεύδουν να κυκλοφορήσουν στο εμπόριο την “μπανανόσκονη” για τη θεραπεία του έλκους.

Φάρμακο για την καρδιά οι ιδιότητες του σκόρδου: Περιέχει ουσία που προλαμβάνει τη θρόμβωση του αίματος

Ο τρόπος για να καταπολεμηθούν οι καρδιοπάθειες βρίσκεται στη χρήση του σκόρδου, που οι πρόγονοί μας το ήξεραν καλύτερα από μας. Σύμφωνα λοιπόν, με εργαστηριακά ευρήματα το σκόρδο περιέχει μια ουσία που μπορεί να δράσει σαν αντιπηκτικό και να προλάβει τη θρόμβωση του αίματος. Γιατί όπως είναι γνωστό, οι θρόμβοι που δημιουργούνται στης αρτηρίες, οι οποίες εφοδιάζουν την καρδιά με αίμα, ευθύνονται για τις καρδιακές προσβολές, τις οποίες καταπολεμά η ειδική ουσία που περιέχει το ... περιφρονημένο (λόγω οσμής) σκόρδο!

Τα ευρήματα παρουσιάσθηκαν στο Διεθνές Χημικό Συνέδριο που έγινε στη Χονολουλού και συγκέντρωσε περισσότερους από 3700 χημικούς από 38 χώρες.

Το νέο αντιπηκτικό γίνεται από μια ουσία που δεν είναι παρούσα στην πλήρη σκελίδα του σκόρδου αλλά δημιουργείται όταν το σκόρδο τσακίζεται ή μαγειρεύεται. Η ουσία δημιουργείται όταν δύο ουσίες σε χωριστά κύτταρα της σκελίδας επιδράσουν η μία στην άλλη.(Σ. Μαρκέτου Καθηγ. Παν/μίου “Καθημερινή” 19/1/86)

Προλαβαίνει τη γάγγραινα: Η χημική ουσία που προκύπτει ονομάζεται αλλιαίνη κι ήταν γνωστή από παλιά για τις αντιβιοτικές της ιδιότητες. Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πίεζαν λιωμένο σκόρδο πάνω στα τραύματα για να προλαμβάνουν τη γάγγραινα.

Δηλητήριο... ωφέλιμο

Ένα φάρμακο που παράγεται από την τοξίνη (= δηλητήριο) του βοτυλισμού ( η τοξίνη του βοτυλισμού προκαλεί  δηλητηρίαση στα τρόφιμα), χρησιμοποιείται σαν εναλλακτική λύση στη χειρουργική για κείνους που πάσχουν από στραβισμό ή από αλληθωρισμό. Ο καθηγητής της νευροβιολογίας στην ιατρική σχολή του Harvard Dr. T. Wiesel (βραβείο Nobel 1981) προσθέτει στους οφθαλμικούς μυς του αρρώστου ελάχιστη ποσότητα από το φάρμακο αυτό, ένα δισεκατομμυριοστό του γραμμαρίου και επιτυγχάνει τη θεραπεία Το νέο φάρμακο δρα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να παραλύει ο ελαττωματικός μυς και ταυτόχρονα να ευθυγραμμίζονται οι οφθαλμοί του ασθενούς. Επειδή χρησιμοποιείται τόσο ελάχιστη ποσότητα απ’ αυτό το δηλητήριο, δεν συμβαίνουν παρενέργειες σε άλλες περιοχές του σώματος.( “Χημικά Χρονικά” Δεκέμβριος 1982).

Να και μια άλλη παράδοξη ικανότητα σχετική με τη ραπτομηχανή, που έχουν μερικά μυρμήγκια των τροπικών χωρών. Αυτά κατασκευάζουν τις κατοικίες τους από φύλλα, που τα περιτυλίγουν ώστε να ακουμπήσουν οι άκρες τους. Συγχρόνως  οι ράφτες- μυρμήγκια εργάζονται χρησιμοποιώντας ένα βρέφος μυρμήγκι (μια προνύμφη) για βελόνα. Αυτήν την κρατάει το ενήλικο μυρμήγκι στις σιαγόνες του και τη μετακινεί από τη μια άκρη στην άλλη της σχισμής, που πρόκειται να ραφτεί, ενώ την ίδια στιγμή η προνύμφη εκκρίνει ένα υγρό, που συγκολλά τα χείλη των φύλλων. Παρεμπιπτόντως αναφέρουμε, ότι ο Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του (σελ. 69-70 ) περιγράφει ράψιμο μιας πληγής, από γιατρό με κεφάλι μυρμηγκιού. Βλέπουμε λοιπόν, ότι και στα έντομα απαντώνται εργαλεία όμοια με εκείνα, που ο άνθρωπος πολύ αργότερα έχει επινοήσει προς χρήση του.

Και πόσα άλλα παράδοξα! Οι δαγκάνες που έχει το σ κ α θ ά ρ ι και πιάνουν σαν τανάλια, η γλώσσα της μ έ λ ι σ σ α ς, που είναι σαν βούρτσα καθαρισμού φιάλης, το τρυπάνι που έχουν τα ξ υ λ ο φ ά γ α  έντομα, για ν’ ανοίγουν τρύπες στο ξύλο. Επίσης τα νύχια των ποδιών της α ρ ά χ ν η ς , που είναι σαν χτένι, τα άγκιστρα των ποδιών της μ υ ί γ α ς , που της επιτρέπουν να βαδίζει ανάποδα στο ταβάνι και πολλά άλλα.

Δεν υπάρχουν άλλα είδη του ζωικού βασιλείου που να επεμβαίνουν τόσο συχνά στη ζωή μας, όπως τα έντομα: άλλοτε εμφανίζονται “ωφέλιμα” και άλλοτε “βλαβερά”. Μερικές φορές παρουσιάζονται σαν παράσιτα, άλλοτε πάλι σαν “παράσιτα των παρασίτων”. Κάποτε θεωρούνται “ληστές της φύσης”, όταν όμως καταστρέφουν βλαβερά ζωύφια μεταβάλλονται αυτόματα σε αγαθοεργές υπάρξεις.

Τα περίφημα βιολιά που έφτιαχνε τον 17^ο αιώνα ο Stradivarius τα άλειφε με ένα βερνίκι που περιείχε “χιτίνη”, το σκληρό υλικό των εντόμων exoskeletons. Η χιτίνη δίνει ένα σκληρό φινίρισμα και στο συνέδριο χημικών του St. Louis(1984) ανακοινώθηκε, ότι χάρις στη χιτίνη οφείλεται κατά κυριότερο λόγο ο “μεγάλος” ήχος αυτών των κλασσικών βιολιών που μπορεί να “γεμίσει” ένα χώρο συναυλιών.

Εξάλλου υπάρχουν έντομα, που παρά τον λεπτεπίλεπτο οργανισμό τους, μπορούν να ζήσουν ανάμεσα στους πάγους και άλλα στο καυτό νερό των θερμοπιδάκων, ενώ ο άνθρωπος εάν πέσει σε παγολίμνη μετά από λίγα λεπτά βρίσκει το θάνατο.

Πώς να μην απορεί κανείς, όταν στην Ανταρκτική με κλώσσημα δυο μηνών, ξεπροβάλλουν οι νεοσσοί των πιγκουίνων, τα πιγκουινόπουλα, χωρίς να υπολογίζουν το θερμόμετρο, που δείχνει 50 βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν!