Πώς να είσαι θυμωμένος, όπως ήταν ο Ιησούς.
Αν δεν το έχετε παρατηρήσει, η Ελλάδα είναι θυμωμένη. Ο
κόσμος είναι δυσαρεστημένος και διαμαρτύρεται για όσα συμβαίνουν. Ακόμα κι
αυτοί που λένε ότι είναι χριστιανοί, είναι προφανώς θυμωμένοι κι αυτοί.
Πολλοί θέλουν να δικαιολογήσουν το θυμό τους, αποκαλώντας τον
«δίκαιο». Θυμούνται τον Ιησού που αναποδογύρισε τα τραπέζια στο ναό. Αν και δεν
αποτελεί καθόλου έκπληξη, κανείς στα μέσα ενημέρωσης δεν μιλάει γι’ αυτό τον υποδειγματικό,
δίκαιο θυμό, που μας δείχνει ο Ιησούς στην Αγία Γραφή. Μπορεί να χρησιμοποιούμε
τη φράση, αλλά πολύ λίγο ξέρουμε, τι πραγματικά σημαίνει.
Αν διαβάσεις προσεκτικά τη Γραφή σου, θα ανακαλύψεις ότι στις
αφηγήσεις των Ευαγγελίων, καταγράφει τουλάχιστον 15 φορές που ο Ιησούς θύμωσε. Μεγάλωσα,
πιστεύοντας ότι κάθε ανθρώπινος θυμός είναι αμαρτία. Ακόμα θα δεις ότι το Άγιο
Πνεύμα του Θεού μας διατάσσει (Β΄ Τιμ.γ:16-17)
σαν πιστούς να βάλουμε στο «νέο άνθρωπο» και «λίγο οργή» με ένα διαφορετικό
είδος θυμού (Εφες.δ:24-26).
Ο θυμός, πραγματικά
έχει τη θέση του στη νέα χριστιανική ζωή.
Όχι το άσχημο είδος θυμού που χαρακτηρίζει τους θυμωμένους
ανθρώπους. Ούτε το πολιτικό είδος του θυμού που βγάζουν οι θυμωμένοι Χριστιανοί,
που δαιμονοποιούν αυτούς που είναι από την άλλη πλευρά. Ούτε το άσχημο είδος
του θυμού που προκαλεί χωρίσματα στην εκκλησία. Αλλά ένα ριζικά διαφορετικό
θυμό που είναι όμορφος και αρεστός, επειδή εξυπηρετεί τη θεραπευτική χάρη του
Θεού.
Ο θυμός του Ιησού
Εξετάζοντας τον θυμό του Ιησού, ένα από τα πολλά πράγματα
που εντυπωσιάζουν, είναι το εξής: κάθε φορά που ο Ιησούς ήταν θυμωμένος, ήταν
το μόνο άτομο που ήταν ενοχλημένο. Κανένας άλλος, παρά μόνο ο Ιησούς δεν καταφέρθηκε εναντίον των
Φαρισαίων για υποκρισία (Ματθ.κγ). Κανένας
άλλος, παρά μόνο ο Ιησούς δεν ανέτρεψε τα τραπέζια, όταν οι πωλητές και οι αργυραμοιβοί
μετέτρεψαν τον οίκο του Θεού σε «οίκον
εμπορίου» (Ιωάν.β:16, Ιερεμ.ζ:11).
Ήταν ο Ιησούς, κανένας άλλος, που περιέβλεψε «μετ' οργής» όταν οι Φαρισαίοι, τόσο απερίσκεπτα, δεν νοιαζόταν καθόλου
για τον άνθρωπο με το ξηρό χέρι που βρισκόταν στη συναγωγή τους (Μάρκ.γ:1-5). Επιπλέον, μόνο ο Ιησούς ταράχτηκε
στον τάφο του Λαζάρου (Ιωάν.ια:33,38).
Δεν είχα προσέξει ποτέ πριν ότι ο Ιησούς «έδειξε το θυμό Του ξεφυσώντας σαν
άλογο» όταν ανέστησε το Λάζαρο. Επίσης, ο Ιησούς εξέφρασε θυμό όταν επέκρινε τον
απόστολο Πέτρο λέγοντας, «Ύπαγε οπίσω
μου, Σατανά» (Ματθ.ις:23).
Κάθε φορά που ο
Ιησούς ήταν θυμωμένος, ήταν ο μόνος που ήταν ενοχλημένος.
Οι περισσότεροι από εμάς πιστεύουμε ότι ο Ιησούς ήταν
ταπεινός (Ματθ.ια:29), αλλά ποτέ δεν
έχουμε σταθεί να συνειδητοποιήσουμε ότι ο ταπεινός Ιησούς έδειξε πως μπορείς να
είσαι θυμωμένος, με έναν τρόπο που ευχαριστεί
τον Θεό.
Ο Ιάκωβος λέει ότι «η
οργή του ανθρώπου δεν εργάζεται την δικαιοσύνην του Θεού» (α:20), αλλά το προηγούμενο εδάφιο δίνει
την εντολή να είναι κάθε άνθρωπος «βραδύς εις οργήν» (α:19).
Προφανώς, το να είσαι «βραδύς εις οργήν»
δείχνει ότι υπάρχει μια οργή που πρέπει να έχουμε. Ο Θεός δεν μας λέει ποτέ να
είμαστε αργοί στη διάπραξη της μοιχείας ή στην απόλαυση της αγαπημένης μας
αμαρτίας. Αλλά λέει ότι μπορούμε να «οργιζόμαστε» καθώς ντυνόμαστε τον «νέο
άνθρωπο» (Εφες.δ:24, 26).
Όταν ο Ιησούς άρχισε να «ονειδίζει» τις πόλεις Χοραζίν,
Βηθσαϊδάν και Καπερναούμ (Ματθ.ια:20),
δεν τις επιβάρυνε με μια λίστα «πρέπει» και «δεν πρέπει». Αντί να «φορτώσει» τους
ανθρώπους, επιχείρησε να τους «ξεφορτώσει. Να, τι τους είπε:
Ματθ.ια:28-30 Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και
πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει. Άρατε τον ζυγόν μου εφ' υμάς και
μάθετε απ' εμού, διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν, και θέλετε ευρεί
ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών· διότι ο ζυγός μου είναι καλός και το φορτίον μου
ελαφρόν.
Θυμός που θεραπεύει
Η έκπληξη με τον θυμό του Ιησού, είναι ότι μας ελευθερώνει
από το κακό. Μας ικανώνει να αφήσουμε «την
ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν» (Εβρ.ιβ:1). Ο θυμός του Ιησού μας αναγκάζει να μισήσουμε την αμαρτία
μας. «Αποστρέφεσθε το πονηρόν», είναι
μια εντολή της Καινής Διαθήκης που πολύ συχνά αγνοείται και δεν υπακούεται (Ρωμ.ιβ:9).
Πόσοι από εμάς, τους οπαδούς του Χριστού, βοηθάμε ο ένας τον
άλλο να μισήσουμε τις αμαρτίες μας; Πόσοι από εμάς είμαστε αρκετά τολμηροί,
ώστε να υπακούσουμε στην εντολή να «παρακινούμε» ο ένας τον άλλο σε καλά έργα (Εβρ.ι:24);
Ο άγιος θυμός είναι πνευματική ενέργεια που παρακινεί τους
πιστούς να εμπιστεύονται τον Κύριο. Είναι μια άγια δυσαρέσκεια που μας κάνει να
αισθανόμαστε δυσαρεστημένοι με τις χρόνιες συνήθειες μας της αδράνειας, της
τεμπελιάς, της αδιαφορίας, της αυταρέσκειας, της αυτοδικαίωσης, του φαρισαϊσμού,
της υπερηφάνειας, της ασέλγειας, της ανεκτικότητας, της ξιπασιάς, της διαχείρισης της εικόνας μας,
της ικανοποίησης των ανθρώπων από δειλία και φόβο. Ο άγιος θυμός μας θεραπεύει πηγαίνοντας
πολύ βαθιά και ξεριζώνοντας τα κίνητρά μας που είναι εγωιστικά, εγωκεντρικά και
ασεβή.
Η ανθρώπινη φύση είναι «πολύ τεμπέλα» εκτός αν «ταρακουνηθεί»
από άγια συναισθήματα όπως ο θυμός. Αυτά μας βοηθούν να «μετακινούμαστε» και να
μην μένουμε κολλημένοι.
Ηθικό θάρρος
Στην όλο και πιο θυμωμένη κοινωνία μας, ήρθε η ώρα για τους
χριστιανούς, να ξεκινήσουν να μιμούνται τον Ιησού στο θυμό Του. Είναι
επικίνδυνο να το επιχειρήσουμε. Αλλά είναι πιο επικίνδυνο να στεκόμαστε παθητικά
και νωχελικά παρατηρώντας τις αμαρτίες μας να πολλαπλασιάζονται σαν καρκίνος.
Το σώμα του Χριστού δεν είναι για να κλυδωνίζεται από πνευματικά καρκινώματα. Πρέπει
να λειτουργεί σαν αλάτι. Ο Ιησούς είπε ότι είμαστε το αλάτι (Ματθ.ε:13). Το
αλάτι συντηρεί. Το αλάτι θεραπεύει. Το αλάτι αναδεικνύει τη γεύση της νόστιμης
αγάπης του Θεού. Αλλά όταν εμείς, το αλάτι, γινόμαστε άγευστοι, χάνουμε τη
θεραπευτική μας δύναμη και κάνουμε τα πράγματα χειρότερα.
Δεδομένης της τραγικής ιστορίας των αμαρτωλών θυμών της
εκκλησίας, είναι κατανοητό γιατί τόσοι πολλοί είναι απρόθυμοι να πιστέψουν ότι
ο καθένας χρειάζεται μια δόση του θυμού του Ιησού. Αλλά ο θυμός του Ιησού είναι
άγιος, και ο άγιος θυμός είναι καλός.
Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο άγιος θυμός του Ιησού, ποτέ δεν
είχε σαν στόχο μια πόρνη ή ένα φοροεισπράκτορα ή έναν πολιτικό. Στόχευε το θυμό
Του στους υποκριτές της θρησκείας που έπαιρναν το όνομα του Θεού μάταια,
χρησιμοποιώντας το για να κρύψουν τις κακές πράξεις τους. Ο θυμός του Ιησού εκχύθηκε
επίσης στους πιο στενούς Του μαθητές, που εσκεμμένα σκλήραναν τις καρδιές τους
αντί να ταπεινωθούν και να πιστέψουν στα λόγια Του (Μάρκ.ις:14).
Ο θυμός του Ιησού θεραπεύει, όχι επειδή σηκώνει επικριτικά
το δάκτυλο στους άπιστους, αλλά επειδή ξανα-αλατίζει την εκκλησία, έτσι ώστε να
μπορεί να αλατίσει τη γη.
