ΕΡΩΤΗΣΗ:
Όλοι
νομίζουν ότι είμαι πρώτης τάξης Χριστιανός. Ο ποιμένας μου πάντα με καλεί για
να μου αναθέσει διάφορες δουλειές στην εκκλησία. Δεν είναι ότι δεν μπορώ να τις
κάνω. Μπορώ. Το θέμα είναι ότι έχω μια παλιά αμαρτία. Αυτός δεν το ξέρει. Στην
πραγματικότητα, κανένας δεν το ξέρει. Προσπαθώ και ξαναπροσπαθώ να την
ξεπεράσω, αλλά προτού το καταλάβω, έχω πέσει και πάλι. Δεν είναι κάτι που μπορώ
να πω. Νιώθω τόσο ένοχος και ακάθαρτος. Δεν θέλω να είμαι υποκριτής. Τι πρέπει
να κάνω;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ:
Χαίρομαι
που έχεις μια λεπτή και τρυφερή συνείδηση που δεν σου επιτρέπει να προβάλλεσαι
σαν σπουδαίος ενώ την ίδια στιγμή συνεχώς αμαρτάνεις. Ελπίζω πάντα να έχεις αυτό
το είδος της συνείδησης.
Την
ίδια στιγμή όμως, δεν θα πρέπει να συνεχίσεις το δρόμο που είσαι, αμαρτάνοντας και
ζώντας κάτω από συνεχή κατάκριση, ενώ ο ποιμένας σου αναρωτιέται γιατί δεν
φαίνεται να θέλεις να προωθηθείς στην υπηρεσία του Κυρίου. Αυτός μπορεί να
υποπτεύεται ότι κάτι δεν πάει καλά στη ζωή σου, ή μπορεί να πιστεύει ότι είσαι
βαρεμένος και τεμπέλης, ή απλά ότι δεν είσαι
αρκετά πνευματικός για να εκτιμήσεις τις ευκαιρίες που σου δίνει. Άσχετα με το
τι μπορεί να αισθάνεται για σένα, σίγουρα σε αγαπά και θέλει ο Θεός να κάνει το
καλύτερο για σένα, ενώ εσύ δεν ήσουν αρκετά ειλικρινής ή δεν είχες αρκετό
θάρρος να του πεις τον πραγματικό λόγο για την απροθυμία σου να δραστηριοποιηθείς
περισσότερο στην εκκλησία.
Στην
πραγματικότητα, δεν είσαι δίκαιος μαζί του, ούτε με τον εαυτό σου. Συνεχίζοντας
να κρύβεις την αμαρτία σου, στην πραγματικότητα την κάνεις πιο ελκυστική για
σένα. Όσο περισσότερο την κρύβεις, τόσο ισχυρότερη γίνεται στη ζωή σου, γιατί
την προστατεύεις μη εκθέτοντάς την. Και θα συνεχίσει να έχει εξουσία πάνω σου,
όσο την προστατεύεις.
Παρ.κη:13 Ο κρύπτων τας αμαρτίας αυτού δεν θέλει ευοδωθή·
ο δε εξομολογούμενος και παραιτών αυτάς θέλει ελεηθή.
Αυτό
είναι ακριβώς, αυτό που πρέπει να κάνεις: ομολόγησέ την και εγκατέλειψε την. Το να εγκαταλείψεις μια
αμαρτία δεν είναι τόσο σκληρό, μόλις σταματήσεις να την προστατεύεις και την
εκθέσεις ομολογώντας την.
Τώρα,
ερχόμαστε στην θαυμάσια υπόσχεση για όλους όσους, όπως εσύ, είναι ταραγμένοι στη
ζωή τους με κάποια αμαρτία, Α’ Ιωάν.α:9
«Εάν ομολογώμεν τας αμαρτίας ημών, είναι
πιστός και δίκαιος, ώστε να συγχωρήση εις ημάς τας αμαρτίας και καθαρίση ημάς
από πάσης αδικίας». Ο καθαρισμός είναι αυτό που χρειάζεσαι και θέλεις. Αλλά,
αυτό δεν μπορεί να γίνει αν δεν ομολογήσεις την αμαρτία σου. Η εξομολόγηση θα
πρέπει να γίνει, χωρίς εξαίρεση, στον Θεό, στην προσευχή, λέγοντάς Του τα πάντα.
Αυτός τα ξέρει ήδη, αλλά η ομολογία είναι σημαντική γιατί σε βοηθάει να γνωρίσεις
την αμαρτία σου, κάτι που είναι ουσιαστικό μέρος της μετάνοιας (Δες Ιερεμ.γ:13).
Αυτό είναι που έκανε ο Δαβίδ (Ψαλμ.να:3), και συγχωρέθηκε.
Στην
περίπτωσή σου, θα πρέπει να κάνεις άλλο ένα βήμα, γιατί η αμαρτία σου είναι
διαφορετική από μια απλή ολίσθηση μια φορά ή δύο φορές. Προφανώς έχει γίνει
συνήθεια, επειδή χρησιμοποίησες τη φράση «μια παλιά αμαρτία», που σημαίνει ότι έχεις
αποτύχει ξανά και ξανά. Γι’ αυτό, ένα επιπλέον βήμα γίνεται αναγκαίο για να νικήσεις
την αμαρτία και να διατηρήσεις αυτή τη νίκη.
Επίτρεψέ μου να σου δείξω.
Ας
υποθέσουμε ότι στη δουλειά σου, μεταφέρεις ένα πολύτιμο υγρό σε μια κανάτα και
σκόνταψες, έπεσε η κανάτα και χύθηκε το πολύτιμο περιεχόμενο. Το ομολόγησες στο
αφεντικό σου και αυτός σε συγχώρεσε και
σου έδωσε άλλη μια ευκαιρία.
Αλλά
σκόνταψε και πάλι στο ίδιο μέρος και πάλι το πολύτιμο περιεχόμενο χύθηκε, αλλά
πάλι συγχωρέθηκες. Αυτό συνεχίστηκε για πολύ, και κάθε φορά το αφεντικό σε συγχωρούσε
και σου έλεγε να προσπαθήσεις ξανά.
Μετά
από λίγο, μετά από πολλές ατυχίες, παρατηρείς ότι η πήλινη κανάτα ράγισε από τα
τόσα πεσίματα και το περιεχόμενο στάζει από τη ρωγμή. Αυτό πρόσθεσε ένα
πρόβλημα, και συνειδητοποίησες ότι η ρωγμή στην κανάτα χρειάζεται επισκευή πριν
προσπαθήσεις να την χρησιμοποιήσεις ξανά. Απλά ζητάς από το αφεντικό συγχώρεση
και άλλη μία ευκαιρία δεν θα ήταν αρκετή.
Είμαστε
οστράκινα σκεύη (Β’ Κορ.δ:7), και το
πολύτιμο περιεχόμενο είναι το Άγιο Πνεύμα. Όταν για πρώτη φορά σκόνταψες (αμάρτησες),
έτρεξες στον Κύριο κι Αυτός σε συγχώρησε. Γέμισες ξανά με το Άγιο Πνεύμα και σου
δόθηκε η ευκαιρία να δοκιμάσεις και πάλι. Όμως, αντί να υπερνικήσεις, επανέλαβες
την ίδια αμαρτία ξανά και ξανά. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί μια ρωγμή
και τώρα η αμαρτία συνεχίζει από συνήθεια στη ζωή σου. Είναι σαν το Άγιο Πνεύμα
να στάζει και να χύνεται μέσα από τη ρωγμή. Ζητώντας απλά συγχώρεση από τον Κύριο,
αυτό δεν διορθώνει τη βλάβη.
Ο
Θεός μας έχει πει τι πρέπει να κάνουμε σ’ αυτή την περίπτωση:
Ιακ.ε:16 Εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας
και εύχεσθε υπέρ αλλήλων, διά να ιατρευθήτε· πολύ ισχύει η δέησις του δικαίου
ενθέρμως γενομένη.
Για
να επιδιορθώσεις τη ρωγμή, θα πρέπει να πας στον ποιμένα σου και να ομολογήσεις
σ’ αυτόν την αμαρτία σου. Θα ήσουν πολύ καλύτερα αν το είχες κάνει πριν από
καιρό, αλλά τώρα είναι ανάγκη να καταστρέψεις τη δύναμη αυτής της αμαρτίας στη
ζωή σου. Ξέρω ότι ντρέπεσαι και φοβάσαι τι θα σκεφτεί για σένα. Στην
πραγματικότητα, θα εκτιμήσει αυτό που έκανες, να πας. Ζητήστε από το Θεό
θάρρος, γιατί αυτός είναι ο τρόπος να ελευθερωθείς και να νικήσεις.
Έκθεσέ του το πρόβλημα. Ο ποιμένας σου έχει ακούσει πιθανώς
πολύ χειρότερα πράγματα αν είναι για πολύ καιρό στη διακονία, και θα εκτιμήσει
το γεγονός ότι πήγες σ’ αυτόν για να απαλλαχτείς απ’ αυτό το βάρος. Η «ένθερμη
προσευχή» του για σένα θα ωφελήσει πολύ.
Κάνε αυτό που λέει η Γραφή, «Εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας και εύχεσθε υπέρ αλλήλων,
διά να ιατρευθήτε». Στην περίπτωσή σου η θεραπεία είναι για την ψυχή σου,
για να καθαριστεί από την αμαρτία που όπως ο καρκίνος, σε κάνει πνευματικά
νεκρό. Αυτή η θεραπεία θα λειτουργήσει, φίλε μου. Θα λειτουργήσει! Θα σε
αποκαταστήσει και θα σε ανανεώσειμπροστά στον Θεό.
Αποφάσισε να απομακρυνθείς από την ανομία. Η βλάβη μπορεί να
διορθωθεί και να γίνεις πάλι ένα «σκεύος
τιμίας χρήσεως, ηγιασμένον και εύχρηστον εις τον δεσπότην, ητοιμασμένον εις παν
έργον αγαθόν» (Β΄ Τιμ.β:21), και όχι σκεύος ατιμίας ή ένα ραγισμένο δοχείο!
