ΤΥΧΗ Ή ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ;

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΟΥ ΦΤΕΡΩΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Καταπληκτικές αισθήσεις          

           

Είναι μυστηριώδης η ικανότης των περιστεριών να προσανατολίζονται κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Το μυστήριο που καλύπτει τον τρόπο προσανατολισμού αυτών των πουλιών κεντρίζει τους φυσιοδίφες στο να το διαλευκάνουν. Το περιστέρι, είναι ένα χαριέστατο, κομψό, ειρηνικό πτηνό.(Υπάρχουν 130 είδη και 450 ποικιλίες).

Ως γνωστόν τα περιστέρια προαισθάνονται τους σεισμούς αρκετές εβδομάδες πριν εκδηλωθούν. Η ικανότης αυτή σχετίζεται με το, ότι μπορούν να  αντιλαμβάνονται ήχους χαμηλών συχνοτήτων από πολύ μεγάλες αποστάσεις. Ας σημειώσουμε εδώ και το άλλο: ότι μπορούν να βλέπουν φωτεινά κύματα που είναι αόρατα για το ανθρώπινο μάτι. Όταν λοιπόν προετοιμάζεται ένας σεισμός, αρχίζουν οι πρώτες μετατοπίσεις στις γήινες μάζες. Αυτές οι μετατοπίσεις συνοδεύονται από πολύ μικρές δονήσεις, ήχους δηλαδή πολύ χαμηλής συχνότητας. Έχοντας τα πουλιά αυτά τη δυνατότητα να συλλαμβάνουν εύκολα τους εν λόγω ήχους, μπορούν και προβλέπουν τους σεισμούς.

Πρόσφατες έρευνες βιολόγων ανακάλυψαν κάτι πολύ εντυπωσιακό: ότι τα περιστέρια κατορθώνουν να εντοπίζουν τη σελήνη στο φως της ημέρας και να την χρησιμοποιούν σαν σημείο αναφοράς στο πέταγμά τους. Πράγμα που σημαίνει ότι διαθέτουν ένα είδος ραντάρ. Η ανακάλυψη αυτή πραγματοποιήθηκε ύστερα από πολυετείς παρατηρήσεις των βιολόγων W. Keeton και T. Larkin του Πανεπιστημίου του Cornell.

Μυστηριώδες λοιπόν ρολόι  ή ραντάρ για την ανεύρεση του σωστού δρομολογίου με την βοήθεια της σελήνης! Απορεί κανείς με τα καταπληκτικά  αυτά φαινόμενα.

Οι επιστήμονες που πραγματοποίησαν αυτή την ανακάλυψη, δεν έχουν διαλευκάνει πλήρως το θέμα: Απορίες μένουν. Διερωτώνται λ.χ. αν τα περιστέρια νοιώθουν το αδύνατο πεδίο βαρύτητας της σελήνης ή αν επενεργεί  κάποια διαδικασία σχετική με τις ορμόνες, κάποιος ορμονικός μηχανισμός.

Πάντως τα πουλιά αυτά διαθέτουν τόσες εκπληκτικές ικανότητες που αφήνουν κατάπληκτο και σκεπτικό τον άνθρωπο. Τα καταφέρνουν να χρησιμοποιούν το μαγνητικό πεδίο της γης. Τα καταφέρνουν να εκμεταλλεύονται το μεσημβρινό ύψος του ήλιου. Τα  καταφέρνουν να διακρίνουν φωτεινά κύματα που για μας είναι αόρατα. Τα καταφέρνουν να αντιλαμβάνονται τις ελάχιστες μεταβολές στην ατμοσφαιρική πίεση. Τα καταφέρνουν να ακούνε ήχους πολύ χαμηλής συχνότητας. Τα καταφέρνουν να ανιχνεύουν το δρομολόγιό τους με μια ιδιαίτερα προικισμένη όσφρηση. Μπορούν να θέτουν σ’ ενέργεια αρκετά συστήματα προσανατολισμού.

Και - ποιος ξέρει; - μπορεί να κρύβουν κι άλλες θαυμαστές ικανότητες, που θα τις επισημάνουν καινούργιες επιστημονικές έρευνες. Ο προσεκτικός μελετητής βλέπει και στοχάζεται...

Αλκυονίδες

Είναι οι ηλιόλουστες ημέρες στο μεσοχείμωνο, που σταματούν οι κακοκαιρίες και επικρατεί γαλήνη σ΄ ολόκληρη τη φύση. Δέκα τέσσερις μέρες στα μέσα περίπου του πρώτου μήνα ( Ιανουαρίου). Πήραν το όνομα από το πουλί « Αλκυών». «Η Αλκυών είναι πουλί θαυμάσιο. Συνηθίζει να κλωσάει στις ακρογιαλιές, τοποθετώντας τ’ αυγά της στην άμμο. Κλωσάει δε στη μέση του χειμώνα, τότε που η θάλασσα απ’ τους πολλούς και δυνατούς ανέμους χτυπάει με ορμή στην ξηρά. Αλλ’ όμως τις επτά ημέρες που κλωσάει η αλκυών, κοιμούνται όλοι οι άνεμοι, ησυχάζει και το κύμα της θάλασσας. Γιατί σε τόσες μόνο ημέρες βγάζει τα πουλάκια της. Επειδή δε αυτά έχουν ανάγκη από τροφή, ο Θεός χάρισε στο μικρότατο ζώο άλλες επτά ημέρες για την αύξηση των μικρών. ΄Ώστε και οι ναυτικοί όλοι γνωρίζουν το γεγονός αυτό και  ονομάζουν τις ημέρες αυτές α λ κ υ ω ν ί δ ε ς.... ΄Όταν για ένα πτηνό τόσο μικρό συγκρατείται η μεγάλη και φοβερή θαλασσοταραχή στη μέση του χειμώνα, «διαταχθείσα να έχει γαλήνη», για τον άνθρωπο που είναι η «κορωνίδα» της δημιουργίας η πρόνοια του Θεού παίρνει τεράστιες διαστάσεις.

Ένα ακόμα από τα πολλά:

Η κότα όταν επωάζει τα αυγά της δεν τα αφήνει ακίνητα, αλλά κάθε τόσο τα περιστρέφει με το ράμφος  και τα πόδια της. Για πολύ καιρό δεν ξέραμε για ποιο λόγο το έκανε. ΄Όμως όταν αρχίσαμε να εφαρμόζουμε την τεχνητή  επώαση, τότε ανακαλύφθηκε το μυστικό. Παρατηρήθηκε ότι τα κλωσοπούλια, που έβγαιναν από την τεχνητή επώαση κατά την οποίαν τα αυγά έμεναν ακίνητα, ήταν ελαττωματικά. Από ένα έλειπε η φτερούγα, από άλλο το μάτι, από άλλο το ένα πόδι. Ποια ήταν η αιτία που τα κλωσοπούλια ήταν ανάπηρα; Η ακινησία των αυγών. Έτσι έμαθαν οι άνθρωποι, ότι κατά την τεχνητή επώαση πρέπει κάθε τόσο να περιστρέφονται, όπως κατά τη φυσική επώαση.

Και ακόμα πώς ξέρει το κάθε είδος πουλιών, το πόσες ακριβώς ημέρες πρέπει να κλωσήσουν τα αυγά τους;  γιατί είναι διαφορετικό αυτό το χρονικό διάστημα για κάθε είδος ή πώς έμαθαν τα παπάκια να κολυμπούν, ευθύς αμέσως όταν εκκολαφθούν;

Η κότα μήπως είναι σοφή και ξέρει τι κάνει; Αν της βάλουμε πέτρινα ή πλαστικά αυγά, πάλι θα καθίσει να τα κλωσήσει. Τα παπάκια ρίχνονται μόνα τους στο υγρό στοιχείο, αφού αλείψουν το φτερά τους με λίπος που εκκρίνει κάποιος αδένας τους.

Μόλις στα μέσα του 19^ου αιώνα εφευρέθηκε η σύριγγα, με την οποία εισάγονται τα φάρμακα στον οργανισμό. Και όμως πολύ θαυμαστά παρόμοια όργανα συναντούμε στο ασήμαντο κ ο υ ν ο ύ π ι, το οποίο είναι απαράμιλλο στις χειρουργικές επεμβάσεις.

Αυτό όταν καθίσει στο δέρμα μας, τρυπάει, πριονίζει με τα έξη μαχαιρίδια της προβοσκίδας του, και διαθέτει αντλία, που απορροφά το αίμα. Συγχρόνως δε εκχύνει από τους σιελογόνους αδένες μία σταγόνα καυστικού υγρού, για να εμποδιστεί η πήξη του αίματος, ώστε να έχει την ευχέρεια να απορροφά περισσότερο. Επίσης στο κεφάλι και  το στόμα των φιδιών υπάρχει μια τέλεια σύριγγα. Όταν το φίδι δαγκώσει κάποιον, κάνει μια όχι και τόσο ευχάριστη ένεση δηλητηρίου. Όμως απέναντι στο δικό τους δηλητήριο τα φίδια, οι μέλισσες, οι αράχνες, οι σκορπιοί, κ.λ.π. είναι απρόσβλητα!