ΜΕΛΕΤΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ (7)

ΙΙ. ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Τα 18 χαρακτηριστικά των κακών καιρών που αναφέρονται στη Β΄ Τιμ.γ:1-7, είναι σημεία των τελευταίων ημερών. Αυτά είναι ηθικά και θρησκευτικά φαινόμενα που ενεργούνται σήμερα και μπορούν να επηρεάσουν τα σπίτια μας, τις εκκλησίες μας αλλά και την ίδια τη ζωή μας. Οι άνθρωποι λοιπόν είναι:

Ø    Φίλαυτοι	Ø    Άσπονδοι
Ø    Φιλάργυροι	Ø    Διάβολοι
Ø    Αλαζόνες	Ø    Ακρατείς
Ø    Υπερήφανοι	Ø    Ανήμεροι
Ø    Βλάσφημοι	Ø    Αφιλάγαθοι
Ø    Απειθείς εις τους γονείς	Ø    Προδόται
Ø    Αχάριστοι	Ø    Προπετείς
Ø    Ανόσιοι	Ø    Τετυφωμένοι
Ø    Άστοργοι	Ø    Φιλήδονοι παρά φιλόθεοι

Αφού κατονόμασε αυτές τις 18 καταστάσεις, ο Παύλος έγραψε μετά στον Τιμόθεο τ’ αποτελέσματα που θα έχουν: «έχοντες μέν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δέ τήν δύναμιν αυτής. Καί τούτους φεύγε» (Β’ Τιμ.γ:5). Ας προσέξουμε ότι η οδηγία του Παύλου στο νεαρό εργάτη, σχετικά μ’ αυτούς, περιέχει μια κατηγορία προς το θρησκευτικό στοιχείο που έχει μεν μορφή ευσέβειας, αλλά αρνείται τη δύναμή της. Αυτό, άλλη μια φορά, αντικατοπτρίζει την πλάνη για την οποία μίλησε ο Ιησούς στο Ματθ.κδ.

Α. Ψευδοδιδασκαλίες.

Ίσως η μεγαλύτερη πλάνη που ενεργείται σήμερα είναι στην περιοχή των θεολογικών διδασκαλιών. Κάθε τι που ακούγεται «θρησκευτικό» δεν είναι απαραίτητα σωστό. Ο Ιησούς προειδοποίησε ότι θα είναι πολλοί που θα διακηρύττουν ότι εδώ είναι ο Χριστός, οι οποίοι όμως στην πραγματικότητα θα είναι πλάνοι. Το λυπηρό σ’ αυτή την υπόθεση είναι ότι θα καταφέρουν «καί πολλούς θέλουσι πλανήσει» (Ματθ.κδ:5).

Σύμφωνα με το λεξικό της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας του Ι. Σταματάκου, «πλάνος» σημαίνει: ο παροδηγών, παραπλανών, αποπλανών, εξαπατών, ο απατεών.

Πλάνη στην ηγεσία, είναι ιδιαίτερα σημαντική σε θεολογικά θέματα. «Αφήσατε αυτούς· είναι οδηγοί τυφλοί τυφλών· τυφλός δέ τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθρον θέλουσι πέσει» (Ματθ.ιε:14).

Όταν ο Παύλος έγραφε γι’ αυτούς τους κακούς καιρούς και ονόμασε αυτές τις καταστάσεις που θα πηγάσουν από ένα κόσμο προορισμένο να κριθεί από το Θεό με κατάληξη την αιώνια κόλαση, δακτυλοδεικτούσε κατηγορώντας τη γενιά εκείνη που συνέχεια μαθαίνει. Ενώ έχουν δίψα για μάθηση, ποτέ δεν έρχονται στη γνώση της αλήθειας (Β’ Τιμ.γ:7). Ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία δεν υπήρχαν τόσες πολλές ευκαιρίες για υψηλή μόρφωση, όσες σήμερα. Παρόλα αυτά τόσο λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν τον αληθινό Θεό. Άτομα που διψάνε για γνώση, είναι αυτά που συνήθως ασχολούνται με ψευδοθρησκείες, Σατανολατρεία και ανάλογες τελετές. Σε μερικά ινστιτούτα ανώτατης μόρφωσης, αυτές οι ιδέες διδάσκονται στις τάξεις, κι έτσι οι μαθητές σιγουρεύονται για την ορθότητα, από την αθρόα συμμετοχή. Στα ίδια ινστιτούτα γνώσης, η Βίβλος είναι ένα κλειστό βιβλίο και δεν επιτρέπεται να προσεύχεται κανείς στο Θεό. Όλα αυτά θα φέρουν την τελική οργή και κρίση του Θεού, φέρνοντας κι εμάς, ακόμα πιο κοντά στους δυσοίωνους έσχατους καιρούς.

Β. Ηθική αποσύνθεση.

Η ηθική αποσύνθεση των ημερών μας βρίσκεται στα υψηλότερα επίπεδα, συγκρινόμενη με ιστορικές αναφορές σχετικά με την κατάπτωση και την παρακμή του κόσμου στο παρελθόν. Η προειδοποίηση του Παύλου στον Τιμόθεο, σχετικά με τις συνθήκες των τελευταίων ημερών, μοιάζει να φωτογραφίζει με λεπτομέρειες την εποχή που ζούμε. Οι οδηγίες του είναι προς την εκκλησία και πρέπει να εξετάσουμε προσεκτικά αυτές τις καταστάσεις που βασικά απομακρύνουν τους ανθρώπους από το Θεό.

Φίλαυτοι. Ο Ιησούς είπε: «Όστις αγαπά τήν ψυχήν αυτού, θέλει απολέση αυτήν, καί όστις μισεί τήν ψυχήν αυτού εν τώ κόσμω τούτω, εις ζωήν αιώνιον θέλει φυλάξει αυτήν» (Ιωάν.ιβ:25). Κανείς δεν μπορεί να πει ότι έχει γνωρίσει την «αληθινή ζωή», πριν αρχίσει να ζει για τους άλλους σε αντίθεση με την πρότερη εγωιστική ζωή του. Ο Ιησούς όπου κι αν πήγαινε έκανε πάντα το καλό, οι σκέψεις και τα έργα Του δεν ήταν για τον εαυτό Του αλλά πάντοτε για τους άλλους.

Πολλά σπίτια στερούνται τους χαρούμενους ήχους του γέλιου των παιδιών και της φασαρίας όταν παίζουν, επειδή δεν υπάρχει χρόνος για παιδιά. Η ζωή είναι τόσο περίπλοκη και η προσπάθεια ικανοποίησης αυτών που «ΕΓΩ» θέλω, είναι στην πραγματικότητα σημείο των εσχάτων καιρών.

Φιλάργυροι. Η φιλαργυρία έχει να κάνει με την πλεονεξία. Ίσως ποτέ άλλοτε, όσο σήμερα, αυτές οι λέξεις δεν περιγράφουν τόσο τέλεια τους ανθρώπους. Σ’ αυτούς τους κακούς καιρούς που ζούμε, αν δεν προσέξουμε, μπορεί κι εμείς να ενδώσουμε σ’ αυτό το πνεύμα της πλεονεξίας, ιδιαίτερα στον τομέα του χρήματος. Αγωνιζόμενοι να κερδίσουμε όσο το δυνατό περισσότερα, φτάνουμε στο σημείο να είμαστε τόσο πολυάσχολοι, που να δίνουμε στο Θεό μόνο και αν κάτι περισσεύει. Η επικίνδυνη αυτή εποχή των αγορών με πιστωτικές κάρτες, μπορεί εύκολα να αναγκάσει ένα Χριστιανό να βάζει συνεχώς τα υπάρχοντα πιο μπροστά από το Θεό.

Αλαζόνες. Αλαζόνας είναι αυτός που καυχιέται για τα κατορθώματά του, ο κομπαστής. Δεν υπάρχει πιο αγροίκος άνθρωπος, απ’ αυτόν που πολλές φορές φαίνεται να μην καταλαβαίνει ότι αυτή η αλαζονική συμπεριφορά του δεν εντυπωσιάζει το συνήθως αιχμάλωτο ακροατήριό του.

Υπερήφανοι. Ο Θεός στις Παρ.ς:16-19 κατονομάζει 7 πράγματα που μισεί. Το πρώτο απ’ όλα σ’ αυτή τη λίστα είναι «οι υπερήφανοι οφθαλμοί». Καθόλου παράξενο που ο Παύλος δεν παρέλειψε μια κατάσταση του τέλους που είναι τόσο επικίνδυνη. Η υπερηφάνεια προηγείται του ολέθρου (Παρ.ις:18).

Βλάσφημοι. Βλάσφημος είναι αυτός που μιλάει με ασέβεια, ο συκοφάντης, ο κακόλογος. Λέξεις και εκφράσεις που κάποτε εθεωρούντο ευτελείς και άξεστες, τώρα ξεστομίζονται από άντρες και γυναίκες, και πολλές φορές τις βλέπουμε στις εφημερίδες, τα περιοδικά και τις ακούμε στο ραδιόφωνο. Το να βλέπεις ένα όμορφο πρόσωπο να παραμορφώνεται και οργισμένα λόγια ν’ αρχίσουν να βγαίνουν ανεξέλεγκτα από το στόμα του, είναι πια συνηθισμένο φαινόμενο στη λεγόμενη νέα κοινωνία των ελευθέρων ανθρώπων. Γονείς που ξεστομίζουν ανεξέλεγκτα βρισιές και «κοσμητικά» επίθετα στα παιδιά τους, τα τραυματίζουν ανεπανόρθωτα. Το παιδί του Θεού δεν πρέπει να επιτρέπει σ’ αυτό το πνεύμα που διοικεί τις κοσμικές συζητήσεις να ελέγχει το δικό του στόμα. «Βάλε, Κύριε, φυλακήν εις τό στόμα μου· φύλαττε τήν θύραν τών χειλέων μου» (Ψαλμ.ρμα:3).

Απειθείς εις τους γονείς. Η ανησυχητική αύξηση της νεανικής εγκληματικότητας είναι το βασικό αποτέλεσμα της πραγματικότητας ότι οι γονείς δεν μπορούν πλέον να ελέγξουν τα παιδιά τους. Υπάρχουν δύο ομάδες νέων που μπορούμε να συγκρίνουμε σχετικά μ’ αυτή την καταγγελία του αποστόλου Παύλου. Μερικά παιδιά μεγαλώνουν με αυστηρή παιδεία κι έχουν διδαχτεί να εγκρατεύονται και να χαλιναγωγούν τους εαυτούς τους. Η άλλη ομάδα έχει λίγους ή καθόλου κανόνες που διέπουν τη ζωή τους, κάνουν απλά ότι τους αρέσει.

Η ανυπακοή στους γονείς σπάει την πρώτη εντολή που είναι δοσμένη με επαγγελία. Τα παιδιά πρέπει να ακούνε τους πιστούς γονείς τους γιατί αυτό τους συμφέρει, επειδή η υπόσχεση είναι ότι θα ζήσουν περισσότερα χρόνια (Εφες.ς:1-3). Η τιμωρία του Θεού για την παράβαση, καθώς ο Αδάμ εκδιώχθηκε από τον κήπο της Εδέμ, έχει να κάνει άμεσα με το όριο ζωής. Αντί για αιώνια, ο Αδάμ έζησε περίπου 800 χρόνια. Μετά, το όριο αυτό έπεσε από τα 800 στα 120 χρόνια (Γεν.ς:1-3). Αργότερα ο μέσος όρος ζωής ελαττώθηκε ακόμα πιο πολύ, στα 70 χρόνια (Ψαλμ.90:10). Οι νέοι, καθώς και οι γονείς πρέπει να προσέξουν πολύ αυτή την προειδοποίηση, αφού με την υπακοή μπορούμε να επιμηκύνουμε τη ζωή μας.

Αχάριστοι. Είναι ανησυχητικό να βλέπεις μια ολόκληρη γενιά να υπόκειται σ’ αυτή την κατηγορία της αχαριστίας. Η κοινωνία της αφθονίας των ημερών μας, είναι συνηθισμένη να έχει τόσα πολλά κι είναι τόσο απασχολημένη στην προσπάθειά της να τα φροντίσει όλα αυτά, που δεν έχει καιρό να δείξει ευγνωμοσύνη.

Ο Δαβίδ, ο άνθρωπος που στις Γραφές περιγράφεται ότι ήταν κατά την καρδία του Θεού (Πράξ.ιγ:22), δεν ήταν αχάριστος. Όταν χρειαζόταν το έλεος του Θεού, πάντοτε το έβρισκε, γιατί δεν σταμάτησε να ευχαριστεί το Θεό από τότε που ήταν ένας ταπεινός βοσκός μέχρι και που έγινε βασιλιάς στον Ισραήλ.

Ανόσιοι. Ανόσιος σημαίνει ασεβής, ανίερος, μιαρός, αγενής. Ο τρόπος μας μετράει πολύ αν θα πετύχουμε ή θα αποτύχουμε σε κάτι. Ο πικρός άνθρωπος, γεννά πικρία. Όταν κάποιος είναι αγενής και δυσάρεστος, αυτό προέρχεται από την ασέβεια που υπάρχει βαθιά μέσα του. Δεν μπορούμε να λέμε ότι είμαστε σαν τον Χριστό και να είμαστε ανόσιοι, αγενείς. Μια εσωτερική γλυκύτητα, πρέπει να ξεριζώσει και να καταστρέψει την πικρόχολη συμπεριφορά, ώστε να φανεί η διαφορά από την αγένεια στην ευγένεια και την οσιότητα.

Άστοργοι. Είναι ανησυχητικό να βλέπεις μητέρες να κακομεταχειρίζονται τα παιδιά τους και πατέρες να απλώνουν την αρίδα τους, περιμένοντας από άλλους να προμηθεύσουν τα απαραίτητα για την οικογένειά τους. Πολύ συχνά, το φυσικό Θεόδοτο ένστικτο, φαίνεται να μη λειτουργεί πλέον σωστά στις ζωές των ανθρώπων. Προσθέστε σ’ αυτά τη σεξουαλική διαστροφή που υπάρχει σήμερα στον κόσμο, και μπορείτε να δείτε το δίκαιο Θεό έτοιμο να κάνει κρίση, φέρνοντας ένα τέλος σ’ αυτή την ανάποδη γενιά. Ανάποδη, είναι η γενιά που προχωράει αντίθετα απ΄ το δρόμο που ο Θεός ετοίμασε γι’ αυτήν.

Άσπονδοι. Σημαίνει, αδιάλλακτοι, επικίνδυνοι, αδυσώπητοι. Αυτή η λέξη αναφέρεται μόνο μια φορά μέσα στην Αγία Γραφή, αλλά είναι αρκετό για μας, για να δούμε την εικόνα κάποιων που έχουν βάλει σκοπό να μη ξεχάσουν ποτέ κάτι που τους έκαναν, να μη συγχωρέσουν, είναι ανυποχώρητοι, αμετακίνητοι κι αυτό να είναι ένα μέρος της ζωής τους. Άλλο ένα σημείο των εσχάτων ημερών.

Διάβολοι. Διάβολος σημαίνει ο ψευδώς κατηγορών, ο συκοφαντών. Κύριος εκπρόσωπος ο Σατανάς, ο κατ’ εξοχήν συκοφάντης. Όταν κάποιος κατηγορείται για κάποιο λάθος που έκανε, το επόμενο βήμα είναι ν’ αντιμετωπίσει την κρίση σαν τιμωρία. Αλλά κι αυτός που κατηγορεί ψεύτικα κινδυνεύει να κριθεί. Μερικές κατηγορίες, θα αποδειχτούν μόνο όταν ανοιχτούν τα βιβλία στην τελική κρίση. Ο Θεός μισεί κάθε τι που είναι ψεύτικο. «Δολία πλάστιγξ βδέλυγμα εις τον Κύριον δίκαιον δε ζύγιον ευαρέστησις αυτού» (Παρ.ια:1). Ο συκοφάντης είναι όμοιος με το Σατανά (Αποκ.ιβ:10).

Ακρατείς. Αυτή η λέξη σημαίνει ανίσχυρος, ο στερούμενος δύναμης ή εξουσίας, αυτός που δεν συγκρατείται. Αυτό κι αν είναι σημείο των καιρών μας, η αποδυνάμωση των κάποτε ισχυρών θέσεων: Όταν δύο έδιναν τα χέρια, αυτό σήμαινε απαράβατη συμφωνία κυρίων. Πίστη και αγάπη για την πατρίδα, σεβασμός του γυναικείου φύλου και της μητρότητας. Ο λόγος ενός άντρα, η υπόσχεση και η δέσμευση του Χριστιανού προς το Θεό.

Οι άνθρωποι έχουν εξασθενίσει κι έχουν αποκτήσει ένα αδύνατο, αναιμικό, ασταθή, αναμφίβολο χαρακτήρα (αλκοολισμός, ναρκωτικά, τσιγάρα) βαδίζοντας μ’ αυτό τον τρόπο προς τη λίμνη του πυρός. Ο Χριστιανός πρέπει να λάβει σοβαρά υπ’ όψη του το λόγο του Θεού και να μην επιτρέψει αυτό τον ρηχό και αδύναμο κόσμο να αναποδογυρίσει αυτές τις κάποτε δυνατές αρχές που έκαναν τους άνδρες και τις γυναίκες ισχυρούς. Στην Α’ Κορ.ις:13 υπάρχει η προτροπή: «ανδρίζεσθε, ενδυναμούσθε».

Ανήμεροι. Η λέξη αυτή σημαίνει άγριος, ατίθασος, άξεστος. Αντίθετα με τη διδασκαλία των ανθρώπων ότι ο άνθρωπος είναι ένα ζώο, ο άνθρωπος στην πραγματικότητα είναι  το τελειότερο και ομορφότερο δημιούργημα του Θεού, γιατί έγινε κατά την εικόνα Του. Ο άνθρωπος όμως μπορεί να ξευτελίσει τόσο πολύ τον εαυτό του ώστε να συμπεριφέρεται σαν εξαγριωμένο θηρίο. Όταν ο άνθρωπος καταφεύγει σε τακτικές της ζούγκλας για να επιβιώσει, γίνεται ένας άγριος ερημίτης. Όταν μουγκρίζει σαν αρκούδα και συμπεριφέρεται σαν πίθηκος, κοιμάται όλη την ημέρα και όλο το βράδυ περιφέρεται προς αναζήτηση λείας, μάχεται, σακατεύει και καταστρέφει, ενεργεί σαν θηρίο.

Αφιλάγαθοι. Αφιλάγαθος είναι αυτός που δεν είναι φίλος με τους αγαθούς. Ο Ιησούς μας προειδοποίησε για τον καιρό που, επειδή Αυτόν τον μίσησαν χωρίς λόγο, θα μισήσουν και θα διώξουν κι εμάς (Ιωάν.ιε:18-24). Αυτά τα εδάφια μας φανερώνουν ότι επειδή η αμαρτία ξεσκεπάζεται με το λόγο του Θεού που κηρύττεται, οι άνθρωποι δεν αισθάνονται άνετα. Ο Χριστιανός που δουλεύει μαζί με κάποιο που θέλει απλά να λέγεται Χριστιανός – χωρίς να είναι – και ο οποίος αρέσκεται στο να λέει αισχρά ανέκδοτα, θα τον κάνει να αισθανθεί άβολα όταν δεν συμμετέχει στο γέλιο του ακροατηρίου. Ο άλλος βέβαια, θα δυσανασχετήσει με τον αληθινό Χριστιανό, αν και δεν του έκανε τίποτα (Α΄Πέτρ.δ:4).

Προδόται. Προδότης είναι αυτός που εγκαταλείπει κάτι. Μεγαλύτερο κακό έχει γίνει από αυτούς που έχουν προδώσει το Χριστό και την εκκλησία Του, παρά ό,τι μπορούν να κάνουν όλοι οι αμαρτωλοί μαζί ενάντια στον Κύριο και το λαό Του. Λίγοι, αν όχι κανένας δεν θα δώσει στο παιδί του το όνομα Ιούδας, ακριβώς επειδή είναι συνώνυμο με την πράξη της προδοσίας. Πόσοι προδότες όμως υπάρχουν στο Χριστιανισμό, οι οποίοι επειδή δεν άντεξαν και τα παράτησαν, μιλάνε άσχημα για τον Κύριο και το λαό Του.

Προπετείς. Προπετής είναι ο πίπτων προς τα εμπρός, ο απερίσκεπτος. Μερικοί τραυματισμένοι Χριστιανοί πέφτουν στην άκρη του δρόμου και γίνονται στατιστικά τρόπαια του Σατανά. Το πέσιμο όμως προς τα εμπρός κάποιου που είναι απερίσκεπτος είναι πιο τραγικό και επιφέρει μεγαλύτερη καταστροφή, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για άτομο που έχει τάση για ηγεσία. Ο αδύνατος κλονίζεται και πέφτει στην άκρη, αλλά οι προπετείς, οι καινοτόμοι, οι προοδευτικοί, οι νεωτεριστές, οι ανυπόμονοι, οι ενθουσιώδεις που σπρώχνουν συνέχεια προς τα εμπρός, όταν πέφτουν, είναι πραγματικά τραγικό.

Τετυφωμένοι. Τετυφωμένος είναι αυτός που είναι τυφλός από εγωισμό, ο πλήρης αλαζονείας. «Η υπερηφανία προηγείται του ολέθρου, και υψηλοφροσύνη του πνεύματος προηγείται της πτώσεως» (Παρ.ις:18). Όσο πιο ψηλά ανεβαίνει κανείς, τόσο πιο καταστροφικό θα είναι το πέσιμο. Όταν τα μυαλά κάποιου πάρουν αέρα, επειδή κάτι κατάφερε και αλαζονευτεί για το πόσο σημαντικός είναι, αυτό θα είναι καταστρεπτικό αφού θα του λείπει η ταπείνωση και η εξάρτηση από το Θεό.

Φιλήδονοι παρά φιλόθεοι. Αυτή είναι η τελική και ίσως η πιο καταστρεπτική κατάσταση των κακών καιρών. Η αναζήτηση απολαύσεων και τόπων που δίνουν ευχαρίστηση και χαρά, προκειμένου να ξεφύγουν από τις πιέσεις των τελευταίων ημερών, έχει αποδειχτεί καταστροφική για πολλούς καλοπροαίρετους Χριστιανούς. Πολλοί έχουν μετακινηθεί από μια σωστή εκκλησία που όμως πιέζεται εξαιτίας της αξιοπιστίας της και των ευθυνών της, σε μια «ήσυχη ζωή, χωρίς πολλά - πολλά», όπου δεν υπάρχουν οι εκκλησιαστικές ευθύνες που απασχολούν το Χριστιανό.

Οι φιλήδονοι, μπορούν να σπαταλήσουν μεγάλα ποσά χρημάτων για διασκέδαση, αλλά δικαιολογούνται ότι δεν μπορούν να δώσουν το ελάχιστο που αναλογεί στο Θεό.

Ο Κύριός μας, φαίνεται να θέλει ο λαός Του να απολαμβάνει τη ζωή του, αλλά όχι στο σημείο που θα εκτοπίσει την αγάπη προς Αυτόν, πρώτα και περισσότερο από κάθε τι άλλο. Οι αυστηρές προειδοποιήσεις, που ιδιαίτερα διαβάζουμε στην Παλαιά Διαθήκη, λένε ότι ο Θεός είναι ζηλότυπος κι ότι η οργή του διεγείρεται όταν οι άνθρωποι σηκώνονται να παίξουν αγνοώντας Τον και  χωρίς να Του δίνουν την πρώτη θέση.

Οι ομοφυλόφιλοι βγαίνουν μέσα από τις φωλιές της αμαρτίας τους στη δημοσιότητα και τολμούν να διακηρύττουν ότι ο τρόπος ζωής τους είναι ή πρέπει να γίνει αποδεκτός.

Η εκμετάλλευση παιδιών και η παιδική πορνογραφία είναι μέρος της λίστας των σεξουαλικών διαστροφών και ηδονών με τις οποίες οργιάζει η ανθρωπότητα μέσα στην αισχρότητα της ηθικής διαφθοράς. Σ’ αυτή τη θλιβερή λίστα πρέπει να προστεθούν οι μητέρες που κάνουν έκτρωση και οι γονείς που διαπράττουν αιμομιξία. Η κάποτε όμορφη σύμπνοια και ομοψυχία του σπιτιού και της οικογένειας, φαίνεται σαν περασμένο μεγαλείο που το θυμάσαι και κλαις.

Όλες αυτές οι συνθήκες, μπορούν να επηρεάσουν τη ζωή του Χριστιανού; Η απάντηση είναι: Ναι, μπορούν! «Και επειδή  θέλει πληθυνθή η ανομία, η αγάπη των πολλών θέλει ψυχρανθή» (Ματθ.κδ:12). Η ηθική διαφθορά, όπως όλο τον κόσμο, σαρώνει και τη χώρα μας και δημιουργεί ένα κενό που μπορεί να μας επηρεάσει όλους, καθώς η ανθρωπότητα βαδίζει γρήγορα προς την καταστροφή. Μόνο πλησιάζοντας την παρουσία του Ιησού και διατηρώντας μια στενή σχέση αγάπης μαζί Του, θα μπορέσουμε να επιζήσουμε από την πλημμύρα και την παλίρροια της αμαρτίας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε, η αγάπη μας για τον Ιησού και την εκκλησία Του να ελαττωθεί.