ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αποκ.ζ:4  Και ήκουσα τον αριθμόν των εσφραγισμένων, εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες ήσαν εσφραγισμένοι εκ πάσης φυλής των υιών Ισραήλ.

Α.  Τώρα θα δούμε ποιοι είναι αυτοί οι 144,000:

Αποκαλούνται απαρχή του λαού Ισραήλ. Ρωμ.ια:16  Αποκ.ιδ:4. Σ’ αυτό το εδάφιο τους βλέπουμε να είναι σφραγισμένοι πάνω στη γη και το γνωρίζουμε αυτό από το γεγονός ότι όλες οι κρίσεις εκχέονται πάνω στη γη, διαφορετικά δεν υπήρχε κανένας λόγος να σφραγιστούν.

Β.  Παρακάτω (Αποκ.ιδ:1-5), τους βλέπουμε να έχουν αρπαχτεί στον ουρανό και να βρίσκονται στην παρουσία του Αρνίου.

Βλέπουμε τους 144.000 να στέκονται στο όρος Σιών μαζί με το Αρνίο. Το όρος Σιών είναι η άνω Ιερουσαλήμ. Το ξέρουμε αυτό, από το γεγονός ότι έχουν κιθάρες και ψάλλουν νέα ωδή ενώπιον των 4 ζώων και των πρεσβυτέρων, κάτι που συμβαίνει στον ουρανό.

Κανείς δεν μπορούσε να μάθει την ωδή παρά μόνο οι 144000, οι οποίοι ήταν αγορασμένοι από τη γη, και δεν βρίσκονται πλέον πάνω σ’ αυτή.

Είναι παρθένοι - πνευματικά. Αυτό σημαίνει ότι είναι αγνοί και καθαροί. Δεν έχουν μολυνθεί με αμαρτία, με το σύστημα της πόρνης εκκλησίας, με τα βδελύγματα του κοσμικού συστήματος. Έχουν διατηρηθεί άγιοι και αμόλυντοι από τον κόσμο.

Αυτοί είναι που ακολουθούν το Αρνίο όπου και αν πηγαίνει. Αυτό είναι θαυμαστό γιατί σημαίνει ότι Τον ακολουθούν τέλεια, δίχως αμαρτία.

Αποκαλούνται απαρχή στο Θεό και στο Αρνίο. Ξέρουμε ότι αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ο πρώτος καρπός που έχει αρπαχθεί στον ουρανό, στην παρουσία του Αρνίου.  Ένας λόγος είναι ότι τα 4 ζώα και οι 24 πρεσβύτεροι είναι ήδη στον ουρανό, όταν οι 144,000 ψάλλουν τη νέα ωδή με τις κιθάρες τους. Γνωρίζουμε ότι τα 4 ζώα και οι 24 πρεσβύτεροι αποτελούν τη Νύμφη του Χριστού η οποία έχει αρπαχτεί ακριβώς στην αρχή της Μεγάλης θλίψης. Επίσης γνωρίζουμε ότι στο τέλος των πρώτων 3 ½ χρόνων της Μεγάλης θλίψης μια άλλη ομάδα ανθρώπων αρπάζεται στον ουρανό και αυτοί είναι οι άγιοι της θλίψης. Επομένως όταν εδώ λέει ότι οι 144.000 είναι απαρχή στο Θεό και στο Αρνίο, εννοεί ότι είναι η απαρχή, ο πρώτος καρπός από το λαό Ισραήλ.

Όπως ξέρουμε, αυτό τον καιρό οι Ισραηλίτες σαν έθνος δεν έχουν επιστρέψει στον ΓΙΑΧΒΕ, το Σωτήρα τους. Ακόμα και αυτή τη χρονική περίοδο της έκχυσης των πληγών πάνω στη γη, στα δεύτερα 3 ½ χρόνια της Μεγάλης θλίψης, δεν έχουν σωθεί και δεν έχουν ατενίσει σ’ Εκείνον τον Οποίον εξεκέντησαν.

Ο Θεός λέει στον προφήτη Ιεζεκιήλ για το λαό Ισραήλ ότι θα είναι λαός Του από κείνη την ημέρα και μπρος. Άρα δεν είναι ακόμα λαός Του. Όμως οι 144.000 βλέπουμε ότι έρχονται στον Ιησού πριν τη δεύτερη έλευση, και συνεπώς είναι η απαρχή, το πρωτογέννημα θα λέγαμε από το λαό Ισραήλ προς το Θεό και το Αρνίο.

Γνωρίζουμε ότι στο κεφ.ια της Αποκάλυψης, οι άγιοι της θλίψης που αποκαλούνται δύο μάρτυρες, είναι Ιουδαίοι και Εθνικοί πιστοί. Ένα ερώτημα που γεννιέται εδώ είναι, γιατί οι 144.000 είναι η απαρχή από το λαό Ισραήλ, ενώ ήδη είναι οι Ιουδαίοι Χριστιανοί της θλίψης;

Η απάντηση είναι ότι αυτοί οι 144.000, είναι η απαρχή, ο πρώτος καρπός από τη μετάνοια και επιστροφή στο Χριστό του λαού Ισραήλ σαν έθνος. Είναι μέσα στο λαό Ισραήλ, και είναι ο πρώτος καρπός που επιστρέφει προς το Θεό σαν έθνος, πράγμα το οποίο συμβαίνει στο τέλος αυτής της περιόδου, όταν ο Χριστός έρχεται ξανά στη γη για να εγκαθιδρύσει τη Βασιλεία Του.

Οι Ιουδαίοι Χριστιανοί της Μεγάλης θλίψης είχαν απορριφθεί από το έθνος Ισραήλ. Δεν ανήκαν στο λαό Ισραήλ όταν έγιναν Χριστιανοί. Είναι διεσπαρμένοι  Ιουδαίοι σ’ όλο το πρόσωπο της γης. Εδώ όμως ο λαός Ισραήλ αρχίζει να επιστρέφει στο Θεό, και οι 144.000 είναι οι πρώτοι καρποί αυτής της εθνικής μετάνοιας του λαού  Ισραήλ, της επιστροφής τους προς το Θεό σαν έθνος.

Γνωρίζουμε ότι η διαθήκη που έκανε ο Θεός με το λαό Ισραήλ, ήταν μια διαθήκη που περιλάμβανε ευλογίες για όλο το έθνος. Περιλαμβάνει μια επίγεια βασιλεία και μια υπόσχεση ότι ο Θεός θα εξουσιάσει πάνω σ’ όλη τη γη μέσω του λαού Ισραήλ. Αν ο λαός Ισραήλ έμενε ταπεινός και σε πλήρη υποταγή ενώπιον του Θεού, θα υψωνόταν υπεράνω όλων των εθνών και θα κυβερνούσαν πάνω στη γη. Γι’ αυτό το λόγο οι 144000 αποτελούν τους πρώτους καρπούς μέσα στο λαό Ισραήλ, γιατί είναι η απαρχή αυτής της μετάνοιας και επιστροφής προς το Θεό του Ισραήλ σαν έθνος, η οποία θα πραγματοποιηθεί όταν έρθει ο Ιησούς στη δεύτερη έλευση Του και εγκαθιδρύσει τη Βασιλεία Του πάνω στη γη.

Γ.  Στη Ρωμ.ια:25-27 μας μιλάει ο λόγος του Θεού γι’ αυτή την απαρχή του λαού Ισραήλ.

Στο εδ.26 λέει: και ούτω πάς Ισραήλ θέλει σωθή. Δεν έχουν σωθεί ακόμη, αλλά πρόκειται να σωθούν, και θα δούμε ποιος είναι ο καιρός που αρχίζει να γίνεται στο λαό Ισραήλ σωτηρία σαν έθνος. Ακόμα υπάρχει ασέβεια και αμαρτία στον Ιακώβ, αλλά έρχεται ο Λυτρωτής, ο Ιησούς Χριστός, στη δεύτερη έλευση και αποστρέφει τις ασέβειες από τον Ιακώβ.

Στο εδ.27 αναφέρεται στο μέλλον. Δεν έχουν αφαιρεθεί ακόμη οι αμαρτίες τους. Ο Θεός λέει ότι ο λαός Ισραήλ θα σωθεί, όσοι βέβαια έχουν απομείνει. Αυτή είναι η διαθήκη του Θεού με το λαό Ισραήλ.

Το πλήρωμα των εθνών έχει ήδη εισέλθει, τον καιρό των 144.000. Οι άγιοι της αρπαγής και οι άγιοι της θλίψης έχουν εισέλθει στη βασιλεία του Θεού και τώρα ο Θεός κινείται για να εκπληρώσει τη διαθήκη Του με το λαό Ισραήλ. Τελικά οι Ισραηλίτες δέχονται το σχέδιο της σωτηρίας δια του Ιησού Χριστού.

Δ.  Είδαμε ότι οι 144.000 σφραγίζονται για να προστατευτούν από τις πληγές, και αυτό συμβαίνει τον καιρό που έχει ήδη εισέλθει το πλήρωμα των εθνών. Είδαμε ακόμα ότι ο Θεός κινείται για να εκπληρώσει τη διαθήκη Του με τους Ισραηλίτες, οι οποίοι απέρριψαν τον Ιησού και απεκόπησαν.

Τώρα θα δούμε την προφητεία που αναφέρεται στο Δαν.θ:24-29, η οποία εφαρμόζεται τέλεια στο σφράγισμα των 144000. Είναι η προφητεία των εβδομήντα εβδομάδων του Δανιήλ. Αυτός που μιλάει στο Δανιήλ, είναι ένας άγγελος που ήρθε για να του δώσει αυτή την αποκάλυψη.

Οι 70 εβδομάδες διαιρούνται αρχικά σε δύο χρονικά διαστήματα των 7 εβδομάδων και των 62 εβδομάδων.

Στο εδ.27 λέει: και θέλει στερεώσει την διαθήκη σε πολλούς εν μια εβδομάδι. Αυτός που θα στερεώσει τη διαθήκη είναι ο Ιησούς Χριστός. Αυτή είναι η 70ή εβδομάδα. Επομένως έχουμε 7+62+1=70 εβδομάδες.

Οι 70 εβδομάδες πρέπει να περάσουν για να γίνουν έξι πράγματα:

1.  Να συντελεστεί η παράβαση 

2.  Να τελειώσουν οι αμαρτίες

3.  Να γίνει εξιλέωση περί ανομίας 

4.  Να εισαχθεί δικαιοσύνη αιώνιος

5.  Να σφραγιστεί η όραση και η προφητεία 

6.  Να χριστεί ο Άγιος των αγίων.

Αυτή η προφητεία δεν αφορά όλο τον κόσμο, τις αμαρτίες όλου του κόσμου, αλλά μόνο το λαό του Δανιήλ. Ο Δανιήλ προσεύχεται και ικετεύει υπέρ του λαού του. Εξομολογείται την αμαρτία και την ανομία του λαού Ισραήλ αλλά και τη δική του ενώπιον του Θεού και ζητάει να επέμβει ο Θεός και να κάνει έλεος στο λαό Ισραήλ με το να τους επιστρέψει στην πατρίδα τους, να τους στείλει το Μεσσία και όλες τις επαγγελίες που τους είχε υποσχεθεί.

Στο εδ.24 λέει: εβδομήντα εβδομάδες διωρίσθησαν  επί τον λαό σου, και επί την πόλιν την αγίαν σου.

Αυτός είναι ο χρόνος που απαιτείται για να εργαστεί ο Θεός με το λαό Του, να τελειώσουν οι αμαρτίες τους, να τους επαναφέρει στη διαθήκη Του και να τους επανασυνδέσει με τον εαυτό Του. Στη Χιλιετή Βασιλεία είναι που ο λαός Ισραήλ συμφιλιώνεται ξανά πλήρως με το Θεό.  Τότε που η βασιλεία του Θεού εγκαθιδρύεται πάνω στη γη όπως και στον ουρανό και η Ιερουσαλήμ γίνεται πρωτεύουσα όλης της γης. Πρόκειται για θεοκρατικό καθεστώς, όπου ο Θεός κυβερνά πάνω σ’ όλη τη γη μέσω του λαού Ισραήλ.

Τον καιρό της προφητείας των 70 εβδομάδων ο Δανιήλ βρίσκεται στη Βαβυλώνα ακριβώς στο τέλος των 70 χρόνων της αιχμαλωσίας του λαού Ισραήλ. Γνώριζε για τα 70 αυτά χρόνια αιχμαλωσίας στη Βαβυλώνα, γιατί στο κεφ.θ:2-5 μας λέει ότι εννόησε τον αριθμό των ετών, ότι θα συμπληρώνονταν 70 χρόνια αιχμαλωσίας του λαού Ισραήλ, όπως είχε πει ο Κύριος στον προφήτη Ιερεμία. Το χρονικό αυτό διάστημα είχε ήδη περάσει και αρχίζει ο Δανιήλ να ικετεύει το Θεό και να μεσιτεύει υπέρ του λαού Του, γιατί ήταν βέβαιος ότι ο Θεός θα τηρούσε την υπόσχεσή Του να τους επαναφέρει πίσω στη γη τους.  Έτσι, ο Θεός του δίνει αυτή την αποκάλυψη των 70 εβδομάδων σαν απάντηση στις προσευχές του.

Ο Δανιήλ γνώριζε ότι ο Ιερεμίας είχε προφητέψει αυτή την 70ετή αιχμαλωσία (Ιερ.κε:11-12 και κθ:10). Ήξερε ακόμα ότι αυτά τα 70 χρόνια της αιχμαλωσίας του λαού Ισραήλ είχαν περάσει, αφού σ’ όλη τη ζωή του προσευχόταν στο Θεό περιμένοντας την εκπλήρωση αυτής της προφητείας του Ιερεμία. Ο Δανιήλ ήταν μικρό παιδί όταν φέρθηκε στην αιχμαλωσία και τώρα πρός το τέλος της ζωής του, γνωρίζει ότι η χρονική αυτή περίοδος έχει τελειώσει.

Δαν.θ:21-23 μας λέει ότι ήρθε ο Γαβριήλ, τον άγγιξε και του έδωσε αυτή την προφητεία. Ο Γαβριήλ ήταν το μέσο που χρησιμοποίησε ο Θεός για να φέρει στο Δανιήλ αυτό το μήνυμα.

Υπάρχουν έξι γεγονότα που πρέπει να εκπληρωθούν για να συμπληρωθεί το χρονικό διάστημα των 70 εβδομάδων και να συμφιλιωθεί ο λαός του Δανιήλ με το Θεό. Αναφέρονται στο εδ.24 όπου λέει: Εβδομήκοντα εβδομάδες διωρίσθησαν επί τον λαό σου και επί την πόλιν την αγίαν σου:

1.  δια να συντελεστεί η παράβαση

2.  δια να τελειώσωσιν αι αμαρτίαι

3.  για να γίνει εξιλέωσις περί της ανομίας

4.  να εισαχθεί δικαιοσύνη αιώνιος

5.  να σφραγιστεί η όραση και προφητεία

6.  να χρισθεί ο Άγιος των αγίων

Ένα ενδιαφέρον σημείο εδώ είναι αυτό που λέει: να σφραγιστεί η όραση και η προφητεία. Εκεί που λέει η προφητεία εννοεί όλους τους προφήτες. Το πνεύμα το Άγιο προφητεύει δια μέσου όλων των προφητών και είναι ο Θεός που μιλάει μέσα από αυτούς. Έτσι, στην ουσία, είναι μόνο ένας προφήτης. Με άλλα λόγια, όλες οι υποσχέσεις του Θεού που έχει δώσει στο λαό Του, είναι σαν να προήλθαν από μία πηγή, το Θεό, και πρόκειται να εκπληρωθούν.

Το χρονικό διάστημα των 69 εβδομάδων είναι από τον καιρό της εξελεύσεως της προσταγής να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ, μέχρι του Χριστού του Ηγουμένου.

Στο εδ.25 λέει ότι θα είναι εβδομάδες 7 και εβδομάδες 62.  Όμως το χρονικό διάστημα των 70 εβδομάδων είναι από τον καιρό της προσταγής ν’ ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ μέχρι να τελειώσουν οι αμαρτίες, να γίνει εξιλέωση περί ανομίας, να εισαχθεί δικαιοσύνη αιώνιος, να σφραγιστεί η όραση και η προφητεία και να χριστεί ο Άγιος των αγίων. Δηλαδή είναι μέχρι το σχέδιο του Θεού για το λαό Ισραήλ φτάσει στο αποκορύφωμά του και εκπληρωθεί.

Η προσταγή ανοικοδόμησης της Ιερουσαλήμ εκδόθηκε από τον Κύρο το 536 π.Χ. (Ησ.μδ:28). Αυτή η προσταγή του Κύρου περιελάμβανε την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ και του ναού. Όμως ένα τμήμα της διαβάζουμε και στο Β’ Χρον.λς:22-23 όπου αναφέρεται μόνο η ανοικοδόμηση του ναού. Επίσης ένα παράλληλο εδάφιο μ’ αυτό βρίσκεται στον Εσδρ.α:1-3

Ο Κύρος είχε αποκάλυψη από το Θεό, γιατί μας λέει ότι ο Κύριος διέγειρε το πνεύμα του και τον πρόσταξε να οικοδομήσει το ναό και την Ιερουσαλήμ. Αυτή είναι η προσταγή ανοικοδόμησης της Ιερουσαλήμ.

Μερικοί σχολιαστές υποστηρίζουν ότι αναφέρεται σε μια διαφορετική προσταγή που εξέδωσε ο Αρταξέρξης το 445 π.Χ. και που αναφέρεται στο Νεεμ.δ:14   ε:4,11,13.  Το υποστηρίζουν αυτό γιατί το χρονικό διάστημα των 70 εβδομάδων που είναι εβδομάδες ετών, όπως θα δούμε, δεν ταιριάζει ακριβώς από τον καιρό της προσταγής της ανοικοδόμησης της Ιερουσαλήμ μέχρι τον καιρό του Χριστού του Ηγουμένου. Όμως το πρόβλημα είναι ότι και το διάταγμα του Αρταξέρξη δεν ταιριάζει απόλυτα. Θα δούμε γιατί η προσταγή του Κύρου, είναι εκείνη που πρέπει να λάβουμε υπόψη για τον υπολογισμό των 70 εβδομάδων.

Οι Ισραηλίτες απέρριψαν το Χριστό σαν έθνος. Έτσι η εκπλήρωση αυτών των 70 εβδομάδων αναβλήθηκε. Κάθε προφητεία που ο Θεός δίνει, εξαρτάται κι απ’ τον άνθρωπο, αν θα δεχτεί αυτό που ο Θεός προσπαθεί να κάνει μαζί του και για να εκπληρωθεί πρέπει και ο άνθρωπος  να κάνει το δικό του μέρος.

Οι 70 εβδομάδες είναι στην πραγματικότητα εβδομάδες. Η εβδομάδα χρησιμοποιείται συνήθως για να δηλώσει εβδομάδα ημερών, όμως χρησιμοποιείται και με μια πιο γενική έννοια. Αν πάρουμε το χρονικό διάστημα των 70 εβδομάδων σαν εβδομάδες ημερών, τότε έχουμε 490 ημέρες, που είναι ένας χρόνος (365) και 125 μέρες. Όμως είναι αδύνατον από τον καιρό της προσταγής του Κύρου να  ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ το 536 π.Χ. μέχρι τον καιρό του Χριστού να είναι μόνο ένας χρόνος και 125 μέρες.

Δεν εκπληρώθηκε αυτή η προφητεία το 535 π.Χ.! Οι Ισραηλίτες οδηγήθηκαν στην αιχμαλωσία για 70 χρόνια, γιατί αμέλησαν να τηρήσουν το Σάββατο της γης. Κάθε έβδομο έτος έπρεπε να τηρήσουν το Σάββατο της ανάπαυσης και κατά τη διάρκεια αυτού του έτους δεν έπρεπε ούτε να σπείρουν ούτε να θερίσουν τη συγκομιδή τους. Έπρεπε να εμπιστευτούν το λόγο του Θεού που τους υποσχέθηκε ότι το έκτο έτος θα τους ευλογούσε τριπλά (Λευιτ.κε:20). Όμως οι Ισραηλίτες παρέλειψαν να το κάνουν αυτό όλο το χρονικό διάστημα που ήταν στη γη Ισραήλ, περίπου 490 χρόνια.  Αυτά τα 490 χρόνια περιλαμβάνουν συνολικά 70 έτη ανάπαυσης τα οποία δεν τήρησαν. Έτσι, για κάθε έτος ανάπαυσης που παρέλειψαν να τηρήσουν, τιμωρήθηκαν και με ένα έτος αιχμαλωσίας στην Βαβυλώνα, συνολικά 70 χρόνια. Στο Λευιτ.κε:1-8 εξηγεί σχετικά με το έτος της αφέσεως, το Σάββατο αναπαύσεως της γης.

Οι Ισραηλίτες όμως δεν τήρησαν τα Σάββατα της ανάπαυσης της γης κι έτσι ο Θεός έφερε αυτά που τους είχε προειδοποιήσει στο Λευιτ.κς:14, 33-35, 43 και Ιερ.κε:11. Αυτή η παράλειψη εκ μέρους των Ισραηλιτών να τηρήσουν το νόμο του Σαββάτου, ήταν αποτέλεσμα ενός μεγαλύτερου προβλήματος που υπήρχε μέσα στην καρδιά τους και τους έκανε να αμελούν να τηρούν όλους τους νόμους του Θεού. Όμως σχετικά με την περίοδο της αιχμαλωσίας αναφέρεται στην παράλειψη αυτού του συγκεκριμένου νόμου του Σαββάτου.

Αν τώρα πάρουμε τη χρονική περίοδο των 70 εβδομάδων σαν εβδομάδες ετών, τότε έχουμε 490 έτη. Και λέει ο Θεός στον Δανιήλ ότι 490 έτη διωρίσθησαν επί τον λαόν σου και επί την πόλιν την αγίαν σου, την Ιερουσαλήμ, για να εκπληρωθούν οι υποσχέσεις μου προς αυτούς. Αυτό το χρονικό διάστημα των 70 εβδομάδων περιλαμβάνει τη διαθήκη του Θεού με το λαό Ισραήλ. Δεν αφορά την εκκλησία του Θεού, ούτε αναφέρεται στη διαθήκη της σωτηρίας γενικά.

Η διαθήκη αυτή με το λαό Ισραήλ είναι αδιάσπαστα συνδεδεμένη με τη γη τους, γιατί είναι μια διαθήκη ευλογιών του Θεού πρός αυτούς μέσα στη γη τους. Ακόμα περιλαμβάνει την κυβέρνηση του Θεού πάνω στα έθνη μέσω του έθνους Ισραήλ.  Ισραήλ σημαίνει Ισχύς Θεού και ακριβώς αυτή την ισχύ και την εξουσία σαν πρίγκιπας μετά του Θεού αποκτά ο λαός Ισραήλ καθώς ατενίζει προς τον Κύριο, περπατά ταπεινά μαζί με το Θεό και εκπληρώνει αυτή την διαθήκη.

Το Δαν.θ:24-27, που αναφέρεται στην προφητεία των 70 εβδομάδων διαιρείται σε τρία διαφορετικά τμήματα.

α)  Στο εδ.25 λέει για 7 εβδομάδες. Έχουμε δηλαδή 7 εβδομάδες και 62 εβδομάδες. Οι 7 εβδομάδες είναι ίσες με 49 χρόνια. Οι 62 εβδομάδες είναι ίσες με 434 χρόνια. Αν προσθέσουμε και τις δύο αυτές περιόδους έχουμε συνολικά 69 εβδομάδες, οι οποίες είναι ίσες με 483 έτη.

7 Χ 7 = 49                 62 Χ 7 = 434            434 + 49 = 483                  

Άρα, από τον καιρό της προσταγής της ανοικοδόμησης της Ιερουσαλήμ, μέχρι τον καιρό του Χριστού του Ηγουμένου είναι 483 χρόνια.

Όταν λέει μέχρι του Χριστού του Ηγουμένου τι εννοεί; Η απάντηση είναι ότι αναφέρεται στο βάπτισμα του Χριστού. Τότε ήταν που άρχισε την επίσημη διακονία Του σαν ο κεχρισμένος του Θεού στο λαό Ισραήλ.

Αν προσθέσουμε και την τελευταία, την 70ή εβδομάδα, που αναφέρεται στο εδ.27 ....και θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν μια εβδομάδι... τότε θα έχουμε συνολικά 490 χρόνια, που είναι οι 70 εβδομάδες ετών.

Το πρόβλημα που υπάρχει εδώ είναι ότι από το 536 π.Χ. που εκδόθηκε η προσταγή του Κύρου μέχρι τη βάπτιση του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό, το 26 μ.Χ. περίπου, είναι περισσότερα από 483 χρόνια.

Από το 536 π.Χ. μέχρι το 26 μ.Χ. είναι 536 + 26 = 562 χρόνια. Όμως είδαμε ότι οι 69 εβδομάδες είναι 483 χρόνια και όχι 562, δηλαδή έχουμε μια διαφορά 562-483 = 79 χρόνια. Έτσι, ο πραγματικός χρόνος είναι κατά 79 χρόνια μεγαλύτερος από αυτόν που η προφητεία αναφέρει ότι πρέπει να είναι.

Αν τώρα πάρουμε την άλλη ερμηνεία που λέει ότι η προσταγή ανοικοδόμησης της Ιερουσαλήμ είναι το διάταγμα που εξέδωσε ο Αρταξέρξης το 445 π.Χ. πάλι δεν ταιριάζει απόλυτα γιατί 445 + 26 = 471 χρόνια. Υπάρχει μια διαφορά 483 - 471 = 12 χρόνια. Το διάταγμα αυτό του Αρταξέρξη δεν ήταν για να ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ, αλλά ήταν ένα μεταγενέστερο διάταγμα για να συνεχιστεί και πάλι η ανοικοδόμηση.

Τη διαφορά που προκύπτει μπορούμε να την υπολογίσουμε αν λάβουμε υπόψη και την ανοικοδόμηση του ναού. Γνωρίζουμε ότι η ανοικοδόμηση σταμάτησε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα κι έτσι ο χρόνος εκπλήρωσης της προφητείας αναβλήθηκε. Στον Αγγ.α:2-5 λέει ότι είχαν αποκάμει να ανοικοδομούν την πόλη και τον ναό και αποφάσισαν να οικοδομήσουν πρώτα τις κατοικίες τους. Όσο αυτοί δεν έκαναν το μέρος τους για την εκπλήρωσή της, ο Θεός περίμενε.

Κατά την ανοικοδόμηση του ναού το χρονόμετρο του Θεού σταμάτησε πολλές φορές. Υπάρχουν αρκετά κενά χρονικά διαστήματα τα οποία μεσολαβούν και γι’ αυτό η εκπλήρωση της προφητείας των 70 εβδομάδων αναβλήθηκε αρκετές φορές. Η διαίρεση των 69 εβδομάδων σε 7 και 62 εβδομάδες αποδεικνύει ότι υπάρχουν κενά χρονικά διαστήματα στην ανοικοδόμηση του ναού. Στο εδ.27 υπάρχει άλλο ένα χρονικό κενό. λέει ότι: και εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η προσφορά. Εδώ υπάρχει μια διακοπή του χρόνου που διαρκεί 2000 χρόνια.

Η ανοικοδόμηση της πλατείας και του τείχους συνδέεται με τις 7 και 62 εβδομάδες. Οικοδομούσαν εν καιρώ στενοχωρίας, που σημαίνει ότι υπήρχε μεγάλη αντίδραση και εμποδίστηκαν πολλές φορές στο έργο τους. (Έσδρας)

Από το 536 π.Χ. που ο Κύρος εξέδωσε το διάταγμα της ανοικοδόμησης όπως είδαμε μέχρι το 26 μ.Χ. είναι 562 χρόνια και 561 χρόνια αν αφαιρέσουμε το μηδενικό έτος. Όμως οι 69 εβδομάδες είναι 483 χρόνια. Δηλαδή έχουμε μια διαφορά 78 χρόνια. Αν όμως χρησιμοποιήσουμε έτη των 360 ημερών και όχι των 365, τότε έχουμε 476 χρόνια. (483 Χ 360 = 173880 : 476,38 = 476 χρόνια).

476 δικά μας χρόνια αντιστοιχούν με 483 χρόνια των 360 ημερών, γιατί οι δικές μας μέρες είναι περισσότερες. Έτσι στην ουσία έχουμε 476 ιστορικά χρόνια. Και τότε υπάρχει ένα κενό χρονικό διάστημα 561 - 476 = 85 χρόνια.

Ο Κύρος εξέδωσε το διάταγμα της ανοικοδόμησης το 536 π.Χ. αλλά αμέσως μετά ένα χρόνο το 535 π.Χ. σταμάτησε η ανοικοδόμηση του ναού μέχρι το 522 π.Χ. οπότε άρχισαν πάλι να οικοδομούν, αλλά το 521 π.Χ. σταμάτησαν πάλι μέχρι το 519 που είναι το δεύτερο έτος της βασιλείας του Δαρείου. Το 519 συνέχισαν να οικοδομούν, και τελείωσαν το έργο 4 χρόνια αργότερα, σύμφωνα με τον Έσδρα ς:15 δηλαδή το 515 π.Χ.

Τα κενά χρονικά διαστήματα που έχουμε μέχρι τώρα είναι: 535 - 522 = 13 χρόνια      521 - 519 = 2 χρόνια   Σύνολο 15 χρόνια κενά στην οικοδόμηση.

Όμως υπάρχει ένα άλλο μεγαλύτερο κενό χρονικό διάστημα από τον καιρό που αποπερατώθηκε ο ναός μέχρι τον καιρό που πραγματικά άρχισαν να οικοδομούν την πόλη και τα τείχη της. Από το 515 π.Χ. όταν οικοδομήθηκε ο ναός, μέχρι το 445 π.Χ. όταν ο Νεεμία πήγε για να οικοδομήσει την πόλη, το έργο τελείωσε μέσα σε ένα χρόνο (Νεεμ.ς:15 και ζ:1-4 ) τα συνολικά κενά διαστήματα που υπήρχαν στην ανοικοδόμηση του ναού και της πόλης ήταν:

535 - 522 = 13 χρόνια

521 - 519 = 2 χρόνια

515 - 445 = 70 χρόνια

Σύνολο 85 χρόνια κενά στην ανοικοδόμηση.

Αναφέραμε προηγουμένως ότι από 536 π.Χ. μέχρι το 26 μ.Χ. είναι 562 χρόνια. Αφαιρώντας το μηδενικό έτος είναι 561 χρόνια.

Η προφητεία όμως μας λέει για διάστημα 69 εβδομάδων δηλ.483 χρόνια. Προσθέτοντας τα 85 κενά χρόνια την ανοικοδόμησης, έχουμε συνολικά 568 χρόνια και όχι 561. Δηλαδή η προφητεία φαίνεται να καλύπτει 7 χρόνια περισσότερα και δεν ταιριάζει με ότι πράγματι συνέβη στην ιστορία.

Αν όμως λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι ο Θεός υπολόγιζε τα χρόνια με 360 μέρες, τότε τα 483 χρόνια υπολογιζόμενα με 360 μέρες, είναι ίσα με 476 χρόνια.

Έτσι όταν ο Θεός λέει ότι θα είναι 69 εβδομάδες από την προσταγή του Κύρου μέχρι το Χριστό, εννοεί 69 εβδομάδες ετών των 360 ημερών που είναι 483 χρόνια των 360 ημερών, δηλαδή 476 χρόνια των 365 ημερών.

Η χρονική περίοδος από το 536 π.Χ. μέχρι το 26 μ.Χ. δεν είναι χρόνια των 360, αλλά των 365 ημερών γιατί είναι χρόνια δικά μας. Τα κενά χρονικά διαστήματα δεν υπολογίζονται μέσα στην προφητεία των 70 εβδομάδων, έτσι έχουμε:

69 εβδ. = 476 χρόνια των 365 ημερών

85 έτη κενά

= 561 χρόνια.

Το σημαντικό σημείο της προφητείας των 70 εβδομάδων, είναι το τι συμβαίνει στο λαό του Δανιήλ μετά τον ερχομό του Μεσσία στη γη. Τι συνέβη στο λαό Ισραήλ μετά τις 62 εβδομάδες που αναφέρει στο εδ.26;

Και μετά τας εξήκοντα δύο εβδομάδας θέλει εκκοπεί ο Χριστός πλήν ουχί δι’ εαυτόν.

Βλέπουμε ότι ο Ιησούς κόπηκε μετά από 62 εβδομάδες. Αυτό βέβαια σημαίνει και μετά τις 7 εβδομάδες γιατί στο εδάφιο 25 οι 7 εβδομάδες αναφέρονται μαζί με τις 62, δηλαδή ο Χριστός θα εκκοπεί μετά 69 εβδομάδες.

Και δεν κόπηκε αμέσως μόλις χρίστηκε για ν’ αρχίσει την επίσημη διακονία Του αλλά μετά από 3,5 χρόνια. Η διακονία του Χριστού άρχισε στο τέλος των 62 εβδομάδων και 3,5 χρόνια αργότερα κόπηκε, γιατί οι Ιουδαίοι Τον απέρριψαν και Τον σταύρωσαν.

Μετά τη βάπτισή Του λοιπόν άρχισε ο Χριστός την επίσημη διακονία Του η οποία διήρκεσε 3,5 χρόνια. Όλα τα Ευαγγέλια συμφωνούν ότι η διακονία του Χριστού διήρκεσε τόσο. Άλλοι μιλούν για 3 χρόνια και άλλοι για 4. Όμως το πιο σωστό είναι τα 3,5 χρόνια, αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι ο Χριστός γεννήθηκε Φθινόπωρο και πέθανε Άνοιξη. Ο Ιησούς άρχισε τη διακονία Του στα 30 Του (Λουκ.γ:23) και γιόρτασε 4 Πάσχα (Ιωάν.β:13  ε:1  ς:4  ιβ:1)

Οι Ιουδαίοι απέρριψαν το Χριστό και τη διακονία Του και Τον σταύρωσαν πριν ακόμα οι 70 εβδομάδες ετών συμπληρωθούν. Γι’ αυτό το λόγο αυτή η προφητεία δεν επρόκειτο να εκπληρωθεί τότε. Θα μπορούσε να είχε εκπληρωθεί ακριβώς τότε, αν οι Ισραηλίτες είχαν δεχτεί τον Χριστό. Ο Θεός θα εγκαθίδρυε τη Βασιλεία Του, οπότε το βιβλίο του Δανιήλ θα γραφόταν διαφορετικά, γιατί ο Θεός λέει ότι εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει παύσει η θυσία και η προσφορά και μιλάει για την 70^η εβδομάδα που διαιρέθηκε στη μέση.

Ο Ιησούς εκπλήρωσε το εδ.24 με τη σταύρωσή Του. Γι’ αυτούς που θα δεχόταν δια πίστεως το έργο που έκανε ο Χριστός πάνω στο σταυρό, η παράβαση συντελέσθηκε, τελείωσαν οι αμαρτίες, έγινε εξιλέωση για την ανομία, εισήχθη δικαιοσύνη αιώνιος, σφραγίστηκε η όραση και η προφητεία. Δεν εκπληρώθηκε σε όλους τότε, αλλά μόνο σ’ αυτούς που θα δεχόταν τη θυσία του Χριστού. Γι’ αυτούς είχε έρθει η Βασιλεία του Θεού μέσα στην καρδιά τους (Λουκ.ιζ:21)

Από τη χρονική στιγμή της θυσίας του Χριστού, όλοι οι Ιουδαίοι μπορούν να δικαιωθούν δια της πίστεως, να εξιλεωθούν οι αμαρτίες τους, και να συμφιλιωθούν με το Θεό, δεχόμενοι το Μεσσία σαν Σωτήρα τους. Όμως μόνο στη Χιλιετή Βασιλεία οι υποσχέσεις του Θεού θα εκπληρωθούν στο λαό Ισραήλ σαν έθνος. Το κλειδί εδώ είναι ότι οι υποσχέσεις του Θεού περιλαμβάνουν τον λαό Ισραήλ σαν έθνος.

Στο εδ.26 λέει: και ο λαός του ηγουμένου όστις θέλει ελθεί θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριον και το τέλος αυτής θέλει ελθεί μετά κατακλυσμού, και έως του τέλους του πολέμου είναι διωρισμένοι αφανισμοί.

Ο λαός αυτός του ηγουμένου που θα έρθει, αναφέρεται στους Ρωμαίους, οι οποίοι εκστράτευσαν εναντίον της Ιερουσαλήμ με το στρατηγό Τίτο το 70 μ.Χ. και κατέστρεψαν την πόλη και το ναό.

Λέει ότι θέλει αφανίσει την πόλιν και το αγιαστήριο και ο ηγούμενος που θα έρθει είναι ο Σατανάς κυρίως, και έπειτα ο Αντίχριστος.

Όμως μπορούμε να το εφαρμόσουμε στα Ρωμαϊκά στρατεύματα, γιατί σε μια άλλη προφητεία του Δανιήλ, το βασίλειο της Ρώμης και το σύστημα του Α/Χ συνδέονται μεταξύ τους και ενώνονται σαν να είναι ένα βασίλειο. Το σύστημα του Α/Χ θα είναι αναβίωση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Όπως είπαμε, ο λόγος του Θεού αναφέρεται εδώ στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ. και λέει ότι το τέλος αυτής θέλει έλθει μετά κατακλυσμού. Δεν εννοεί βέβαια κατακλυσμό υδάτων, αλλά κατακλυσμό πολέμου και ερήμωσης. Αναφέρεται στο πλήθος των στρατευμάτων που θα εκστρατεύσουν εναντίον τους και θα τους αφανίσουν.

και έως του τέλους του πολέμου είναι διωρισμένοι αφανισμοί.

Η πόλη της Ιερουσαλήμ καταστράφηκε και ερημώθηκε, εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων θανατώθηκαν εκείνο τον καιρό. Κυριολεκτικά οι Ρωμαίοι αφάνισαν το λαό Ισραήλ και ερήμωσαν τη γη τους.

Το δεύτερο μισό της 70^ής εβδομάδος του Δανιήλ μένει ακόμα για να εκπληρωθεί. Βρισκόμαστε στην 70^ή εβδομάδα και ο Χριστός εκκόπη στο μέσον της εβδομάδος όπως αναφέρει στο εδ.27 και θέλει στερεώσει την διαθήκην εις πολλούς εν μια εβδομάδι. Αυτό δείχνει πραγματικά τη θεοπνευστία των Γραφών. λέει ότι θα στερεώσει τη διαθήκη σε πολλούς, όχι σε όλους μέσα στο έθνος του Ισραήλ. Ξέρουμε ότι αρκετοί Τον απέρριψαν, και γι’ αυτό λέει ότι θα στερεώσει τη διαθήκη σε πολλούς σε μια εβδομάδα και όχι σε όλους.

και εν τω ημίσει της εβδομάδος... αναφέρεται πάλι στο Χριστό, που θα στερεώσει τη διαθήκη. Αυτός είναι το υποκείμενο στην πρόταση αυτή σύμφωνα με τα συμφραζόμενα. Δεν είναι ο Α/Χ ο οποίος είπαμε ότι είναι ο ηγούμενος, αλλά ο λαός του ηγουμένου θα έρθει. Ο Χριστός λοιπόν θα στερεώσει τη διαθήκη σε πολλούς σε μια βδομάδα. Στο μέσο της εβδομάδος, Αυτός, ο Χριστός, θα πάψει τη θυσία και την προσφορά.

Όταν ο Ιησούς πέθανε πάνω στον σταυρό, καταργήθηκαν οι θυσίες που προσφερόταν κατά το Μωσαϊκό νόμο στην Παλαιά Διαθήκη. Όλες οι θυσίες των αρνιών και των μόσχων, εκπληρώθηκαν στη θυσία του Μεγάλου Αρνίου, του Αρνίου του Θεού, του Ιησού Χριστού.

Οι Ισραηλίτες μπορεί να συνέχισαν να προσφέρουν αυτές τις θυσίες του νόμου και μετά τη θυσία του Χριστού, εξαιτίας της σκληροκαρδίας και της απιστίας τους. Για το Θεό όμως δεν αναγνωρίζονται πλέον και δεν έχουν καμιά ισχύ αλλά είναι βδελύγματα.

και επί το πτερύγιον του ιερού θέλει είσθαι το βδέλυγμα της ερημώσεως.

Εδώ η μετάφραση του Βάμβα έχει κάνει λάθος. Το Εβραϊκό κείμενο λέει: και δια το πλήθος των βδελυγμάτων θέλει καταστήσει αυτήν έρημον.

Οι Ισραηλίτες είχαν κάνει πλήθος βδελυγμάτων εξαιτίας των οποίων οι θυσίες που συνέχισαν να κάνουν έγιναν βδέλυγμα ενώπιον του Θεού για την απιστία τους στο τι ο Θεός είχε κάνει γι αυτούς.

Γι’ αυτό το λόγο ο Χριστός θα καταστήσει έρημο το λαό Ισραήλ και τη γη τους. Ξέρουμε ότι αυτό συνέβη το 70 μ.Χ. όταν ο Θεός επέτρεψε στα Ρωμαϊκά στρατεύματα να εισβάλλουν στη γη τους, να την καταστρέψουν, να την ερημώσουν και να φερθούν οι Ισραηλίτες αιχμάλωτοι και να διασπαρθούν σε όλο το πρόσωπο της γης. Όλη η καταδίωξη που υφίστανται, οι πιέσεις, οι περιπλανήσεις, οι ταλαιπωρίες, και κάθε τι που έχουν δοκιμάσει, είναι η τιμωρία του Θεού πάνω τους για την απιστία τους.

Ο λόγος που εφαρμόζουμε το δεύτερο ήμισυ της 70^ής εβδομάδος του Δανιήλ σ’ αυτή την ιδιαίτερη χρονική περίοδο, στα δεύτερα 3 ½ χρόνια της Μεγάλης θλίψης, όταν εκχέονται οι 7 πληγές πάνω στη γη και οι 144.000 σφραγίζονται για να προστατευτούν από αυτές τις κρίσεις, είναι γιατί αυτή η χρονική περίοδος που εκχέονται οι πληγές, τελειώνει ακριβώς στο σημείο που τελειώνουν και οι 70 εβδομάδες του Δανιήλ, τότε που εγκαθιδρύεται η Βασιλείας του Θεού στον Ισραήλ, όταν ο Ιησούς έρχεται πάλι στη δεύτερη έλευση. Η Βίβλος λέει στο βιβλίο του Ζαχ.ιδ:4 «οι πόδες αυτού θέλουσι σταθή κατά την ημέραν εκείνην επί του όρους των ελαιών» και στο ιβ:10 λέει ο ΓΙΑΧΒΕ ότι «θέλουσιν επιβλέψει πρός εμέ τον οποίον εξεκέντησαν».

Ζαχ.ιγ:1  «Εν εκείνη την ημέρα θέλει είσθαι πηγή ανεωγμένη εις τον οίκον Δαβίδ και εις τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ, δια την αμαρτίαν, και δια την ακαθαρσίαν». Αυτό σημαίνει ότι θα τους καθαρίσει και θα τους αγιάσει όταν ο Χριστός επιστρέψει στη 2^η έλευση και εγκαθιδρύσει τη Χιλιετή Βασιλεία. Τότε ακριβώς είναι που γίνεται εξιλέωση περί ανομίας και τελειώνουν οι αμαρτίες για το λαό Ισραήλ. Αυτό σημαίνει ότι μπαίνει ένα τέλος στις αμαρτίες τους, ιδιαίτερα της απιστίας και της απόρριψης του Θεού στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

Τώρα, στη 2^η έλευση, έρχεται ξανά για να φέρει αιώνια δικαιοσύνη, γιατί κατά τη Χιλιετή Βασιλεία θα υπάρχει αιώνια δικαιοσύνη για το λαό του Θεού.

Ο λαός του Θεού παίρνει εξουσία και κυβερνά πάνω στη γη όπως ακριβώς και στον ουρανό. Έτσι εκπληρώνεται η προσευχή που ο Κύριος Ιησούς μας δίδαξε να προσευχόμαστε: Πάτερ ημών, αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γεννηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γής.

Στο τέλος της χιλιετούς βασιλείας, η γη και οι ουρανοί θα κατακαούν και θα λιώσουν, θα υπάρξει νέος ουρανός και νέα γη όπου θα κατοικεί δικαιοσύνη (Β’ Πέτρ. γ:8-13).

Έτσι, απ’ αυτό το χρονικό σημείο κι έπειτα, εισάγεται αιώνια δικαιοσύνη, σφραγίζεται η όραση και η προφητεία. Όλοι οι προφήτες, όλες οι προφητείες θα σταματήσουν.

Όλα αυτά θα εκπληρωθούν με το δικό Του θαυμαστό τρόπο αφού εγκαθιδρύσει τη Βασιλεία Του πάνω στη γη.

Τώρα, θα δούμε πώς το δεύτερο ήμισυ της 70^ής εβδομάδας του Δανιήλ, ταιριάζει ακριβώς με τα δεύτερα 3 ½ χρόνια της Μεγ. Θλίψης, όταν σφραγίζονται οι 144.000.

Είδαμε ότι οι 70 εβδομάδες του Δανιήλ περιλαμβάνουν και την εβδομάδα κατά την οποία ο Χριστός θα στερεώσει τη διαθήκη Του σε πολλούς μέσα στο λαό Ισραήλ και αυτή είναι η διαθήκη που έχει κάνει ο Θεός με το Ισραήλ σαν έθνος.

Επίσης είδαμε ότι ο Χριστός εκπλήρωσε το πρώτο ήμισυ της 70^ής εβδομάδας με τη διακονία Του πάνω στη γη. Στο μέσο όμως της εβδομάδας εκκόπη όπως λέει στο Δαν.θ:26 και εν τω ημίσει της εβδομάδος θέλει εκκοπεί ο Χριστός πλήν ουχί δι εαυτόν.

Έτσι, το δεύτερο ήμισυ της 70^ής εβδομάδας έμεινε ανεκπλήρωτο. Όταν εκπληρώνεται, αποκαθίσταται η διαθήκη του Θεού με το λαό Ισραήλ, γιατί αυτός είναι ο σκοπός της προφητείας, η αποκατάσταση του λαού Ισραήλ και η επανασύνδεση του με το Θεό. Η αφαίρεση των αμαρτιών τους και η εισαγωγή αιώνιας δικαιοσύνης, ο ερχομός της Βασιλείας του Θεού πάνω στη γη, όπως και στον ουρανό.

Το δεύτερο ήμισυ της 70^ής εβδομάδας δεν εκπληρώθηκε τότε, στον καιρό του Δανιήλ. Επίσης δεν εκπληρώθηκε τα 3 ½ χρόνια μετά τη σταύρωση του Χριστού, γιατί δεν έγινε τίποτα τότε για να αποκατασταθεί ο Ισραήλ μέσα στη διαθήκη του Θεού. Γνωρίζουμε ότι 40 χρόνια αργότερα, το 70 μ.Χ. ο Θεός τους απέρριψε και τους διασκόρπισε μακριά από το έθνος τους και την Ιερουσαλήμ, η πόλη και ο ναός καταστράφηκαν και λεηλατήθηκαν. Έτσι, το δεύτερο ήμισυ της 70^ής εβδομάδας πρόκειται να εκπληρωθεί και έχει να κάνει με το λαό του Δανιήλ.

Τώρα, σχετικά με τους 144000, βλέπουμε ότι αποκαλούνται απαρχή στον Θεό και το Αρνίο, και είναι οι πρώτοι καρποί από το έθνος του Ισραήλ, όχι απ’ όλους τους σωσμένους εν Χριστώ, γιατί αυτοί έχουν ήδη μπει στην ουράνια Βασιλεία πριν ακόμα σφραγιστούν οι 144000.

Στον Δαν.θ:27 είδαμε ότι ο Χριστός θα στερεώσει τη διαθήκη Του σε πολλούς σε μια βδομάδα. Όχι μόνο για μισή βδομάδα, αλλά και στο δεύτερο μισό της εβδομάδας. Η διαθήκη αυτή είναι στερεωμένη μόνο για το λαό του Δανιήλ, με τον οποίο ο Θεός έχει κάνει αυτή τη διαθήκη. Οι 144000 αποτελούν μέρος της στερέωσης αυτής της διαθήκης πρός το λαό Ισραήλ και επομένως βρίσκονται στον καιρό αυτού του δεύτερου μισού της 70^ής εβδομάδας.

Όταν τελειώνει και η 70^ή εβδομάδα, τότε έρχεται πάλι ο Χριστός και κυβερνά πάνω στο λαό Ισραήλ, στη Χιλιετή Βασιλεία, και τότε οι Ισραηλίτες θα επανασυνδεθούν πλήρως με το Θεό. Αυτό θα γίνει όταν χριστεί ο Άγιος των αγίων, που μπορεί ν’ αναφέρεται:

Στο Χριστό ο οποίος συμβολικά χρίεται βασιλιάς πάνω στο λαό Ισραήλ, όπως ο Δαβίδ και ο Σολομών χρίστηκαν όταν άρχισαν να βασιλεύουν.

Στα Αγια των αγίων. Πολλές φορές στην Π.Δ. αυτός ο χώρος ονομάζεται αγιαστήριο. Στον Ιεζ.μγ:1-4 μας λέει ότι η δόξα του Κυρίου εισήλθε στον οίκο του Θεού και αναφέρεται στον οίκο που θα κτιστεί στη Χιλιετή Βασιλεία και τα Αγια των αγίων θα χριστούν από τη δόξα του Θεού.

Υπάρχει μια εικόνα της δόξας του Θεού που έρχεται από την Ανατολή, εδώ στον Ιεζεκιήλ, και εισέρχεται μέσα στο ναό και μέσα στα Αγια των αγίων. Η δόξα του Θεού επιστρέφει στο ναό και γεμίζει όλο τον οίκο.

Γνωρίζουμε ότι το χρίσμα αναφέρεται και συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα, που σημαίνει ότι η παρουσία του Θεού θα έρθει και πάλι ανάμεσα στο λαό Του, τον Ισραήλ, όπως η δόξα του Θεού γέμισε όλο το ναό.

Ένα σπουδαίο σημείο: τα πρώτα 3,5 χρόνια της Μεγ. Θλίψης δεν μπορούν να είναι το δεύτερο ήμισυ της 70^ής εβδομάδας του Δανιήλ για πολλούς λόγους.

1.  Δεν στερεώνεται η διαθήκη του Θεού προς το λαό Ισραήλ στα πρώτα 3 ½ χρόνια της Μεγάλης θλίψης, τότε που ζουν οι δύο μάρτυρες, οι οποίοι είναι Εθνικοί και Ιουδαίοι Χριστιανοί. Επειδή δεν αναφέρεται στον Ισραήλ σαν έθνος, δεν στερεώνεται η διαθήκη του Θεού προς το λαό του Δανιήλ στη γη τους. Εδώ αναφέρεται στους αγίους της θλίψης οι οποίοι θα βρίσκονται σε όλο το πρόσωπο της γης. Επομένως δεν είναι ο λαός του Δανιήλ αυτός που αναφέρεται στα πρώτα 3 ½ χρόνια της Μεγάλης θλίψης. Μετά την ανάσταση και την αρπαγή των μαρτύρων της θλίψης, η οποία συμβαίνει ακριβώς πριν την 6^η σφραγίδα, μόνο τότε ο Θεός σφραγίζει τους 144000, μετά το άνοιγμα της 6^ης σφραγίδας. Οι άγιοι της θλίψης αρπάζονται πριν την 6^η σφραγίδα αλλά οι 144000 Ισραηλίτες σφραγίζονται πριν την 7^η σφραγίδα.

Ακόμα και τότε, οι 144000 βρίσκονται πάνω στη γη. Γι’ αυτό το λόγο σφραγίζονται, γιατί πρόκειται να μείνουν πάνω στη γη τον καιρό που θα εκχυθούν οι πληγές. Ο Θεός τους σφραγίζει για να τους προστατεύσει από αυτή την τρομερή κρίση πάνω στη γη. Όμως οι άγιοι της θλίψης έχουν ήδη αρπαχτεί.

2.  Όταν ανοίγεται η 7^η σφραγίδα, αρχίζουν να εκχέονται οι 7 πληγές πάνω στη γη. Η διαθήκη του Θεού στερεώνεται προς τους 144000 με φυσικές ευλογίες. Η διαθήκη με το λαό Ισραήλ περιλαμβάνει φυσικές ευλογίες και προστασία αν βαδίσουν μαζί με το Θεό. Στην Π.Δ. ο Θεός τους είχε πει ότι αν περπατήσουν μαζί Του και υπακούσουν σ’ Αυτόν θα τους ευλογούσε, θα τους προμήθευε όλα τα αναγκαία και θα τους έκανε κεφαλή και όχι ουρά. Θα δάνειζαν και δεν δανειζόταν.

Βλέπουμε ότι είναι μια διαθήκη υλικών ευλογιών σ’ αυτή τη γη που προϋποθέτει μια πνευματική σχέση και επικοινωνία με το Θεό.

Όταν σφραγίζονται οι 144000, έχουν υλικές ευλογίες, γιατί περπατούν μαζί με το Θεό. Η υλική ευλογία είναι η προστασία τους τον καιρό της έκχυσης των πληγών.

3.  Τα δεύτερα 3 ½ χρόνια της Μεγάλης Θλίψης, κατά τα οποία εκχέονται οι πληγές πάνω στη γη, είναι τιμωρία και εκδίκηση του Θεού ενάντια στο ασεβές κοσμικό σύστημα, για τα 3 ½ χρόνια θλίψης που υπέστησαν οι άγιοι του Θεού στη γη και το θάνατό τους από το σύστημα του Α/Χ.

Ακριβώς όπως ο λαός Ισραήλ τιμωρήθηκε με 70 χρόνια αιχμαλωσίας επειδή παρέλειψε να τηρήσει τα 70 χρόνια ανάπαυσης της γης, έτσι ο Θεός θα εκδικηθεί και θα τιμωρήσει με όλεθρο αιώνιο αυτούς που έθλιψαν τους αγίους Του για 3 ½ χρόνια. Βλέπουμε το νόμο της ανταπόδοσης, το νόμο της σποράς και του θερισμού.

Γνωρίζουμε ότι η Μεγάλη Θλίψη διαρκεί 7 χρόνια και διαιρείται σε δύο μέρη. Τα πρώτα 3 ½ χρόνια οι Χριστιανοί που έμειναν μετά την Αρπαγή, οι άγιοι της θλίψης, θανατώνονται και ο Θεός τους ανασταίνει και τους αρπάζει πριν ανοιχτεί η 6^η σφραγίδα.

Τα δεύτερα 3 ½ χρόνια περιλαμβάνουν το άνοιγμα της 7^ης σφραγίδας και την έκχυση των πληγών πάνω στη γη. Αυτή η δεύτερη περίοδος αρχίζει με την πρώτη σάλπιγγα της 7^ης σφραγίδας και τελειώνει με τη δεύτερη έλευση του Χριστού. Η επταετής περίοδος της Μεγάλης θλίψης αρχίζει με το άνοιγμα της πρώτης από τις 7 σφραγίδες και τελειώνει με τη δεύτερη έλευση του Χριστού, τη μάχη του Αρμαγεδώνα και την έναρξη της Χιλιετούς Βασιλείας.

Οι λόγοι είναι:

1.  Οι 144000 έχουν σχέση με τη στερέωση της διαθήκης στο δεύτερο ήμισυ της 70^ής εβδομάδας του Δανιήλ. Αυτό το γεγονός και μόνο μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η στερέωση της διαθήκης με τους 144000 θα είναι διάρκειας 3 ½ χρόνων.

2.  Στο Δαν.ιβ:11,12 φαίνεται να μιλάει για δύο χρονικές περιόδους, αλλά στην ουσία είναι μία. Στο εδ.11 μιλάει για μια χρονική περίοδο 1290 ημερών και στο εδ.12 μιλάει για μια χρονική περίοδο 1335 ημερών.

Συγκεκριμένα στο εδ.11 λέει: από του καιρού καθ’ όν η παντοτεινή θυσία αφαιρεθεί, και το βδέλυγμα της ερημώσεως στηθεί, θέλουσιν είσθαι ημέραι χίλιαι διακόσιαι και ενεννήκοντα.

Στο εδ.12 λέει: Μακάριος όστις υπομείνη και φθάση εις ημέρας χιλίας τριακοσίας και τριάκοντα πέντε. Δηλαδή θα είναι μακάριος όποιος υπομείνει και φτάσει μέχρι τη Χιλιετή Βασιλεία. Τότε θα είναι μακάριος, όταν θα περάσει μέσα από τη Μεγάλη Θλίψη και μπει στην ένδοξη Βασιλεία του Θεού. Οι δύο αυτές χρονικές περίοδοι τρέχουν μαζί, και το διάστημα των 1290 ημερών είναι μέχρι να στηθεί το βδέλυγμα της ερημώσεως. Αλλά μακάριος είναι εκείνος που θα υπομείνει και θα φτάσει στις 1335 ημέρες, δηλαδή όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα της θλίψης και λίγες μέρες ακόμη για να μπει στη Χιλιετή Βασιλεία.

3.  Τα 3 ½ χρόνια των πληγών είναι μια χρονική περίοδος μετά τα πρώτα 3 ½ χρόνια της θλίψης. Τα 3 ½ αυτά χρόνια της Μεγάλης Θλίψης αποκαλούνται πολλές φορές στην Αποκ.ιβ, σαν 1260 μέρες, και καιρόν, καιρούς και ήμισυ καιρού, που είναι 3 ½ χρόνια.

Στο κεφ.ια η ίδια χρονική περίοδος αναφέρεται σαν 42 μήνες και τρείς ημέρες και ήμισυ. Αν και δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των 1260 και 1290 ημερών, δεν μπορούμε όμως να υποστηρίξουμε ότι είναι ίσα χρονικά διαστήματα. Δεν υπάρχει καμία γραφή μέσα στην Αποκάλυψη ή σε άλλο προφητικό βιβλίο της Αγίας Γραφής που να μας αναφέρει ότι κάτι αξιοσημείωτο συνέβη αυτές τις 30 μέρες μετά το τέλος των 3 ½ χρόνων της θλίψης.

4.  Βλέπουμε ότι υπάρχει μια θλίψη 1260 ημερών μετά την αρπαγή της εκκλησίας. Σ’ αυτή τη χρονική περίοδο οι άγιοι της εκκλησίας της Λαοδίκειας, οι μάρτυρες της θλίψης θανατώνονται από το σύστημα του Α/Χ. Αρχίζει αμέσως με την αρπαγή και τελειώνει με την 6^η σφραγίδα. Κατόπιν υπάρχει μια άλλη χρονική περίοδος 3 ½ χρόνων που αρχίζει με το άνοιγμα της 7^ης σφραγίδας και τελειώνει με την δεύτερη έλευση του Χριστού. Αυτό είναι το χρονικό διάστημα της έκχυσης των πληγών πάνω στην γη.

Η 7^η σφραγίδα περιέχει 7 σάλπιγγες ή 7 φιάλες. Ονομάζονται σάλπιγγες, καθώς ο Θεός βλέπει αυτά τα γεγονότα να διαδραματίζονται πάνω στη γη και φιάλες ή πληγές, καθώς βλέπει κάποιος τα ίδια γεγονότα ενώ βρίσκεται πάνω στη γη.

Εδώ πρόκειται για μια διαφορετική χρονική περίοδο. Οι 1290 και 1335 μέρες αναφέρονται σ’ αυτή τη χρονική περίοδο, όχι στη μεγάλη θλίψη με τους μάρτυρες της εκκλησίας της Λαοδίκειας. Αυτοί που μένουν και φτάνουν στις 1335 μέρες μετά την Αρπαγή, δεν είναι καθόλου μακάριοι,  γιατί τότε ακριβώς μπαίνουν στην πιο τρομερή χρονική περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας, στην έκχυση των πληγών.

Δεν μπορεί να είναι η ίδια χρονική περίοδος και βλέπουμε ότι αυτή η ευλογία έρχεται μόνο στο τέλος αυτής της περιόδου. Μακάριος θα είναι εκείνος που θα υπομείνει και θα φτάσει μέχρι αυτή τη χρονική στιγμή, γιατί θα έχει εγκαθιδρυθεί η Βασιλεία του Θεού, και ο Θεός θα έχει αναλάβει τη διακυβέρνηση της γης. Αυτή η χρονική περίοδος είναι ίδια με αυτή κατά την οποία οι 144000 Ισραηλίτες είναι σφραγισμένοι για να προστατευτούν από τις πληγές.