Ο Χριστός σαν «λόγος» και η προΰπαρξη του στην πρόθεση του Θεού (5)

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΠΡΟΥΠΗΡΧΕ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Ξέρουμε ότι ο Χριστός, δεν προϋπήρχε στον ουρανό σαν άνθρωπος με προσωπικότητα, πριν γεννηθεί στη Βηθλεέμ, παρά μόνο μέσα στο λόγο, τη σκέψη του Πατέρα σαν το αρνίο το εσφαγμένο, όπως προϋπήρχαν και όλοι οι άγιοι, γιατί ο Παύλος λέει ότι:

Ρωμ.η:28-30  «….. εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, διά να ήναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών όσους δε προώρισε, τούτους και εκάλεσε, και όσους εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε, και όσους εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε».

Ο Θεός προγνώρισε τόσο τους αγίους όσο και το Χριστό. Όπως εμάς, ενώ δεν υπήρχαμε ακόμη, ο Θεός μας είδε μέσα στην πρόγνωση Του, μέσα στο ΛΟΓΟ ΤΟΥ και μας προόρισε, έτσι και ο Χριστός ενώ δεν υπήρχε, ο Θεός τον προγνώρισε. Τα εδάφια λοιπόν αυτά έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο Χριστό Ιησού ο οποίος δεν έχει γεννηθεί ακόμα.

Στην Κολ.α:15 λέει για το Χριστό ότι είναι «εικών του Θεού του αοράτου». Η εικόνα ξέρουμε ότι αναφέρεται σε κάτι ορατό. Άρα αυτός και μόνο ο όρος είναι αρκετός για να καταλάβουμε ότι δεν αναφέρεται στη θεϊκή φύση, αλλά στην ανθρωπινή. Ο Θεός όπως το ίδιο το εδάφιο μας λέει, είναι ΑΟΡΑΤΟΣ.

Στο ίδιο εδάφιο διαβάζουμε ότι ο Χριστός είναι «πρωτότοκος πάσης κτίσεως». Άλλη μια απόδειξη ότι αναφέρεται στον άνθρωπο Ιησού γιατί ο Θεός γεννά και δεν γεννιέται, ούτε ένας Θεός γεννά ένα άλλο θεό, όπως λέει το Σύμβολο πίστης της Νίκαιας.

Όλοι αυτοί οι όροι αναφέρονται στον άνθρωπο Χριστό Ιησού, στον Αμνό που προγνωρίστηκε από τον Πατέρα, καθώς Τον βλέπουμε εσφαγμένο από καταβολής κόσμου(Αποκ.ιγ:8).

Που εσφάγη ο Χριστός προ καταβολής κόσμου; Φυσικά όχι στη γη γιατί αυτή δεν υπήρχε.

Ο Χριστός εσφάγη μέσα στο λόγο του Πατέρα, μέσα στο σκοπό και στο σχέδιο που προέθεσε μέσα στον Εαυτό του, γιατί μέσα εκεί είναι όλα ήδη τετελεσμένα.

Ο Θεός δεν βαδίζει στα τυφλά σε ότι κάνει, αλλά με βάση ένα αιώνιο σχέδιο, το οποίο άρχισε με τον άνθρωπο Χριστό Ιησού, και θα τελειώσει πάλι μ' Αυτόν. Γι’ αυτό λέει «Εγώ είμαι το Α και το Ω, ΑΡΧΗ και ΤΕΛΟΣ, λέγει ο ΠΡΩΤΟΣ και ο ΕΣΧΑΤΟΣ» (Αποκ.κβ:13).

Άλλη μία απόδειξη, ότι τα εδάφια αυτά αναφέρονται στην ανθρωπινή φύση του Ιησού Χριστού και όχι στο «θεό υιό», είναι το 18^ο εδάφιο που λέει: «πρωτότοκος εκ των νεκρών...».

Εδώ ξέρουμε ότι μιλάει για την ανάσταση και την ανάληψη Του στους ουρανούς. Αυτός που πέθανε πάνω στο σταυρό, δεν είναι ο Θεός, γιατί Αυτός είναι αθάνατος και θα ήταν αστείο να πιστεύουμε κάτι τέτοιο, ούτε πάλι μπορούμε να πούμε ότι ήταν ο υποτιθέμενος «θεός υιός», γιατί και αυτός υποτίθεται ότι είναι αθάνατος συνάναρχος και ίσος με τον Πατέρα. Ακόμα λέει ότι «Ο Ιησούς Χριστός είναι ο αυτός χθές και σήμερον και εις τους αιώνας» (Εβρ.ιγ:8), άρα ούτε Αυτός μπορούσε να πεθάνει.

Το μόνο λοιπόν που μας μένει είναι ότι εδώ αναφέρεται στον άνθρωπο Χριστό Ιησού, ο οποίος είναι πρωτότοκος εκ των νεκρών και πρωτότοκος πάσης κτίσεως, μέσα στην "ευδοκία και το θέλημα του Πατέρα.

Άλλη απόδειξη βρίσκεται στο 18^ο εδάφιο που λέει: «...ἵνα γένηται ἐν πᾶσιν αὐτὸς πρωτεύων».  Η ερώτηση που αμέσως εγείρεται είναι: Ο Χριστός αφού κατά τη θεωρία της Τριάδας υποτίθεται ότι είναι «θεός υιός», και είναι ίσος, συνάναρχος, παντοκράτωρ, Πρώτος και έσχατος, Κύριος Κυρίων, Βασιλιάς Βασιλιάδων κ.τ.λ. που είναι αναλλοίωτος, ο Αυτός χθες και σήμερα και στους αιώνας, τότε γιατί λέγει «ίνα γένηται πρωτεύων» αφού υποτίθεται ότι πάντοτε ήταν και θα είναι;

Όταν λέμε ότι κάποιος θα γίνει πρώτος, εννοείται ότι δεν είναι και πρόκειται να γίνει. Αυτό δεν στέκει να το πει κανείς για το Θεό, γιατί Αυτός ήταν είναι και θα είναι ο Πρώτος και ο έσχατος.

Πάλι λοιπόν η μόνη διέξοδος που μένει είναι ότι ο Παύλος εδώ μας μιλά για τη θέση και το έργο, του ανθρώπου Χριστού Ιησού, τόσο πριν τη δημιουργία, μέσα στο ΛΟΓΟ του Θεού, όσο και αργότερα όταν γεννήθηκε από τον Πατέρα στη Βηθλεέμ διά μέσου της παρθένου Μαρίας.

Μια τελευταία απόδειξη που δεν πρέπει να αφήσουμε είναι η φράση που βρίσκεται στο 19^ο εδάφιο που λέει: ὅτι ἐν αὐτῷ εὐδόκησεν πᾶν τὸ πλήρωμα κατοικῆσαι.

Ποιο είναι το ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΗΤΟΣ σύμφωνα με τη θεωρία της τριάδας; Η απάντηση έρχεται μόνη της: «είναι όλη η τριάδα, και τα τρία πρόσωπα». Όμως τότε, έχουμε τρία πρόσωπα στη θεότητα και ένα πρόσωπο μέσα στο οποίο κατοικεί το πλήρωμα της θεότητας, 4 πρόσωπα.

Το Πλήρωμα είναι ο Θεός ο ΕΝΑΣ που είναι ο Πατέρας (Εφες.δ:6,  Α΄Κορ.η:6). Αυτό το πλήρωμα ευδόκησε να κατοικήσει μέσα στο Χριστό. Η λέξη «κατοικώ» προϋποθέτει ένα κατοικητήριο, κάποιο «σπίτι». Ποιο είναι αυτό το κατοικητήριο; Λίγο παρακάτω, ο ίδιος ο Παύλος μας λέει ποιό είναι το κατοικητήριο του πληρώματος της θεότητας.

Κολ.β:9-10 «διότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς, και είσθε πλήρεις εν αυτώ, όστις είναι η κεφαλή πάσης αρχής και εξουσίας…»

Το πλήρωμα της θεότητας, που είναι ο Πατέρας, κατοίκησε και κατοικεί αυτή τη στιγμή μέσα στον άνθρωπο Χριστό Ιησού. Γι’ αυτό άλλωστε λέγεται και «Χριστός», δηλ. «κεχρισμένος».

Αυτός που χρίεται είναι ο άνθρωπος Χριστός και αυτός που χρίει είναι ο Πατέρας.

Αυτός λοιπόν που είναι η εικόνα του Θεού του αοράτου, είναι πρωτότοκος πάσης κτίσεως. Επειδή η εικόνα αναφέρεται στον άνθρωπο Χριστό Ιησού, όπως και όλα αυτά τα εδάφια, γι’ αυτό και το «πρωτότοκος πάσης κτίσεως» αναφέρε­ται στον άνθρωπο Ιησού Χριστό. Σαν άνθρωπος ο Χριστός είναι πρωτότοκος πάσης κτίσεως και όχι σαν θεός υιός.

Σαν άνθρωπος όμως, ο Χριστός δεν προϋπήρχε όπως είπαμε, ούτε οι άγιοι. Η Γραφή μας μιλά καθαρά για τη ΓΕΝΕΣΗ του Χριστού - όχι τη «Γέννηση» - που σημαίνει την αρχή Του, την αρχή της ύπαρξης Του σαν άνθρωπος.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ