Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Τίνος είναι η εκκλησία;

Η ελληνική γλώσσα, όπως και οι άλλες γλώσσες που έχουμε υπόψη μας, διαθέτουν έναν τρόπο για να προσδιορίζουν σε ποιον ανήκει κάτι. Οι ευρωπαϊκές γλώσσες για παράδειγμα έχουν μικρές λεξούλες που ονομάζονται “κτητικές αντωνυμίες” και έτσι π.χ. λέμε το σπίτι μου, το σπίτι σου, το σπίτι του, (my house, your house) κ.λ.π. 

Άλλες γλώσσες, όπως η εβραϊκή, εκτός από τις κτητικές αντωνυμίες χρησιμοποιούν ειδικές καταλήξεις που εξυπηρετούν στον ίδιο σκοπό.

Πάντως, είτε με τον ένα τρόπο είτε με τον άλλο, γίνεται σαφές και οριστικό ότι αυτό το πρόσωπο, ζώο ή πράγμα ανήκει σ’ εμένα ή κάποιον άλλον.

Υπάρχει όμως κάτι που, ενώ αποτελείται από ανθρώπους, ΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΤΡΟΠΟ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, κι αυτό –όσο κι αν φαίνεται παράξενο– είναι Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ.

Εμείς, βέβαια, μαθημένοι από τον τρόπο που μιλάμε π.χ. για τα βιβλία μας ή τα ρούχα μας, συνηθίζουμε να λέμε, «η εκκλησία μου κι εκκλησία σου», «η εκκλησία του Παύλου ή του Χρυσόστομου», «η εκκλησία των Ορθοδόξων ή των Καθολικών», «η εκκλησία του Τάδε ή του Δείνα» κ.ο.κ. Αυτό όμως είναι μεγάλο λάθος.

Εντελώς αντίθετα από εμάς, η Καινή Διαθήκη ποτέ δεν ακολουθεί ούτε και διδάσκει αυτό το σχέδιο. Καμία εκκλησία της Καινής Διαθήκης δεν ανήκει σε άνθρωπο ούτε σε ανθρώπινο οργανισμό ή σύστημα. Βέβαια ο Ιησούς Χριστός είπε «Θέλω οικοδομήσει την εκκλησίαν μου» (Ματθ.ις:18), και ο Παύλος έγραψε «προς την εκκλησίαν του Θεού την ούσαν εν Κορίνθω» (Α΄ Κορ.α:2), ή «σας ασπάζονται αι εκκλησίαι του Χριστού» (Ρωμ.ις:16).

Ποτέ όμως κανένας συγγραφέας της Βίβλου δεν αναφέρει “προς την εκκλησία ΜΟΥ... ή εκκλησίες ΜΑΣ...”, “προς την εκκλησία του Ιακώβου ...”, “η εκκλησία των Ιουδαϊζόντων ” ή “η εκκλησία των Νικολαϊτών”.

Κάθε φορά που χρειάστηκε να προσδιοριστεί κάποια εκκλησία ξεχωριστά από τις άλλες, χρησιμοποιήθηκε απλά η γεωγραφική τοποθεσία «προς τον άγγελον της εκκλησίας της Εφέσου» είτε το σπίτι μέσα στο οποίο αυτή λειτουργούσε «την κατ’ οίκον σου εκκλησίαν» (Αποκ.β:1, Φιλ.α:2), ποτέ όμως δεν ειπώθηκε «η εκκλησία του. . . Φιλήμονα» κ.λ.π.

Είναι φανερό από τα παραπάνω ότι η εκκλησία ΑΝΗΚΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΘΕΟ! Κανένας άλλος δεν έχει “δικαιώματα” επάνω της, κανένας δεν την κληρονομεί από τον πατέρα του, κανένας δε μπορεί να την “αγοράσει”, κανένας δε μπορεί να την “μεταβιβάσει” στο γιο ή τον ανιψιό ή το γαμπρό του...

Συμπερασματικά, λοιπόν, οφείλουμε να παραδεχτούμε πόσο λάθος είναι αυτή η πρακτική – είτε τη χρησιμοποιούμε ως “ταυτότητα” είτε την χρησιμοποιούμε κυριολεκτικά.

Και τι πρέπει να ειπωθεί για όλους εκείνους που χρησιμοποιούν τον όρο “εκκλησία” με τρόπο που να δείχνει ότι αυτή ανήκει σε κάποιο πρόσωπο ή οργάνωση ή σύστημα; Αυτοί

• ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

• ΕΙΤΕ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΛΕΝΕ

• ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΑΙ ΛΗΣΤΕΣ...