Όμως, με τη χάρη
του Θεού μέσα από τις Γραφές θα δούμε με ποια έννοια τα πάντα έγιναν διά του
Υιού. Πρώτα όμως ας δούμε τί η Βίβλος μας λέει για το ποιος δημιούργησε τον
κόσμο:
Ησ.μ:22 «Αυτός
είναι ο καθήμενος επί τον γύρον της γης και οι κάτοικοι αυτής είναι ως ακρίδες
ο εκτείνων τους ουρανούς ως παραπέτασμα και εξαπλόνων αυτούς ως σκηνήν προς
κατοίκησιν»
Ης.μβ:5-8 «Ούτω
λέγει ο Θεός ο Κύριος, ο ποιήσας τους ουρανούς και εκτείνας αυτούς ο στερεώσας
την γην και τα γεννώμενα εξ αυτής ο διδούς πνοήν εις τον λαόν τον επ' αυτής και
πνεύμα εις τους περιπατούντας επ' αυτής Εγώ ο Κύριος σε εκάλεσα εν δικαιοσύνη,
και θέλω κρατεί την χείρα σου και θέλω σε φυλάττει και θέλω σε καταστήσει
διαθήκην του λαού, φως των εθνών διά να ανοίξης τους οφθαλμούς των τυφλών, να
εκβάλης τους δεσμίους εκ των δεσμών, τους καθημένους εν σκότει εκ του οίκου της
φυλακής. Εγώ είμαι ο Κύριος τούτο είναι το όνομά μου και δεν θέλω δώσει την
δόξαν μου εις άλλον ουδέ την αίνεσίν μου εις τα γλυπτά»
Ης.μγ:1,10,15 «Και
τώρα ούτω λέγει Κύριος, ο δημιουργός σου, Ιακώβ, και ο πλάστης σου, Ισραήλ Μη
φοβού διότι εγώ σε ελύτρωσα, σε εκάλεσα με το όνομά σου εμού είσαι…. Σεις είσθε
μάρτυρές μου, λέγει Κύριος, και ο δούλός μου, τον οποίον εξέλεξα, διά να μάθητε
και να πιστεύσητε εις εμέ και να εννοήσητε ότι εγώ αυτός είμαι προ εμού άλλος
Θεός δεν υπήρξεν ουδέ θέλει υπάρχει μετ' εμέ…. Εγώ είμαι ο Κύριος, ο Άγιός σας,
ο Ποιητής του Ισραήλ, ο Βασιλεύς σας»
Ης.μδ:24 «Ούτω
λέγει ο Κύριος, όστις σε ελύτρωσε και σε έπλασεν εκ κοιλίας Εγώ είμαι ο Κύριος
ο ποιήσας τα πάντα ο μόνος εκτείνας τους ουρανούς, ο στερεώσας την γην απ'
εμαυτού»
Ης.με:5-7 & 12,18 «Εγώ
είμαι ο Κύριος και δεν είναι άλλος δεν υπάρχει εκτός εμού Θεός εγώ σε
περιέζωσα, αν και δεν με εγνώρισας, διά να γνωρίσωσιν από ανατολών ηλίου και
από δυσμών, ότι εκτός εμού δεν υπάρχει ουδείς εγώ είμαι ο Κύριος και δεν
υπάρχει άλλος ο κατασκευάσας το φως και ποιήσας το σκότος ο ποιών ειρήνην και
κτίζων κακόν εγώ ο Κύριος ποιώ πάντα ταύτα…. Εγώ έκτισα την γην και εποίησα
άνθρωπον επ' αυτής εγώ διά των χειρών μου εξέτεινα τους ουρανούς και έδωκα
διαταγάς εις πάσαν την στρατιάν αυτών….. Διότι ούτω λέγει Κύριος, ο ποιήσας
τους ουρανούς αυτός ο Θεός, ο πλάσας την γην και ποιήσας αυτήν όστις αυτός
εστερέωσεν αυτήν, έκτισεν αυτήν ουχί ματαίως αλλ' έπλασεν αυτήν διά να
κατοικήται Εγώ είμαι ο Κύριος και δεν υπάρχει άλλος»
Ης.μη:12-13 «Ακουσόν
μου, Ιακώβ, και Ισραήλ τον οποίον εγώ εκάλεσα εγώ αυτός είμαι εγώ ο πρώτος, εγώ
και ο έσχατος. Και η χειρ μου εθεμελίωσε την γην και η δεξιά μου εμέτρησε με
σπιθαμήν τους ουρανούς όταν καλώ αυτούς, παρίστανται ομού»
Ης.να:13 «και
ελησμόνησας Κύριον τον Ποιητήν σου, τον εκτείναντα τους ουρανούς και
θεμελιώσαντα την γήν και εφοβείσο πάντοτε καθ' ημέραν την οργήν του
καταθλίβοντός σε, ως εάν ήτο έτοιμος να καταστρέψη; και που είναι τώρα η οργή
του καταθλίβοντος;»
Ιερ.ι:10-12 «Αλλ'
ο Κύριος είναι Θεός αληθινός, είναι Θεός ζων και βασιλεύς αιώνιος εν τη οργή
αυτού η γη θέλει σεισθή και τα έθνη δεν θέλουσιν ανθέξει εις την αγανάκτησιν
αυτού. Ούτω θέλετε ειπεί προς αυτούς οι θεοί, οίτινες δεν έκαμον τον ουρανόν
και την γην, θέλουσιν αφανισθή από της γης και υποκάτωθεν του ουρανού τούτου.
Αυτός εποίησε την γην διά της δυνάμεως αυτού, εστερέωσε την οικουμένην εν τη
σοφία αυτού, και εξέτεινε τους ουρανούς εν τη συνέσει αυτού»
Ιερεμ.κζ:5 «Εγώ
έκαμον την γην, τον άνθρωπον και τα ζώα τα επί προσώπου της γης, διά της
δυνάμεώς μου της μεγάλης και διά του βραχίονός μου του εξηπλωμένου και έδωκα
αυτήν εις όντινα ηυδόκησα»
Ιερεμ.να:15 «Αυτός
εποίησε την γην εν τη δυνάμει αυτού, εστερέωσε την οικουμένην εν τη σοφία αυτού
και εξέτεινε τους ουρανούς εν τη συνέσει αυτού»
Ιώβ θ:8 «Αυτός
μόνος εκτείνει τους ουρανούς και πατεί επί τα ύψη της θαλάσσης»
Αμώς ε:8 «εκζητήσατε
τον ποιούντα την Πλειάδα και τον Ωρίωνα και μετατρέποντα την σκιάν του θανάτου
εις αυγήν και σκοτίζοντα την ημέραν εις νύκτα, τον προσκαλούντα τα ύδατα της
θαλάσσης και εκχέοντα αυτά επί το πρόσωπον της γής Κύριος είναι το όνομα αυτού»
Ζαχ.ιβ:1 «Το
φορτίον του λόγου του Κυρίου περί του Ισραήλ. Ούτω λέγει Κύριος, ο εκτείνων
τους ουρανούς και θεμελιών την γην και μορφόνων το πνεύμα του ανθρώπου εντός
αυτού»
Ψαλμ.ρδ & ρλς
Αυτές είναι οι
μαρτυρίες της Π.Δ. αλλά το ίδιο ισχύει και για την Κ.Δ.:
Πράξ.δ:24-30 «Οι
δε ακούσαντες, ομοθυμαδόν ύψωσαν την φωνήν προς τον Θεόν και είπον Δέσποτα, συ
είσαι ο Θεός, όστις έκαμες τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα
τα εν αυτοίς, όστις είπας διά στόματος Δαβίδ του δούλου σου Διά τι εφρύαξαν τα
έθνη και οι λαοί εμελέτησαν μάταια; παρεστάθησαν οι βασιλείς της γης και οι άρχοντες
συνήχθησαν ομού κατά του Κυρίου και κατά του Χριστού αυτού. Διότι συνήχθησαν
επ' αληθείας εναντίον του αγίου Παιδός σου Ιησού, τον οποίον έχρισας, και ο
Ηρώδης και ο Πόντιος Πιλάτος μετά των εθνών και των λαών του Ισραήλ, διά να
κάμωσιν όσα η χειρ σου και η βουλή σου προώρισε να γείνωσι και τώρα, Κύριε,
βλέψον εις τας απειλάς αυτών και δος εις τους δούλους σου να λαλώσι τον λόγον
σου μετά πάσης παρρησίας, εκτείνων την χείρα σου εις θεραπείαν και γινομένων
σημείων και τεραστίων διά του ονόματος του αγίου Παιδός σου Ιησού»
Εδώ έχουμε μια
καθαρή διακήρυξη της πρώτης εκκλησίας, ότι ο πλάστης και δημιουργός είναι ο
Πατέρας Θεός.
Πράξ.ιδ:15 «και
λέγοντες Άνδρες, τι κάμνετε ταύτα; και ημείς είμεθα άνθρωποι ομοιοπαθείς με
σας, κηρύττοντες προς εσάς να επιστρέψητε από τούτων των ματαίων προς τον Θεόν
τον ζώντα, όστις έκαμε τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν και πάντα τα εν
αυτοίς»
Πράξ.ζ:50 «Η
χειρ μου δεν έκαμε ταύτα πάντα;»
Αποκ.δ:11 «Άξιος
είσαι, Κύριε, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν, διότι συ
έκτισας τα πάντα, και διά το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν»
Η δόξα δίνεται στον
καθήμενο επί του θρόνου που είναι ο Πατέρας και όλοι αναγνωρίζουν ότι αυτός
έκτισε τα πάντα. Φυσικά μέσα στο θρόνο είναι και το Αρνίο, όμως οι άγιοι δεν
αναγνωρίζουν την ιδιότητα του Πλάστη στο Αρνίο, που αναφέρεται στον άνθρωπο
Ιησού Χριστό και στην προκειμένη περίπτωση είναι αφομοιωμένος με τον Πατέρα,
αλλά στον ίδιο τον Πατέρα.
Αποκ.ι:6 «και
ώμοσεν εις τον ζώντα εις τους αιώνας των αιώνων, όστις έκτισε τον ουρανόν και
τα εν αυτώ, και την γην και τα εν αυτή και την θάλασσαν και τα εν αυτή, ότι
καιρός δεν θέλει είσθαι έτι»
Εβρ.γ:4 «Διότι
πας οίκος κατασκευάζεται υπό τινός, ο δε κατασκευάσας τα πάντα είναι ο Θεός»
Εβρ.α:10 «καί
Συ κατ' αρχάς, Κύριε, την γην εθεμελίωσας, και έργα των χειρών σου είναι οι
ουρανοί»
Πράξ.ιζ:24 «Ο
Θεός, όστις έκαμε τον κόσμον και πάντα τα εν αυτώ, ούτος Κύριος ων του ουρανού
και της γης, δεν κατοικεί εν χειροποιήτοις ναοίς»
Για να δούμε τώρα πως έγιναν οι
ουρανοί και όλη η δημιουργία!
Ο λόγος του Θεού μας δίνει πάλι την απάντηση. Δεν ήταν κάποιο
άλλο - δεύτερο ή τρίτο πρόσωπο - που ενέργησε, αλλά ο ίδιος ο Πατέρας, γιατί
εκτός από Αυτόν δεν υπήρχε ούτε πρόκειται να υπάρξει άλλη θεότητα. Αυτή η
θεότητα κατοικεί τώρα μέσα στον Κύριο Ιησού Χριστό!
Στον Ψαλμ.λγ:6-9 λέει: Με τον λόγον του
Κυρίου (Γιάχβε) έγειναν οι ουρανοί, και διά της πνοής του στόματος αυτού πάσα η
στρατιά αυτών. Συνήγαγεν ως σωρόν τα ύδατα της θαλάσσης· έβαλεν εις
αποθήκας τας αβύσσους. Ας φοβηθή τον Κύριον πάσα η γή· ας τρομάξωσιν απ' αυτού
πάντες οι κάτοικοι της οικουμένης. Διότι αυτός είπε, και έγεινεν· αυτός προσέταξε,
και εστερεώθη.
Απλή, αλλά σαφής
και δυνατή η διακήρυξη του λόγου του Θεού. Με το λόγο του Θεού (όχι από άλλο
πρόσωπο) έγιναν ο ουρανοί, με την πνοή του στόματος, με την προσταγή Του, το
θείο λεγόμενο, που δεν είναι άλλο από την ενέργεια δημιουργίας του Θεού. Ο Θεός
εξαπέλυσε τις δυνάμεις και τις ενέργειες της δημιουργίας, και μέσω αυτών έκανε
τα πάντα. Δεν χρειαζόταν βοήθεια από κανένα γιατί ο ίδιος είναι Παντοδύναμος
και Παντοκράτωρ.
Στο βιβλίο του Iώβ κς:13 υπάρχει μια άλλη μαρτυρία: «Διά του πνεύματος αυτού εκόσμησε τους
ουρανούς· η χειρ αυτού εσχημάτισε τον συστρεφόμενον όφιν».
Εδώ μας λέει ο
Ιώβ ότι ο Πατέρας Θεός με το Πνεύμα Του εκόσμησε τους ουρανούς και όλο αυτό το
κεφάλαιο που μιλάει για τη μεγαλοσύνη και τη δύναμη του Θεού, μας στρέφει στον
Πατέρα που είναι ο Δημιουργός. Το Πνεύμα μπορεί να σημαίνει το Πνεύμα το Άγιο
του Θεού, ή το Πνεύμα του στόματος Αυτού.
Τη δεύτερη εκδοχή
την είδαμε να αναφέρεται καθαρά, στο προηγούμενο εδάφιο που αναλύσαμε. Είναι
λοιπόν πολύ πιθανό να εννοεί και εδώ την πνοή του στόματος Του και μ’ αυτή μας
λέει ότι κόσμησε τους ουρανούς. Όμως ξέρουμε ότι Αυτός είναι ο λόγος του Θεού,
που φανερώνεται σαν ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Εδώ όμως καθώς και στο παραπάνω
εδάφιο, βλέπουμε την ταύτιση του λόγου της δημιουργίας, που είναι η πνοή του
Πατέρα, ο λόγος (το θείο λεγόμενο) του Πατέρα, με το λόγο που έγινε σάρκα που
είναι ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός. Πριν όμως τη φανέρωση Του, βλέπουμε ότι
σαν λόγος, είναι ιδιότητα του Πατέρα, που δεν έχει την έδρα της έξω από τον Πατέρα,
αλλά μέσα Του.
Την ίδια μαρτυρία
μας δίνει ο απ. Πέτρος στην Β’
Πέτρ.γ:5,7: «Διότι εκουσίως αγνοούσι
τούτο, ότι με τον λόγον του Θεού οι ουρανοί έγειναν έκπαλαι και η γη συνεστώσα
εξ ύδατος και δι' ύδατος, διά των οποίων ο τότε κόσμος απωλέσθη κατακλυσθείς
υπό του ύδατος· οι δε σημερινοί ουρανοί και η γη διά του αυτού λόγου είναι
αποτεταμιευμένοι, φυλαττόμενοι διά το πυρ εις την ημέραν της κρίσεως και της
απωλείας των ασεβών ανθρώπων».
Ο απόστολος
Πέτρος δίνει ακριβώς την ίδια μαρτυρία που είδαμε στους Ψαλμούς και τον Ιώβ.
Ό,τι έγινε, έγινε με το ρήμα του Θεού. Αυτό δεν είναι ένα ξεχωριστό πρόσωπο από
τον Πατέρα, αλλά το ρήμα Του, ο λόγος Του. Μ’ αυτό το ρήμα ο Θεός έφερε σε
ύπαρξη όλη τη δημιουργία.
Ο Θεός για το
κάθε τι, είπε και έγινε και η απόδειξη είναι στη Γέν.α:3,6,9,11,14,20,24,26, όπου συνεχώς επαναλαμβάνεται η φράση «Και είπεν ο Θεός…».
Ο Θεός πρώτα
συνέλαβε τη δημιουργία μέσα στο λόγο Του και μετά σιγά-σιγά την έφερε σε ύπαρξη
(Εβρ.δ:3). Το ίδιο πράγμα μας λέει ο
απόστολος Παύλος στην Εβρ.ια:3 «Πίστει νοοῦμεν κατηρτίσθαι τοὺς αἰῶνας ῥήματι
θεοῦ εἰς τὸ μὴ ἐκ φαινομένων τὸ βλεπόμενον γεγονέναι» και μάλιστα ταυτίζει
τέλεια αυτό το «ρήμα» του Θεού με τον άνθρωπο Ιησού Χριστό (Εβρ.α:1,2). Το ρήμα του Θεού με το
οποίο καταρτίστηκαν οι αιώνες, είναι ο λόγος του Θεού που έγινε σάρκα στο
πρόσωπο του ανθρώπου Χριστού.
Το ίδιο πράγμα
λέει και ο Ιωάννης στο Ευαγγέλιό του α:3.
Το «ρήμα» αυτό δεν είναι κάτι ξεχωριστό από τον Πατέρα, αλλά είναι ιδιότητά Του
που σαν ενέργεια δημιουργίας εξωτερικεύεται με σκοπό να επιστρέψει πάλι σ’
Αυτόν (Ησ.νε:8-11).
Βλέπουμε λοιπόν
ότι ενώ ο λόγος του Θεού είναι που αποστέλλεται και εκτελεί, την ίδια στιγμή
είναι ο Ίδιος ο Πατέρας που ενεργεί και εκτελεί. Δεν είναι άλλος Θεός, αλλά ο
ίδιος ο Πατέρας.
Αυτός είναι ο λόγος
της δημιουργίας, ή ενεργός δύναμη του Θεού δια της οποίας έγιναν τα πάντα.
Χωρίς αυτό το λόγο δεν έγινε τίποτα απ’ όσα βλέπουμε ή δεν βλέπουμε (αόρατα).
Ο λόγος του Θεού,
το ρήμα Του προσωποποιείται και αποστέλλεται, ενεργεί και επιστρέφει προς το
Θεό Πατέρα. Δεν είναι άλλος Θεός, αλλά ο Πατέρας που ενεργεί. Το «προς»
φανερώνει κατεύθυνση, πορεία, σχέση ή κοινωνία.
Το ρήμα του Θεού
με το οποίο έγιναν τα πάντα, έχει απόλυτη σχέση και ταυτίζεται με τον Ιησού
Χριστό.
Ο Ιησούς, κατά τη
διάρκεια της διακονίας Του, ακριβώς το ίδιο μαρτυρούσε. Έλεγε ότι είναι ο λόγος
του Θεού, ο θείος νους του Θεού, το θείο ρήμα της δύναμης του Θεού, «εν σαρκί».
Εβρ.α:1-3 «Πολυμερῶς
καὶ πολυτρόπως πάλαι ὁ θεὸς λαλήσας τοῖς πατράσιν ἐν τοῖς προφήταις.
ἐπ' ἐσχάτου τῶν ἡμερῶν τούτων ἐλάλησεν ἡμῖν ἐν υἱῷ, ὃν ἔθηκεν κληρονόμον
πάντων, δι' οὗ καὶ ἐποίησεν τοὺς αἰῶνας· ὃς ὢν ἀπαύγασμα τῆς δόξης καὶ χαρακτὴρ
τῆς ὑποστάσεως αὐτοῦ, φέρων τε τὰ πάντα τῷ ῥήματι τῆς δυνάμεως αὐτοῦ,
καθαρισμὸν τῶν ἁμαρτιῶν ποιησάμενος ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τῆς μεγαλωσύνης ἐν ὑψηλοῖς»
Χρησιμοποιούμε το
αρχαίο κείμενο, επειδή οι λέξεις και οι έννοιες είναι αυτούσιες και
καθοριστικές.
Ο Θεός που μίλησε
και φανερώθηκε με πολλούς και διάφορους τρόπους στην Παλιά Διαθήκη, δεν είναι
κάποια τριάδα, αλλά ο ένας Θεός των Πατέρων, ο Γιάχβε, ο Εγώ ειμί!
Όταν ο λόγος του
Θεού μιλάει για «υιό», δεν εννοεί «θεό υιό», αλλά αναφέρεται στην ανθρώπινη
φύση του Ιησού. Ο Θεός δεν πεθαίνει ούτε αλλάζει, να γίνει από Θεός άνθρωπος,
γιατί είναι αναλλοίωτος!
Η λέξη «χαρακτήρ»
που σημαίνει «το αποτύπωμα, το χαραχθέν…» αναφέρεται στον άνθρωπο Χριστό Ιησού.
Το Χριστό τον κατά σάρκα, που είναι η εικόνα του αόρατου Θεού.
Ο Θεός που είναι
πνεύμα είναι αόρατος. Μας άφησε όμως το «αποτύπωμά Του, την εικόνα Του», που
είναι ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός, μέσα στον οποίο κατοικεί όλο το πλήρωμα της
θεότητας.
Ο Θεός λοιπόν μας
μίλησε, αυτές τις τελευταίες μέρες. Μας είπε λόγια, ρήματα, όχι συνηθισμένα
αλλά αιώνια, πού έχουν μέσα τους δύναμη και ενέργεια σαν αυτή που δημιούργησε
τον κόσμο όλο.
Σήμερα, το λόγια
του Θεού δεν έχουν σαν σκοπό την υλική δημιουργία, αλλά τη «νέα κτίση», μια
καινούρια δημιουργία που δεν έχει να κάνει τίποτα με την ύλη, αλλά με το πνεύμα
και την ψυχή του ανθρώπου. Ο σκοπός είναι να χτιστεί η εκκλησία, να
δημιουργηθεί η νύμφη, αυτό που ο Θεός είχε μέσα στην καρδιά Του προ καταβολής
κόσμου.
