Ο Δανιήλ μας έδωσε μια πολύ καθαρή εικόνα των μελλοντικών παγκόσμιων αυτοκρατοριών. Είδε τον Κύριο Ιησού, σαν τον τελικό νικητή Βασιλιά της Γης.
Δανιήλ β & ζ
«Καί εν ταίς ημέραις τών βασιλέων εκείνων, θέλει αναστήσει ο Θεός τού ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τόν αιώνα δέν θέλει φθαρή· καί η βασιλεία αύτη δέν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει καί συντελέσει πάσας ταύτας τάς βασιλείας, αυτή δέ θέλει διαμένει εις τούς αιώνας» (Δαν.β:44).
Ο κοινός παρανομαστής όλων των Βιβλικών προφητειών είναι η τελική και απόλυτη νίκη του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αντίθετα με τη δυαδική ιδέα των δύο ίσων θεών που αγωνίζονται για τον έλεγχο του κόσμου, οι Γραφές αποκαλύπτουν μόνο ένα υπέρτατο Θεό που κατοικεί στην αιωνιότητα και έχει ήδη αποφασίσει την τροχιά των γεγονότων απ' την αρχή μέχρι το τέλος.
Ο Σατανάς δεν είναι απειλή στα σχέδια του Θεού. Είναι ένας εχθρός που ήδη έχει νικηθεί. Το 45% του βιβλίου του Δανιήλ είναι στη φύση του προφητικό. Ενώ οι προηγούμενες κοσμοκρατορίες περιγράφονται με φρικτούς και αποκρουστικούς όρους, η τελική σύγκρουση όλων των ανθρώπινων και διεφθαρμένων συστημάτων απεικονίζεται ξανά και ξανά. Οι πολιτικές κυβερνήσεις αυτού του κόσμου μπορεί να αγωνίζονται θέλοντας να διατηρήσουν την εύθραυστη θέση τους στην εξουσία, αλλά ο Θεός είναι Αυτός που «καθαιρεί βασιλείς καί καθιστά βασιλείς» (Δαν.β:21).
Η απόλυτη κυριαρχία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού δεν είναι κάτι που αναφέρεται μόνο στην Παλαιά Διαθήκη. Στον 'Αρειο Πάγο ο απόστολος Παύλος διακήρυξε ότι ο Θεός «έκαμεν εξ ένός αίματος πάν έθνος ανθρώπων, διά νά κατοικώσιν εφ' όλου τού προσώπου τής γής, καί διώρισε τούς προδιατεταγμένους καιρούς καί τά οροθέσια τής κατοικίας αυτών» (Πράξ.ιζ:26).
Δύο βασικά στοιχεία πολιτικού νόμου είναι ολοφάνερα εδώ: Το διάστημα διακυβέρνησης και η γεωγραφική ανάπτυξη της κυριαρχίας κάθε έθνους. Ο Θεός είναι Αυτός που αποφασίζει ποια κυβέρνηση θα είναι στην εξουσία, πόσο καιρό θα κυβερνήσει καθώς και την έκταση της εξουσίας της.
Κάθε επίγεια βασιλεία, άσχετα με τη δύναμη και την επιρροή της, τελικά θα πέσει. Αντίθετα, η Βασιλεία του Ιησού Χριστού, που θα ξεκινήσει με την επιστροφή Του, ποτέ δεν θα αντικατασταθεί από κάποια άλλη. «... βασιλείαν, ήτις εις τόν αιώνα δέν θέλει φθαρή· καί η βασιλεία αύτη δέν θέλει περάσει εις άλλον λαόν» (Δαν.β:44).
Ι. ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΝΑΒΟΥΧΟΔΟΝΟΣΟΡ
Το δεύτερο χρόνο της βασιλείας του, ο Ναβουχοδονόσορ, βασιλιάς της Βαβυλώνας, είδε ένα τρομακτικό όνειρο. Ταράχτηκε τόσο πολύ στον ύπνο του, που ξύπνησε, αλλά δεν μπορούσε να θυμηθεί τι είχε δει! Το πνεύμα του ήταν τόσο ανήσυχο, που κάλεσε τους αποκρυφιστές συμβούλους του και απαίτησε να του πουν το όνειρο που είδε καθώς και την ερμηνεία του.
Οι μάγοι του βασιλιά αποτυγχάνουν ν' απαντήσουν.
Οι σύμβουλοι σε καμία περίπτωση δεν μπορούσαν να ξέρουν τι είδε ο βασιλιάς στον ύπνο του, αλλά του είπαν ότι αν τους πει το όνειρο θα μπορούσαν να το ερμηνεύσουν. Ο βασιλιάς κατάλαβε ότι χρονοτριβούσαν για να κερδίσουν χρόνο και επανέλαβε την απαίτησή να του πουν το όνειρο και την ερμηνεία.
Οι Χαλδαίοι σύμβουλοι διαβεβαίωσαν το βασιλιά ότι ποτέ στα χρονικά δεν ζητήθηκε κάτι τέτοιο, κι ότι μόνο οι θεοί θα μπορούσαν να το αποκαλύψουν. Μαινόμενος ο Ναβουχοδονόσορ, διέταξε να εξοντώσουν όλους τους μάγους της Βαβυλώνας και έστειλε τον Αριώχ, τον αρχισωματοφύλακα, να εκτελέσει αυτό το φρικιαστικό έργο. Όταν ο Αριώχ πήγε στο Δανιήλ, αυτός τον ρώτησε με σοφία: «Διά τί η βιαία αύτη απόφασις παρά τού βασιλέως» (Δαν.β:15). Ο Αριώχ του εξέθεσε τα συμβάντα, ο Δανιήλ πήγε μπροστά στο βασιλιά και ζήτησε λίγο χρόνο, υποσχόμενος ότι θα ερμηνεύσει το όνειρο.
Αφού πήρε την άδεια από το βασιλιά, ο Δανιήλ γύρισε στο σπίτι του και εξιστόρησε στους φίλους του Ανανία, Μισαήλ και Αζαρία τα γεγονότα που είχαν συμβεί. Μετά, ζήτησε τη βοήθειά τους να εκζητήσουν όλοι μαζί το Θεό προκειμένου να τους αποκαλύψει το όνειρο και την ερμηνεία του.
Το όνειρο αποκαλύπτεται στο Δανιήλ.
Την ίδια νύχτα, το μυστήριο είχε αποκαλυφτεί στο Δανιήλ κι αυτός με τη σειρά του ευχαρίστησε με δοξολογία το Θεό που του έδειξε το όνειρο και την ερμηνεία. Αμέσως μετά, ο Δανιήλ συνάντησε τον Αριώχ και του είπε: «Μή απολέσης τούς σοφούς τής Βαβυλώνος· είσαξόν με ενώπιον τού βασιλέως καί εγώ θέλω φανερώσει τήν έρμηνείαν πρός τόν βασιλέα» (Δαν.β:24).
«Είσαι ικανός νά φανερώσης πρός εμέ τό ενύπνιον τό οποίον είδον καί τήν έρμηνείαν αυτού»; (Δαν.β:26) ρώτησε ο βασιλιάς το Δανιήλ.
Ο Δανιήλ απάντησε: «Τό μυστήριον, περί τού οποίου ο βασιλεύς επερωτά, δέν δύνανται σοφοί, επαοιδοί, μάγοι, μάντεις, νά φανερώσωσι πρός τόν βασιλέα· αλλ' είναι Θεός εν τώ ουρανώ, όστις αποκαλύπτει μυστήρια καί κάμνει γνωστόν εις τόν βασιλέα Ναβουχοδονόσορ, τί μέλλει γενέσθαι εν ταίς εσχάταις ημέραις» (Δαν.β:27-28).
Ταπεινά, ο Δανιήλ, αρχίζει να αφηγείται στο βασιλιά το ξεχασμένο όνειρο, που ήταν μια μεγάλη, εξαίσια εικόνα ενός άνδρα από μέταλλα. Το κεφάλι ήταν από χρυσό, το στήθος και οι βραχίονες από ασήμι, η κοιλιά και οι μηροί από χαλκό, οι κνήμες από σίδερο και τα πόδια από σίδερο και πηλό.
Καθώς ο Ναβουχοδονόσορ μέσα στο όνειρο κοίταζε αυτή τη λαμπρή εικόνα, βλέπει μια πέτρα που αποκόπηκε από ένα βουνό χωρίς την παρέμβαση ανθρώπου. Αυτή η πέτρα χτύπησε την εικόνα πρώτα στα πόδια κομματιάζοντας τα, και συνέχισε να κυλάει μέχρι που ολόκληρη η εικόνα κατασυντρίφθηκε κι έγινε σαν άχυρο που ο άνεμος το μετέφερε μακριά. Στο μεταξύ, η πέτρα μεγάλωσε τόσο που έγινε ένα τεράστιο βουνό που κάλυψε όλη τη γη!
ΙΙ. Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΝΙΗΛ
Ο Δανιήλ, έχοντας δώσει στο βασιλιά να καταλάβει ότι το όνειρο έχει να κάνει μ' αυτόν, προχωράει τώρα στην ερμηνεία του.
Α. Η Βαβυλωνιακή αυτοκρατορία
Ο Δανιήλ μας δίνει ένα μάθημα οφειλόμενου σεβασμού στις αρχές: «Σύ, βασιλεύ, είσαι βασιλεύς βασιλέων· διότι ο Θεός τού ουρανού έδωκεν εις σέ βασιλείαν, δύναμιν καί ισχύν καί δόξαν» (Δαν.β:37).
Ας σημειώσουμε ότι ο Δανιήλ είπε αυτά τα λόγια αν και ο Ναβουχοδονόσορ ήταν ο ειδωλολάτρης ηγέτης ενός κράτους που δεν γνώριζε τον αληθινό Θεό. Αυτό εναρμονίζεται τέλεια με τη συμβουλή του Παύλου προς τον Τιμόθεο: «Παρακαλώ λοιπόν πρώτον πάντων νά κάμνητε δεήσεις, προσευχάς, παρακλήσεις, ευχαριστίας υπέρ πάντων ανθρώπων, υπέρ βασιλέων καί πάντων τών όντων εν αξιώμασι, διά νά διάγωμεν βίον ατάραχον καί ησύχιον εν πάση ευσεβεία καί σεμνότητι» (Β' Τιμ.β:1-2).
Συχνά δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε την εντολή ότι πρέπει να προσευχόμαστε και να ευχαριστούμε για τους πολιτικούς ηγέτες, ιδιαίτερα όταν αυτοί είναι κακοί άνθρωποι. Ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε να το καταλάβουμε είναι να κατανοήσουμε το γεγονός ότι «δέν υπάρχει εξουσία ειμή από Θεού· αι δέ ούσαι εξουσίαι υπό τού Θεού είναι τεταγμέναι» (Ρωμ.ιγ:1). Αυτές οι επιστολές της Καινής Διαθήκης γράφτηκαν προς Χριστιανούς μιας εποχής που οι πολιτικές κυβερνήσεις ήταν κακές και διεφθαρμένες.
Ο Δανιήλ κατάλαβε αυτή την ιδέα και γι' αυτό είπε: «Σύ, βασιλεύ, είσαι βασιλεύς βασιλέων· διότι ο Θεός τού ουρανού έδωκεν εις σέ βασιλείαν, δύναμιν καί ισχύν καί δόξαν» (Δαν.β:37). Αυτή η δήλωση εξυπηρετεί δύο σκοπούς: u αποκάλυψε την υπέρτατη κυριαρχία του Θεού και v θύμισε στο Ναβουχοδονόσορ την πηγή της δύναμής του.
Το πεδίο δράσης της Βαβυλωνιακής κυβέρνησης φανερώνεται στα ακόλουθα λόγια του Δανιήλ: «Καί πάντα τόπον, όπου κατοικούσιν οι υιοί τών ανθρώπων, τά θηρία τού αγρού καί τά πετεινά τού ουρανού, έδωκεν εις τήν χείρά σου καί σέ κατέστησε κύριον επί πάντων τούτων· σύ είσαι η κεφαλή εκείνη η χρυσή» (Δαν.β:38).
Το βασίλειο της Βαβυλώνας έγινε παγκόσμια δύναμη το 606 π.Χ. και διατηρήθηκε για 70 χρόνια, μέχρι το 536 π.Χ. Ο Ναβουχοδονόσορ ήταν ο πιο σημαντικός βασιλιάς που κυβέρνησε τη Βαβυλώνα, βασίλεψε για 45 χρόνια.
Η πόλη της Βαβυλώνας ήταν ξακουστή, ιδιαίτερα για τους κρεμαστούς κήπους της που ήταν ένα από τα εφτά θαύματα του τότε κόσμου. Το πόσο σημαντική ήταν αυτή η πόλη, μπορεί κανείς να το καταλάβει από την παρακάτω περιγραφή:
«Σύμφωνα με περιγραφές αρχαίων ιστορικών τα τείχη της είχαν μήκος 95 χιλιόμετρα, 100 μέτρα ύψος και κάπου 24 μέτρα πάχος, ενώ τα θεμέλιά τους εισχωρούσαν μέσα στο έδαφος σε βάθος 12 περίπου μέτρων, έτσι πού οι εχθροί να μη μπορούν να τα υπονομεύσουν. Ήταν χτισμένα με τετράγωνα τούβλα, πού το μήκος της πλευράς τους ήταν 30 εκατοστά του μέτρου και το πάχος τους 8 εκατοστά. Ανάμεσα στην πόλη και το τείχος μεσολαβούσε μια λωρίδα γης πλάτους 400 περίπου μέτρων, η οποία εκτεινόταν σε όλο το μήκος του τείχους. Φαρδιές και βαθιές τάφροι γεμάτες νερό περιέβαλλαν το τείχος από τα έξω και αύξαναν την αμυντική του ισχύ. Πάνω δε στο τείχος υψώνονταν 250 πύργοι και φυλάκια για τη φρουρά, ενώ οι 100 πύλες του ήταν από ορείχαλκο. Την πόλη τη χώριζε ο ποταμός Ευφράτης σε δύο ίσα περίπου μέρη. Κατά μήκος της μιας και της άλλης όχθης του ποταμού ήταν χτισμένα τείχη, που προστάτευαν την πόλη από ενδεχόμενη εισβολή από τον ποταμό, ενώ οι 25 πύλες των τειχών αυτών, μια σταθερή γέφυρα μήκους κάπου 800 μέτρων και 9 μέτρα πλάτος που στηριζόταν σε πέτρινους πυλώνες, κινητές γέφυρες που σηκώνονταν τη νύχτα, και μια υπόγεια σήραγγα - κάτω από την κοίτη τού ποταμού - πλάτους 5 μέτρων και ύψους 4, εξυπηρετούσαν την επικοινωνία μεταξύ των δύο τμημάτων της πόλης. Ανασκαφές των τελευταίων χρόνων επαλήθευσαν σε μεγάλη έκταση τους εκ πρώτης όψεως πραγματικά μυθώδεις αυτούς αριθμούς των αρχαίων ιστορικών».
Η παραπάνω περιγραφή, μ' αυτή του παλατιού του Ναβουχοδονόσορ, φανερώνει ότι αυτή η πόλη πρέπει να ήταν απόρθητη στους πολέμους της εποχής εκείνης. Ωστόσο, ο Δανιήλ δεν ήταν ο πρώτος που προείπε την ανατροπή αυτής της πανίσχυρης κυβέρνησης.
Ο Ησαΐας μίλησε κι αυτός πάνω στο θέμα και προχώρησε τόσο ώστε να περιγράψει ακριβώς την ήττα της: «Ούτω λέγει Κύριος πρός τόν κεχρισμένον αυτού, τόν Κύρον, τού οποίου τήν δεξιάν χείρα εκράτησα, διά νά υποτάξω τά έθνη έμπροσθεν αυτού· καί θέλω λύσει τήν οσφύν τών βασιλέων, διά νά ανοίξω τά δίθυρα έμπροθεν αυτού· καί αι πύλαι δέν θέλουσι κλεισθή» (Ης. με:1).
150 χρόνια πριν συμβεί αυτό το γεγονός, ο Κύριος προείπε μέσα από τον Ησαΐα τον τρόπο με τον οποίο θα έπεφτε η Βαβυλώνα.
Ο κακός Βαβυλώνιος βασιλιάς Βαλτάσαρ έκανε ένα οργιώδες συμπόσιο, όταν ένα μυστηριώδες χέρι εμφανίστηκε κι έγραψε ακατάληπτες λέξεις στον τοίχο. «Τότε η όψις τού βασιλέως ηλλοιώθη καί οι διαλογισμοί αυτού συνετάραττον αυτόν, ώστε οι σύνδεσμοι τής οσφύος αυτού διελύοντο καί τά γόνατα αυτού συνεκρούοντο» (Δαν.ε:6).
Το βράδυ εκείνης της άγριας γιορτής, η άμυνας της πανίσχυρης Βαβυλώνας είχε απερίσκεπτα παραμεληθεί. Ο Περσικός στρατός εξέτρεψε τη ροή του Ευφράτη, μπήκε στην ξερή κοίτη του ποταμού και βρήκε τις «εγκαταλελειμμένες πύλες» στα πλίνθινα τείχη στις όχθες του ποταμού ανοιχτές. Έτσι, μπήκαν στην πόλη χωρίς αντίσταση, χωρίς μάχη. Ακόμα και οι πόρτες του παλατιού είχαν μείνει ανοιχτές, έτσι ώστε ο εχθρός κατάφερε άμεσα να μπει μέσα. Εκείνο το βράδυ ο Βαλτάσαρ σφάχτηκε. Οι προφητείες εκπληρώθηκαν, η Βαβυλώνα έπεσε!
Β. Η Μηδοπερσική Αυτοκρατορία.
«Καί μετά σέ θέλει αναστηθή άλλη βασιλεία κατωτέρα σου καί τρίτη άλλη βασιλεία εκ χαλκού, ήτις θέλει κυριεύσει επί πάσης τής γής» (Δαν.β:39)
«Καί ιδού, έπειτα θηρίον δεύτερον όμοιον μέ άρκτον, καί εσηκώθη κατά τό έν πλάγιον, καί είχε τρείς πλευράς εν τώ στόματι αυτού μεταξύ τών οδόντων αυτού· καί έλεγον ούτω πρός αυτό· Σηκώθητι, κατάφαγε σάρκας πολλάς» (Δαν.ζ:5)
Οι Μήδες, που προχρονολογούνται των Περσών, τελικά ενώθηκαν μαζί τους. Αυτό συνέβη όταν ο Κύρος, ο βασιλιάς της Περσίας, άσκησε τόσο δυναμική πολιτική που έφερε τη χώρα του σε επικρατέστερη θέση από τους Μήδες. Παρόλα αυτά όμως συνεργάστηκαν με τους Μήδες σε πολλές υπεύθυνες θέσεις εξουσίας.
Η παγκόσμια επιρροή της Μηδοπερσικής Αυτοκρατορίας διήρκεσε 200 χρόνια, από το 536 μέχρι το 331 π.Χ.
Τον καιρό που ήταν ο Κύρος βασιλιάς, επετράπη στους Εβραίους να επιστρέψουν στην Παλαιστίνη.
Ο συμβολισμός της άρκτου, φαίνεται ότι φανερώνει το βίαιο χαρακτήρα αυτού του καθεστώτος. Το γεγονός ότι το θηρίο σηκώθηκε από το ένα πλευρό, συμβολίζει την κυριαρχία της περσίας επί της Μηδείας. Οι τρεις πλευρές στο στόμα του συμβολίζουν τις τρεις επαρχίες της Βαβυλώνας που ανατράπηκαν από την «αρκούδα»: Βαβυλώνα, Λυδία και Αίγυπτος.
Η ακρίβεια και η ορθότητα των προφητειών της Βίβλου επαυξάνουν την εγκυρότητα και βεβαιότητα του λόγου του Θεού.
Γ. Η Ελληνική αυτοκρατορία
«Καί μετά σέ θέλει αναστηθή άλλη βασιλεία κατωτέρα σου καί τρίτη άλλη βασιλεία εκ χαλκού, ήτις θέλει κυριεύσει επί πάσης τής γής» (Δαν.β:39).
«Μετά τούτο εθεώρουν καί ιδού, έτερον ως λεοπάρδαλις, έχον επί τά νώτα αυτού τέσσαρας πτέρυγας πτηνού· τό θηρίον είχεν έτι τέσσαρας κεφαλάς· καί εδόθη εξουσία εις αυτό» (Δαν.ζ:6).
Ο νεαρός Μ. Αλέξανδρος που είχε υπό τις διαταγές του τον Ελληνικό στρατό από το 336 π.Χ., το 331 π.Χ. είχε κατακτήσει ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο κι έτσι ξεκίνησε η Ελληνική Αυτοκρατορία.
Η λεοπάρδαλη είναι γνωστή για την ταχύτητά της κι ο Αλέξανδρος με μεγάλη ταχύτητα σάρωσε το ένα μετά το άλλο τα βασίλεια ιδρύοντας ελληνικές πόλεις και μεταφέροντας τον ελληνικό πολιτισμό. Όταν πέθανε σε ηλικία 33 χρονών, το βασίλειό του ήταν διαιρεμένο σε 4 περιοχές όπως προείπε ο Δανιήλ.
Απ' αυτές τις διαιρέσεις προήλθαν τα βασίλεια που αργότερα κατέκτησαν οι Ρωμαίοι. Ο Μ. Αλέξανδρος είχε συμπαθήσει τους Ιουδαίους, οι οποίοι όμως υπέφεραν μεγάλο διωγμό από τον Αντίοχο τον Επιφανή, τον όγδοο κυβερνήτη της δυναστείας των Σελευκιδών. Αυτό οδήγησε σε ανταρσία την περίοδο των Μακκαβαίων, τότε που ο Εβραϊκός στρατός κάτω από την ηγεσία του Ιούδα Μακκαβαίου νίκησε τους Σύριους ζώντας με ανεξαρτησία μέχρι το 63 π.Χ.
Δ. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία
«Καί τετάρτη βασιλεία θέλει σταθή ισχυρά ως ο σίδηρος· καθώς ο σίδηρος κατακόπτει καί καταλεπτύνει τά πάντα· μάλιστα καθώς ο σίδηρος ο συντρίβων τά πάντα, ούτω θέλει κατακόπτει καί κατασυντρίβει» (Δαν.β:40)
«Μετά τούτο είδον εν τοίς οράμασι τής νυκτός καί ιδού, θηρίον τέταρτον, τρομερόν καί καταπληκτικόν καί ισχυρόν σφόδρα· καί είχε μεγάλους σιδηρούς οδόντας· κατέτρωγε καί κατεσύντριβε καί κατεπάτει τό υπόλοιπον μέ τούς πόδας αυτού· καί αυτό ήτο διάφορον πάντων τών θηρίων τών πρό αυτού· καί είχε δέκα κέρατα» (Δαν.ζ:7)
Το Ισραήλ για άλλη μια φορά υποτάσσεται σε ξένη δύναμη το 63 π.Χ. όταν οι Ρωμαίοι κατέκτησαν την Παλαιστίνη. Αυτή ήταν η «σιδηρά» βασιλεία που αλύπητα και ανελέητα κατέκτησε τον κόσμο. Ας προσέξουμε ότι καθώς τα βασίλεια χάνουν σε ποιότητα (χρυσός, ασήμι, χαλκός, σίδηρος) αυξάνουν σε δύναμη. Η σιδηρά βασιλεία όμως διαιρείται σε Ανατολική και Δυτική Αυτοκρατορία (τα δύο πόδια). Η μεγάλη δύναμη του ιμπεριαλισμού συμβιβάστηκε με τον πηλό της δημοκρατίας.
Κάτι σημαντικό που μπορεί να εξεταστεί εδώ είναι τα δέκα κέρατα του θηρίου με τα δέκα δάκτυλα της εικόνας. Πολλοί λένε ότι αυτή η δεκάπτυχη φύση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας έχει να κάνει με μια αναβιωμένη Ρωμαϊκή επιρροή στις μέρες της δεύτερης έλευσης.
«Καί εν ταίς ημέραις τών βασιλέων εκείνων, θέλει αναστήσει ο Θεός τού ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τόν αιώνα δέν θέλει φθαρή· καί η βασιλεία αύτη δέν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει καί συντελέσει πάσας ταύτας τάς βασιλείας, αυτή δέ θέλει διαμένει εις τούς αιώνας» (Δαν.β:44).
Αυτή η ολοφάνερη αναφορά στον ερχομό του Χριστού και την εγκαθίδρυση της βασιλείας Του, φαίνεται σα να υποδηλώνει ότι έρχεται στα τέλη των καιρών. Αυτό σημαίνει ότι τα 10 κέρατα που βρίσκονται στο θηρίο προεικονίζουν μια μελλοντική εξέλιξη.
ΙΙΙ. Η ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
«Υστερον θέλει είσθαι τό τέλος, όταν παραδώση τήν βασιλείαν εις τόν Θεόν καί Πατέρα, όταν καταργήση πάσαν αρχήν καί πάσαν εξουσίαν καί δύναμιν» (Α΄ Κορ.ιε:24)
Α. Ο λίθος που απεκόπη άνευ χειρών
Η φράση «άνευ χειρών» μας φανερώνει την υπερφυσική προέλευση του λίθου που κόπηκε από το όρος. Δεν προέρχεται από άνθρωπο. Δεν θα είναι κάποιο πολιτικό, αλλά πνευματικό γεγονός. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν θα επιρρεάσει το ανθρώπινο πολιτικό σύστημα, αντίθετα θα του δώσει ένα τέλος. Αυτό που σημαίνει είναι ότι η ειρήνη δεν θα έρθει φυσικά, με ανθρώπινες προσπάθειες. Ακόμα, δεν θα συμβεί βαθμιαία στο παγκόσμιο πολιτικό σύστημα, αλλά θα είναι μια δραματική - μια κι έξω - σύγκρουση με το σύστημα του αντίχριστου.
Β. Ο αφανισμός του συστήματος του αντίχριστου
«καί τότε θέλει αποκαλυφθή ο άνομος, τόν οποίον ο Κύριος θέλει απολέσει μέ τό πνεύμα τού στόματος αυτού καί θέλει εξαφανίσει μέ τήν επιφάνειαν τής παρουσίας αυτού» (Β' Θες.β:8).
«Καί εκ τού στόματος αυτού εξέρχεται ρομφαία κοπτερά, διά νά κτυπά μέ αυτήν τά έθνη· καί αυτός θέλει ποιμάνει αυτούς εν ράβδω σιδηρά· καί αυτός πατεί τόν ληνόν τού οίνου τού θυμού καί τής οργής τού Θεού τού παντοκράτορος» (Αποκ.ιθ:15).
Προσέξτε τις φράσεις: «μέ τό πνεύμα τού στόματος αυτού» και «εκ τού στόματος αυτού εξέρχεται ρομφαία κοπτερά». Μας φανερώνουν τη φύση της δύναμης που θα συντρίψει τους εχθρούς του Χριστού.
Αντίθετα με τη διαδεδομένη άποψη ότι θα είναι μια μάχη σε ανθρώπινο επίπεδο με συμβατικά όπλα, η μεγάλη τελική σύγκρουση θα είναι μάλλον ένα πνευματικό γεγονός. Μετά, θα είναι αλήθεια όπως και σήμερα, ότι «δέν είναι η πάλη ημών εναντίον εις αίμα καί σάρκα, αλλ' εναντίον εις τάς αρχάς, εναντίον εις τάς εξουσίας, εναντίον εις τούς κοσμοκράτορας τού σκότους τού αιώνος τούτου· εναντίον εις τά πνεύματα τής πονηρίας εν τοίς επουρανίοις» (Εφες.ς:12).
Μ' αυτό δεν αρνούμαστε την ύπαρξη εξοπλισμών, συμπεριλαμβανομένων και των πυρηνικών, στα οπλοστάσια του κόσμου την περίοδο της Δεύτερης Έλευσης. Απλά θέλουμε να επισημάνουμε ότι ο Ιησούς δεν έχει ανάγκη να πολεμήσει σε ανθρώπινο επίπεδο. Η παρουσία Του και ο λόγος του είναι αρκετά ώστε να αφανιστούν τα στρατεύματα του κόσμου.
Γ. Η Βασιλεία του Χριστού θα εκτοπίσει κάθε άλλη βασιλεία.
«Τότε ο σίδηρος, ο πηλός, ο χαλκός, ο άργυρος καί ο χρυσός κατεσυντρίφθησαν ομού καί έγειναν ως λεπτόν άχυρον αλωνίου θερινού· καί ο άνεμος εσήκωσεν αυτά καί ουδείς τόπος ευρέθη αυτών· ο δέ λίθος ο κτυπήσας τήν εικόνα έγεινεν όρος μέγα καί εγέμισεν όλην τήν γήν» (Δαν.β:35).
Μπορεί να μας είναι δύσκολο να αντιληφθούμε, ιδιαίτερα όταν βλέπουμε την ολοφάνερη δύναμη της παγκόσμιας κυβέρνησης, ότι έρχεται η μέρα που όλοι οι πολιτικοί νόμοι θα λήξουν. Όταν εξετάζουμε τη δομή της αρχαίας Ρώμης και γνωρίζουμε την εξουσία που έχουν κάποιοι ανθρώπινοι οργανισμοί, όπως για παράδειγμα ο ΟΗΕ, νομίζουμε ότι ο άνθρωπος θα κυβερνά τη γη για πάντα.
Δεν είναι όμως αυτό το θέμα. Θα πρέπει να θυμόμαστε πάντοτε ότι η ανθρώπινη επιρροή πάνω στη γη είναι εξαιρετικά σύντομη και σαθρή. Για κάπου 6.000 χρόνια, ο άνθρωπος περπάτησε πάνω στη γη, πειραματιζόμενος μια με το ένα σύστημα και μια με το άλλο. Όμως, ακόμα και οι καλύτερες ανθρώπινες προσπάθειες απέτυχαν. Κι αυτό το σύντομο πείραμα θα τελειώσει ξαφνικά, όταν ο Κύριος που είναι ο αιώνιος Πατέρας, Αυτός που κατοικεί στην αιωνιότητα, εμφανιστεί. Στο κάτω - κάτω, αυτός είναι ο λόγος Του. Κάθε ανθρώπινη προσπάθεια, τελικά έχει αποδειχτεί αξιοθρήνητη και σήμερα στεκόμαστε στο χείλος της εισόδου μιας αιώνιας βασιλείας.
Δ. Η Βασιλεία του Χριστού ποτέ δεν θα καταστραφεί.
«Καί εν ταίς ημέραις τών βασιλέων εκείνων, θέλει αναστήσει ο Θεός τού ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τόν αιώνα δέν θέλει φθαρή· καί η βασιλεία αύτη δέν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει καί συντελέσει πάσας ταύτας τάς βασιλείας, αυτή δέ θέλει διαμένει εις τούς αιώνας» (Δαν.β:44).
Στο βιβλίο της Αποκάλυψης, αναφέρεται μια περίοδος 1.000 χρόνων, κατά την οποία ο διάβολος δένεται. Στο τέλος αυτής της περιόδου λύνεται για ένα μικρό χρονικό διάστημα, κατά το οποίο προσπαθεί να μαζέψει και πάλι τους εναπομείναντες επαναστάτες και να τους στρέψει εναντίον του Θεού. Αυτό αποκορυφώνει την τελική ήττα και τον αφανισμό του Σατανά.
«Καί ανέβησαν επί τό πλάτος τής γής καί περιεκύκλωσαν τό στρατόπεδον τών αγίων καί τήν πόλιν τήν ηγαπημένην· καί κατέβη πύρ από τού Θεού εκ τού ουρανού καί κατέφαγεν αυτούς» (Αποκ.κ:9).
Μετά, ο διάβολος ρίχνεται στη λίμνη του πυρός και του θείου, για να βασανίζεται ημέρα και νύχτα, εις τους αιώνες των αιώνων.
Απ' αυτό το σημείο και μετά δεν θα υπάρξει άλλη πρόκληση της εξουσίας του Ιησού. Ποτέ πια δεν θα σηκωθεί άνθρωπος προσπαθώντας να εδραιώσει δικιά του βασιλεία. Μπαίνουμε πια σ' ένα καινούριο αιώνα.
«Καί είδον ουρανόν νέον καί γήν νέαν· διότι ο πρώτος ουρανός καί η πρώτη γή παρήλθε, καί η θάλασσα δέν υπάρχει πλέον» (Αποκ.κα:1).
Συμπέρασμα.
«Καί ο θάνατος καί ο 'Αδης ερρίφθησαν εις τήν λίμνην τού πυρός· ούτος είναι ο δεύτερος θάνατος» (Αποκ.κ:14).
Το τέλος είναι γνωστό. Η καταδίκη του Σατανά για όλους τους αγώνες και τις προσπάθειές του είναι σίγουρη. Οι προφητείες του λόγου του Θεού θα εκπληρωθούν μέχρι κεραίας. Ο Κύριος απ' την αρχή γνωρίζει τα τέλη.
Πολλά βασίλεια σηκώθηκαν και χάθηκαν πάνω στο πρόσωπο της γης και χωρίς αμφιβολία το καθένα από αυτά φαινόταν αθάνατο στους συμμετέχοντες. Αλλά, όλα ήταν πρόσκαιρα αφού κάποια στιγμή νικήθηκαν.
Υπάρχει μόνο ένας αιώνιος Βασιλιάς και η βασιλεία Του είναι η μόνη που δεν θα παρέλθει.
Οι αγωνιώδεις προσπάθειες των καιρών μας να συσσωρευτούν οι δυνάμεις όλου του κόσμου προκειμένου να δημιουργηθεί μια συμμαχία ειρήνης, σίγουρα θα αποτύχει. Δεν πρόκειται να υπάρξει ειρήνη πάνω στη γη με τις σημερινές κυβερνήσεις, μέχρι ο 'Αρχοντας της ειρήνης εγκαταστήσει το θρόνο Του.
Αυτή η γνώση δίνει στα παιδιά του Θεού μεγάλη ανακούφιση. Μπορεί να μην γνωρίζουμε το μέλλον, αλλά ξέρουμε ποιος κρατά το μέλλον κι Αυτός έχει υποσχεθεί συγκεκριμένα γεγονότα στο λόγο Του που όλα θα εκπληρωθούν. Το πιο θαυμαστό είναι η ορατή επανεμφάνισή Του προκειμένου να διαλύσει τα ανθρώπινα συστήματα και να εγκαθιδρύσει μια αιώνια βασιλεία ειρήνης.
