ΕΞΟΔΟΣ - Μελέτη στη Σκηνή του Μαρτυρίου (1)

Κεφάλαια κε - λα

Ο ΣΚΟΠΟΣ

Αυτά τα κεφάλαια είναι από τις πλουσιότερες φλέβες του ανεξάντλητου ορυχείου του λόγου του Θεού. Κάθε χτύπημα της σκαπάνης αποκαλύπτει καινούριους θησαυρούς. Ξέρουμε ότι το μοναδικό εργαλείο που μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει σ’ αυτό το ορυχείο, είναι το Πνεύμα το Άγιο. Ο φυσικός άνθρωπος, δεν μπορεί να κάνει τίποτα εδώ. Η λογική δεν ωφελεί και η φαντασία είναι τελείως άχρηστη.

Πρέπει να παραμερίσουμε τελείως τη λογική και τη φαντασία μας και με καθαρή καρδιά, με απλότητα και σεβασμό να πλησιάσουμε όλες τις λεπτομέρειες που έχουν μεγάλη σημασία για μας.

Η σκηνή του Μαρτυρίου, είναι μια απ’ τις πιο ενδιαφέρουσες και ωφέλιμες μελέτες της Παλιάς Διαθήκης. Μπορούμε να εκτιμήσουμε τη σπουδαιότητά της, όταν καταλάβουμε ότι ο Θεός χρησιμοποιεί σχεδόν 12 κεφάλαια στο βιβλίο της Εξόδου για να περιγράψει τη σκηνή. Ο Κύριος προειδοποίησε το Μωυσή να κάνει κάθε λεπτομέρεια ακριβώς όπως τον διέταζε, γιατί κάθε μέρος αντιπροσώπευε πολύτιμες αλήθειες για όλους τους πιστούς (κε:9, 40).

Ο σκοπός της σκηνής ήταν να εκπληρώσει την επιθυμία του Θεού να κατοικεί ανάμεσα στο λαό Του και να μας προμηθεύσει με τύπους και παραστάσεις που απεικονίζουν διαφορετικές πλευρές της αλήθειας του Θεού.

Ι. Ο ΘΕΟΣ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΚΑΤΟΙΚΕΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΛΑΟ ΤΟΥ

Ο Κύριος, δηλώνει πολύ καθαρά το σκοπό Του, στο εδάφιο κε:8. Η χάρις του Θεού φανερώνεται απ’ την αρχή, γιατί ήταν εύνοια που δεν την άξιζαν, να θελήσει να κατοικεί ανάμεσα σ’ ένα αμαρτωλό λαό και να επινοήσει ένα σχέδιο ώστε αυτό να είναι εφικτό.

Υπάρχουν τρεις τόποι κατοίκησης του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους μέσα σ’ όλο το λόγο Του, με τον πρώτο να είναι τύπος των άλλων δύο:

Η σκηνή στην έρημο και ο ναός του Σολομώντα. Ο ναός του Σολομώντα χτίστηκε πάνω στα σχέδια της σκηνής του Μαρτυρίου και περιείχε τα ίδια σκεύη, με τη διαφορά ότι ήταν μόνιμη κατασκευή ενώ η άλλη ήταν προσωρινή και βέβαια ξεπερνούσε κατά πολύ τη σκηνή σε δόξα και μεγαλοπρέπεια. Καθώς οι Ισραηλίτες οδοιπορούσαν, ήταν απαραίτητο να έχουν ένα οικοδόμημα που θα μπορούσαν να το μεταφέρουν εύκολα από τόπο σε τόπο. Στην Έξ.κθ αναφέρεται η υπόσχεση του Θεού να κατοικεί ανάμεσα στο λαό Ισραήλ, στη σκηνή του Μαρτυρίου. Στην Α’ Βασ.η:13 ο Σολομώντας κάνει μια παρόμοια δήλωση σχετικά με το ναό.

Ο Θεός, κατοίκησε μετά ανάμεσα στο λαό Του για 33 ½ χρόνια, στο πρόσωπο του γιου Του. Στο Ιωάν.α:14 διαβάζουμε ότι ο λόγος (που είναι ο Θεός, Ιωάν.α:1), έγινε σάρκα και κατοίκησε μέσα μας. Στο κριτικό κείμενο η λέξη «κατοίκησε» είναι «σκήνωσε». Ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός είναι η σκηνή ή ο ναός στον οποίο ο Θεός κατοίκησε ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτός ήταν η σκηνή η αληθινή την οποία κατασκεύασε ο Θεός και όχι άνθρωπος (Εβρ.η:2). Ο τόπος κατοίκησης του Θεού δεν ήταν πια ένα οικοδόμημα από ξύλο και χρυσό, αλλά ένας οίκος από σάρκα και οστά, το σώμα του Κυρίου Ιησού Χριστού (Εβρ.ι:5  Κολ.α:15, 19  Κολ.β:8-9  Β’ Κορ.ε:19  Ιωάν.ιδ:9-10).

Μετά, ο Θεός κατοίκησε μέσα στην εκκλησία δια του Αγίου Πνεύματος που δόθηκε στο κάθε μέλος της. Όταν η σκηνή του Υιού αναλήφθηκε στον ουρανό (Πράξ.α:9), οι ακόλουθοι του Χριστού έμειναν μόνοι τους, γιατί ο Θεός δεν κατοικούσε πια ανάμεσα στους ανθρώπους. Ωστόσο, ο Κύριος υποσχέθηκε πριν αναληφθεί, ότι δεν θα τους αφήσει ορφανούς, αλλά θα έρθει και θα κατοικήσει μέσα τους, θα περπατά μαζί τους, θα είναι Θεός τους και αυτοί θα είναι λαός Του (Β’ Κορ.ς:16). Ο πλήρης Πνεύματος Αγίου λαός του Θεού, είναι τώρα η σκηνή του Θεού (Ψαλμ.πδ:1  Ιωάν.ιδ:16-17  Β’ Κορ.ε:1  Ρωμ.η:11).

Ο Θεός θα κατοικεί ανάμεσα στους ανθρώπους κατά τη διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας και σ’ όλη την αιωνιότητα στο πρόσωπο του δοξασμένου Ιησού Χριστού.

Βλέπουμε τον Ιησού να κατοικεί ανάμεσα στο λαό Του την περίοδο της Χιλιετίας, στα παρακάτω εδάφια: Ζαχ.β:10,11  Ησ.λβ:1  Ιερεμ.κγ:5.

Βλέπουμε ακόμα το Θεό στο πρόσωπο του δοξασμένου Ιησού να κατοικεί ανάμεσα στο λαό Του σ’ όλη την αιωνιότητα, στην Αποκ.ζ:15  κα:3, 22  κβ:4. Η σκηνή που αναφέρει το Αποκ.κα:3, στο κα:22 ονομάζεται: «Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ και το Αρνίον». Αυτοί οι όροι αναφέρονται σε ένα πρόσωπο, γιατί στην Αποκ.κβ:3-4 όπου ο Ιωάννης περιγράφει το «θρόνο του Θεού και του Αρνίου», λέει πολύ προσεκτικά ότι «θέλουσιν ιδεί το πρόσωπον αυτού» (ενικός).