ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ α:5

και από του Ιησού Χριστού, όστις είναι ο μάρτυς ο πιστός, ο πρωτότοκος εκ των νεκρών και ο άρχων των βασιλέων της γης. Εις τον αγαπήσαντα ημάς και λούσαντα ημάς από των αμαρτιών ημών με το αίμα αυτού,

και από του Ιησού Χριστού, όστις είναι ο μάρτυς ο πιστός.

Ο Ιησούς εδώ ονομάζεται “ο μάρτυς ο πιστός” Το ίδιο βλέπουμε και στο κεφάλαιο γ:14. Η λέξη “μάρτυς” έχει δυο έννοιες: Αυτή του μάρτυρα, κάποιου που δίνει μια προφορική μαρτυρία για κάτι, όπως π.χ. στο δικαστήριο έχουμε μάρτυρα κατηγορίας και μάρτυρα υπερασπίσεως. Το άλλο νόημα είναι αυτού που μαρτυρεί πληρώνοντας με τη ζωή του για το πιστεύω του, είναι αυτός που υφίσταται μαρτυρικό θάνατο. Στο πρόσωπο του Χριστού ισχύουν και οι δυο έννοιες αυτής της λέξης, γιατί ο Χριστός ομολόγησε τον Πατέρα, την αλήθεια και ταυτόχρονα μαρτύρησε με σταυρικό θάνατο. Κράτησε την μαρτυρία του μέχρι τέλους πιστή και αληθινή για μας.

ο πρωτότοκος εκ των νεκρών

Η παραβολή του Ματθ.κα:33,34 όπου ο οικοδεσπότης φύτεψε αμπελώνα και τελικά έστειλε και τον Υιό Του τον οποίον κακοποίησαν και εφόνευσαν, αναφέρεται στον Ιησού. Αυτός είναι ο πρωτότοκος εκ των νεκρών.

Ρωμ.α:3  Η ανάστασις εκ των νεκρών απέδειξε τον Ιησού σαν Υιό Θεού εν δυνάμει.

Διάβασε Ρωμ.ς:9   Α’ Κορ.ιε:23  Ο Χριστός είναι η απαρχή των νεκρών.

Όπως ξέρουμε απ’ την Π. Δ. ο πρωτότοκος έπαιρνε διπλή μερίδα (σε σχέση με τους άλλους γιους) από την περιουσία, καθώς και τη διοίκηση και την αρχηγεία στο σπίτι του πατέρα.

Ο Πατέρας δεν γέννησε άλλον εκτός απ’ το Χριστό που έχει τη θέση αυτή του πρωτοτόκου και μάλιστα εκ των νεκρών. Αυτός είναι η απαρχή, ο πρώτος καρπός του Θεού απ’ τη γη και μετά ακολουθούν όσοι είναι Αυτού, δηλαδή οι υπόλοιποι άγιοι, η εκκλησία.

Κολ.α:13,15,18  Ο Ιησούς δεν προϋπήρχε σαν άνθρωπος πριν την γέννησή Του - πράγμα αντίξοο και αντιβιβλικό - αλλά ως προς τη θέση Του στο σχέδιο της ευδοκίας του Θεού είναι ο πρωτότοκος πάσης κτίσεως. Όπως οι άγιοι εξελέγησαν από καταβολής κόσμου, πριν ακόμη υπάρξουν.

Εφεσ.α:4-5 “καθώς εξέλεξεν ημάς δι αυτού προ καταβολής κόσμου....προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν δια Ιησού Χριστού εις εαυτόν κατά την ευδοκίαν του θελήματος Αυτού “ Έτσι ακριβώς μιλά η Γραφή και για  τον Ιησού Χριστό Λουκ.θ:35....”Ούτος εστίν ο υιός μου ο εκλελεγμένος , αυτού ακούετε”. Το ίδιο στην Α’ Πέτρ.α:20 “προεγνωσμένου μεν πρό καταβολής κόσμου, φανερωθέντος δε επ εσχάτου των χρόνων δι’ ημάς”. Αν ο Χριστός προϋπήρχε, τότε πρέπει να προϋπήρχαν και οι άγιοι. Αυτό όμως γνωρίζουμε ότι είναι άτοπο.

Ο Χριστός σαν άνθρωπος, σαν το Αρνίο το εσφαγμένο, σαν το εξιλαστήριο μέσο δια του οποίου θα αγοραζόταν η εκκλησία, προϋπήρχε στην πρόθεση του Θεού την οποία είχε ΕΝ ΕΑΥΤΩ.

Ο Θεός έκτισε όσα έκτισε για το Χριστό και την εκκλησία, γι αυτό όλα έγιναν δια μέσου του Χριστού. Έχοντας σαν βάση του σχεδίου Του το Χριστό σαν αρνίο σφαγμένο, γιατί μας λέει ότι τον προεγνώριζε, που σημαίνει ότι ο Χριστός δεν υπήρχε παρά μόνο στην καρδιά και στο σχέδιο του Θεού, έκτισε ορατά και αόρατα, δηλαδή τα πάντα, δια μέσου του Χριστού.

Ο τρίτος τίτλος του Χριστού στην Αποκ.α:5 είναι: ο άρχων των βασιλέων της γης

Στην Αποκ.ιζ:14 έχει τον τίτλο ”Κύριος των κυρίων και Βασιλεύς των βασιλέων” μετά στο κεφ.ιθ:16 τα αντιστρέφει και ονομάζεται εκεί: “Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων”. Όπως λοιπόν και να το δούμε, το γεγονός παραμένει ότι ο Χριστός είναι ο Άρχων, και Δεσπότης των βασιλείων της γης.

Ο Παύλος φέρνει στο φως αυτή την αλήθεια στην Φιλιπ.β:9-11 λέγοντας για ΤΟ ΟΝΟΜΑ, ΤΟ ΥΠΕΡ ΠΑΝ ΟΝΟΜΑ στο οποίο θα κλείνει παν γόνυ και πάσα γλώσσα θα ομολογήσει ότι ο ΙΗΣΟΥΣ είναι ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΣ ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ γιατί Αυτός ακριβώς είναι, ο ίδιος ο Πατέρας, κι έτσι αποκαλύφθηκε στον Φίλιππο στο Ιωαν.ιδ:8-10. Το Πνεύμα του Θεού το μαρτύρησε στον Ησ.θ:6 ονομάζοντάς Τον ΘΕΟ ΙΣΧΥΡΟ ΚΑΙ ΑΙΩΝΙΑ ΠΑΤΕΡΑ (το «Πατήρ του μέλλοντος αιώνος» είναι μεταφραστικό λάθος).

Ο Χριστός είναι ο Θεός Πατέρας εν σαρκί Α’ Τιμ.γ:16. Ο Θεός που κατοίκησε πλήρως μέσα στον άνθρωπο Χριστό Ιησού. Α’ Τιμ.β:5

Εφεσ.α:20-22-23  Βλέπουμε στην ιστορία διάφορους βασιλιάδες της Ασσυρίας και της Περσίας σε ανάγλυφα και παραστάσεις μετά από μεγάλες νίκες να βάζουν τα πόδια τους πάνω στο λαιμό των εχθρών τους. Εδώ το εδάφιο λέει: ”και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν ήτις είναι το σώμα αυτού το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρούντος”

Ιωαν.ις:33 Γι’ αυτό είναι ο Άρχων, ο Δεσπότης, ο Κύριος και Βασιλιάς των πάντων, γιατί νίκησε τον κόσμο.

Μέχρι τώρα είδαμε τρεις τίτλους που ανήκουν στο Χριστό:

·        Ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός.  

·        Ο πρωτότοκος εκ των νεκρών.  

·        Ο Άρχων των βασιλέων της γης.

Ο Μέγας ΕΓΩ ΕΙΜΙ εν Χριστώ Ιησού ονομάζεται ακόμα ο ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ (Αποκ.α:8),  Α & Ω (α:8), ο Νυμφίος (Ιωαν.γ:29), ο Αρχιποιμήν (Εβρ.ιγ:20), Αρχιερεύς (Εβρ.γ:1), Κριτής (Αποκ.ιθ:11), Βασιλεύς των βασιλέων (Αποκ.ιζ:14,16,19), Κύριος Κυρίων (Αποκ.ιζ:14,16,19), ο Προφήτης (Ιωαν.α:21), ο Σωτήρ (Λουκ.β:11), ο Διδάσκαλος (Ιωαν.γ:2)

εις τον αγαπήσαντα ημάς και λούσαντα ημάς από των αμαρτιών ημών με το αίμα Αυτού .

Οι λέξεις: ”τον αγαπήσαντα” στο κείμενο είναι: ”τω αγαπώντι ημάς” που φανερώνουν κατάσταση συνέχειας, ότι δηλαδή ο Χριστός μας αγαπούσε, συνεχίζει και θα συνεχίζει να μας αγαπά. Μια συνεχής παρουσία αγάπης του Χριστού προς την εκκλησία Του, που παρόλες τις θλίψεις, τους διωγμούς, και τις καταιγίδες της ζωής δεν αλλοιώνεται, δεν λιγοστεύει.

Επίσης φανερώνει ότι όποιος θελήσει να έρθει προς Αυτόν, οπωσδήποτε θα τον προστατέψει και θα τον περιθάλψει με την αγάπη Του, γιατί μας αγαπά και μας έπλυνε με το αίμα Του.

Ο Θεός δεν έρχεται μόνο να γεμίσει τη γη πληγές και καταστροφή, παράλληλα απλώνει τα χέρια Του για να δεχτεί όσους έρθουν σ’ Αυτόν. Αυτή είναι η αληθινή εικόνα των γεγονότων των τελευταίων ημερών.

Αποκ.γ:19  Επειδή λοιπόν μας αγαπά, μας ελέγχει και μας παιδεύει, μας νουθετεί και μας διδάσκει ώστε να μας κρατήσει στον ίσιο και στενό δρόμο που οδηγεί στον ουρανό της παρουσίας Του.