Πρακτικά ζητήματα
Οι
πιστοί του Χριστού συχνά θέλουν να διακηρύξουν την πίστη και την εμπειρία τους
με το Χριστό στους άλλους ανθρώπους. Μερικοί είναι ιδιαίτερα ικανοί σ’ αυτό,
ενώ άλλοι αποτυγχάνουν σταθερά. Ο λόγος του Θεού λέει ότι «όστις κερδίζει ψυχάς, είναι σοφός» (Παρ.ια:30). Παρακάτω δίδονται
ορισμένες συμβουλές, αρκετές από τις οποίες προέρχονται από την περικοπή Β΄
Τιμ.β:23-26.
ΜΙΛΑΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
Συχνά
έχουμε την τάση να μιλάμε ΣΤΟΥΣ ανθρώπους αλλά όχι να συζητάμε ΜΕ τους
ανθρώπους. Αυτό κάνει τον συνομιλητή μας να αισθάνεται ότι θέλουμε να τον
“δασκαλέψουμε”, ενώ στην πραγματικότητα θέλουμε απλά να τον βοηθήσουμε. Είναι
καλό πρώτα να ακούσουμε τι έχει μέσα του και πώς σκέφτεται για διάφορα θέματα.
ΔΕΝ
ΑΝΤΙΜΑΧΟΜΑΣΤΕ
Όταν
μιλάμε σε κάποιον για το Χριστό, ΠΟΤΕ δεν πρέπει να αντιμαχόμαστε. Ο λόγος του
Θεού λέει, «Ο δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να μάχηται» (Β’ Τιμ.β:24). Με
την έντονη αντιπαράθεση μπορεί να κερδίσουμε ένα επιχείρημα αλλά να χάσουμε μια
ψυχή.
ΟΧΙ
ΑΝΩΦΕΛΕΙΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ
Πολλοί
παγιδεύονται σε ανώφελες συζητήσεις, προσπαθώντας να απαντήσουν σε ερωτήσεις,
όπως π.χ. πού βρήκε ο Κάιν τη γυναίκα του, ή να αποδείξουν κάποιο ιδιαίτερο
θρησκευτικό δόγμα. Ας μένουμε στα βασικά του Ευαγγελίου. Μια καλή προειδοποίηση
λέει: «Τας μωράς και απαιδεύτους φιλονεικίας παραιτού, εξεύρων ότι γεννώσι
μάχας» (Β’ Τιμ.β:23).
ΔΕΝ
ΤΑΠΕΙΝΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟ
Ο
χριστιανός πρέπει «να ήναι πράος προς πάντας, διδακτικός, ανεξίκακος»
(Β’ Τιμ.β:24). Ο καλός κυνηγός δεν τρομάζει τα πουλιά κι ο καλός ψαράς δεν
διώχνει μακριά τα ψάρια. Εκείνος που «κερδίζει
ψυχάς», πρέπει να είναι ευχάριστος στους ανθρώπους, γνωρίζοντας ότι κι ο ίδιος
κάποτε δεν είχε κατανόηση, επειδή ήταν παγιδευμένος από τον Σατανά (Β’
Τιμ.β:26). Πρέπει να είμαστε υπομονετικοί και πράοι. Εάν κάποιος ενοχληθεί από
το Ευαγγέλιο, αυτό ας είναι από τον έλεγχο του Αγίου Πνεύματος, ας μην είμαι
εγώ που τον προσέβαλα.
ΠΡΟΘΥΜΑ
ΖΗΤΟΥΜΕ ΣΥΓΝΩΜΗ
Εάν
αισθάνεστε ότι η συζήτηση “ανάβει”, πρέπει να σταματήσετε αμέσως και να
ζητήσετε συγνώμη. Συχνά αυτό σπάει την ένταση. Ο συνομιλητής σας θα αναγνωρίσει
ότι σαν πιστός του Χριστού κάνατε κάτι που εκείνος δύσκολα μπορεί να κάνει, και
ίσως θελήσει να αποκτήσει αυτή την ίδια δύναμη. Μπορεί να θεωρείται αναμενόμενο
σε κάποια στιγμή να αντιδράσει άσχημα ο συνομιλητής σας, όμως από το Χριστιανό,
που είναι κάτω από τον έλεγχο του Πνεύματος, όλοι περιμένουν να είναι ήρεμος
και, αν χρειαστεί, να ζητήσει αμέσως συγνώμη.
ΔΕΝ
ΠΡΟΒΑΛΟΥΜΕ ΕΜΑΣ
Η
συνομιλία μας δεν πρέπει να γίνεται με τη νοοτροπία του «είμαι αγιότερος από
εσένα» ούτε με το άγχος να “σώσουμε” τον συνομιλητή μας. Αν καταλάβουμε ότι
είναι ο Θεός που δίνει στους ανθρώπους «μετάνοιαν, ώστε να γνωρίσωσι την
αλήθειαν» (Β’ Τιμ.β:25), αυτό θα αφαιρέσει από πάνω μας περιττό βάρος
και θα μας μάθει να εξαρτόμαστε με πίστη από το Θεό. Ας στηριζόμαστε
περισσότερο στην προσευχή και λιγότερο στην πειθώ. Εμείς δε μπορούμε ποτέ να
κάνουμε κάποιον να σωθεί!
ΔΕΝ
ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΘΕΛΟΝΤΟΣ
Μερικοί
νομίζουν ότι εξαρτάται από τη δική τους επιτυχία κατά πόσον κάποιος άνθρωπος θα
δεχτεί ν’ ακολουθήσει ή όχι το Χριστό. Αντίθετα η Βίβλος λέει: «δεν είναι
του θέλοντος ουδέ του τρέχοντος, αλλά του ελεούντος Θεού» (Ρωμ.θ:16).
Εκείνοι που σπέρνουν πρέπει να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους στο έργο της σποράς,
όμως, όπως δίδαξε ο Χριστός, «αφ’ εαυτής η γη καρποφορεί,
πρώτον χόρτον, έπειτα αστάχυον, έπειτα πλήρη σίτον εν τω ασταχύω» (Μάρκ.δ:28).
Ο σπορέας της παραβολής έκανε το μέρος του με το να σπείρει το σπόρο (λόγο),
όμως η καρποφορία ήταν συνάρτηση και αποτέλεσμα της ποιότητας της γης
(Ματθ.ιγ:3-8).
ΑΦΗΝΟΥΜΕ
ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΑΝΟΙΧΤΗ
Και
μια τελευταία συμβουλή: Ποτέ μην κλείνετε την πόρτα. Αφήνετε πάντοτε ανοικτή
την ευκαιρία για μια νέα συζήτηση. Εμείς οι άνθρωποι δεν γνωρίζουμε πότε είναι
η κατάλληλη στιγμή για την κάθε καρδιά, γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος συνιστά «κήρυξον
τον λόγον, επίμενε εγκαίρως ακαίρως» (Β’ Τιμ.δ:2). Εκείνος που σήμερα
αδυνατεί να σας καταλάβει, ίσως δώσει περισσότερη προσοχή στα λόγια σας σε μια
άλλη ευκαιρία ή κάτω από άλλες συνθήκες.
