Ο Κυρίαρχος Θεός

Ιωβ α:6-22, β:7-10   -   Αποκ.ε:1-5, ς:1-11

-Μαμά, πονάει όταν πεθαίνεις; Αυτή ήταν η ερώτηση ενός πεντάχρονου παιδιού, στη μητέρα του. Ο μικρός έπασχε από λευχαιμία και οι γονείς του προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν.

Πως το κάνεις; Πώς στηρίζεις το παιδί σου στις χημειοθεραπείες, στη μεταμόσχευση μυελού των οστών; Πώς μετά από δύο χρόνια προσπάθειας αρχίζεις τελικά να ετοιμάζεις το παιδί σου για το ενδεχόμενο ότι ο θάνατος θα τους χωρίσει; Πώς τα κάνεις όλα αυτά με πίστη στο Θεό; Πώς συνεχίζεις να πιστεύεις σε ένα πάνσοφο Θεό, σε ένα αγαθό Θεό;

Βλέπετε όλα όσα λέμε στα κηρύγματα για το χαρακτήρα του Θεού, ότι  Θεός είναι πάνσοφος, μακρόθυμος, αγαθός, πιστός, δοκιμάζονται αν τα πιστεύουμε αληθινά όταν τα πράγματα ζορίζουν.

Ήταν ο Θεός κυρίαρχος πάνω στη ζωή του μικρού; Και τι σημαίνει ότι ο Θεός είναι Κυρίαρχος; Σημαίνει διάφορα πράγματα.

Η κυριαρχία του Θεού είναι στην πραγματικότητα η εξουσία Του να εκπληρώσει όλο το άγιο θέλημά Του.

Η κυριαρχία του Θεού είναι η ιδιότητα εκείνη με την οποία ο Θεός κυβερνά όλη την κτίση Του επειδή είναι πάνσοφος, παντοδύναμος, ελεύθερος, δίκαιος και γεμάτος έλεος. Ένας Θεός που είναι όλα αυτά, είναι Κυρίαρχος.

Ο λόγος του Θεού χρησιμοποιεί τη λέξη παντοκράτωρ. Καθώς μιλάει ο Χριστός στον Ιωάννη στην Πάτμο του λέει: Εγώ είμαι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος, λέει ο Κύριος, ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος, ο Παντοκράτορας (Αποκ.α:8).

Παντοκράτορας σημαίνει Παντοδύναμος. Σημαίνει πως έχει όλη τη δύναμη στα χέρια Του, όλη την εξουσία να κάνει ό,τι θέλει.

Ο Ψαλμωδός λέει Σηκώσατε, πύλαι, τας κεφαλάς σας, και υψώθητε, θύραι αιώνιοι, και θέλει εισέλθει ο Βασιλεύς της δόξης. Τις ούτος ο Βασιλεύς της δόξης; ο Κύριος ο κραταιός και δυνατός, ο Κύριος ο δυνατός εν πολέμω (Ψαλμ.κδ:7-8).

Στον προφήτη Ιερεμία ο Θεός είπε: Ιδού, εγώ είμαι Κύριος ο Θεός πάσης σαρκός· είναι τι πράγμα δύσκολον εις εμέ;  (Ιερ.λβ:27).

Ο ίδιος ο προφήτης το έχει πει στο Θεό λίγο πιο πριν: Ω Κύριε Θεέ· ιδού, συ έκαμες τον ουρανόν και την γην εν τη δυνάμει σου τη μεγάλη και εν τω βραχίονί σου τω εξηπλωμένω· δεν είναι ουδέν πράγμα δύσκολον εις σε (Ιερεμ.λβ:17).

Όταν ο Θεός είπε στον Αβραάμ πως η Σάρρα θα αποκτήσει γιο, η Σάρρα γέλασε. Και είπε Κύριος προς τον Αβραάμ, Διά τι εγέλασεν η Σάρρα, λέγουσα, Αφού εγώ εγήρασα, θέλω τωόντι γεννήσει; είναι τι αδύνατον εις τον Κύριον; εν τω ωρισμένω καιρώ θέλω επιστρέψει προς σε κατά τον αυτόν τούτον καιρόν του έτους, και η Σάρρα θέλει έχει υιόν (Γέν.ιη:13-14).

Είναι τίποτα αδύνατο στο Θεό; Ο Θεός είναι Παντοκράτορας. και θέλω είσθαι Πατήρ σας, και σεις θέλετε είσθαι υιοί μου και θυγατέρες, λέγει Κύριος παντοκράτωρ (Β΄ Κορ.ς:18).

Επειδή ο Θεός έχει όλη την εξουσία γι’ αυτό όταν προσευχόμαστε μπορεί να κάνει απείρως περισσότερα από όλα όσα ζητάμε ή αντιλαμβανόμαστε με τον νου, σύμφωνα με τη δύναμη που ενεργείται μέσα μας (Εφες.γ:20).

Επειδή ο Θεός είναι παντοκράτορας ο άγγελος Γαβριήλ απάντησε στη Μαρία που θα γινόταν η μητέρα του Κυρίου μας και είχε την απορία πως θα συμβούν όλα αυτά που ο άγγελος της είπε: διότι ουδέν πράγμα θέλει είσθαι αδύνατον παρά τω Θεώ (Λουκ.α:37).

Ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του όταν τον ρώτησαν και ποιος μπορεί να σωθεί; Τους είχε πει πως πολύ δύσκολα θα μπουν στη Βασιλεία του Θεού αυτοί που στηρίζονται στα χρήματα. Τους είπε πως είναι ευκολότερο να περάσει καμήλα από την τρύπα της βελόνας παρά πλούσιος να μπει στη βασιλεία του Θεού. Οι μαθητές ρώτησαν, αν είναι έτσι ποιος μπορεί να σωθεί. Και ο Χριστός απάντησε: Παρά ανθρώποις τούτο αδύνατον είναι, παρά τω Θεώ όμως τα πάντα είναι δυνατά (Ματθ.ιθ:26).

Όλα αυτά τα εδάφια μας δείχνουν πάλι και πάλι πως η δύναμη του Θεού είναι άπειρη, απεριόριστη. Γι’ αυτό ο Θεός δεν περιορίζεται σε ό,τι έχει ήδη κάνει. Μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα από αυτά που βλέπουμε να κάνει.

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής έλεγε και μη φαντασθήτε να λέγητε καθ' εαυτούς, Πατέρα έχομεν τον Αβραάμ· διότι σας λέγω ότι δύναται ο Θεός εκ των λίθων τούτων να αναστήση τέκνα εις τον Αβραάμ. (Ματθ.γ:9). Στο Μωυσή είπε πως θα μπορούσε να εξαλείψει το έθνος του Ισραήλ και να κάνει καινούργιο έθνος από το Μωυσή, αλλά δεν το έκανε.

Υπάρχουν πράγματα που ο Θεός δεν μπορεί να κάνει; Βεβαίως και υπάρχουν. Ο Θεός δεν κάνει τίποτα που θα ήταν άρνηση του χαρακτήρα Του. Για αυτό και είπαμε πως η κυριαρχία του Θεού είναι η εξουσία Του να εκπληρώσει όλο το άγιο θέλημά Του. Ο Θεός εργάζεται σύμφωνα με το χαρακτήρα Του. Επειδή είναι Κυρίαρχος δεν σημαίνει ότι θα πει ψέματα. Ο Θεός δε λέει ψέματα.

Στην επιστολή προς Τίτο διαβάζουμε πως επ' ελπίδι ζωής αιωνίου, την οποίαν υπεσχέθη ο αψευδής Θεός προ χρόνων αιωνίων, (Τίτος α:2).

Το ίδιο γράφει στην Εβρ.ς:18. Ακόμα λέει πως ο Θεός δεν μπορεί να αρνηθεί τον εαυτό Του: εάν απιστώμεν, εκείνος μένει πιστός· να αρνηθή εαυτόν δεν δύναται  (Β΄ Τιμ.β:13).

Μηδείς πειραζόμενος ας λέγη ότι από του Θεού πειράζομαι· διότι ο Θεός είναι απείραστος κακών και αυτός ουδένα πειράζει (Ιάκ.α:13).

Δεν είναι λοιπόν εντελώς αληθινό όταν λέμε πως ο Θεός μπορεί να κάνει τα πάντα. Ο Θεός δε λέει ψέματα, δεν αρνείται τον εαυτό Του, δεν πειράζει κανέναν, ούτε ο ίδιος πειράζεται από το κακό. Αυτό σημαίνει είναι «απείραστος κακών».

Ο Θεός δεν ζητάει την άδεια για κάτι από κανένα. Δεν υπάρχει κάποια ανώτερη αρχή για να υποβάλει αίτηση. Ποιος είναι ανώτερος από το Θεό;

Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει Κύριος, και ο δούλός μου, τον οποίον εξέλεξα, διά να μάθητε και να πιστεύσητε εις εμέ και να εννοήσητε ότι εγώ αυτός είμαι· προ εμού άλλος Θεός δεν υπήρξεν ουδέ θέλει υπάρχει μετ' εμέ. Εγώ, εγώ είμαι ο Κύριος· και εκτός εμού σωτήρ δεν υπάρχει. (Ησ.μγ:10-11).

Και πριν γείνη η ημέρα, εγώ αυτός ήμην· και δεν υπάρχει ο λυτρόνων εκ της χειρός μου· θέλω κάμει και τις δύναται να εμποδίση αυτό; (μγ:13).

Ούτω λέγει Κύριος ο Βασιλεύς του Ισραήλ και ο Λυτρωτής αυτού, ο Κύριος των δυνάμεων· Εγώ είμαι ο πρώτος και εγώ ο έσχατος· και εκτός εμού δεν υπάρχει Θεός  (μδ:6).

Όλα αυτά βρίσκονται στο λόγο του Θεού για να μας ενθαρρύνουν. Γιατί ο ουράνιος Πατέρας μας, είναι ένας Θεός που αγαπάει αλλά έχει τη δύναμη να πραγματοποιήσει τα σχέδιά Του.

Ο Θεός δεν είπε στη Σάρρα, θα προσπαθήσω και ίσως τα καταφέρουμε να έχεις παιδί. Της είπε θα κάνεις παιδί.

Όταν ο Ιησούς αποχαιρετούσε τους μαθητές Του πριν αναληφθεί δεν τους είπε, πηγαίνω στον Πατέρα και θα προσπαθήσω να σας βοηθήσω να συνεχίσετε το έργο μου. Ξεκίνησε λέγοντας, «όλη η εξουσία στον ουρανό και στη γη μου έχει δοθεί». Όταν αποκαλύφθηκε στον Ιωάννη στην Πάτμο του είπε, «έχω τα κλειδιά του Άδη και του θανάτου».

Ο Θεός έχει την εξουσία να θεραπεύει, έχει την εξουσία να οδηγεί σε μετάνοια, έχει την εξουσία να δίνει φως σε τυφλούς, να συγχωρεί αμαρτωλούς, να δίνει δεύτερη ευκαιρία. Έχει την εξουσία να χωρίζει τη θάλασσα στα δύο. Να προστάζει τα ορτύκια να έρχονται και να πέφτουν νεκρά για χιλιόμετρα ολόκληρα γύρω από το λαό Του. Έχει την εξουσία να κάνει να υπάρχει φως στη γη Γεσέν και σκοτάδι στην Αίγυπτο. Να υπάρχουν βατράχια στην Αίγυπτο αλλά όχι εκεί που είναι ο λαός Του. Έχει τη δύναμη να κάνει ένα ολόκληρο στράτευμα να φοβηθεί και να φύγει έξω από την Ιερουσαλήμ. Έχει την εξουσία να πάρει έναν έφηβο βοσκό και να θανατώσει ένα γίγαντα σχεδόν τρία μέτρα ψηλό. Ο Θεός μας έχει την εξουσία να νικήσει το θάνατο. Μπορεί να πει «να γίνει φως» και να γίνει φως.

Όλα αυτά είναι γραμμένα στο λόγο του Θεού για να ξέρουμε για ποιον μιλάμε. Για να έχουμε πίστη να προσευχηθούμε σε ένα Θεό που αν είναι θέλημά Του, όχι απλά θέλει, αλλά και μπορεί να ανατρέψει τις καταστάσεις μέσα στις οποίες βρισκόμαστε.

Και Αυτός ο Θεός μας λέει, ελάτε, εγώ θα σας ξεκουράσω. Ζητάτε και θα παίρνετε. Ψάξτε και θα βρείτε. Χτυπήστε και θα σας ανοίξουν. Όταν προσεύχομαι στο Θεό, μιλώ σε κάποιον που έχει τη δύναμη να επέμβει. Και αυτό με βοηθάει να προσεύχομαι με πίστη.

Γιατί να προσεύχομαι στο Θεό ζητώντας να θεραπεύσει κάποιον, αν δεν μπορεί να τον κάνει καλά; Όχι, ο Θεός μπορεί να θεραπεύσει. Γιατί να προσεύχομαι για τους γνωστούς μου, να μετανοήσουν και να πιστέψουν στο Χριστό; Γιατί ο Θεός μπορεί να φέρει την ανθρώπινη καρδιά σε συντριβή.

Ο Θεός που λατρεύουμε δεν είναι σαν κι εμάς. Είναι ο Πατέρας μας. Και εμείς τα παιδιά Του. Είναι ο Κύριος και εμείς οι δούλοι Του. Είναι ο δάσκαλος και εμείς οι μαθητές Του. Είναι ο Δημιουργός και εμείς τα πλάσματά Του. Επειδή μας αγαπάει τέλεια και έχει όλη την εξουσία στα χέρια Του, είναι άξιος της εμπιστοσύνης μας.

Αυτή Του η κυριαρχία απλώνεται σε κάθε λεπτομέρεια στη ζωή του πλανήτη: Δύο στρουθία δεν πωλούνται δι' εν ασσάριον; και εν εξ αυτών δεν θέλει πέσει επί την γην άνευ του θελήματος του Πατρός σας. (Ματθ.ι:29).

Τα λόγια του Χριστού είναι πως ακόμη και τα σπουργίτια είναι κάτω από τον απόλυτο έλεγχο της αγάπης του Θεού. Και η θάλασσα; Τα κύματα, τα τσουνάμι, και οι τυφώνες; Συ δεσπόζεις την έπαρσιν της θαλάσσης· όταν σηκόνωνται τα κύματα αυτής, συ ταπεινόνεις αυτά (Ψαλμ.πθ:9).

Και τώρα έρχεται η ερώτηση με την οποία ξεκινήσαμε: Μαμά, πονάει όταν πεθαίνεις; Πώς συμβιβάζεται ο πόνος, ο θάνατος, το κακό στον κόσμο με αυτό το Θεό; Πως είναι δυνατόν να υπάρχει ένας Θεός που όπως μας λέει στο λόγο Του αγαπάει τέλεια, και είναι παντοκράτορας, και ταυτόχρονα να υπάρχει τόση κακία και τόσο μίσος;

Το ιερό βιβλίο του Ζωροαστρισμού, το Ζεντ Αβέστρα μας υποδεικνύει ένα θεολογικό δυϊσμό. Υπήρχαν λέει δύο θεοί, ο Ορμάζντ και ο Αριμάν. Αυτοί οι δύο μαζί δημιουργούν τον κόσμο. Ο αγαθός Ορμάζντ έπλασε όλα τα καλά πράγματα κι ο κακός Αριμάν έπλασε τα υπόλοιπα. Είναι πολύ απλό λοιπόν. Ο Ορμάζντ δεν είχε να ανησυχεί για το κακό, γιατί φταίει ο κακός Αριμάν. Βέβαια ο Ορμάζντ δεν ανησυχεί για το θέμα της κυριαρχίας του, γιατί προφανώς δεν τον νοιάζει να μοιράζεται τα προνόμιά του με κάποιον άλλο.

Για το χριστιανισμό όμως, αυτό δεν αρκεί. Ο Θεός λέει στο λόγο Του πως δεν υπάρχει άλλος Θεός σαν κι αυτόν. Δε δημιούργησε τον κόσμο παρέα με κανέναν. Ούτε έπρεπε να πολεμήσει με κάποιον. Είναι ο ένας και μόνος Θεός. Η ύπαρξη του σατανά στο χριστιανισμό πάλι δεν είναι το ίδιο όπως στο Ζωροαστρισμό, γιατί ο σατανάς είναι δημιούργημα με περιορισμένες δυνάμεις.

Τι λέει η Γραφή για τα όσα άσχημα μας συμβαίνουν; Πως μπορώ να αντιμετωπίσω το κακό και τον πόνο στη ζωή μου και να πιστεύω σε ένα Θεό Παντοκράτορα, πανάγαθο και γεμάτο αγάπη;

Είναι εύκολο να μιλάμε για την κυριαρχία του Θεού τις καλές μέρες! Τις δύσκολες όμως; Η πιο συχνή απάντηση είναι πως ο αγαθός Θεός «επιτρέπει» το κακό. Το ελέγχει μεν, αλλά δεν το φέρνει ο ίδιος ποτέ. Μια άλλη σκέψη είναι πως ο Θεός κάνει τα πάντα να συνεργούν για το καλό μας. Ξέρετε είναι δύσκολα πράγματα αυτά. Μια σκέψη είναι πως για μένα τον άνθρωπο, είτε το επιτρέπει, είτε το φέρνει ο ίδιος, είναι το ίδιο. Ο πόνος μου συνεχίζει να είναι εκεί.

Γεννιέται όμως το ερώτημα, σε τι Θεό πιστεύω; Σε ένα Θεό που δεν είναι αρκετά δυνατός; Και θα ήθελε κάποια πράγματα να μη συμβούν, αλλά δυστυχώς δε γίνεται. Όταν πέφτει ένα αεροπλάνο, κάποιοι λένε, ο Θεός δεν παίρνει ζωές, ο διάβολος τις παίρνει. Είναι αλήθεια αυτό;

Πιστεύω πως πρέπει να κάτσουμε τίμια, ειλικρινά και ταπεινά να δούμε τι λέει τελικά ο λόγος του Θεού. Θα πάμε να δούμε περικοπές και περιστατικά που οι άνθρωποι βρίσκονται μέσα στον πόνο. Όταν μιλάει αυτός που πονάει, τότε οφείλουμε την προσοχή μας, ειδικά όταν αυτός ζει με το Θεό και τον εμπιστεύεται.

Να ξεκινήσουμε από τον Ιωσήφ και αυτά που είπε στα αδέλφια του όταν τους αποκάλυψε ποιος ήταν: Εγώ είμαι Ιωσήφ ο αδελφός σας, τον οποίον επωλήσατε εις την Αίγυπτον. Τώρα λοιπόν μη λυπείσθε μηδ' ας φανή εις εσάς σκληρόν ότι με επωλήσατε εδώ· επειδή εις διατήρησιν ζωής με απέστειλεν ο Θεός έμπροσθέν σας  (Γέν.με:4β-5). Πιο κάτω τους το ξαναλέει: Και ο Θεός με απέστειλεν έμπροσθέν σας διά να διατηρήσω εις εσάς διαδοχήν επί της γης και να διαφυλάξω την ζωήν σας μετά μεγάλης λυτρώσεως (με:7).

Τώρα λοιπόν δεν με απεστείλατε εδώ σεις, αλλ' ο Θεός· και με έκαμε πατέρα εις τον Φαραώ και κύριον παντός του οίκου αυτού και άρχοντα πάσης της γης Αιγύπτου (Γέν.με:8).

Ο Ιωσήφ είχε την ικανότητα να συγχωρέσει, γιατί μπορούσε να δει πως όλα αυτά, δεν τα επέτρεψε απλά ο Θεός, αυτό ήταν το σχέδιό Του. Πήρε τη ζωή του από τα χέρια ενός γεμάτου αγάπη Παντοκράτορα Θεού.

Τα χρόνια της φυλακής, τα ψέματα της γυναίκας του Πετεφρή, το γεγονός πως τον πούλησαν τα αδέλφια του ήταν όλα από το Θεό. Και δεν είναι καθόλου καλή η μετάφραση του Βάμβα που λέει πιο κάτω όταν πέθανε ο Ιακώβ στην Αίγυπτο γράφει ο Βάμβας πως έκλαψε ο Ιωσήφ που πάλι πήγανε και του λέγανε τα ίδια, και είπε Μη φοβείσθε· μήπως αντί Θεού είμαι εγώ; σεις μεν εβουλεύθητε κακόν εναντίον μου· ο δε Θεός εβουλεύθη να μεταστρέψη τούτο εις καλόν, διά να γείνη καθώς την σήμερον, ώστε να σώση την ζωήν πολλού λαού (Γέν.ν:19β-20).

Δε λέει αυτό το κείμενο. Ούτε το εβραϊκό, ούτε στους εβδομήκοντα. Δε επενέβη ο Θεός ώστε απλά να μετατρέψει την κακία των αδελφών του Ιωσήφ εκ των υστέρων γιατί δεν ήξερε τι θα κάνουν ή δεν πρόλαβε ή δεν μπόρεσε. Λέει κυριολεκτικά: «υμείς εβουλεύσατε κατ’ εμού εις πονηρά, ο δε Θεός εβουλεύσετο περί εμού εις αγαθά όπως αν γενηθή ως σήμερον ίνα διατραφή λαός πολύς». Μπορεί εσείς να είχατε τις δικές σας σκέψεις, αλλά η δική σας κακία ήταν μέσα στις αγαθές βουλές του Θεού.

Μετά έχεις τον Ιώβ. Όταν αρχίζουν τα προβλήματα και η γυναίκα του τον παροτρύνει να βλασφημήσει το Θεό, τι λέει ο Ιώβ; Γυμνός εξήλθον εκ κοιλίας μητρός μου και γυμνός θέλω επιστρέψει εκεί· ο Κύριος έδωκε και ο Κύριος αφήρεσεν· είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον. Εν πάσι τούτοις δεν ημάρτησεν ο Ιώβ και δεν έδωκεν αφροσύνην εις τον Θεόν (Ιώβ α:21β-22). Για τον Ιώβ, από το Θεό ήταν όλα.

Στο επόμενο κεφάλαιο το επαναλαμβάνει: Τότε, η γυναίκα του είπε σ' αυτόν: Ακόμα κρατάς την ακεραιότητά σου; Βλασφήμησε τον Θεό, και πέθανε. Κι εκείνος είπε σ' αυτή: Μίλησες όπως μιλάει μια από τις άφρονες γυναίκες· τα αγαθά μονάχα θα δεχθούμε από τον Θεό, και τα κακά δεν θα τα δεχθούμε; Σε όλα αυτά ο Ιώβ δεν αμάρτησε με τα χείλη του (Ιώβ β:9-10). Αυτά τα λέει ένας άνθρωπος που στην εποχή του ήταν ζάμπλουτος, και που έχασε τη περιουσία του, τα παιδιά του και την υγεία του. 

Ο Ιώβ έμεινε πιστός γιατί δε συμβίβασε ούτε τη δύναμη του Θεού, ήξερε από που προέρχονται όλα, ούτε τη σοφία Του. Δεν έδωσε αφροσύνη στο Θεό.

Μετά έχεις τη Ναομί στο βιβλίο της Ρουθ. Αφού πέθανε ο άντρας της, πέθαναν και οι γιοι της, επέστρεψε πίσω με τη μία της νύφη, τη Ρουθ. Και όταν έφτασαν στη Βηθλεέμ όλη η πόλη συγκινήθηκε που τις είδε. Μάλιστα οι γυναίκες έλεγαν: αυτή είναι η Ναομί;

Και αυτή είπε προς αυτάς, Μη με ονομάζετε Ναομί· ονομάζετέ με Μαρά· διότι ο Παντοδύναμος με επίκρανε σφόδρα· εγώ πλήρης ανεχώρησα, και κενήν επανήγαγέ με ο Κύριος· διά τι με ονομάζετε Ναομί, αφού ο Κύριος εμαρτύρησε κατ' εμού και ο Παντοδύναμος με κατέθλιψεν;  (Ρουθ α:20-21).

Η Ναομί ήταν πιστή στο Θεό και συνέχισε να είναι. Δεν είχε καμιά αμφιβολία όμως για το ότι ο Θεός έφερε στη ζωή της όλη αυτή τη δοκιμασία.

Και όταν αργότερα η Ρουθ παντρεύτηκε και απέκτησε γιο, ο λόγος του Θεού πάλι στο Θεό το αποδίδει: Και είπαν αι γυναίκες προς την Ναομί, Ευλογητός ο Κύριος, όστις σήμερον δεν σε απεστέρησε συγγενούς, ώστε το όνομα αυτού να καλήται εν τω Ισραήλ· και ούτος θέλει είσθαι εις σε αναψυχωτής της ζωής και θέλει θρέψει την πολιάν σου· διότι εγέννησεν αυτόν η νύμφη σου, ήτις σε αγαπά, ήτις είναι εις σε καλητέρα παρά επτά υιούς (Ρουθ δ:14-15).

Ο προφήτης Αμώς είπε καθώς μιλούσε για την κρίση του Θεού στο λαό Του: δύναται να γείνη συμφορά εν πόλει και ο Κύριος να μη έκαμεν αυτήν; (Αμώς γ:6β).

Αποκ.ς, ανοίγει το βιβλίο με τις επτά σφραγίδες. Στις πρώτες σφραγίδες βγαίνουν κάποια άλογα και φέρνουν καταστροφές. Ποιος το κάνει αυτό; Ο σατανάς; Ο Θεός το κάνει. Το Αρνίο το εσφαγμένο όπως γράφει, Αυτός μόνος, ο Χριστός έχει την εξουσία και αυτός ανοίγει τις σφραγίδες.

Και είδον, ότε ήνοιξε το Αρνίον μίαν εκ των σφραγίδων, και ήκουσα εν εκ των τεσσάρων ζώων λέγον ως φωνήν βροντής· Έρχου και βλέπε (Αποκ.ς:1).

Το Αρνίο είναι αυτό που τα κάνει όλα. Και βέβαια κάθε ίππος, φέρνει και μια καταστροφή. Και καθώς σου κόβεται ανάσα καθώς διαβάζεις τι συμβαίνει στις 4 πρώτες σφραγίδες, έρχεται η σειρά της 5ης. Και εκεί είναι όλοι αυτοί που πέρασαν πόνο στη ζωή τους, θλίψη, διωγμό, θάνατο, όχι για άλλους λόγους, αλλά γιατί έμειναν πιστοί στο Θεό. Μιλάμε για τον πόνο που έρχεται στη ζωή μας ούτως ή άλλως, πόσο μάλλον όταν αυτός ο πόνος υπήρξε επειδή θέλαμε να κάνουμε αυτό που ο Θεός ήθελε.

Και ότε ήνοιξε την πέμπτην σφραγίδα, είδον υποκάτω του θυσιαστηρίου τας ψυχάς των εσφαγμένων διά τον λόγον του Θεού και διά την μαρτυρίαν, την οποίαν είχον  (Αποκ.ς:9).

Και έκραξαν μετά φωνής μεγάλης, λέγοντες· Έως πότε, ω Δέσποτα άγιε και αληθινέ, δεν κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών από των κατοικούντων επί της γης; (Αποκ.ς:10).

Εμείς όταν βλέπουμε δεινά να έρχονται λέμε «Κύριε, γιατί;» Αυτοί που έχουν πάει στη δόξα, και βλέπουν τη δόξα και την αγιότητα του Θεού και βλέπουν και την αμαρτία, την απιστία και την επανάσταση ενάντια στο Θεό, ούτε για αθώες ψυχές μιλάνε, ούτε για τίποτα.

Ξέρουν πολύ καλά πως η αμαρτία πρέπει να κριθεί και δεν έχουν τις απορίες που έχουμε εμείς. Αυτό που λένε είναι, «Κύριε, τέλειωσε με την κρίση σου. Κάνε την. Γιατί αυτό θα δοξάσει το όνομά Σου».

Και εδόθησαν εις έκαστον στολαί λευκαί, και ερρέθη προς αυτούς να αναπαυθώσιν έτι ολίγον καιρόν, εωσού συμπληρωθώσι και οι σύνδουλοι αυτών και οι αδελφοί αυτών οι μέλλοντες να φονευθώσιν ως και αυτοί (Αποκ.ς:11).

Η αλήθεια είναι πως ο Θεός είναι Κυρίαρχος και πάνω στο κακό, ή πιο σωστά αυτό που εμείς ονομάζουμε κακό. Γιατί για να γίνει κάτι, από ένα Θεό που είναι πάνσοφος, και πανάγαθος, δεν είναι τυχαίο. Ας θυμόμαστε πως εμείς δεν τα ξέρουμε όλα.

Τότε απεκρίθη ο Κύριος προς τον Ιώβ εκ του ανεμοστροβίλου και είπε· Τις ούτος, όστις σκοτίζει την βουλήν μου διά λόγων ασυνέτων; Ζώσον ήδη την οσφύν σου ως ανήρ· διότι θέλω σε ερωτήσει, και φανέρωσόν μοι (Ιώβ λη:1-3).

Και αρχίζει μια σειρά από ερωτήσεις, μεταξύ των οποίων είναι και οι εξής: ή τις συνέκλεισε την θάλασσαν με θύρας, ότε εξορμώσα εξήλθεν εκ μήτρας; ότε περιέβαλον αυτήν με νεφέλην και με ομίχλην εσπαργάνωσα αυτήν, και περιώρισα αυτήν διά προστάγματός μου, και έβαλον μοχλούς και πύλας, και είπα, Έως αυτού θέλεις έρχεσθαι και δεν θέλεις υπερβή· και εδώ θέλει συντρίβεσθαι η υπερηφανία των κυμάτων σου; (Ιώβ λη:8-11).

Τι λοιπόν θέλομεν ειπεί; Μήπως είναι αδικία εις τον Θεόν; μη γένοιτο. (Ρωμ.θ:14).

Ο Θεός δεν αδικεί κανένα, ούτε διαπράττει έγκλημα όταν φέρνει πείνα, λοιμό, σεισμό και καταστροφή.

Εγώ είμαι ο Κύριος και δεν είναι άλλος· δεν υπάρχει εκτός εμού Θεός· εγώ σε περιέζωσα, αν και δεν με εγνώρισας, διά να γνωρίσωσιν από ανατολών ηλίου και από δυσμών, ότι εκτός εμού δεν υπάρχει ουδείς· εγώ είμαι ο Κύριος και δεν υπάρχει άλλος· ο κατασκευάσας το φως και ποιήσας το σκότος· ο ποιών ειρήνην και κτίζων κακόν· εγώ ο Κύριος ποιώ πάντα ταύτα (Ησ.με:5-7).

Για τον άνθρωπο που νομίζει πως τα ξέρει όλα, αυτές οι αλήθειες της Αγίας Γραφής είναι απαράδεκτες. Για τον άνθρωπο που γνωρίζει το Θεό και ας πονάει, είναι παρηγορητικές. Ο Θεός πάντα θα είναι ένοχος στα μάτια εκείνων που νομίζουν ότι μπορούν να σταθούν μπροστά Του επειδή εκείνοι νομίζουν πως είναι αθώοι. Ο άνθρωπος που ξέρει ποιος είναι μπροστά στον Άγιο Θεό, στέκεται με θαυμασμό, πόνο ναι, αλλά και δέος, λατρεία, σεβασμό, φόβο.

Το γεγονός ότι ο Θεός είναι Κυρίαρχος πάνω στο κακό πρέπει να μας κάνει να Τον φοβηθούμε γιατί δεν τον καταλαβαίνουμε, αλλά και γιατί δεν Τον ελέγχουμε. Είναι απρόβλεπτος, μπορεί να διαταράξει την ησυχία μας, αν αυτό γυρεύουμε, αλλά γεμάτος αγάπη, πάνσοφος, γεμάτος έλεος. Είναι το φως. Και προτιμώ να βλέπω το φως ακόμη και αν πονάνε τα μάτια μου, παρά να ζω στο σκοτάδι.

Η πίστη στην κυριαρχία του Θεού στο κακό μας οδηγεί να Τον εμπιστευθούμε και να αναπαυθούν οι ψυχές μας. Οι ψυχές μας μπορούν να ξεκουραστούν μόνο όταν αναγνωρίζουμε πως όλα προέρχονται από το Θεό μας. Δεν είμαστε στα χέρια του Σατανά, ούτε στα χέρια κανενός ανθρώπου, όσο έξυπνος ή μορφωμένος ή ισχυρός είναι. Είμαστε στα χέρια του Θεού. Και από εκεί δεν μας παίρνει κανένας.

Μπορεί να βρεθώ σαν τον Ιώβ, χωρίς υγεία, χωρίς δουλειά, μόνος. Ή μπορεί να βρεθώ σε ένα καμίνι που να καίει. Μπορεί το παιδί μου να είναι άρρωστο. Μπορεί να μην πέρασα στη σχολή που ήθελα. Μπορεί οι άνθρωποι να με απογοήτευσαν. Όλα τα στέλνει ο Θεός μου! Και αυτός ο Θεός με αγαπάει τόσο πολύ, που έστειλε το Χριστό να πεθάνει στη θέση μου.

Επειδή με αγαπάει και είναι τόσο σοφός δεν κάνει λάθη. Χτίζει μέσα μου το Χριστό. Και ναι, δεν τον καταλαβαίνω πολλές φορές, δεν αμφιβάλλω όμως για τη σοφία Του, για τις κρίσεις Του, για τη δικαιοσύνη Του. Όταν δεν ξέρω γιατί γίνεται κάτι, Εκείνος ξέρει. Η αρρώστια μου δεν είναι τυχαία. Δεν είναι επειδή δεν την πρόλαβε ο Θεός, ή δεν την κατάλαβε. Όλα είναι από Εκείνον. Ακόμη και μέσα στη δοκιμασία μου ο Θεός εργάζεται μέσα μου για τη δόξα Του.

Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσεως Θεού. Πόσον ανεξερεύνητοι είναι αι κρίσεις αυτού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού. Διότι τις εγνώρισε τον νούν του Κυρίου; ή τις έγεινε σύμβουλος αυτού; ή τις έδωκε τι πρώτος εις αυτόν, διά να γείνη εις αυτόν ανταπόδοσις; Επειδή εξ αυτού και δι' αυτού και εις αυτόν είναι τα πάντα. Αυτώ, η δόξα εις τους αιώνας. Αμήν (Ρωμ.ια:33-36).