σαν σήμερα

2 Γενάρη 533 – καθιερώνεται σε μερίδα του καθολικού κόσμου η αλλαγή ονόματος, σε όσους καταλαμβάνουν ανώτατα εκκλησιαστικά αξιώματα .

Η συνήθεια αυτή επικρατεί και στο δυτικό και στο ανατολικό σχίσμα, ενώ στη συνέχεια επεκτάθηκε και στις κατώτερες ιερατικές βαθμίδες καθώς και στους μοναχούς.

Πρώτος ο Μερκούριος, αλλάζει το όνομά του σε  Ιωάννης Β΄ όταν στις 2 Γενάρη του 533 μΧ γίνεται πάπας. Εκτοτε η πρακτική αυτή υιοθετήθηκε απ’ όλους τους διαδόχους του.

Δικαιολογούν αυτήν την ονοματοδοσία (που θυμίζει βασιλείς και κοσμικούς άρχοντες) με το επιχείρημα ότι έτσι επιτυγχάνουν την απάρνηση της προηγούμενης ζωής και την συνεχή ενθύμηση της μεταβολής της. Ακόμα υποστηρίζουν ότι λαμβάνουν το όνομα του αγίου εκείνου τον οποίο θέλουν να έχουν για παράδειγμα.

Ομως ο Λόγος του Θεού ζητάει από τον κάθε πιστό μάλλον να μοιάσει στον Χριστό: "εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού", και να γίνει νέο κτίσμα, όχι να αλλάξει το όνομά του: "Οθεν εάν τις ήναι εν Χριστώ είναι νέον κτίσμα· τα αρχαία παρήλθον, ιδού, τα πάντα έγειναν νέα" (2Κορ. 5:17) 

 Μετά την αλλαγή του ονόματος ακολούθησε η προσθήκη τίτλων και διακρίσεων. Ποιός είναι σήμερα ο πλήρης τίτλος του πατριάρχη του ανατολικού καθολικού σχίσματος; 

..Αυτού θειοτάτη Παναγιότης (!) αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και οικουμενικός πατριάρχης, προκαθήμενος του θρόνου του αποστόλου Ανδρέα.

 

  Σεμνά και ταπεινά ..