Καθήκοντα διακονίας

Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑ

Σπούδασον να παραστήσης σεαυτόν δόκιμον εις τον Θεόν, εργάτην ανεπαίσχυντον, ορθοτομούντα τον λόγον της αληθείας (Β’ Τιμ.β :15)

Δεν υπάρχει σύντομος δρόμος προς την επιτυχία. Αν ο νέος ποιμένας επιθυμεί να κάνει ότι καλύτερο μπορεί για τον Ιησού και να έχει επιτυχίες στο να κερδίζει ψυχές, πρέπει να ετοιμαστεί να εργαστεί σκληρά και να μελετήσει πάρα πολύ, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί σε ότι το έργο της διακονίας απαιτεί απ αυτόν.

Ο νέος άνθρωπος καθώς μπαίνει στη διακονία, πρέπει να είναι πρόθυμος και έτοιμος να αφοσιωθεί σε επισταμένη μελέτη του λόγου του Θεού για όλη του τη ζωή, ώστε να μπορέσει να γίνει εργάτης ανεπαίσχυντος. Δεν χρειάζεται να πούμε, ότι αν δεν μπορεί να ορθοτομεί το λόγο του Θεού, θα υπάρξουν πολλές φορές στη ζωή του που θα αισχυνθεί για τη φτωχή του διακονία, την έλλειψη γνώσης και ανικανότητα. Δεν υπάρχει εύκολος δρόμος για την επιτυχία. Πολλή προσευχή, μελέτη και επίπονη εργασία μπορούν να εξασφαλίσουν τον εργάτη του Θεού, ώστε ποτέ να μην χρειαστεί να αισχυνθεί.

Α.  Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΜΕΝΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΤΟΠΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
 

Το σημείο εκκίνησης για έναν καινούριο ποιμένα μετά την κλήση του στη διακονία είναι στη δική του τοπική εκκλησία υπακούοντας στη διδασκαλία του ποιμένα του. Πρέπει να έχει σαν στόχο μέσα στην καρδιά του να μη χάσει συνάθροιση, ιδιαίτερα βιβλικές μελέτες και ώρες προσευχής. Πρέπει να είναι ακριβής στην ώρα του και τακτικός στις συναθροίσεις. Πρέπει πάντα να έχει μια στάση και να είναι πρόθυμος να πάρει μια ταπεινή θέση στην εκκλησία, μέχρις ότου θα είναι έτοιμος για την πρόοδό του και προαγωγή στην εκκλησία. Πρέπει να κάνει οτιδήποτε περνά από τα χέρια του πρόθυμα και με πνεύμα ταπεινοφροσύνης “ως εις τον Κύριον”. Η προαγωγή και η υπευθυνότητα στην εκκλησία πρέπει να έρθουν σιγά σιγά. Πολύ γρήγορη προαγωγή του νέου Χριστιανού μπορεί να γίνει αργότερα επιζήμια στην υπηρεσία του για τον Χριστό.
 

Ο νέος εργάτης πρέπει να θυμάται ότι κάποια μέρα θα αναλάβει κάποια εκκλησία και θα διδάσκει άλλους. Συνεπώς πρέπει να έχει το ίδιο πνεύμα προς τον ποιμένα του, όπως θα προσδοκά και αυτός από τους νέους του ποιμνίου του μελλοντικά. Εάν δεν μπορεί να διδαχτεί αμέσως καθίσταται ακατάλληλος από το να μπορεί να διδάξει άλλους.
 

Βέβαια το πρώτο βήμα προς την εκπαίδευση του ως ποιμένα, θα είναι να καθίσει στα πόδια του ποιμένα του και με ταπεινοφροσύνη και σεβασμό να μάθει από τον άνθρωπο του Θεού.  Όχι μόνο πρέπει να παρακολουθεί ανελλιπώς και πιστά όλα τα Βιβλικά μαθήματα, αλλά πρέπει να ζητά από τον ποιμένα του, βοήθεια και πνευματική καθοδήγηση και συμβουλή. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να μάθει σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις από τον ποιμένα.

Β. Ο ΠΟΙΜΕΝΑΣ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ, ΑΝ ΜΠΟΡΕΙ, ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΒΙΒΛΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ
 

Αφού αποδειχτεί και έχει δοκιμαστεί για μερικά χρόνια στην δική του τοπική εκκλησία, θα έρθει ο χρόνος που ο νέος εργάτης του Ευαγγελίου θα επιθυμήσει να σπουδάσει σε Βιβλικό σχολείο, το οποίο πρέπει να είναι πλήρες Πνεύματος Αγίου και να γίνεται σωστή εκπαίδευση πάνω στη διδασκαλία του λόγου του Θεού. Έχει αποδειχθεί ότι ο Θεός ευλογεί τα Βιβλικά σχολεία με Πνεύμα Άγιο. Κανείς δεν μπορεί να είναι καλά προετοιμασμένος ώστε να είναι κατά πάντα έτοιμος στην υπηρεσία του Κυρίου Του, αν δεν έχει την ευλογία Του.
 

Ένα Βιβλικό σχολείο βέβαια δεν μπορεί να κάνει κάποιον κήρυκα. Μόνο ο Θεός κάνει κάποιον κήρυκα, δίνοντας σ’ αυτόν ειδική κλήση, έργο διακονίας και μήνυμα. Ένα Βιβλικό σχολείο δεν κάνει κάποιον ικανό να κερδίζει ψυχές, αλλά είναι το μέσο εκπαίδευσης, το αποτέλεσμα της οποίας επαφίεται στην προσωπική σχέση του ατόμου με το Θεό. Με άλλα λόγια, το Βιβλικό σχολείο μπορεί να αναπτύξει τα ταλέντα που έχει κάποιος και τα οποία διαφορετικά θα έμεναν αχρησιμοποίητα, να βοηθήσει τους σπουδαστές να γνωρίσουν την κλήση τους, να προετοιμάσει και να καταρτίσει τους σπουδαστές για μια ζωή πιο ευχάριστη για τον Κύριο.
 

Ο Θεός έχει χρησιμοποιήσει αναρίθμητα άτομα, τα οποία είχαν λίγη ή δεν είχαν καθόλου εκπαίδευση. Παρ’ όλα αυτά, το γεγονός παραμένει ότι ο Θεός μπορεί να χρησιμοποιήσει - και το κάνει - την εκπαίδευση και την ικανότητα όταν είναι αφιερωμένα σ' Αυτόν. 

Υπάρχουν δυο αξιόλογα παραδείγματα στη Βίβλο: του Μωυσή και του Παύλου. Ο Μωυσής έλαβε όλη την γνώση και τη σοφία που ο κόσμος είχε να προσφέρει στην επoχή του, καθώς έμεινε επί 40 χρόνια στο παλάτι του Φαραώ, όπου “εδιδάχθη πάσαν την σοφίαν των Αιγυπτίων”  και όμως ο Θεός τον δίδαξε ακόμη άλλα 40 χρόνια στην έρημο. Ο Παύλος ήταν μορφωμένος, είχε διδαχτεί παρά τους πόδας του Γαμαλιήλ κι όμως μετά την επιστροφή του στο Χριστό πήγε στην Αραβία για τρία χρόνια, όπου διδάχτηκε δι’ αποκαλύψεως τα πράγματα του Θεού.
 

Η εκπαίδευση ποτέ δεν είναι χωρίς σημασία όταν είναι αφιερωμένη στο Θεό. Σήμερα υπάρχει μια έκρηξη γνώσης σε όλο τον κόσμο και ο σοφός ποιμένας πρέπει να προσπαθήσει να προετοιμαστεί όσο το δυνατόν καλύτερα ώστε να ασχοληθεί επισταμένα με τον καθένα ξεχωριστά σε κάθε βήμα της ζωής του.