ΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ
Α. Τα ποιητικά
βιβλία είναι: Ιώβ, Ψαλμοί, Παροιμίες, Εκκλησιαστής, Άσμα Ασμάτων. Τα βιβλία αυτά ονομάζονται και «Σοφίας της
Βίβλου».
1.
Η
περισσότερη Εβραϊκή ποίηση δεν είναι πλασμένη από μυθικά, αλλά από πραγματικά
πρόσωπα της ιστορίας, τα οποία παίρνει σαν βάση για να διδάξει.
2.
Λίγη
ποίηση συναντούμε και σε άλλα βιβλία, όπως στον Ησαΐα, το Δευτερονόμιο, τον
Αβακούμ, τον Ιούδα κ.τ.λ.
Β. Η ποίηση
είναι αυτή που εκφράζει τα συναισθήματα και τους υψηλούς πνευματικούς τόνους
της ψυχής που είναι στραμμένη μπροστά στο μεγαλείο του Θεού. Αυτή την έκφραση βλέπουμε μέσα στο βιβλίο του
Ιώβ και στους Ψαλμούς. Ο Θεός μας διδάσκει ότι μπορούμε μέσα στην θλίψη μας να
υψώσουμε σ’ Αυτόν ύμνο δοξολογίας και ευχαριστίας γιατί Αυτός θα μας ελευθερώσει.
Η
ΕΒΡΑΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ.
Α. Η Εβραϊκή
ποίηση έχει πληθώρα από μεταφορικές εκφράσεις όπως: παρηχήσεις, υπερβολές,
μεταφορές, προσποιήσεις κ.τ.λ.
Β. Είναι ρυθμική,
δηλ. οι στοίχοι της δεν είναι γραμμένοι με μέτρο, ούτε με ομοιοκαταληξία, αλλά
εναρμοσμένη σύμφωνα με τους τονισμούς των λέξεων.
Γ. Περιέχει
επίσης παραλληλισμό ιδεών και σκέψεων.
Με άλλα λόγια στην μια γραμμή εκφράζεται μια σκέψη και στην δεύτερη γραμμή
η ίδια σκέψη επαναλαμβάνεται με άλλα λόγια και πολλές φορές προστίθεται και
κάτι ακόμη. Υπάρχουν σε δύστυχα, τρίστιχα,
μέχρι και οκτάστιχα. Το μεγάλο
πλεονέκτημα για μας είναι ότι στην μετάφρασή τους, δεν αλλοιώνονται οι
παραλληλισμοί των ιδεών και έτσι έχουμε το ακριβές νόημά τους. Παραδείγματα της ποίησης έχουμε στον
Ψαλμ.α:1, λ:5, Παρ.δ:23
Ο ΙΩΒ.
Α. Το όνομά του
στα Εβραϊκά σημαίνει «καταδιωκόμενος» και προέρχεται από μια ρίζα που έχει την
έννοια του «μισώ».
Β. Ήταν από την
γη Ουζ, (έτσι λέει το Εβραϊκό κείμενο και θα πει «αφράτη και αμμώδης γη») στην
οποία κατοικούσε ένας λαός τον οποίο ο Πτολεμαίος ονόμασε «Αισίτες» ή «Αυσίτες»
οι οποίοι κατοικούσαν στο βόρειο μέρος της Αραβικής ερήμου, μεταξύ Παλαιστίνης,
Ιδουμαίας και του ποταμού Εφράτη. Αυτό
το όνομα πήραν οι 70οντα γι’αυτό και γράφει «γη της Αυσίτιδος» Ιώβ α:1.
Γ. Ήταν άνθρωπος
άμεμπτος και ευθύς, και φοβούμενος τον Θεόν, και απεχόμενος από κακού. (α:1)
Ήταν άνθρωπος προσευχής και δεήσεως ενώπιον του Κυρίου. (α:5) (βλ. Γεν.ς:9)
Δ. Ήταν πλούσιος
και μάλιστα «....ο μεγαλύτερος πάντων των κατοίκων της Ανατολής» (α:3). Είχε 7000 πρόβατα, 3000 καμήλες, 500 ζεύγη
βοών, 500 όνους και πολύ πλήθος από υπηρέτες.
Ε. Ήταν ένα
υπαρκτό ιστορικό πρόσωπο και όχι φανταστικό ή μυθικό. Ο Ιεζεκιήλ αναφέρει τον Ιώβ μαζί με τον
Δανιήλ και τον Νώε. (Ιεζ.ιδ:14,20) Το ίδιο ο Ιάκωβος στην επιστολή του αναφέρει
την «υπομονή του Ιώβ». (Ιακ.ε:11)
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.
Α. Το βιβλίο
αυτό είναι το αρχαιότερο της Αγίας Γραφής. Ο χρόνος που καλύπτει είναι τουλάχιστον
200 χρόνια. Μετά την δοκιμασία του ο Ιώβ
έζησε 140 χρόνια, (βλ.μβ:16) και περίπου 60 χρόνια υποθέτουμε πριν την θλίψη
του, μας κάνουν 200. Ο Αβραάμ έζησε 175 χρόνια.
Από την ηλικία και μόνον φαίνεται ότι η εποχή που έζησε ο Ιώβ ήταν λίγο
μετά τον κατακλυσμό, ανάμεσα στην περίοδο της πτώσεως της μακροζωίας του
ανθρώπου. Ενώ βλέπουμε πριν τον κατακλυσμό οι άνθρωποι να ζουν 700 και 900
χρόνια, μετά τον κατακλυσμό η διάρκεια της ζωής του ανθρώπου πέφτει στα 75-80
χρόνια. Ο Ιώβ λοιπόν πρέπει να έζησε
λίγο πριν τον Αβραάμ περίπου το 2100-1900 π.Χ. Ακόμη ο τόνος, η γλώσσα και το
στυλ του βιβλίου φανερώνουν την αρχαιότητα του βιβλίου. Τα ήθη και τα έθιμα, οι
τρόποι και η συμπεριφορά της ζωής που περιγράφεται μέσα στο βιβλίο δείχνουν ότι
έλαβε χώρα τον καιρό της πατριαρχίας.
Δεν Υπάρχει καμιά αναφορά του Νόμου του Μωυσή, των Λευιτών ή του Ισραήλ
και αυτό είναι άλλο ένα στοιχείο ότι το βιβλίο γράφτηκε πριν από τον Αβραάμ.
Β. Ο σκοπός του
βιβλίου είναι:
1.
Όσο αφορά
στο Θεό και στον άνθρωπο:
·
Να δείξει ότι ο Θεός επιτρέπει στα παιδιά Του την
θλίψη ώστε να έλθει ευλογία.
·
Ότι ο Θεός είναι πάντοτε μαζί με τα παιδιά Του
έστω και αν έχει αποσύρει την παρουσία Του για λίγο.
·
Ακόμη να μάθουμε να εμπιστευόμαστε στον Κύριο
έστω και αν δεν καταλαβαίνουμε.
2.
Όσο αφορά
στο Σατανά:
·
Να μάθουμε ότι, όταν ο Θεός επιτρέπει θλίψη η
αιτία είναι ο Σατανάς.
·
Ότι οι δοκιμασίες και οι θλίψεις του ανθρώπου
περιέχουν μάχες του Σατανά προς το Θεό.
·
Βλέπουμε ότι και ο Σατανάς απολογείται μπροστά
στο Θεό και δίνει λόγο.
·
Ότι πίσω από το κακό και την κατάρα που υπάρχει
στον κόσμο κρύβεται ο Σατανάς.
·
Ότι ο Σατανάς δεν είναι πανταχού παρόν,
παντογνώστης και παντοδύναμος.
·
Και ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτε χωρίς την
άδεια του Θεού. Η δύναμη του είναι περιορισμένη.
3.
Να δείξει ότι κατάρα και θλίψη μεταβάλλονται σε
ευλογία με την πίστη και την υπακοή. (Εβρ.ιβ:11, Α’Κορ.ι:13 Ρωμ.η:28)
4.
Να εδραιώσει μέσα μας την Θεοκεντρική όψη των
πραγμάτων. Αυτός άλλωστε είναι και ο ορισμός της Σοφίας.
ΣΟΦΙΑ είναι: Η
ικανότητα του να παρατηρούμε τα γεγονότα της ζωής με βάση την άποψη του
Θεού. Είναι η ικανότητα του να
αντιδρούμε στις καταστάσεις της ζωής σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.
ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.
Α. Πρόλογος: Η
δοκιμασία του Ιώβ α:1-β:13
Β. Η κακή και
λανθασμένη παρηγοριά των τριών φίλων του Ιώβ γ:1-λα:40
1.
Πρώτος κύκλος των διαλόγων. γ:1-ιδ:22
·
Ο θρήνος του Ιώβ. γ:1-26
·
Η απάντηση του Ελιφά δ:1-ε:27 και ανταπόκριση του
Ιώβ ς:1-ζ:21
·
Η απάντηση του Βιλδάδ η:1-22 και η ανταπόκριση
του Ιώβ θ:1-ι:22
·
Η απάντηση του Σωφάρ ια:1-20 και η ανταπόκριση
του Ιώβ ιβ:1-ιδ:22
·
Δεύτερος κύκλος διαλόγων. ιε:1-κα:34
·
2η απάντηση του Ελιφά ιε: 1-35 2η ανταπόκριση του
Ιώβ ις:1-ιζ:16
·
2η απάντηση του Βιλδάδ ιη:1-21 2η ανταπόκριση του
Ιώβ ιθ:1-29
·
2η απάντηση του Σωφάρ κ:ι-29 2η ανταπόκριση του
Ιώβ κα:1-34
