Α. Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Η επιστολή
αυτή γράφτηκε από τον Ιούδα, τον αδελφό του Ιακώβου και ετεροθαλή αδελφό του
Ιησού (Ιούδας 1). Αναφέρεται στα παρακάτω εδάφια: Ματθαίος ιγ:55 και Μάρκος
ς:3.
Ο Ιούδας δεν
ήταν απόστολος. Μετά την ανάσταση του Κυρίου μας παραδέχτηκε το Μεσσιανικό έργο
του αδελφού του. Κατά τη διάρκεια της διακονίας του Κυρίου μας πάνω στη γη, ο
Ιούδας ήταν άπιστος. Μετά την εμφάνιση του Ιησού στον Ιάκωβο πίστεψε ο Ιούδας.
Β. Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ
Ακόμη και εάν
η επιστολή αυτή περιλαμβάνει μόνο εικοσιπέντε εδάφια, είναι ένα πολύ σημαντικό
βιβλίο. Στο θέμα της αντιμετώπισης της σοβαρότητας της αποστασίας είναι αξεπέραστη.
Περιλαμβάνει κάποια ομοιότητα με τη δεύτερη επιστολή του Πέτρου. Παρόλο, που
δεν είναι γνωστή η ημερομηνία που γράφτηκε η επιστολή αυτή, πιθανότατα τοποθετείται
μεταξύ του 70 και 80 μ.Χ.
Η επιστολή
έχει Ιουδαϊκό χαρακτήρα, και ακόμη μπορεί να εφαρμοστεί στην εκκλησία παντού.
Ο Ιούδας έφερε
παραδείγματα από δύο απόκρυφα βιβλία: το βιβλίο του Ενώχ και την Κοίμηση του
Μωυσή. Το γεγονός, ότι ο Ιούδας αναφέρθηκε στα δύο αυτά βιβλία δεν τα καθιστά
πιο θεία από το αν ένας κήρυκας σήμερα αναφερόταν στον Σαίξπηρ. Στην
πραγματικότητα ο Απόστολος Παύλος αναφερόταν σε εθνικούς ποιητές.
Γ. ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
Ο χαιρετισμός
είναι όμορφος και θα έπρεπε να μελετηθεί με προσοχή. Ο Ιούδας μίλησε για τον
εαυτό του σαν να ήταν τα ακόλουθα:
1. Υπηρέτης του Ιησού Χριστού
Η λέξη «δούλος»
σημαίνει πιο πολλά από ένας υπηρέτης, σημαίνει σκλάβος. Είναι ο μοναδικός
τίτλος, που έδωσε στον εαυτό του, ένας «σκλάβος του Ιησού».
2. Αδελφός του Ιακώβου.
Ο Ιούδας ήταν
ικανοποιημένος με (το να κατέχει) τη δεύτερη θέση. Ήταν ευχαριστημένος με το να
είναι γνωστός σαν ο αδελφός του Ιακώβου.
Ο Ιούδας
έγραψε το γράμμα αυτό σε Χριστιανούς, οι οποίοι είναι αγιασμένοι, διατηρημένοι
και κλητοί. Αυτό εκφράζεται ξεκάθαρα σαν Υπερβάλλουσα Καινή Διαθήκη: “Προς τους κλητούς, σφόδρα αγαπημένους από τον
Θεό και Πατέρα, και τετηρημένους για τον Ιησού Χριστό.”
Δ. ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ
Ιούδας 3-4
Ο Ιούδας είχε
σκοπό να γράφει στους αναγνώστες του για την κοινή σωτηρία. Αυτό θα ήταν μια
γενική δήλωση σχετική με το μήνυμα του ευαγγελίου. Όμως, εξαιτίας μιας
ανησυχητικής ανάπτυξης της αποστασίας, παροτρύνθηκε να γράφει αυτήν την αυστηρή
προειδοποίηση εκθέτοντας τους αποστάτες και δείχνοντας τη σοβαρότητα της κατάστασης
αυτής.
Αποστασία
είναι η απομάκρυνση από την αλήθεια. Συνήθως συνοδεύεται από διαστροφή. Ο πιο
σοβαρός χαρακτήρας της αποστασίας είναι, ότι η συγχώρηση και η αποκατάσταση
είναι ιδιαίτερα δύσκολες. Ο αποστάτης πολύ σπάνια επιστρέφει σε πλήρη κοινωνία
με τον Θεό. Αυτός, που πέφτει έστω και σε μια απλή πράξη αμαρτίας μπορεί να αποκατασταθεί
μέσω της ειλικρινούς μετάνοιας και εξομολόγησης. Ο αποστάτης έχει παραδοθεί
στην απάτη και σπάνια βλέπει την ανάγκη του για μετάνοια.
Ο Ιούδας
περιέγραψε τους ασεβείς σαν να κάνουν δύο πράγματα:
1.
Μεταστρέφουν τη χάρη του Θεού σε ασέλγεια
2.
Αρνούνται τον μόνο Κύριο Θεό.
Αυτά είναι μια
επίθεση κατά της αγιότητας και της αλήθειας της θεότητας του Ιησού. Η Εκκλησία
είναι ακόμη σε κρίση ως προς αυτά τα δύο σημεία. Η ασέλγεια μπορεί να οριστεί
σαν μια άδεια προς την αμαρτία. Όταν διδάσκεται ότι η χάρη του Θεού συγχωρεί
την αμαρτία και το μήνυμα της μοναδικότητας καταστρέφεται, τότε ακολουθεί κάθε
κακή και διεφθαρμένη πράξη.
Ο Ιούδας
προειδοποίησε, ότι την αποστασία ακολουθούσε πάντα η κρίση, και είναι
απαραίτητο να αγωνιζόμαστε για την καθαρή πίστη των αποστόλων.
Ε. Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ
Ο Ιούδας
περιγράφει τους ηγέτες αποστάτες εντός της Εκκλησίας με πολύ δυνατούς όρους:
1.
Ασεβείς (εδ.4)
2.
Παραδομένοι στην πορνεία (εδ.7)
3.
Με ρυπαρά ενύπνια (εδ.8)
4.
Σαν άλογα ζώα, φθείρουν τον εαυτό τους (εδ.10)
5.
Κηλίδες στις εκφράσεις αγάπης μεταξύ σας (εδ.12)
6.
Νεφέλες άνυδροι (εδ.12)
7.
Δένδρα άκαρπα (εδ.12)
8.
Κύματα άγρια θαλάσσης (εδ.13)
9.
Αστέρες πλανήτες (εδ.13)
10.Γογγυστές (εδ.16)
11.Μεμψίμοιροι (εδ.16)
12.Εμπαίκτες (εδ.18)
13.Ζωώδεις (εδ.19)
14.Πνεύμα μη έχοντες (εδ.19)
Είναι
αμφίβολο, αν κάποιος μπορούσε να καταδικαστεί με ισχυρότερους όρους. Σίγουρα
αυτοί (οι όροι) μας επιτρέπουν να γνωρίσουμε τη φοβερότητα της αποστασίας.
Στο εδάφιο 12,
ο Ιούδας δήλωσε, ότι αυτοί είναι (δένδρα) «δις
αποθανόντα» και «εκριζωθέντα».
Αυτό σίγουρα αποδεικνύει το αδέξιο σφάλμα της άνευ όρων αιώνιας ασφάλειας.
Αυτοί οι άνθρωποι σώθηκαν κάποτε, αλλά τώρα είναι αιώνια χαμένοι.
ΣΤ. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
1. Ο Ισραήλ (εδ.5)
Ο Κύριος έσωσε
τον Ισραήλ από την Αίγυπτο και μετά τους άφησε στην έρημο εξαιτίας της απιστίας
τους.
2. Άγγελοι που έπεσαν (εδ.6)
Οι άγγελοι,
που έπεσαν αναφέρονται επίσης στην Β΄ Πέτρου β:4. Αυτοί είναι οι άγγελοι του
Σατανά, που οδηγήθηκαν σε ανταρσία εναντίον του Θεού. Φυλάσσονται με αλυσίδες
σκότους, περιμένοντας την κρίση.
3. Σόδομα (εδ.7)
Τα Σόδομα και
Γόμορρα είναι γνωστά για την ομοφυλοφιλική αμαρτία ή σοδομισμό. Οι πόλεις αυτές
καταστράφηκαν από το πυρ του Θεού. Είναι λογικό να υποθέσουμε, ότι οι αποστάτες
ηγέτες κατά των οποίων επιτίθεται ο Ιούδας, είχαν επίσης ξεπέσει στο σοδομισμό
και διέστρεφαν τη χάρη του Θεού με σκοπό να καλύψουν την αμαρτία τους.
Ζ. ΑΝΤΑΡΣΙΑ
Η κατάσταση
της αποστασίας ξεκινά από την έπαρση και την ανταρσία. Χαρακτηρίζεται από
γογγυσμό και μεμψιμοιρία. Οι αποστάτες δεν διστάζουν να κριτικάρουν και να
βλασφημούν, εκείνους, οι οποίοι είναι μεγαλύτεροι από αυτούς.
Σε
αντιπαράθεση, ο Ιούδας αναφέρθηκε στο Μιχαήλ, ο οποίος αρνήθηκε να κατηγορήσει
το διάβολο με υβριστικά λόγια καθώς οι δύο φιλονικούσαν για το σώμα του Μωυσή.
(Ο Ιώσηπος έγραψε, ότι ο Θεός έκρυβε το σώμα του Μωυσή για να μη καταντήσει
είδωλο. Φαινομενικά αυτή ήταν η υπευθυνότητα του Μιχαήλ και ο διάβολος προσπαθούσε
να τον εμποδίσει). Το μάθημα που διδάσκεται εδώ είναι ότι εάν ο αρχάγγελος δεν
βλασφήμησε το διάβολο κι εμείς δεν πρέπει να κακολογούμε ποτέ, αυτούς που
βρίσκονται στην εξουσία. Οι αποστάτες δεν διστάζουν να το κάνουν.
Ο Ιούδας έδωσε
τρία παραδείγματα χαρακτήρων της Παλαιάς Διαθήκης, οι οποίοι ήταν ένοχοι της
ίδιας αμαρτίας:
1.
Κάιν. Ξεκίνησε μια νέα θρησκεία βασισμένη σε έργα, τα
οποία κατέληξαν στη βία.
2.
Βαλαάμ. Εκπόρνευσε το δώρο του Θεού για χάρη υλικού
κέρδους.
3.
Κορέ. Ηγήθηκε μιας ανταρσίας εναντίον της ηγεσίας του
Μωυσή και Ααρών.
Οι αποστάτες
στην εκκλησία ήταν ένοχοι, γιατί ακολούθησαν το παράδειγμα αυτών των τριών
αντρών.
Η. Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΕΝΩΧ
Ο Ενώχ έζησε
τις ημέρες που προηγήθηκαν του κατακλυσμού και έγινε αυτόπτης μάρτυρας των
αμαρτιών εκείνης της γενιάς. Προέβλεψε τον ερχομό του Κυρίου στο τέλος του
αιώνα - αυτού θα προηγείτο μια τρομερή αποστασία. Προφήτευσε, ότι ο Κύριος θα
επέστρεφε με μυριάδες αγίους Του, για να κάνει κρίση εναντίον των ασεβών και
για να φανερώσει τα τρομερά πράγματα, που αυτοί έκαναν ενάντια στον Θεό με
ανταρσία.
Το γεγονός,
ότι ο Ιούδας αναφέρθηκε στο Βιβλίο του Ενώχ δεν πρέπει να μας ενοχλεί. Απλά
αναφέρθηκε σε ένα βιβλίο, το οποίο ήταν πολύ γνωστό εκείνη την εποχή. Δεν
επικυρώνει όλο το βιβλίο του Ενώχ. Επίσης πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Ιούδας
έγραψε με την επιφοίτηση (του Πνεύματος) του Θεού.
Θ. ΝΟΥΘΕΣΙΑ ΓΙΑ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ
Ιούδας 20-23
Ο Ιούδας
νουθέτησε τους αναγνώστες του να:
1.
Εποικοδομούν τους εαυτούς τους στην πίστη.
2.
Προσεύχονται εν Πνεύματι Αγίω.
3.
Φυλάσσουν τους εαυτούς τους στην αγάπη του Θεού.
4.
Προσμένουν το έλεος προς αιώνια ζωή.
5.
Προσπαθούν να σώσουν εκείνους, που παραπαίουν.
Η έκφραση «κάμνοντες
διάκρισιν» φαίνεται, ότι αναφέρεται σ’ εκείνους, οι οποίοι αμφιταλαντεύονται
μεταξύ αλήθειας και σφάλματος. Μερικοί απ’ αυτούς μπορούν ακόμη να βοηθηθούν.
Έπρεπε να σώσουν όσο το δυνατόν πιο πολλούς, αρπάζοντες αυτούς από τις φλόγες
της κόλασης. Συγχρόνως έπρεπε να προσέχουν να μην διαφθαρούν από τις αμαρτίες
τους. Έπρεπε να μισούν κάθε ίχνος αμαρτία, αλλά να είναι ελεήμονες στον
αμαρτωλό.
Ι. ΕΥΧΗ
Ιούδας 24-25
Αυτή είναι μια
όμορφη δοξολογία. Βεβαιώνει το παιδί του Θεού, ότι θα παρουσιαστεί άπταιστο με
μεγάλη χαρά στην παρουσία της δόξας του Κυρίου.
Η δοξολογία
αυτή επιβεβαιώνει επίσης, ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός και Αυτός είναι ο Σωτήρας
μας. Σ’ Αυτόν είη δόξα και μεγαλοσύνη, κράτος και εξουσία, και νυν και εις
πάντας τους αιώνας. Αμήν - ας γίνει έτσι.
