Ο
σκοπός των πνευματικών χαρισμάτων
«Ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, το οποίον
θέλει πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος θέλει σας διδάξει πάντα και
θέλει σας υπενθυμίσει πάντα όσα είπον προς εσάς….. Όταν όμως έλθη ο Παράκλητος,
τον οποίον εγώ θέλω πέμψει προς εσάς παρά του Πατρός, το Πνεύμα της αληθείας,
το οποίον εκπορεύεται παρά του Πατρός, εκείνος θέλει μαρτυρήσει περί εμού…..
και ελθών εκείνος θέλει ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας και περί δικαιοσύνης
και περί κρίσεως·….. Όταν δε έλθη εκείνος, το Πνεύμα της αληθείας, θέλει σας οδηγήσει
εις πάσαν την αλήθειαν· διότι δεν θέλει λαλήσει αφ' εαυτού, αλλ' όσα αν ακούση
θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα. Εκείνος θέλει δοξάσει εμέ,
διότι εκ του εμού θέλει λάβει και αναγγείλει προς εσάς» (Ιωάν.ιδ:26, ιε:26,
ις:8, 13-14).
«Δίδεται δε εις έκαστον η
φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον» (Α΄Κορ.ιβ:7).
«ο δε προφητεύων λαλεί προς
ανθρώπους εις οικοδομήν και προτροπήν και παρηγορίαν» (Α΄Κορ.ιδ:3).
Ο θεμελιώδης σκοπός
Ο Ιησούς δίδαξε τους μαθητές Του ότι μετά την ανάληψή Του, το Άγιο Πνεύμα
θα ερχόταν να κατοικήσει στις καρδιές των πιστών (Λουκ.κδ:49, Ιωάν.ζ:37-39,
ιδ:16-18, ις:7, Πράξ.α:4-5). Το Άγιο Πνεύμα είναι «ο Παράκλητος» που
κυριολεκτικά σημαίνει κάποιον που καλείται για να βοηθήσει, να παρηγορήσει,
συνήγορος, υπερασπιστής, δικηγόρος.
Σύμφωνα με τα κεφάλαια ιδ-ις στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο, το Άγιο Πνεύμα θα
δίδασκε τους μαθητές και θα τους οδηγούσε σε όλη την αλήθεια με το να τους
κάνει να θυμηθούν και να καταλάβουν όλα όσα δίδαξε ο Ιησούς. Το Πνεύμα που θα
κατοικούσε μέσα τους δεν θα ήταν μια καινούρια πηγή εξουσίας και γνώσης, αλλά
θα τους μετέδιδε την ικανότητα να καταλαβαίνουν σύμφωνα με το νου του Θεού.
Πάνω απ’ όλα, το Πνεύμα μαρτυρεί και δοξάζει τον Ιησού. Επιβεβαιώνει την
ταυτότητα και το έργο του Ιησού Χριστού. Αποκαλύπτει και διακηρύσσει το γεγονός
της ενσάρκωσης και της εξιλαστήριας θυσίας του Ιησού. Εκδηλώνει τη δύναμη του
ευαγγελίου του Ιησού Χριστού που σώζει, ελευθερώνει και μεταμορφώνει. Προωθεί
τη λατρεία του Ιησού Χριστού σαν Κυρίου και Θεού και οδηγεί τους πιστούς προς
το μέλλον, προετοιμάζοντας τους για την επιστροφή του Ιησού και την αρπαγή της
εκκλησίας.
Τα κεφάλαια ιδ-ις στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο, περιγράφουν το έργο του Αγίου
Πνεύματος μέσα στην εκκλησία σήμερα, που ενώ είναι πολύ πιο ευρύ από τα εννέα
χαρίσματα της Α΄Κορ.ιβ, αναμφίβολα τα συμπεριλαμβάνει. Ωστόσο, καταλήγουμε ότι:
ο θεμελιώδης σκοπός των πνευματικών χαρισμάτων είναι να εξυψώσουν τον Ιησού
Χριστό.
Αυτός ο σκοπός μας παρέχει την αρχή βάσει της οποίας μπορούμε να ελέγχουμε
τις πνευματικές εκδηλώσεις: «Διά τούτο σας γνωστοποιώ ότι ουδείς λαλών διά
Πνεύματος Θεού λέγει ανάθεμα τον Ιησούν, και ουδείς δύναται να είπη Κύριον
Ιησούν, ειμή διά Πνεύματος Αγίου» (Α΄Κορ.ιβ:3).
Άμεσος σκοπός
Αμέσως πριν την καταγραφή των εννέα πνευματικών χαρισμάτων στην Α΄Κορ.ιβ,
λέει ότι «Δίδεται δε εις έκαστον η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον»
(εδ.7), προφανώς της εκκλησίας.
Αμέσως μετά την απαρίθμηση αυτών των χαρισμάτων, η Γραφή προχωρά στην
περιγραφή της εκκλησίας σαν σώμα Χριστού. Το σώμα έχει πολλά μέλη και το καθένα
έχει διαφορετική δουλειά, αλλά όλα τα μέλη έχουν σχεδιαστεί να συνεργάζονται
για το συμφέρον του σώματος. «Διότι καθώς το σώμα είναι εν και έχει μέλη
πολλά, πάντα δε τα μέλη του σώματος του ενός, πολλά όντα, είναι εν σώμα, ούτω
και ο Χριστός …. Και δεν δύναται ο οφθαλμός να είπη προς την χείρα· Δεν έχω
χρείαν σου· ή πάλιν η κεφαλή προς τους πόδας· Δεν έχω χρείαν υμών. Αλλά πολύ
περισσότερον τα μέλη του σώματος, τα οποία φαίνονται ότι είναι ασθενέστερα,
ταύτα είναι αναγκαία ….. τα δε ευσχήμονα ημών δεν έχουσι χρείαν. Αλλ' ο Θεός
συνεκέρασε το σώμα, δώσας περισσοτέραν τιμήν εις το ευτελέστερον, διά να μη
ήναι σχίσμα εν τω σώματι, αλλά να φροντίζωσι τα μέλη το αυτό υπέρ αλλήλων»
(Α΄Κορ.ιβ:12, 21-22, 24-25).
Από τα παραπάνω επεξηγηματικά εδάφια καταλαβαίνουμε ότι ο Θεός δεν έδωσε τα
πνευματικά χαρίσματα για το συμφέρον μεμονωμένων ατόμων, αλλά προς το συμφέρον
ολόκληρου του σώματος.
Μιλώντας για την ορθή χρήση των χαρισμάτων, ο Παύλος εξήγησε, «ο δε προφητεύων λαλεί προς ανθρώπους εις οικοδομήν
και προτροπήν και παρηγορίαν» (Α’
Κορ.ιδ:3).
Ενώ αυτό το εδάφιο αναφέρεται συγκεκριμένα στο χάρισμα της προφητείας,
υπάρχει μια ευρύτερη αρχή: η άσκηση των πνευματικών χαρισμάτων πρέπει να
διέπεται από τη γνώση ότι λειτουργούν προς όφελος των άλλων, και περιλαμβάνει
πιστούς και άπιστους.
Ο σκοπός της εκκλησίας είναι να
προσεγγίσει τους αμαρτωλούς και να τους μετατρέψει σε Αγίους. Γι’ αυτό,
κατά την άσκηση των πνευματικών χαρισμάτων, πρέπει να λάβουμε υπόψη την
επίπτωση που μπορεί να έχουν σε πιθανούς πιστούς. Για παράδειγμα, οι γλώσσες
χρησιμεύουν σαν ένα πολύ καλό σημείο για τον άπιστο, ενώ η προφητεία μπορεί να
ελέγξει και να ανακρίνει κάποιον άπιστο που έχει έρθει στην εκκλησία, με
αποτέλεσμα να πέσει και να προσκυνήσει το Θεό, εφόσον τα κρυπτά της καρδιάς του
έγιναν φανερά (Α’ Κορ.ιδ:22-25.)
Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι μέρος του έργου του Αγίου Πνεύματος είναι να «ελέγξει τον κόσμον περί αμαρτίας και περί
δικαιοσύνης και περί κρίσεως» (Ιωάν.ις:8).
Τα Πνευματικά χαρίσματα μαρτυρούν και επιβεβαιώνουν το κήρυγμα του
Ευαγγελίου: «Εκείνοι δε εξελθόντες
εκήρυξαν πανταχού, συνεργούντος του Κυρίου και βεβαιούντος το κήρυγμα διά των
επακολουθούντων θαυμάτων. Αμήν» (Μάρκ.ις:20).
«πως ημείς θέλομεν εκφύγει, εάν
αμελήσωμεν τόσον μεγάλην σωτηρίαν; ήτις αρχίσασα να λαλήται διά του Κυρίου,
εβεβαιώθη εις ημάς υπό των ακουσάντων, και ο Θεός συνεπεμαρτύρει με σημεία και
τέρατα και με διάφορα θαύματα και με διανομάς του Αγίου Πνεύματος κατά την
θέλησιν αυτού» (Εβρ.β:3-4).
Στο βιβλίο των Πράξεων, τα υπερφυσικά χαρίσματα προσέλκυσαν πολλούς
ανθρώπους, στον Κύριο (Πράξ.γ:11, δ:4,33
ε:1-16).
