o Χριστός της ιστορίας και ο Χριστός της φαντασίας

(αποσπάσματα απο το καθολικό (παπικό) περιοδικό ΑΝΟΙΧΤΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ τεύχος ιουν-ιουλ 2006) :
 
"...Η Εκκλησία άρχισε σιγά-σιγά να συνειδητοποιεί ότι, άθελά της, είχε συμβάλει και η ίδια ουκ ολίγο στο σχηματισμό του Χριστού της φαντασίας. Αν συνέχιζε δηλ. ν' αντιμετωπίζει το Χριστό ψευδοιστορικά, θα προκαλούσε και τους αντιπάλους της να συνεχίσουν να κάνουν κι εκείνοι το ίδιο, από τη δική τους , φυσικά σκοπιά. Έτσι, στις 30 Σεπ. 1943, ο Πίος ΙΒ΄, με την Εγκύκλιο «Divino afflante Spiritu (=Του θεϊκού εμπνέοντος Πνεύματος)», επεκύρωσε πλήρως την ανεξαρτησία της φιλολογικο-ιστορικής έρευνας της Βίβλου από τη διδακτική εξουσία της Εκκλησίας, επιφυλάσσοντας σ' αυτήν την τελευταία το καθήκον να επεμβαίνει στα θεολογικής φύσεως συμπεράσματα των βιβλιστών. Ας δώσουμε ένα παράδειγμα. Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον τελειώνει με την παραγγελία του Αναστημένου Χριστού στους μαθητές του «Πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη,βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγ. Πνεύματος» (28,19). Μια σύντομη, λοιπόν, ιστορική κριτική θα είχε να παρατηρήσει εδώ ότι και από τις επιστολές του Παύλου και από τις Πράξεις των Αποστόλων γνωρίζουμε ότι οι μαθητές του Ιησού και τα άλλα μέλη της καινοδιαθηκικής Εκκλησίας, το βάπτισμα, το τελούσαν μόνο στο όνομα του Ιησού και όχι της Αγ. Τριάδος.

Δύο τινά, λοιπόν: ή όντως ο Αναστημένος είχε παραγγείλει να τελείται το βάπτισμα στο όνομα της Αγ. Τριάδος και όλοι οι μαθητές του μετά το ξέχασαν ή ποτέ δεν είχε παραγγείλει κάτι τέτοιο και του το απέδωσε μετά η παράδοση της Εκκλησίας σε κάποιο προφορικό ή γραπτό στάδιό της. Επειδή, λοιπόν, θα ήταν μάλλον εξωφρενικό να συνέβη το πρώτο, συνέβη το δεύτερο.

Μέχρις εδώ, η διδακτική εξουσία της Εκκλησίας δεν δικαιούται να επέμβει και ν' απαγορεύσει στο βιβλιστή να κοινοποιήσει προφορικά ή γραπτά κάτι το τόσο προφανές. Γι' αυτό, άλλωστε, και η διδακτική εξουσία της Εκκλησίας δίνει το Imprimatur σε μεταφράσεις της Βίβλου,που επισύρουν την προσοχή του αναγνώστη σε τέτοια θέματα, όπως κάνει π.χ. η Bible de Jérusalem, Paris 2 1973 (Μτ 28, 19=c).

Από δω κι έπειτα, όμως, μπορεί κάποιος βιβλιστής ή και θεολόγος να συμπεράνει ότι ούτε και σήμερα πρέπει να τελείται το βάπτισμα στο όνομα της Αγ. Τριάδος, αλλά να τελείται μόνο στο όνομα του Ιησού. Τώρα, η διδακτική εξουσία της Εκκλησίας έχει το καθήκον να επέμβει. Γιατί; Γιατί ο θεολογικός στοχασμός είναι αδύνατο ν' αποδείξει, αν ήταν ή δεν ήταν ο ίδιος ο Αναστημένος, ο οποίος, το 60 ή 70 ή 80 μ.Χ., ενέπνευσε σε κάποιο μέλος της καινοδιαθηκικής Εκκλησίας να του αποδώσει τα Τριαδικά λόγια, που το 30 μ.Χ. δεν είχε προφέρει, και τούτο για να εξελίξει την πίστη των οπαδών Του στην Τριαδική Του Ύπαρξη. Αφού, λοιπόν, αυτό είναι αναπόδεικτο, αποτελεί αντικείμενο Πίστης..."

 (του π. Σ. Μαυροφίδη Βιβλιστή)

Τι να πρωτοθαυμάσουμε ;

• Γνωρίζουν λοιπόν και οι καθολικοί ποιό είναι το αποστολικό βάπτισμα,και παραδέχονται ότι η παπική εκκλησία έχει κατασκευάσει ένα φανταστικό ψευδόχριστο .

• Ερχεται όμως η "διδακτική" εξουσία της καθεστωτικής εκκλησίας τους και ισχυρίζεται ότι δεν πρέπει να υπακούμε σε όσα έκανε η αποστολική εκκλησία γιατί ενδέχεται (λέει) ο ίδιος ο Ιησούς να θέλησε μετά την ανάστασή Του να εξελίξει την πίστη των χριστιανών από μονοθειστική σε τριαδική εμπνέοντας κάποιο μέλος της εκκλησίας να το κάνει για λογαριασμό Του αφού ο Ιδιος δεν το έπραξε όσο ήταν κοντά μας ! 

• Σύμφωνα λοιπόν με αυτό το εκπληκτικό θεολογικό επιχείρημα, επειδή δεν ξέρουν αν ο Θεός φάσκει και αντιφάσκει θα συνεχίσουν να λατρεύουν τον χριστό της φαντασίας !  

(Εβρ. 10:31) Φοβερόν είναι το να πέση τις εις χείρας Θεού ζώντος.

Ο λόγος του Θεού ξεκαθαρίζει:"Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε  Χριστόν ενεδύσασθε"