Η οικογένεια κατά το Βιβλικό πρότυπο - Διδάξτε τα παιδιά σας

Παρ.κβ:6

Κάθε σωστός πατέρας θέλει να είναι ένας καλός πατέρας και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να το πετύχει από το να εφαρμόσει τη βασική αρχή: «δίδαξε το παιδί στο ξεκίνημα του δρόμου της ζωής του, και δε θα ξεστρατίσει ούτε όταν γεράσει».

Μα τι γίνεται αν ξεστρατίσει; Μήπως αυτό σημαίνει ότι η Βίβλος δεν λέει την αλήθεια; Η Γραφή παραμένει πάντοτε αληθινή. Ο Θεός δεν αλλάζει. Είναι Αυτός που «εξ ιδίας αυτού θελήσεως εγέννησεν ημάς διά του λόγου της αληθείας, διά να ήμεθα ημείς απαρχή τις των κτισμάτων αυτού» (Ιακ.α:18). Κάθε παιδί που υπακούει στο λόγο του Θεού είναι ένα παιδί του Θεού. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αυτό το παιδί είναι αδύνατο να απομακρυνθεί απ’ το Θεό. Οι άπιστοι δεν ενδιαφέρονται για τα λόγια της Βίβλου, αλλά οι πιστοί τα υπολογίζουν. Οι Χριστιανοί γονείς παρακινούνται να «διδάσκουν το παιδί στο ξεκίνημα της πορείας του». Αυτό σημαίνει ότι οι γονείς πρέπει να κάνουν τουλάχιστον δύο πράγματα που κανείς άλλος δεν μπορεί να κάνει αντί γι’ αυτούς.

1. Διδασκαλία. Διδασκαλία με λόγια. Όλοι μας περάσαμε αυτό το στάδιο, υπήρξαμε αντικείμενα διδαχής. Οι μαθητές του Κυρίου διδάχτηκαν απ’ ευθείας απ’ τον Κύριο και τους ανατέθηκε η αποστολή να διδάξουν άλλους (Ματθ.κη:19,20). Κανένα παιδί δεν μπορεί να οδηγηθεί στο Θεό παρά μονάχα με τη διδασκαλία. Αν το παιδί σου δεν σε ακούει να μιλάς για το Θεό, να προσεύχεσαι, να δίνεις τη μαρτυρία σου, να λες πώς βοήθησε ο Θεός την οικογένειά σου, πώς κάνεις το θέλημά Του, πώς απάντησε στις προσευχές σου, πώς σε αγαπά, πώς σε έχει συγχωρήσει, πώς σε έχει οδηγήσει, αν δεν τ’ ακούει αυτά τα πράγματα στο σπίτι, θα νιώθει πως η θρησκεία σου περιορίζεται στα ντουβάρια της εκκλησίας. Αν αποφεύγεις ν’ αναφέρεις το Χριστό μπροστά στα παιδιά σου, δεν θα διδαχτούν ποτέ σωστά. Αν αποφεύγεις να μιλάς για  το Σωτήρα μέσα στο σπίτι σου, τα παιδιά γρήγορα θα καταλάβουν ότι δεν κατοικεί πραγματικά μέσα στην καρδιά σου.

Είμαστε καρποί διδασκαλίας. Η ευσέβεια και η ανταρσία, η υπακοή και η πεισματική άρνηση, η ευσυνειδησία και η ασυνειδησία, η πιστότητα και η απιστία, είναι όλα καρποί, αποτελέσματα διδαχής.

2. Πειθαρχία. Αυτό σημαίνει λόγια μαζί με διόρθωση. Η πειθαρχία δεν είναι απλώς τιμωρία. Είναι συμβουλή και τιμωρία μαζί με σκοπό τη διόρθωση. Είναι να δώσεις στο παιδί να καταλάβει τι περιμένεις απ’ αυτό και τι πρέπει να κάνει. Είναι να λες, να δείχνεις και να διορθώνεις το παιδί όταν τα λόγια αποτυγχάνουν. Το να διδάσκεις με λόγια είναι καλό, αλλά το να δείχνεις έμπρακτα είναι καλύτερο. Βάλε τώρα και τα δύο μαζί και συνθέτεις την πειθαρχία. Αυτή είναι η μέθοδος του Χριστού. Οι μαθητές Του παρακολούθησαν τι έκανε, πίστεψαν και υπάκουσαν σ’ αυτά που δίδαξε με τελικό αποτέλεσμα να ζουν πειθαρχημένα.

Καθώς ζεις τη ζωή σου μπροστά στα παιδιά σου, τους ζωγραφίζεις ένα πίνακα που δείχνει πώς πρέπει να ζει ένας ενήλικος. Ένας ώριμος άντρας. Αυτή η εικόνα θα είναι το δικό τους πρότυπο. Δεν μπορούν να ξεφύγουν απ’ αυτό το δραστικό δάσκαλο: τα λόγια σου και το παράδειγμά σου. Θα «πειθαρχήσουν» σ’ αυτά που έμαθαν από εσένα.

Πειθαρχία δεν σημαίνει απλώς τιμωρία. Οι φυλακές αποτελούν μέσο τιμωρίας για τους εγκληματίες, αλλά σπάνια οι φυλακισμένοι βγαίνουν σωφρονισμένοι ή πειθαρχημένοι.

Ο σωστός πατέρας δεν το παρακάνει στην επιβολή πειθαρχίας για το φρονηματισμό του παιδιού, αλλά ούτε και αποφεύγει να το διορθώνει με το σωστό τρόπο (Εφεσ.ς:4). Η πειθαρχία που επιβάλλεται με αγάπη φανερώνει την αγάπη σου στο παιδί κι αυτό με τη σειρά του τη δέχεται και μαθαίνει. Πρέπει να διδάσκεις το παιδί σου πως όλοι πρέπει να ζουν πειθαρχημένα πρώτα για το δικό τους καλό. Ακόμα κι οι μεγάλοι υποβάλλονται σε πειθαρχία κι οι Χριστιανοί έχουν περισσότερους λόγους να πειθαρχούν για να ικανοποιούν τις απαιτήσεις του Θεού (Εβρ.ιβ:5-6).

Η διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού δεν είναι κάτι το προσωρινό, αλλά έχει αιώνιες συνέπειες. Ο προορισμός μας είναι να συμμετάσχουμε στις υποσχέσεις του Θεού υποτασσόμενοι στην πειθαρχία που μας επιβάλλει. Εκείνοι που αρνούνται να πειθαρχήσουν απορρίπτονται.