Νομίζουν ότι Αυτός που είπε,
Εβρ.ι:25 μη
αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινάς, αλλά προτρέποντες
αλλήλους, και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.
Και Εβρ.ιγ:7 Ενθυμείσθε τους προεστώτάς σας, οίτινες
ελάλησαν προς εσάς τον λόγον του Θεού, των οποίων μιμείσθε την πίστιν, έχοντες
προ οφθαλμών το αποτέλεσμα του πολιτεύματος αυτών.
Και Εβρ.ιγ:17 Πείθεσθε εις τους προεστώτάς σας και
υπακούετε· διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας ως μέλλοντες να αποδώσωσι
λόγον· διά να κάμνωσι τούτο μετά χαράς και μη στενάζοντες· διότι τούτο δεν σας
ωφελεί,
θα τους πιστέψει ότι δεν βρήκαν μια εκκλησία άξιά τους!
Συνήθως, αυτό που τους ενοχλεί είναι οι ποιμένες που κάνουν
λάθη (αυτοί δεν έχουν κάνει ποτέ λάθη στη ζωή τους), που κοιτάζουν πως θα
πάρουν χρήματα από τους πιστούς (λες και ο Θεός δεν έχει ορίσει πως πρέπει να
γίνεται αυτό αφού πρέπει να γίνεται), είναι ανθρώπινοι και διακονούν σε
ανθρώπινες εκκλησίες (ενώ αυτοί είναι ουράνιοι). Γενικά είναι κακοί οι ποιμένες
και έτσι καταλήγουν να δέχονται σαν μόνο ποιμένα τον Ιησού Χριστό. Μα ο Ιησούς,
είναι η κεφαλή και έχει ένα σώμα. Δεν μπορείς να αγαπάς και να εκτιμάς το
κεφάλι χωρίς να αγαπάς και να εκτιμάς το σώμα.
Προσπαθούν να δώσουν
Γραφική υποστήριξη στο τελευταίο, από τα λόγια του Παύλου «εξεύρω εις τίνα επίστευσα, και είμαι πεπεισμένος ότι είναι δυνατός να
φυλάξη την παρακαταθήκην μου μέχρις εκείνης της ημέρας» αγνοώντας ότι αυτός
που έγραψε αυτό πίεσε τον Τίτο «να διορθώση τα ελλείποντα και να καταστήση
εν πάση πόλει πρεσβυτέρους, καθώς τον διέταξε», γιατί θεωρούσε έλλειψη να
μην υπάρχουν πρεσβύτεροι στις εκκλησίες!
Ο Ιησούς Χριστός όμως, είναι αυτός που έχει θέσει τους
ποιμένες στην εκκλησία μαζί με τα άλλα τέσσερα χαρίσματα της διακονίας. Χωρίς αυτούς,
ο άνθρωπος δεν μπορεί να τελειοποιηθεί, δεν μπορεί να οικοδομηθεί, δεν μπορεί
να φτάσει στο μέτρο της ηλικίας του πληρώματος του Χριστού, αλλά παραμένει νήπιος, κυματιζόμενος και περιφερόμενος με
πάντα άνεμον της διδασκαλίας, διά της δολιότητος των ανθρώπων, διά της
πανουργίας εις το μεθοδεύεσθαι την πλάνην. Αυτό είναι το σχέδιο του Θεού. Έτσι
ο Θεός όρισε να οικοδομείται και να τελειοποιείται η εκκλησία Του.
Δεν μπορεί κανείς να είναι πιστός του Χριστού χωρίς ν’ ανήκει
σε μια τοπική εκκλησία γιατί: 1) Δεν θα αυξηθεί 2) Δεν θα ωριμάσει πνευματικά
3) Δεν θα γυμναστεί 4) Δεν θα μορφωθεί μέσα του ο Χριστός.
Εύκολα λοιπόν μπορεί να καταλάβει κανείς, ότι δεν πρέπει να
εμπιστεύεται άνθρωπο που δεν ανήκει σε μια εκκλησία, που δεν έχει ποιμένα.
Είναι πολύ επικίνδυνος γιατί απλά είναι ανυπότακτος στο τέλειο θέλημα του Θεού!
Βέβαια, μπορεί να λέει και να γράφει διάφορα «χριστιανικά» πράγματα, αλλά και
κάποιοι άλλοι νόμιζαν ότι επειδή προφήτευαν, επειδή κάνανε θαύματα, επειδή
βγάλανε δαιμόνια, επειδή νόμιζαν ότι ο Κύριος ήταν μαζί τους, είχαν δικαίωμα
στον ουρανό, μέχρι που άκουσαν την ετυμηγορία: «ποτέ δεν σας εγνώρισα· φεύγετε απ' εμού οι εργαζόμενοι την ανομίαν». Τόσο καιρό αυτοί νόμιζαν ότι Τον
γνώριζαν, αλλά Αυτός δεν τους γνώριζε.
Ζητάνε προϋποθέσεις για να πάνε κάπου, λες και κάνουν χάρη
που θα προσφέρουν την παρουσία τους, τόσο πολύτιμους θεωρούν τους εαυτούς τους.
Αριθ.κγ:21 Δεν
εθεώρησεν ανομίαν εις τον Ιακώβ, ουδέ είδε διαστροφήν εις τον Ισραήλ· Κύριος ο
Θεός αυτού είναι μετ' αυτού, και αλαλαγμός βασιλέως είναι μεταξύ αυτών.
Αν άκουγε αυτά τα λόγια κάποιος Ισραηλίτης απ’ αυτούς που
ήταν στην έρημο τι θα έλεγε; Μα τι λες τώρα, εδώ έχουν γίνει τόσα και τόσα, το
Μωυσή τον κάναμε να λυπηθεί τόσες φορές, ο Θεός έστειλε όφεις φλογερούς, άνοιξε
τη γη και κατάπιε τον Κορέ, έστειλε θανατικό τόσες φορές εξαιτίας της αμαρτίας
μας, και συ μου λες ότι ο Θεός «Δεν εθεώρησεν
ανομίαν εις τον Ιακώβ»;
ΝΑΙ! Τις θέλει
εγκαλέσει τους εκλεκτούς του Θεού; Θεός είναι ο δικαιών· Ρωμ.η:33
Και όμως, υπάρχουν αυτοί που εγκαλούν τους εκλεκτούς του
Θεού!
Η εκκλησία της Κορίνθου, όπως όλες οι εκκλησίες, είχε πάρα
πολλά προβλήματα. Υπήρχαν διχοστασίες, σχίσματα, υπήρχε πορνεία, στις αγάπες
συμπεριφερόταν πολύ άσχημα στους φτωχούς και άλλα πολλά.
Ο Παύλος τόλμησε να πει «εις
πολλά πταίομεν άπαντες».
Ο Τίτος είπε ότι υπάρχουν ανάμεσα στους πιστούς άνθρωποι που
είναι «κηλίδες εις τας αγάπας».
Μη ξεχνάμε τον Ανανία και τη Σαπφείρα που προσπάθησαν να
ξεγελάσουν τους αποστόλους.
Για κάποιους άλλους ο Παύλος είπε ότι «απεπλανήθησαν από της αληθείας, λέγοντες ότι έγεινεν ήδη η ανάστασις».
Όλοι αυτοί, ήταν μέλη της πρώτης εκκλησίας, αυτής της εκκλησίας που οι
σημερινοί «άγιοι» ψάχνουν να βρουν και δεν βρίσκουν! Δεν υπάρχει σήμερα η πρώτη
εκκλησία, λένε.
Βέβαια, το φαινόμενο δεν είναι καινούριο, υπήρχε από την αρχή
της εκκλησίας, στην πρώτη εκκλησία, όταν ακόμα οι απόστολοι του Χριστού ήταν
ζωντανοί. Υπήρχε ο Διοτρεφής που δεν δεχόταν ούτε τους ίδιους τους αποστόλους –
«δεν δέχεται ημάς» (Γ’ Ιωάν.α:9-11).
Και όχι μόνο δεν τους δεχόταν, αλλά όπως ακριβώς κάνουν και σήμερα, – «φλυαρών
εναντίον ημών με λόγους πονηρούς» – και όσους ήθελαν να μείνουν «εμποδίζει και από της εκκλησίας εκβάλλει»
(εδ.10).
Παρόλα αυτά όμως, ο απόστολος Παύλος όταν γράφει στην
εκκλησία της Κορίνθου, λέει: Α’ Κορ.α:2
προς την εκκλησίαν του Θεού την ούσαν εν
Κορίνθω, τους ηγιασμένους εν Χριστώ Ιησού, τους προσκεκλημένους αγίους, μετά
πάντων των επικαλουμένων εν παντί τόπω το όνομα Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών,
αυτών τε και ημών·
Τους βλέπει σαν εκκλησία του Θεού. Τους βλέπει σαν
αγιασμένους εν Χριστώ Ιησού. Τους βλέπει σαν προσκεκλημένους αγίους.
Και βέβαια είχαν προβλήματα, όπως πάντα έχει η εκκλησία, αλλά
αγωνιζόταν να τα ξεπεράσουν, να τακτοποιηθούν. Άλλωστε αυτός είναι ο σκοπός της
εκκλησίας, να πάρει ανθρώπους ακατέργαστους, να τους κατεργαστεί και να τους κάνει
ένδοξον εκκλησίαν, μη έχουσαν κηλίδα ή
ρυτίδα ή τι των τοιούτων, αλλά διά να ήναι αγία και άμωμος. Σίγουρα τα λάθη
θέλουν διόρθωση κι αυτή τη δουλειά ο Ιησούς την έχει αναθέσει στον ποιμένα της κάθε
εκκλησίας.
Δεν αμφιβάλει κανείς ότι και σήμερα υπάρχουν ευτράπελα, σαρκικότητες,
υπάρχουν παρατράγουδα, υπάρχουν έκτροπα, υπάρχουν κακοί εργάτες, πλάνοι,
ψευδοδιδάσκαλοι. Αλλά αυτό δεν πρέπει να μας τρομάζει, ούτε αναιρεί την ύπαρξη
υγιών εκκλησιών. Δεν μπορεί να μην υπάρχει η εκκλησία που θα παραλάβει ο Ιησούς.
Δεν μπορεί να μην υπάρχουν τοπικές συναθροίσεις που μέσα στις ατέλειές τους αγωνίζονται
τον καλό αγώνα.
Άλλωστε ο Ιησούς μας είπε πως μπορούμε να διακρίνουμε, τους καλούς
από τους κακούς, από τους καρπούς τους! Αν πραγματικά θέλει κανείς να ενταχθεί
σε μια εκκλησία, θα τη βρει, θα τον οδηγήσει ο Κύριος, γιατί Αυτός προσθέτει τους
σωζόμενους στην εκκλησία.
Δεν μπορείς λοιπόν, επειδή έτσι σε βολεύει, να τα βάζεις όλα
σε ένα τσουβάλι και να ησυχάζεις με τη γνώμη σου ότι «δεν υπάρχει τίποτα»!
Αν δεν μπορείς να βρεις εκκλησία, συμβαίνει επειδή δεν
θέλεις. Και θα σου πω γιατί δεν θέλεις: γιατί είσαι υπερήφανος, γιατί δεν
ανέχεσαι να σου λέει άλλος τι πρέπει να κάνεις, δεν ανέχεσαι να σου πουν ότι σφάλεις,
ότι αυτό που πιστεύεις δεν είναι σωστό. Αυτός είναι ο μοναδικός λόγος.
Το να ανήκεις στην εκκλησία έχει κόστος, κι αυτό είναι που
θέλουν να αποφύγουν οι περισσότεροι. Απαιτεί θυσία υπηρεσίας και ανοχής. Ίσως
χρειαστεί να χάσεις την ησυχία σου και την αυτονομία σου. Εκκλησία σημαίνει
ευθύνη, κόστος, θυσία!
Όμως, ο Θεός πάντοτε μέσα από ατελείς ανθρώπους οδηγούσε το
λαό Του, το ίδιο συμβαίνει και σήμερα! Μέσα από τις δικές μας αδυναμίες, η δική
Του δύναμη φαίνεται τέλεια.
Αλήθεια, πως πιστεύεις ότι μπορεί να σε φτιάξει ο Θεός χωρίς
όλους αυτούς τους «κακούς» γύρω σου, τους οποίους πρέπει να θεωρείς υπερέχοντες;
