6. ΨΑΛΜΟΣ 90
Α. Ο συγγραφέας του ψαλμού
Είναι ο Μωυσής
Β. Η Λογοτεχνική Αξία αυτού του Ψαλμού
Έχει
χαρακτηριστεί: «Η θαυμαστότερη απ’ (όλες) τις ανθρώπινες συνθέσεις» (Ισαάκ Τέυλορ)
Γ. Το θέμα του Ψαλμού
Ο αμαρτωλός,
βασανισμένος, εφήμερος άνθρωπος και ο αιώνιος Θεός
Δ. Η Φύση του Ψαλμού
Είναι ένας
«ψαλμός προσευχής» Είναι επίσης ένας «εθνικός ψαλμός»
Ε. Τα κύρια σημεία του Ψαλμού
1. Το εφήμερο του ανθρώπου και το αιώνιο του
Θεού
α.
Το αιώνιο του Θεού
·
Ο Θεός είναι το καταφύγιο του ανθρώπου από γενεά
σε γενεά (εδ. 1) Ο Μωυσής μιλά για το λαό Ισραήλ. Ο Θεός ήταν το καταφύγιο του
Ισραήλ (η κατοικία του, ο τόπος της ανάπαυσής του, ο τόπος της καταφυγής του)
από γενεά σε γενεά, (από τις μέρες του Αβραάμ μέχρι τις μέρες του Μωυσή) και
Αυτός είναι το καταφύγιο για όλους τους ανθρώπους από γενεά σε γενεά, (παρόλο
που αναρίθμητοι άνθρωποι αρνούνται να Τον δεχτούν σαν καταφύγιό τους)
·
Ο Θεός ήταν Θεός πριν να δημιουργήσει τον κόσμο
(εδ. 2)
·
Ο Θεός είναι Θεός «από του αιώνος έως του αιώνος»
(εδ. 2)
·
Ο Θεός είναι έξω από τον χρόνο (εδ. 4)
β.
Το εφήμερο του ανθρώπου
·
Η ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη περιορίζεται σε
μία γενιά (εδ. 1)
·
Η ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη σύντομα τερματίζεται
από τον Θεό (εδ. 3)
·
Η ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη σύντομα παρασύρεται
όπως σ’ ένα κατακλυ σμό (εδ.5)
·
Η ζωή του ανθρώπου είναι σαν ένα όνειρο (εδ. 5)
·
Η ζωή του ανθρώπου είναι σαν το χόρτο στις χώρες
της Μ. Ανατολής (εδ. 5, 6)
2. Η αμαρτία του ανθρώπου και η οργή του Θεού
(εδ. 7-12)
·
Ο Θεός
βλέπει τις ανομίες του ανθρώπου (φανερές αμαρτίες) και τα κρυφά του αμαρτήματα
(εδ. 8)
·
Ο Θεός
στην οργή Του ταράζει τον άνθρωπο και σταδιακά τον καταναλώνει (εδ. 7)
·
Ο Θεός τιμωρεί
(ή παιδεύει) τον άνθρωπο όλες τις μέρες της ζωής του
·
Ο Θεός,
εξαιτίας της αμαρτίας, δίνει στον άνθρωπο μόνο 70 ή 80 χρόνια ζωής (εδ. 10)
·
Ο Θεός
εκχέει την οργή Του πάνω στον άνθρωπο ανάλογα με την άρνηση του τελευταίου να
αποδώσει στον Θεό το σεβασμό που Του ανήκει (εδ. 11) Το μέγεθος της ασέβειας
του ανθρώπου (ανομίας) καθορίζει και το μέγεθος της Θείας οργής που εκχέεται
πάνω του.
·
Ο Θεός περιμένει ο άνθρωπος να μετράει τις μέρες
του με τέτοιο τρόπο ώστε να προσκολλά την καρδιά του στη σοφία (εδ. 12)
Μόνο δύο πράγματα είναι σημαντικά
ενόσω ζούμε στη γη: 1) να σωθούμε, 2) να αγιαστούμε. Αν έχουμε αυτά σαν
στόχους, ο Θεός θα προμηθεύσει όλες τις άλλες ανάγκες μας, (Ματθ. ς, 33)
3. Οι επιθυμίες του ανθρώπου και το έλεος του
Θεού (εδ. 13-17)
·
Επικαλείται
το έλεος του Θεού (εδ. 13,14)
·
Επικαλείται το έλεος Του για να γίνει δυνατή η
ικανοποίηση των αναγκών του ανθρώπου
*
Για να ευφρανθούμε (εδ. 15)
*
Για να δούμε τα ένδοξα έργα της χάρης Του (εδ.
16)
*
Για να δούμε την λαμπρότητα του Θεού πάνω μας
(εδ. 17α)
*
Για να στερεωθούν τα έργα μας (εδ. 17)
ΣΤ. Τα διδάγματα που παίρνουμε απ’ αυτό τον Ψαλμό
1.
Οφείλουμε να προσκολλάμε τις καρδιές μας στη
σοφία
2.
Πρέπει συνεχώς να ζητάμε το έλεος του Θεού
7. ΨΑΛΜΟΣ ΡΔ
Α. O συγγραφέας του Ψαλμού
Είναι ένας από
τους πενήντα ανώνυμους ψαλμούς.
Β. Το θέμα αυτού του Ψαλμού
Οι ιδιότητες
του Θεού όπως αποκαλύπτονται μέσα στη φύση.
Γ. Τα κύρια σημεία του ψαλμού
1.
Ο Ψαλμωδός ζητά τη λατρεία του Γιάχβε (εδ. 1α)
2.
Οι στοχασμοί του Ψαλμωδού σχετικά με τις
ιδιότητες του Γιάχβε, όπως φανερώνονται στα έργα Του, της δημιουργίας και
προμήθειας (εδ. 1β-30)
α.
Οι στοχασμοί του Ψαλμωδού για την μεγαλειότητα του Γιάχβε (εδ. 1β-4)
·
Η διακήρυξη της μεγαλειότητάς Του (εδ. 1β)
·
Οι αποδείξεις της μεγαλειότητας του Θεού (εδ.
1γ-4)
*
Είναι ντυμένος
με τιμή και μεγαλοπρέπεια (εδ. 1γ)
*
Είναι
περιτυλιγμένος με φως (εδ. 2α)
*
Εκτείνει
τον ουρανό σαν καταπέτασμα (εδ. 2β)
*
Στεγάζει
με ύδατα τα υπερώα αυτού (εδ. 3α)
*
Εχει τα
νέφη άμαξά Του (εδ. 3β)
*
Περιπατεί
επί των πτερύγων των ανέμων (εδ. 3γ)
*
Κάνει τους
αγγελιοφόρους Του (τους αγγέλους) πνεύματα που είναι πυρός φλόγα (εδ. 4, Εβρ. α, 7)
β.
Οι στοχασμοί του Ψαλμωδού για την εξουσία του Γιάχβε (εδ. 5-9)
·
Θεμελίωσε τη γη πάνω στη βάση της και όρισε να μη
σαλευθεί ποτέ απ’ αυτή (εδ. 5)
·
Συγκέντρωσε τα νερά και έκανε να φανεί η ξηρά
(εδ. 6-8)
·
Εθεσε όριο γύρω από τις θάλασσες και πρόσταξε να
μην υπερβούν αυτό το όριο και να καλύψουν την ξηρά (εδ. 9)
γ.
Οι στοχασμοί του Ψαλμωδού για την αγαθότητα του Γιάχβε (εδ. 10-23)
·
Εξαποστέλλει πηγές νερού στα φαράγγια για να ποτίζονται
τα θηρία του αγρού (εδ.10,11
·
Πλαισιώνει τους χειμάρρους με δέντρα για να έχουν
τα πετεινά του ουρανού κατοικία και ένα μέρος να κάθονται και να κελαηδούν (εδ.
12)
·
Κάνει την βροχή να πέφτει για να χορταίνει η γη
από την υγρασία (εδ. 13)
·
Κάνει το χορτάρι να φυτρώνει για να μπορούν να τρέφονται
τα ζώα (εδ. 14α)
·
Κάνει το πράσινο χόρτο να φυτρώνει για χρήση από
τον άνθρωπο (εδ. 14β, 15)
·
Γεμίζει τους κέδρους του Λιβάνου με χυμούς για να
έχουν τα πουλιά ένα μέρος να κάνουν φωλιές (εδ. 16, 17α)
·
Κάνει τα πεύκα να μεγαλώνουν για να έχει ο
πελαργός κατοικία (εδ. 17β)
·
Εκανε τα ψηλά βουνά και τους βράχους καταφύγιο
για τις άγριες κατσίκες και τους δασύποδες (εδ. 18)
·
Εκανε την σελήνη να δείχνει στον άνθρωπο τους καιρούς
και όρισε τον ήλιο να χωρίζει την μέρα από τη νύχτα (εδ. 19)
·
Εκανε τη νύχτα για τα κτήνη (εδ. 20, 21)
·
Εκανε τη μέρα για τον άνθρωπο (εδ. 22, 23)
δ.
Οι στοχασμοί του Ψαλμωδού για την σοφία του Γιάχβε (εδ. 24)
· Ο Ψαλμωδός αναγνωρίζει και υψώνει την σοφία του Θεού που φανερώνεται
μέσα από τα έργα Του της δημιουργίας. Ο Θεός, για τη συντήρηση κάθε είδους
έλλογης ζωής, γέμισε τη γη με τα πλούτη Του. Ο σοφός Θεός προμήθευσε με σοφία
για τις ανάγκες των πλασμάτων Του.
ε.
Οι στοχασμοί του Ψαλμωδού για την πρόνοια του Γιάχβε (εδ. 25-30)
·
Δίνει στα ζώα της θάλασσας την πνοή τους (εδ.
29β, 30α)
·
Ανανεώνει αδιάκοπα το πρόσωπο της γης (εδ. 30β)
στ. Η διακήρυξη της μονιμότητας της
δόξας του Γιάχβε (εδ. 31, 32)
ζ.
Η διακήρυξη από τον Ψαλμωδό των επιθυμιών του για το μέλλον (εδ. 33, 34)
·
Θα δοξάζει
τον Θεό (ενόσω ζει)
·
Θα εντρυφά
στον Θεό
η.
Η προσευχή του Ψαλμωδού για την εξαφάνιση των ασεβών από τη γη (εδ.35α)
θ.
Ο Ψαλμωδός επαναλαμβάνει την κλήση για δοξολογία του Γιάχβε (εδ.35β)
Δ. Τα μαθήματα που παίρνουμε απ’ αυτό τον Ψαλμό
1.
Ο Κύριος έκανε τα πάντα
2.
Ο Κύριος συντηρεί τα πάντα
3.
Ο Κύριος ζητά να πάρει δόξα απ’ όλα τα
δημιουργήματά Του
8. ΨΑΛΜΟΣ ΡΙΘ
Α. Ο συγγραφέας του Ψαλμού
Είναι ένας από
τους πενήντα ανώνυμους ψαλμούς
Β. Το μέγεθος αυτού του Ψαλμού
Είναι ο
μεγαλύτερος από τους 150 ψαλμούς που βρίσκονται μέσα στο βιβλίο των Ψαλμών.
Είναι 8 ή 10 φορές μεγαλύτερος από το μέσο μέγεθος των υπόλοιπων ψαλμών.
Γ. Η φύση αυτού του Ψαλμού
Είναι ο
μεγαλύτερος και ο πιο λεπτομερής από τους Αλφαβητικούς Ψαλμούς
Δ. Το θέμα του Ψαλμού
Ο έπαινος του
Νόμου του Θεού. Ο Νόμος του Κυρίου αναφέρεται σε καθένα από τα 176 εδάφια του
Ψαλμού, εκτός από τα εδάφια 84, 90 και 132. Αυτός ο ψαλμός αναπτύσσει τα εδάφια
7-14 του Ψαλμου Ιθ.
Ε. Τα Συνώνυμα για το «Νόμο» που συναντάμε σ’
αυτό τον Ψαλμό
1.
Εντολή (Μιτσβάχ) = Μία εντολή που δίνεται με
εξουσία
2.
Κρίσεις (Μισχπατίμ) = Δικαστικές αποφάσεις ή
ποινές
3.
Λόγος (Νταμπάρ) = Η επικοινωνία του ανθρώπου με
το Θεό
4.
Κανόνες (Πικουντίμ) = Μία διαταγή ή εντολή
5.
Νόμος (Τορά) = Μία αποκάλυψη του θελήματος του
Θεού, ένας κανόνας συμπεριφοράς
6.
Ρήμα (Ιμράχ) = Μία έκφραση, μία προφορική
επικοινωνία
7.
Θέσπισμα (Τσουκκουίμ) = νόμοι που έχουν οριστεί
8.
Οδός (Ντερέκ) = Η οδός που έχει χαραχτεί από τον
Θεό
9.
Μαρτύρια (Εντούθ) = επικυρωμένοι νόμοι, μαρτυρίες
10.Πιστότητα (Εμουνάχ) = Πίστη, αξιοπιστία
ΣΤ. Αλλα
αξιοπρόσεκτα σημεία σ’ αυτό τον Ψαλμό
1.
Ο Θεός αναφέρεται σε κάθε εδάφιο αυτού του ψαλμού
2.
Ο συγγραφέας αυτού του ψαλμού αναφέρεται στον
εαυτό του 325 φορές, (έτσι είναι ένας προσωπικός κι όχι ένας εθνικός ψαλμός)
3.
Ο Ψαλμωδός υποδηλώνει ότι περνάει δοκιμασία και
διωγμό ενώ γράφει αυτό τον ψαλμό (περίπου 65 εδάφια φανερώνουν αυτό το γεγονός)
4.
Ολόκληρος ο ψαλμός είναι μία προσευχή (εκτός από
τα αρχικά εδάφια 1-3)
5.
Ο Ψαλμωδός διατυπώνει περίου 70 αιτήματα
προσευχής σ’ αυτό τον ψαλμό
Ζ. Οι πιο γνωστές διακηρύξεις ή φράσεις αυτού
του ψαλμού
1.
«Τίνι τρόπω θέλει καθαρίζει ο νέος την οδόν
αυτού; Φυλάττων τους λόγους σου», εδ. 9
2.
«Εν τη καρδία μου εφύλαξα τα λόγιά σου, δια να μη
αμαρτάνω εις σε», εδ. 11
3.
«Ανοιξον τους οφθαλμούς μου και θέλω βλέπει τα θαυμάσια
τα εκ του νόμου σου», εδ. 18
4.
«Πριν ταλαιπωρηθώ, εγώ επλανώμην, αλλά τώρα
εφύλαξα τον λόγον σου», εδ. 67
5.
«Kαλόν έγεινεν εις εμέ ότι εταλαιπωρήθην, δια να
μάθω τα διατάγματά σου», εδ. 71
6.
«Εις τον αιώνα, Κύριε, διαμένει ο λόγος σου εν τω
ουρανώ», εδ. 89
7.
«Η αλήθειά σου εις γενεάν και γενεάν», εδ. 90
8.
«Δια των προσταγμάτων σου με έκαμες σοφώτερον των
εχθρών μου», εδ. 98
9.
«Από πάσης οδού πονηράς εκώλυσα τους πόδας μου,
δια να φυλάξω τον λόγον σου», εδ. 101
10.«Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου, και φως εις τας τρίβους
μου», εδ. 105
11.«Η φανέρωσις των λόγων σου φωτίζει», εδ. 130
12.«Οι οφθαλμοί μου προλαμβάνουσι τας νυκτοφυλακάς, δια να μελετώ εις τον
λόγον σου», εδ. 148
13.«Επτάκις της ημέρας σε αινώ, δια τας κρίσεις της δικαιοσύνης σου», εδ.
164
14.«Ειρήνη πολλήν έχουσιν οι αγαπώντες τον νόμον σου και εις αυτούς δεν
υπάρχει πρόσκομμα», εδ. 165
9. ΨΑΛΜΟΣ ΡΝ
Α. Ο συγγραφέας αυτού του Ψαλμού
Είναι ένας από
τους πενήντα ανώνυμους ψαλμούς
Β. Η Φύση του Ψαλμού
Είναι ο 5ος
από τους πέντε «Ψαλμούς των Αλληλούια», με τους οποίους κλείνει «Το Ψαλτήριο». Όλοι
αυτοί οι ψαλμοί που βρίσκονται στο τέλος του βιβλίου αρχίζουν και τελειώνουν με
την Εβραϊκή λέξη «Αλληλούια», που σημαίνει «Δοξάστε τον Θεό»
Γ. Το Θέμα του Ψαλμού
Η παγκόσμια
αίνεση (δοξολογία) του Κυρίου
Δ. Τα αξιοπρόσεκτα σημεία σ’ αυτό τον ψαλμό
Στα Εβραϊκά
έχει μόνο 37 λέξεις
Ε. Τα κύρια σημεία αυτού του ψαλμού
1.
Ο αποδέκτης της αίνεσης
Η αίνεση πρέπει να απευθύνεται στον «Κύριο τον
Θεό», εδ. 1
2.
Ο τόπος της αίνεσης
Η αίνεση πρέπει να δίνεται στο Θεό μέσα στο
αγιαστήριό Του
3.
Οι λόγοι της αίνεσης
Ο Θεός πρέπει να αινείται γι’ αυτό που Αυτός
είναι και γι’ αυτό που κάνει
4.
Τα μέσα της αίνεσης
Ο Θεός πρέπει να αινείται με όλα τα είδη μουσικών
οργάνων, με σάλπιγγα, με ψαλτήριο (λαούτο), με άρπα, με κιθάρα, με αυλό
(χοροστασία), με χορδές, με όργανο, με κύμβαλα εύηχα και με κύμβαλα αλαλαγμού.
5.
Οι δότες της αίνεσης
Ο
Κύριος πρέπει να αινείται από «πάσα πνοή»
