Επισκόπηση της Βίβλου (29)

 

ΨΑΛΜΟΙ

 

Α. ΘΕΜΑ

Οι Ψαλμοί είναι συλλογή θεόπνευστης Εβραϊκής ποίησης η οποία αναφέρεται στην λατρεία και περιγράφει πνευματικές εμπειρίες των Εβραίων.

Στα ιστορικά βιβλία βλέπουμε τον Θεό να μιλάει για τον άνθρωπο. Στα προφητικά βιβλία βλέπουμε τον Θεό να μιλάει στον άνθρωπο. Στους ψαλμούς βλέπουμε τον άνθρωπο να μιλάει στον Θεό.

Καθώς ο πιστός της Παλαιάς Διαθήκης μιλούσε στον Θεό του, όποια κι αν ήταν η εμπειρία του, αυτό που δέσποζε στη λατρεία - δοξολογία του, ήταν ότι μπορούσε να δοξολογεί τον Θεό και να Τον υψώνει σ’ όλες τις περιστάσεις γιατί η πιστότητα Του στο παρελθόν ήταν και είναι μια εγγύηση για την πιστότητα Του και στο μέλλον.

ΨΑΛΜΟΙ

Α. ΘΕΜΑ

Οι Ψαλμοί είναι συλλογή θεόπνευστης Εβραϊκής ποίησης η οποία αναφέρεται στη λατρεία και περιγράφει πνευματικές εμπειρίες των Εβραίων. Στα ιστορικά βιβλία βλέπουμε το Θεό να μιλάει για τον άνθρωπο. Στα προφητικά βιβλία βλέπουμε το Θεό να μιλάει στον άνθρωπο. Στους ψαλμούς βλέπουμε τον άνθρωπο να μιλάει στο Θεό.

Καθώς ο πιστός της Παλαιάς Διαθήκης μιλούσε στο Θεό του, όποια κι αν ήταν η εμπειρία του, αυτό που δέσποζε στη λατρεία - δοξολογία του, ήταν ότι μπορούσε να δοξολογεί το Θεό και να Τον υψώνει σ’ όλες τις περιστάσεις γιατί η πιστότητα Του στο παρελθόν ήταν και είναι μια εγγύηση για την πιστότητα Του και στο μέλλον. Υπάρχει επίσης το προφητικό στοιχείο στους ψαλμούς. Αρκετές φορές οι συγγραφείς αναφέρουν και λένε κάποια θεόπνευστα λόγια που αναφέρονται στον ερχομό της ένδοξης βασιλείας του Θεού και του ένδοξου βασιλιά - του Μεσσία. Στην Καινή Διαθήκη έχουμε τις περισσότερες αναφορές από τους ψαλμούς απ’ οποιοδήποτε άλλο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης.

Ο λόγος του Θεού (32)

ΨAΛΜΟI

ΤΙΤΛΟΣ, ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ, ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟΣ ΙΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ.

Ο Εβραϊκός τίτλος του βιβλίου είναι «Τεχιλίμ» που θα πει «Ψαλμοί ή ύμνοι δοξολογίας». Οι Εβδομήκοντα έβαλαν τον τίτλο «Ψαλμοί» του οποίου η αρχαία έννοια είναι «το θέτειν δια των δακτύλων εις παλμικήν κίνησιν τας χορδάς εγχόρδου οργάνου, η δόνησις των χορδών, μουσική μελωδία, άσμα δεδομένον προς κιθάραν, ωδή ύμνος». Η ίδια έννοια συνεχίζεται και στην Καινή Διαθήκη.

Συγγραφέας δεν είναι μόνον ένας, αλλά πολλοί, κάθε ένας από τους οποίους έγραψε έναν ή περισσότερους ψαλμούς. Ο κατάλογος των συγγραφέων και ο αριθμός των ψαλμών που έγραψε ο κάθε ένας από αυτούς είναι ο εξής:

Ψαλμοί με κατάρες, στο βιβλίο των Ψαλμών;

Να καταριέται του άρεσε. ας πέσει πάνω του η κατάρα. Την ευλογία δεν την ήθελε· ας φύγει μακριά απ’ αυτόν. Ψαλμ. 109:16, 17

Και έκραξαν φωνή μεγάλη λέγοντες: «Έως πότε, ο δεσπότης ο άγιος και αληθινός, ου κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών εκ των κατοικούντων επί της γης;» Αποκ. 6:10

Το βιβλίο των Ψαλμών της Παλαιάς Διαθήκης (Sefer Tehillim) θεωρείται κατά γενική αναγνώριση και ομολογία, ένα από τα πιο υπέροχα βιβλία της Βίβλου. Όχι μόνο για τον πλούτο των θρησκευτικών ιδεών που εκφράζει, όχι μόνο γιατί σ’ αυτό ακούγεται και η φωνή του ανθρώπου μαζί με αυτή του Θεού, αλλά γιατί εκφράζονται σ’ αυτό, τα πιο βαθειά ανθρώπινα συναισθήματα, από την υπερβολική χαρά μέχρι την βαριά θλίψη, αλλά και γιατί, το βιβλίο αυτό γίνεται πηγή ανεξάντλητης παρηγοριάς και ελπίδας σ’ όλους τους ανθρώπους, σ’ όλες τις εποχές, αφού όλοι βρίσκουν εκεί, μέρος από τον κρυμμένο εαυτό τους. Είναι βασικά ένα βιβλίο προσευχών, συλλογικών και ατομικών.

Ας ψάλλουμε…

Ησ.μβ:10 Ψάλλετε εις τον Κύριον άσμα νέον, την δόξαν αυτού εκ των άκρων της γης, σεις οι καταβαίνοντες εις την θάλασσαν και πάντα τα εν αυτή· αι νήσοι και οι κατοικούντες αυτάς.

Ψαλμ.πα:1-2 Ψάλατε εν ευφροσύνη εις τον Θεόν, την δύναμιν ημών· αλαλάξατε εις τον Θεόν του Ιακώβ. Υψώσατε ψαλμωδίαν και κρούετε τύμπανον, κιθάραν τερπνήν μετά ψαλτηρίου.

Ψαλμός ρς

Είναι μια ιστορία για κάποιους, πού δεν πρόσεξαν τη σχέση τους με τον Θεό και θέρισαν πικρούς καρπούς. Μια ιστορία, δίδαγμα για τον καθένα μας. Γι’ αυτό καλό θα 'ναι να τη μελετήσουμε προσεκτικά και να βγάλουμε τα αναγκαία μας συμπεράσματα. Ας δούμε τα σκαλοπάτια της πτώσης και ας προφυλαχτούμε από αυτή. Είναι, εφτά:

Η ΤΡΙΠΛΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ

ψαλμός β
 

Δύο φορές η Καινή Διαθήκη, μία στην προσευχή των αποστόλων έπειτα από την απόλυσή τους από τη φυλακή (δ:25) και την άλλη στο κήρυγμα του Παύλου στην Αντιόχεια (ιγ:33), αναφέρεται στον ψαλμό τούτο.
 

ΩΔΗ ΤΟΥ ΔΑΒΙΔ

Ο Πίνδαρος, που 'ζησε τον 6ο π.Χ. αιώνα, είναι γνωστός σαν ο κύριος εκπρόσωπος της επικής ποίησης (ωδές σε νικητές πανελληνίων αγώνων κλπ.). Είναι γνωστός όμως και για κάτι ακόμη - ότι οι ωδές του μαζί με το αυτονόητο θριαμβικό τους ύφος, παρουσιάζουν ταυτόχρονα έναν πλούσιο λυρισμό. Τέσσερις αιώνες πριν ο Δαβίδ, μέσα στη γνωστή μας ποίησή του, μας έδωσε δείγματα τέτοιου επικού λόγου, στον οποίο συνυπάρχουν σε πλήρη εναρμόνιση ο επικός και λυρικός λόγος. 

ΠΟΙΗΤΙΚΑ - Το βιβλίο των ψαλμών (4)

6.  ΨΑΛΜΟΣ 90

Α.  Ο συγγραφέας του ψαλμού

Είναι ο Μωυσής

Β.  Η Λογοτεχνική Αξία αυτού του Ψαλμού

Έχει χαρακτηριστεί: «Η θαυμαστότερη απ’ (όλες) τις ανθρώπινες συνθέσεις» (Ισαάκ Τέυλορ)

Γ.  Το θέμα του Ψαλμού

Ο αμαρτωλός, βασανισμένος, εφήμερος άνθρωπος και ο αιώνιος Θεός

Δ.  Η Φύση του Ψαλμού

Είναι ένας «ψαλμός προσευχής» Είναι επίσης ένας «εθνικός ψαλμός»

ΠΟΙΗΤΙΚΑ - Το βιβλίο των ψαλμών (3)

4.  ΨΑΛΜΟΣ ΙΘ

Α.  Πού απευθύνεται αυτός ο ψαλμός

Απευθύνεται στον «πρώτο μουσικό»

Β.  Ο συγγραφέας του ψαλμού

Αποδίδεται στον Δαβίδ

Γ.  Η περίσταση κάτω από την οποία γράφτηκε

Η θέα του ήλιου που ανέτειλλε στον ουρανό της ανατολής παρακίνησε τον Δαβίδ να γράψει αυτό τον ψαλμό (εδ.4β-6)

Δ.  Το θέμα του ψαλμού

·      Η δόξα του Θεού οπως αποκαλύπτεται στη δημιουργία (εδ. 1-6). Σ’ αυτά τα εδάφια ο Θεός αποκαλείται «Ελ», ο Δημιουργός Θεός α.  Τα μέσα αυτής της αποκάλυψης.

Αυτή η αποκάλυψη γίνεται μέσω του στερεώματος, των άστρων, του φεγγαριού και ειδικότερα μέσω του ήλιου.  Δες εδ.4β-6 και Ρωμ.α:20

ΠΟΙΗΤΙΚΑ - Το βιβλίο των ψαλμών (2)

1.  ΨΑΛΜΟΣ A

Α.  Ο συγγραφέας και ο σκοπός του

Δεν ξέρουμε τον συγγραφέα αλλά με βάση κάποια στοιχεία υποθέτουμε ότι αυτός ο ψαλμός γράφτηκε από τον Σολομώντα σαν πρόλογος στους Ψαλμούς του Δαβίδ.

Β.  Το Θέμα του Ψαλμού

Η ευλογία που υπάρχει στη ζωή αυτών που φυλάττουν το νόμο του Θεού και η κατάρα που ακολουθεί αυτούς που τον παραβαίνουν. Το θέμα αυτό επαναλαμβάνεται συνέχεια στους Ψαλμούς και τις Παροιμίες.

ΠΟΙΗΤΙΚΑ - Το βιβλίο των ψαλμών (1)

1.  Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:

Το βιβλίο των Ψαλμών συχνά αναφέρεται σαν «Το Υμνολόγιο των Εβραίων.» Η Εβραϊκή Βίβλος αρχικά δεν είχε δώσει κάποιο γενικό τίτλο στο βιβλίο αυτό, αλλά οι Εβραίοι το ονόμαζαν «Τεχιλλίμ» που σημαίνει Ύμνοι. Στο αντίγραφο της Μετάφρασης των Εβδομήκοντα του 4ου αιώνα βρίσκουμε τον τίτλο «Ψαλμοί» για το βιβλίο αυτό και υπότιτλο το «Βίβλος των Ψαλμών» (Βιβλίο των Ψαλμών.) Είναι, λοιπόν, απ’ την Ελληνική μετάφραση των Εβδομήκοντα που το βιβλίο αυτό ονομάστηκε «Το Βιβλίο των Ψαλμών».

Ψαλμός ριθ:97-104

Ψαλμός οα

Επί σε, Κύριε, ήλπισα· ας μη καταισχυνθώ ποτέ. 

Διά την δικαιοσύνην σου λύτρωσόν με και ελευθέρωσόν με· Κλίνον προς εμέ το ωτίον σου και σώσον με. 

Γενού εις εμέ τόπος οχυρός, διά να καταφεύγω πάντοτε· συ διέταξας να με σώσης, διότι πέτρα μου και φρούριόν μου είσαι. 

Θεέ μου, λύτρωσόν με εκ δυνάμεως ασεβούς, εκ χειρός παρανόμου και αδίκου. 

ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ - Ψαλμοί

Α. ΘΕΜΑ

Οι Ψαλμοί είναι συλλογή θεόπνευστης Εβραϊκής ποίησης η οποία αναφέρεται στη λατρεία και περιγράφει πνευματικές εμπειρίες των Εβραίων. Στα ιστορικά βιβλία βλέπουμε το Θεό να μιλάει για τον άνθρωπο. Στα προφητικά βιβλία βλέπουμε το Θεό να μιλάει στον άνθρωπο. Στους ψαλμούς βλέπουμε τον άνθρωπο να μιλάει στο Θεό.

Καθώς ο πιστός της Παλαιάς Διαθήκης μιλούσε στο Θεό του, όποια κι αν ήταν η εμπειρία του, αυτό που δέσποζε στη λατρεία - δοξολογία του, ήταν ότι μπορούσε να δοξολογεί το Θεό και να Τον υψώνει σ’ όλες τις περιστάσεις γιατί η πιστότητα Του στο παρελθόν ήταν και είναι μια εγγύηση για την πιστότητα Του και στο μέλλον. Υπάρχει επίσης το προφητικό στοιχείο στους ψαλμούς. Αρκετές φορές οι συγγραφείς αναφέρουν και λένε κάποια θεόπνευστα λόγια που αναφέρονται στον ερχομό της ένδοξης βασιλείας του Θεού και του ένδοξου βασιλιά - του Μεσσία. Στην Καινή Διαθήκη έχουμε τις περισσότερες αναφορές από τους ψαλμούς απ’ οποιοδήποτε άλλο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης. 

Θυσία αλαλαγμού

Β΄Χρον.κ:1-22

Αλαλάζω σημαίνει κραυγάζω δυνατά σε ένδειξη χαράς.

«Εν εζήτησα παρά του Κυρίου, τούτο θέλω εκζητεί· το να κατοικώ εν τω οίκω του Κυρίου πάσας τας ημέρας της ζωής μου, να θεωρώ το κάλλος του Κυρίου και να επισκέπτωμαι τον ναόν αυτού. Διότι εν ημέρα συμφοράς θέλει με κρύψει εν τη σκηνή αυτού· Θέλει με κρύψει εν τω αποκρύφω της σκηνής αυτού· θέλει με υψώσει επί βράχον· και ήδη η κεφαλή μου θέλει υψωθή υπεράνω των εχθρών μου των περικυκλούντων με· και θέλω θυσιάσει εν τη σκηνή αυτού θυσίας αλαλαγμού· θέλω υμνεί και θέλω ψαλμωδεί εις τον Κύριον. Άκουσον, Κύριε, της φωνής μου, όταν κράζω· και ελέησόν με και εισάκουσόν μου» (Ψαλμ.κζ:4-7).

«Εις τον πρώτον μουσικόν. Ψαλμός διά τους υιούς Κορέ.» Πάντες οι λαοί, κροτήσατε χείρας· αλαλάξατε εις τον Θεόν εν φωνή αγαλλιάσεως» (Ψαλμ.μζ:1).

«Ψάλλετε εις αυτόν άσμα νέον· καλώς σημαίνετε τα όργανά σας εν αλαλαγμώ» (Ψαλμ.λγ:3).