Οι
Ψαλμοί είναι συλλογή θεόπνευστης Εβραϊκής ποίησης η οποία αναφέρεται στη
λατρεία και περιγράφει πνευματικές εμπειρίες των Εβραίων. Στα ιστορικά βιβλία
βλέπουμε το Θεό να μιλάει για τον άνθρωπο. Στα προφητικά βιβλία βλέπουμε το Θεό
να μιλάει στον άνθρωπο. Στους ψαλμούς βλέπουμε τον άνθρωπο να μιλάει στο Θεό.
Καθώς
ο πιστός της Παλαιάς Διαθήκης μιλούσε στο Θεό του, όποια κι αν ήταν η εμπειρία
του, αυτό που δέσποζε στη λατρεία - δοξολογία του, ήταν ότι μπορούσε να
δοξολογεί το Θεό και να Τον υψώνει σ’ όλες τις περιστάσεις γιατί η πιστότητα
Του στο παρελθόν ήταν και είναι μια εγγύηση για την πιστότητα Του και στο
μέλλον. Υπάρχει επίσης το προφητικό στοιχείο στους ψαλμούς. Αρκετές φορές οι
συγγραφείς αναφέρουν και λένε κάποια θεόπνευστα λόγια που αναφέρονται στον
ερχομό της ένδοξης βασιλείας του Θεού και του ένδοξου βασιλιά - του Μεσσία.
Στην Καινή Διαθήκη έχουμε τις περισσότερες αναφορές από τους ψαλμούς απ’
οποιοδήποτε άλλο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης.
Β.
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Πολλοί
από τους ψαλμούς είναι ανώνυμοι και είναι αμφίβολοι οι συγγραφείς τους.
Οι
παρακάτω είναι γενικά αναγνωρισμένοι συγγραφείς:
93
αποδίδονται στο Δαβίδ
12
αποδίδονται στον Ασάφ
11
αποδίδονται στους γιους του Κορέ
2
αποδίδονται στο Σολομώντα
1
αποδίδεται στο Μωυσή και
1
αποδίδεται στον Αχάν
Άλλοι
μελετητές αναφέρουν και τα παρακάτω:
1
αποδίδεται στον Ζαχαρία
1
αποδίδεται στον Αιμάν
1
αποδίδεται στον Έσδρα
Επίσης
ένας αμφίβολος αριθμός ψαλμών αποδίδονται στον Εζεκία και στην Ιουδίθ.
Γ.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Όπως
αναφέρθηκε παραπάνω, οι ψαλμοί είναι ένα βιβλίο Εβραϊκής ποίησης. Η παραδοσιακή
Αγγλική ποίηση χαρακτηρίζεται από ρυθμό, ρήμα και μέτρο. Η Εβραϊκή ποίηση
ωστόσο εξαρτάται από τους παραλληλισμούς των ιδεών όπου η κύρια ιδέα αναφέρεται
μ’ ένα τρόπο και μετά επαναλαμβάνεται με κάποιον άλλον πράγμα που έρχεται σε
αντίθεση με τους τρόπους που χρησιμοποιούνται στο Δυτικό κόσμο. Παραδείγματα
παραλληλισμού ιδεών έχουμε στο Ψαλμ.β:4 και ρμ:1.
Οι
ψαλμοί συχνά περιγράφονται σαν το υμνολόγιο του λαού Ισραήλ και μπορούν να
χωριστούν σε πέντε βιβλία τα οποία έρχονται σε αντιστοιχία με τα πέντε μέρη της
Πεντατεύχου. Το πρώτο βιβλίο Ψαλμοί α΄- μα΄ αναφέρεται στον άνθρωπο στην πτώση
του και την αποκατάσταση. Ο Ψαλμός α΄ αρχίζει «Μακάριος ο άνθρωπος ...». Αυτό
το τμήμα είναι αντίστοιχο με την Γένεση. Οι Ψαλμοί μβ΄ - οβ΄ αποτελούν το
δεύτερο μέρος του οποίου σκέψη κλειδί είναι ο Ισραήλ (Έξοδος). Το θυσιαστήριο
(Λευιτικό) είναι το θέμα του τρίτου μέρους των ψαλμών από το ογ΄ - πθ΄. Το
τέταρτο βιβλίο οι Ψαλμοί από το 90 - ρς΄ αρχίζουν με «Κύριε συ έγεινες εις ημάς καταφυγή εις γενεάν και γενεάν. Πριν
γεννηθώσι τα όρη, και πλάσης την γην και την οικουμένην, και από του αιώνος έως
του αιώνος, συ είσαι ο Θεός.» Ψαλμ.90:1,2. Το θέμα αυτού του βιβλίου είναι
η γη (Αριθμοί), το τελευταίο μέρος αποτελείται από τους ψαλμούς ρζ΄ - ρμ΄. Η
κεντρική του ιδέα είναι ο Λόγος του Θεού (Δευτερονόμιο). Ένας ψαλμός σ’ αυτό το
μέρος ο ριθ΄ αναφέρεται στο Λόγο του Θεού σε κάθε εδάφιο ξεχωριστά.
Οι
Ψαλμοί είναι μια θαυμαστή πηγή για τον μελετητή που θέλει να τον διαβάσει στο
βάθος τους. Αναρίθμητες ψυχές έχουν πραγματικά αισθανθεί την παρουσία του Θεού
διαβάζοντας τα εδάφια όπως τον Ψαλμό κγ΄, μα΄, 91 και ρκα΄. Ο Ψαλμός ρμς:2
αναφέρει: «Θέλω αινεί τον Κύριον ενόσω ζω, θέλω ψαλμωδεί εις τον Θεόν μου ενόσω
υπάρχω». Μακάρι ο σκοπός μας και η πρόθεση μας να είναι να μεγαλύνουμε και να
δοξάσουμε τον Θεό ανεξάρτητα από το ποιες μπορεί να είναι οι περιστάσεις γύρω
μας.
