Πως βοηθάς κάποιον που έχει πιστέψει ένα ψέμα και μάλιστα όταν αυτό το ψέμα τον έχει αναστατώσει; Τι του λες; Πως το λες; Τι κάνεις; Στο δεύτερο κεφάλαιο, ο απόστολος Παύλος προσπαθεί να καθησυχάσει τους Θεσσαλονικείς γιατί είχαν πιστέψει ένα ψέμα σχετικά με τη δεύτερη έλευση του Χριστού. Κάποιοι είτε με γράμμα που υποτίθεται το είχε γράψει ο Παύλος, είτε ισχυριζόμενοι πως ο Θεός τους το αποκάλυψε, δίδασκαν πως η μέρα του Κυρίου, η παρουσία Του Χριστού είχε γίνει. Και βέβαια, οι Θεσσαλονικείς αναστατώθηκαν.
Τις πιο πολλές φορές όταν ταραζόμαστε, αυτό συμβαίνει επειδή δεν ξέρουμε ή δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως πραγματικά είναι. Πως διορθώνεται αυτό; Με την αλήθεια. Και αυτό κάνει ο λόγος του Θεού. Διδάσκει την αλήθεια που ελευθερώνει. Και η αλήθεια είναι πως η μέρα του Χριστού, η παρουσία Του δεν θα γίνει πριν να έλθει η αποστασία και πριν αποκαλυφθεί ο υιός της απώλειας.
Αυτό βέβαια ήταν παρηγορητικό. Οι άνθρωποι έμαθαν πως άδικα φοβήθηκαν, δεν είχαν χάσει τον ουρανό, δεν είχαν εξαπατηθεί. Όμως, μέσα σ' αυτές τις αλήθειες που διδάσκει ο λόγος του Θεού, κάποιες είναι σκληρές. Μια από αυτές τις σκληρές αλήθειες που μαθαίνουμε στην περικοπή αυτή, είναι πως ο υιός της απώλειας, που θα οδηγήσει την αποστασία ενάντια στο Θεό, αυτός ο άνθρωπος, θα μπορέσει τελικά να παρασύρει κόσμο.
Βεβαίως διαβάζουμε στο εδάφιο 8 πως ο Χριστός θα τον εξαφανίσει με την πνοή του, αλλά πριν να γίνει αυτό, θα παρασύρει πολλούς επειδή θα κάνει θαύματα, σημεία και τέρατα, που όμως θα είναι ψεύτικα. «όστις θέλει ελθεί κατ' ενέργειαν του Σατανά εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους και εν πάση απάτη της αδικίας μεταξύ των απολλυμένων, διότι δεν εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας διά να σωθώσι» (β:9-10α).
Η ερώτηση βέβαια είναι ποιους θα μπορέσει να παρασύρει; Θα παρασύρει αυτούς που βαδίζουν στην καταστροφή. Δηλαδή; ...μεταξύ των απολλυμένων, διότι δεν εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας διά να σωθώσι·... (β:10β). Αυτοί που χάνονται, χάνονται γιατί δεν δέχθηκαν την αγάπη της αλήθειας για να σωθούν. Δεν αγάπησαν την αλήθεια. Και στο εδάφιο 12 διαβάζουμε κάτι ανάλογο, ... διά να κατακριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες εις την αλήθειαν, αλλ' ευαρεστηθέντες εις την αδικίαν. (β:12). Εξαιτίας της απόφασής τους λοιπόν, ο Θεός θα επιτρέψει να ενεργήσει σε αυτούς η πλάνη, για να πιστέψουν στο ψέμα και έτσι να κριθούν. Αυτή είναι η δεύτερη σκληρή αλήθεια. Όποιος δεν αγαπάει την αλήθεια του Χριστού, όποιος δεν πιστεύει στην αλήθεια του Χριστού, όποιος διαλέγει να ικανοποιείται με την αδικία, βαδίζει στην καταστροφή.
Τώρα, καθώς ο πιστός ακούει αυτά, πρέπει να αναρωτηθεί: Πως μπορεί ο άνθρωπος του Θεού να προστατευθεί; Εγώ πως μπορώ να φυλαχθώ; Εγώ, αγαπώ την αλήθεια; Πιστεύω στην αλήθεια; Μήπως μου αρέσει η αδικία; Η ζωή μου πως είναι;
Ξέρετε, αυτοί οι άνθρωποι που θα παρασυρθούν από το σατανά, και που παρασύρονται δεν είναι απαραίτητα άνθρωποι που δεν ήξεραν την αλήθεια. Στο μεγαλύτερο ποσοστό είναι άνθρωποι που την ήξεραν, αλλά δεν την αγάπησαν. Και εδώ είναι το πιο επικίνδυνο, οι ίδιοι πίστευαν πως ήταν εντάξει. Δεν ήταν σε θέση να δουν πως στην πράξη δεν αγαπούν την αλήθεια, δεν αγαπούν το Χριστό. Επαναπαύθηκαν στο ότι ήξεραν και δεν προχώρησαν παραπέρα.
Συνεχίζει, λοιπόν, ο απόστολος Παύλος να τους παρηγοράει και να τους ενισχύει. Όλα τα εδάφια από το 13 ως το 17 είναι γεμάτα με αλήθειες που μπορούν να μας παρηγορήσουν και να μας στηρίξουν καθώς κάνουμε την αυτοεξέτασή μας και επίσης να μας δώσουν απάντηση στο πως μπορούμε να προστατευτούμε.
Τους στηρίζει καθώς τους θυμίζει αρχικά ένα πράγμα, τι έχει κάνει ο Θεός γι' αυτούς. Στα εδάφια 13 και 14 τους διδάσκει πως ο Θεός εργάστηκε στη ζωή τους και ποιο είναι το μέλλον που τους περιμένει, «Ημείς όμως οφείλομεν να ευχαριστώμεν πάντοτε τον Θεόν διά σας, αδελφοί ηγαπημένοι υπό του Κυρίου, ότι σας εξέλεξεν ο Θεός απ' αρχής εις σωτηρίαν διά του αγιασμού του Πνεύματος και της πίστεως της αληθείας, εις τον οποίον σας εκάλεσε διά του ευαγγελίου ημών προς απόλαυσιν της δόξης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». (β:13-14). Θυμηθείτε ποιοι είστε. Σκεφτείτε πως σας βλέπει ο Θεός. Από την αρχή ακόμη έχει δουλέψει μέσα σας με το 'Αγιο Πνεύμα. Σας έχει ξεχωρίσει. Σας περιμένει δόξα. Δεν είστε οποιοιδήποτε. Έχετε σκοπό στη ζωή αυτή. Δεν είστε μόνοι. Έχετε το Θεό.
Στο εδάφιο 15, τους ενθαρρύνει να κρατηθούν από τα όσα ήδη έχουν μάθει, «Λοιπόν, αδελφοί, μένετε σταθεροί και κρατείτε τας παραδόσεις, τας οποίας εδιδάχθητε είτε διά λόγου είτε δι' επιστολής ημών» (β:15).
Τέλος στα εδάφια 16 και 17 προσεύχεται για αυτούς, «Αυτός δε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και ο Θεός και Πατήρ ημών, όστις μας ηγάπησε και έδωκεν αιωνίαν παρηγορίαν και αγαθήν ελπίδα διά της χάριτος, είθε να παρηγορήση τας καρδίας σας και να σας στηρίξη εις πάντα λόγον και έργον αγαθόν» (β:16-17).
Πως μπορώ εγώ να παρηγορήσω κάποια ψυχή; Κάποιον που έχει αναστατωθεί; Κάποιον που πενθεί; Ή κάποιον που έχασε τη δουλειά του; Ή που έχει προβλήματα σπίτι του; Να ο τρόπος. Βρες από το λόγο του Θεού αλήθειες για την περίπτωσή του, για το πρόβλημά του. Πες, δίδαξε αυτές τις αλήθειες. Θύμισε του ποιος είναι ο Θεός, πως τον βλέπει και τι έχει κάνει γι' αυτόν. Ξαναπές του για τη δόξα στην οποία ο Θεός τον προορίζει. Και μετά ενθάρρυνε τον, να τις δεχτεί να τις πιστέψει και να τις κάνει δικές του. Τέλος προσευχήσου, ο Θεός να τον οδηγήσει να ζήσει την ζωή της πίστης. Να στηρίξει την καρδιά του, σε κάθε έργο και λόγο καλό.
Ας δούμε τώρα με κάποια λεπτομέρεια το περιεχόμενο των εδαφίων. Κοιτάξτε πως το κάνει στα εδάφια 13 και 14. Εμείς οφείλουμε να ευχαριστούμε το Θεό για σας αδελφοί, αγαπημένοι του Κυρίου. Ξέρουμε ότι ο Θεός σας αγαπάει. Ο Θεός δεν σας βλέπει απλά σαν δημιουργήματά του, ούτε απλά σαν αμαρτωλούς που χρειάζονται μετάνοια. Και Τον ευχαριστούμε, και ξέρουμε πως σας αγαπάει, επειδή ο Θεός σάς εξέλεξε εξαρχής προς σωτηρία δια του αγιασμού τού Πνεύματος, και της πίστης της αλήθειας. Ξέρουμε πως ο Θεός από την αρχή σας έχει διαλέξει για να σωθείτε. Και αυτό το κάνει καθώς το 'Αγιο Πνεύμα σας αγιάζει και πιστεύετε στην αλήθεια.
Εδάφιο 14 εις τον οποίον σας εκάλεσε διά του ευαγγελίου ημών προς απόλαυσιν της δόξης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Εμείς δεν φοβόμαστε να μην παρασυρθείτε στην αποστασία (αυτό ήταν το πρόβλημα) γιατί εμπιστευόμαστε το έργο που ο Θεός κάνει μέσα σας.
Πρακτικά τι σημαίνει αυτό για μας; Σημαίνει πως πρέπει να κάνουμε τον αυτοέλεγχό μας. Αν λέω πως είμαι χριστιανός, αν λέω πως είμαι του Κυρίου, αυτό το έργο του Θεού θα πρέπει να φαίνεται στη ζωή μου καθώς η ζωή μου αγιάζεται.
Φαίνεται; Είμαι ξεχωριστός από τον κόσμο; Ζω διαφορετικά; Σκέφτομαι διαφορετικά; Μήπως με τον τρόπο που ζω, ταυτίζομαι με τον τρόπο της ζωής του κόσμου; Στο σπίτι μου, στις συναλλαγές μου με τους πελάτες μου ή με τους υπαλλήλους μου, με τους αδελφούς μου, είναι η ζωή μου άγια; Αγαπώ την αλήθεια;
Μόνο η αγάπη της αλήθειας θα με κρατήσει ώστε τα σημεία και τα τέρατα του αντίχριστου να μην με παρασύρουν στον κόσμο και αποστατήσω.
Η αποστασία μπορεί να πάρει διάφορες μορφές. Οι άνθρωποι που αποστατούν από την πίστη δεν είναι απαραίτητα αυτοί που βγαίνουν να πουν, είμαι άθεος. Δεν πιστεύω σε τίποτα. Αφήστε με ήσυχο. Είναι οι άνθρωποι που διαλέγουν στην καθημερινή τους ζωή να αγνοούν το Θεό, τους νόμους Του, τη σοφία Του. Είναι οι άνθρωποι που ζουν σαν να μην υπάρχει Θεός. Που λύνουν τα προβλήματά τους μόνοι τους, που διαβάζουν την επί του Όρους ομιλία, ομολογούν ότι είναι καταπληκτική λογοτεχνία, αλλά δεν το αγαπούν ώστε να το εφαρμόσουν. Η αποστασία είναι η απιστία, η έλλειψη εμπιστοσύνης στην αλήθεια του Θεού.
Αγιάζεται η ζωή μου; Μόνο έτσι θα φανεί αν είμαι του Κυρίου. Οι Θεσσαλονικείς το ήξεραν. Πως; Υπέφεραν για την πίστη τους. Δεν τους ένοιαζαν ούτε τα χρήματα, ούτε οι δουλειές τους που θα χάσουν, ούτε οι περιουσίες τους που θα δημεύονταν, οι συγγενείς που δεν θα τους μιλούσαν, τίποτα. Πράγματι ήταν πολίτες του ουρανού.
Για αυτό στο πρώτο κεφάλαιο ο απόστολος Παύλος τους δίνει παρηγοριά. Όχι έλεγχο. Τους ενθαρρύνει λέγοντας τους πως αυτά που περνάτε έχουν κάποιο σκοπό. Και εδώ στα εδάφια 13 και 14, δεν τους ρωτάει αν είναι πιστοί. Αλλά ευχαριστεί το Θεό γιατί το έργο Του Αγίου Πνεύματος μέσα τους φαίνεται. Φαίνεται γιατί στις δύσκολες επιλογές, διάλεξαν αυτό που τιμούσε το Θεό και το πλήρωσαν.
Τώρα, ο τρόπος για να συνεχίζω σ' αυτή την κατεύθυνση είναι να κρατώ σφιχτά στη ζωή μου, στο μυαλό μου, στην καρδιά μου, το λόγο του Θεού που δεν θα με αφήσει να παρασυρθώ. Έτσι, λοιπόν, στο εδάφιο 15, μένετε σταθεροί και κρατείτε τας παραδόσεις, τας οποίας εδιδάχθητε είτε διά λόγου είτε δι' επιστολής ημών. (β:15). Αυτό το «μένετε σταθεροί» είναι το αντίθετο από το «να μη σαλευθείτε ταχέως» του εδαφίου 2.
Και φτάνουμε στην προσευχή στα εδάφια 16 και 17. Αξίζει να προσέξουμε τι ζητάει, πως το διατυπώνει, ώστε γιατί όχι, να χρησιμοποιήσουμε κι εμείς τα ίδια λόγια για αδελφούς που περνάνε δοκιμασίες, διωγμούς, απειλές. Αυτός δε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και ο Θεός και Πατήρ ημών, όστις μας ηγάπησε και έδωκεν αιωνίαν παρηγορίαν και αγαθήν ελπίδα διά της χάριτος, είθε να παρηγορήση τας καρδίας σας και να σας στηρίξη εις πάντα λόγον και έργον αγαθόν. (β:16-17).
Προσέξτε μια λεπτομέρεια. Το λογικό σύμφωνα με τους κανόνες της γραμματικής θα ήταν να λέει, «ο Κύριός μας ο Ιησούς Χριστός, κι ο Πατέρας μας ο Θεός, που μας αγάπησαν και μας έδωσαν αιώνια παρηγοριά, είθε να παρηγορήσουν και να στηρίξουν». Όμως δεν λέει έτσι! Λέει: «όστις», «ηγάπησε», «έδωκεν», «να παρηγορήση», «να στηρίξη»!!!
Η αγάπη του Θεού για μας είναι τέλεια. Αυτό σημαίνει πως δεν μεγαλώνει ούτε μικραίνει. Δεν μπορώ να κάνω κάτι ώστε να Τον κάνω να με αγαπήσει περισσότερο, ούτε κάτι για να χάσω την αγάπη αυτή. Είναι τέλεια.
Είναι αλήθεια βέβαια πως όταν υπακούω, απολαμβάνω την αγάπη αυτή, χαίρομαι την ευλογία του Θεού στη ζωή μου, νοιώθω το Θεό κοντά μου.
Μας έχει δώσει επίσης «αγαθή ελπίδα». Τι είναι η αγαθή ελπίδα; Αλήθεια τι ελπίζουμε; Τι περιμένουμε να γίνει; Γιατί αν ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο, αυτό θα μας κρατήσει στην πίστη σήμερα μέσα στα προβλήματά μας. Περιμένουμε το Χριστό να ξαναέρθει. Αυτή η ελπίδα είναι που μας κρατάει να ζούμε άγια ζωή, γιατί μας θυμίζει πως υπάρχει συνέχεια.
Τίτος β:11-14, «Διότι εφανερώθη η χάρις του Θεού η σωτήριος εις πάντας ανθρώπους, διδάσκουσα ημάς να αρνηθώμεν την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας και να ζήσωμεν σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς εν τω παρόντι αιώνι, προσμένοντες την μακαρίαν ελπίδα και επιφάνειαν της δόξης του μεγάλου Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, όστις έδωκεν εαυτόν υπέρ ημών, διά να μας λυτρώση από πάσης ανομίας και να μας καθαρίση εις εαυτόν λαόν εκλεκτόν, ζηλωτήν καλών έργων..»
Τι είναι αυτό που μας βοηθάει ν' αρνηθούμε την ασέβεια και τις κοσμικές επιθυμίες. Τι είναι αυτό που μας οδηγεί να ζήσουμε με σωφροσύνη, δικαιοσύνη και ευσέβεια. Τι είναι αυτό που μας σπρώχνει να πάμε κόντρα στην νοοτροπία του κόσμου; Η μετοχή: Προσμένοντας τη μακαρία ελπίδα. Ζούμε έτσι καθώς περιμένουμε το Χριστό να ξαναέρθει.
Ελπίζουμε γιατί ο Χριστός θα έρθει και θα κρίνει την οικουμένη. Η δικαιοσύνη θα αποκατασταθεί. Σε όσους είναι δικοί Του υποσχέθηκε να δώσει ανάπαυση. Περιμένουμε τη δεύτερη έλευση γιατί επιτέλους θα Τον δούμε πρόσωπο με πρόσωπο. Γιατί τότε ο Θεός θα μας δικαιώσει δημόσια. Τότε οι κόποι μας θα ανταμειφθούν. Κάθε αδικία θα λάβει δίκαιη ανταπόδοση. Γιατί από εκείνη τη μέρα και μετά δεν θα έχουμε να παλεύουμε με την αμαρτία και τους πειρασμούς. Και καθώς θα Τον δούμε στη δόξα χωρίς περιορισμούς, πολλές από τις απορίες μας θα λυθούν και οι πόνοι μας θα φύγουν. Ο Θεός θα έρθει και θα μας σκουπίσει κάθε δάκρυ. Γιατί η δόξα του θα είναι τόσο μεγάλη λέει ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη που στην ουράνια πόλη δεν θα χρειαζόμαστε ούτε τον ήλιο. Γιατί τότε θα ζούμε πραγματικά μέσα στην ομορφιά της παρουσίας του Θεού.
Ποια είναι η βάση της ελπίδας μας; Γιατί πιστεύομε πως έχουμε αιώνια παρηγοριά και αγαθή ελπίδα; Η απάντηση είναι απλή: η βάση της ελπίδας μας είναι η χάρη του Θεού. Αν δεν πιστεύαμε στην χάρη του Θεού, σε ένα Θεό χάρης, δεν θα είχαμε ελπίδα. Πάλι να δούμε το εδάφιο μας. Αυτός δε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και ο Θεός και Πατήρ ημών, όστις μας ηγάπησε και έδωκεν αιωνίαν παρηγορίαν και αγαθήν ελπίδα διά της χάριτος,... (Β' Θεσ. β:16).
Προσοχή όμως! Για ποιους μιλάει εδώ; Όλοι μπορούν να έχουν τέτοια ελπίδα; Όχι βέβαια. Μιλάει γι' αυτούς που ο Χριστός είναι ο Κύριός τους. Είναι οι άνθρωποι που έχουν παραδοθεί στον Ιησού Χριστό και σαν αποτέλεσμα ο Θεός έχει γίνει Πατέρας τους. Μπορείς να έχεις αιώνια παρηγοριά και αγαθή ελπίδα με τη χάρη του Θεού, αν ο Χριστός είναι ο Κύριός σου.
Προσέξτε τώρα τι ζητάει, Εύχομαι λέει ο Θεός, να κάνει δύο πράγματα: ... είθε να παρηγορήση τας καρδίας σας και να σας στηρίξη εις πάντα λόγον και έργον αγαθόν (β:17).
Πρώτο, να σας παρηγορήσει. Είχαν ανάγκη παρηγοριάς γιατί αυτοί οι άνθρωποι είχαν δώσει τα πάντα για την πίστη τους, και όμως είχαν πιστέψει, λανθασμένα βέβαια, πως η μέρα του Χριστού, η παρουσία του είχε έρθει και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Είναι τρομερό να υποφέρεις για το Χριστό και να έρθει κάποιος να σου πει ουσιαστικά πως έχασες τον ουρανό. Σε κάνει να σκεφτείς, όλα μάταια ήταν; Ένα ψέμα και τίποτα άλλο;
Έτσι λοιπόν, προσεύχεται πρώτα ο Θεός να παρηγορήσει τις καρδιές τους με την αιώνια παρηγοριά και με την ελπίδα του. Προσεύχομαι αυτές οι αλήθειες να γεμίσουν την καρδιά σας και το μυαλό σας. Βλέπετε, η αλήθεια και η ελπίδα έχουν τη δύναμη να μας παρηγορήσουν. Όταν πας σε κάποιον που υποφέρει, που έχει χάσει το δρόμο του, τι του λες; Πως τον ενισχύεις; Με φράσεις και λόγια που μπορεί να τα λες από καλή διάθεση, αλλά δεν έχουν αντίκρισμα;
Ο Θεός που μας έδωσε αιώνια παρηγοριά, αυτός μπορεί να σας παρηγορήσει με την αλήθεια του. Με το ότι υπάρχει Θεός που βλέπει και κρίνει και είναι δίκαιος. Πως μια μέρα αυτός ο Θεός θα αποδώσει δικαιοσύνη και σ' εσάς άνεση. Επίσης η αλήθεια πως τελικά το κακό δεν θα θριαμβεύσει. Πως δεν χάσατε τον ουρανό (για τους Θεσσαλονικείς). Ο Χριστός δεν ήρθε ακόμη. Όλα αυτά προσεύχομαι να παρηγορούν την καρδιά σας.
Και δεύτερο, εύχομαι λέει ο Παύλος ο Θεός να σας στηρίξει να συνεχίσετε κάθε καλό έργο και να συνεχίσετε να λέτε κάθε καλό λόγο. Να είστε μάρτυρες με λόγια και με έργα. Και αυτό τελικά ζητάει και σήμερα ο Θεός από εμάς. Πως τελικά ο πιστός θα μείνει πιστός; Πως μπορούσαν να ξέρουν οι Θεσσαλονικείς τότε και εμείς σήμερα πως δεν θα αποστατήσουν, ώστε να φύγουν μακριά από το Θεό. Γνώριζε την αλήθεια. Θυμήσου ποιος είσαι, πιάσου από αυτές τις αλήθειες από αυτές τις παραδόσεις σφιχτά και με την ελπίδα και την παρηγοριά του ουρανού συνέχισε να εργάζεσαι και να λες καθετί που είναι σωστό και δίκαιο ενώπιον του Θεού.
Οι πράξεις μας με άλλα λόγια αποτελούν σημεία, σύμβολα, που δείχνουν σ' εμάς και στους άλλους γιατί ζούμε. Δεν μας κρατάει στην αλήθεια το ωραίο κήρυγμα που ακούσαμε, αλλά οι επιλογές μας. Αυτές δημιουργούν την δική μας ιστορία, το δικό μας χαρακτήρα, τα βιώματά μας. Και τα βιώματα είναι δυνατόν να μας κρατήσουν. Τα έργα μας.
Αν προσέξετε τις παραβολές του Χριστού όταν τον ρωτάνε στο ευαγγέλιο του Ματθαίου για το πότε θα γίνουν όλα αυτά, ο Χριστός λέει την παραβολή του άπιστου δούλου που αρχίζει να δέρνει τους σύνδουλούς του (κδ:45-51), των δέκα παρθένων (κε:1-13), των ταλάντων (κε:14-30) και των προβάτων και των κατσικιών (κε:31-46).
Αν τις δούμε μία-μία θα δούμε πως βασικά ο Χριστός μας οδηγεί σε δύο πράγματα. Η ερώτηση είναι πώς να είμαι άγρυπνος και να περιμένω το Χριστό να έρθει; Η απάντηση που δίνουν κάποιες από τις παραβολές είναι η προσευχή, ενώ όλες οι παραβολές διδάσκουν την υπηρεσία.
Τι μπορώ να κάνω για να μην παρασυρθώ από την αποστασία; Να ζήσω, να πράξω, να υπηρετήσω, να τρέξω σε ανάγκες, να τρέξω για τη βασιλεία του Θεού. Γιατί αυτό μου θυμίζει πως ο κόσμος είναι μεγαλύτερος από εμένα και όσο περιορίζομαι στον εαυτό μου, στην οικογένειά μου, στα γύρω από εμένα, μπαίνω στο άρμα που με οδηγεί να ζω για μένα. Υπηρεσία λοιπόν: έργα και λόγια καλά.
Η ερώτησή μας ήταν. Πως μπορώ να φυλαχθώ πως ώστε να μην με παρασύρει η αποστασία; Η απάντηση έχει δύο σκέλη.
Το πρώτο είναι η κυριαρχία του Θεού. Μπορείς να είσαι σίγουρος πως δεν θα είσαι μέσα σ' αυτούς που θα πλανηθούν επειδή ο Θεός έχει τον πρώτο λόγο. Σε αγάπησε, σε διάλεξε, σε κάλεσε σε έσωσε και σε προορίζει για τη δόξα Του. Αυτά φαίνονται καθώς σε αγιάζει με το 'Αγιο Πνεύμα. Αυτές οι αλήθειες πρέπει να σε παρηγορούν. «Ημείς όμως οφείλομεν να ευχαριστώμεν πάντοτε τον Θεόν διά σας, αδελφοί ηγαπημένοι υπό του Κυρίου, ότι σας εξέλεξεν ο Θεός απ' αρχής εις σωτηρίαν διά του αγιασμού του Πνεύματος και της πίστεως της αληθείας, εις τον οποίον σας εκάλεσε διά του ευαγγελίου ημών προς απόλαυσιν της δόξης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» (β:13-14).
Το δεύτερο είναι η δική μας ευθύνη. «Λοιπόν, αδελφοί, μένετε σταθεροί και κρατείτε τας παραδόσεις, τας οποίας εδιδάχθητε είτε διά λόγου είτε δι' επιστολής ημών» (β:15).
Αν αυτά ισχύουν για τη ζωή σου, αυτό πρέπει να σε οδηγήσει να συνεχίσεις με σταθερότητα σε αυτά που πιστεύεις. Και επίσης να εργάζεσαι για το Θεό. ... είθε να παρηγορήση τας καρδίας σας και να σας στηρίξη εις πάντα λόγον και έργον αγαθόν. (β:17).
Ο Θεός σου δίνει την δύναμη πάντοτε να λες και να κάνεις το καλό. Καθώς τα πιστεύεις αυτά, πρέπει να σε οδηγήσουν με λόγια και με έργα να κάνεις το καλό, αυτό που ο Θεός θέλει από εσένα. Βλέπεις ανθρώπους που έχουν ανάγκη; Υπηρέτησέ τους. Βλέπεις κάποιους να θέλουν το χρόνο σου; Δώσε τον. Γνώριζε την αλήθεια για την παρουσία του Χριστού. Θυμήσου ποιος είσαι, τι έχει κάνει ο Θεός για σένα. Πιάσου από αυτό και κάνε το καλό και το δίκαιο γιατί μέσα σου έχεις αιώνια παρηγοριά και αγαθή ελπίδα.
Α' Ιωάννου β:17 Μένω στον αιώνα, όχι όταν γνωρίζω, ή όταν πιστεύω, αλλά όταν πράττω το θέλημα του Θεού. Γιατί τότε μόνο αποδεικνύεται ότι πιστεύω πραγματικά. Αμήν.
