Προνόμιο κι ευλογία για τους πιστούς
του Χριστού, να μπορούν να ζουν “ευσεβώς”.
Αλλά όσο τούτο, είναι ένα προνόμιο και ευλογία γι’ αυτούς, άλλο τόσο
προνόμιο κι ευλογία είναι και η συνέχεια. Εκείνο που έρχεται σα φυσική
συνέπεια, σα φυσιολογική επέκταση.
Ο διωγμός και η αντίθεση, που στο
περιβάλλον τους θα απαντήσουν, εξαιτίας της διαγωγής τους αυτής. “Οι
θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θα διωχθούν”, τονίζει το Πνεύμα με
τον Παύλο στη Β΄ Τιμ.γ:12. Κι όπως το «θα» του εδαφίου μας δηλώνει, φαίνεται να
’ναι αναπόφευκτος ο διωγμός για τον πιστό που θέλει να ζει με ευσέβεια και με
φόβο Θεού.
Μέσα σ’ έναν κόσμο που κείται σ’ όλη του την έκταση και σ’ όλες του τις
εκδηλώσεις “εν τω πονηρώ”, σ’ έναν κόσμο που είναι ζυμωμένος μέσα στο
κακό, οι γνήσιοι άνθρωποι του Θεού, μοιάζουν “σαν τη μύγα μεσ’ στο γάλα”, διότι
δεν ανήκουν στο βασίλειο του σκότους, δεν συγκοινωνούν πια με τα έργα των
συνανθρώπων τους τα πονηρά, δεν σκέφτονται με τον τρόπο που εκείνοι σκέφτονται,
δεν συμπεριφέρονται με τον τρόπο που εκείνοι συμπεριφέρονται, δεν μιλούν με τον
τρόπο που εκείνοι μιλούν.
Έχουν ξεφύγει και απελευθερωθεί απ’ την
εξουσία του διαβόλου, του θεού του κόσμου τούτου. Έχουν αποχωριστεί απ’ το
αμαρτωλό πνεύμα του αιώνα τούτου, κατά το εδάφιο: “Εξέλθετε εκ μέσου αυτών
και αποχωρίσθητε...” (Β΄ Κορ.ς:17). Έχουν κόψει φιλίες και στενές σχέσεις με
τους απίστους κατά την υπόδειξη του λόγου του Θεού “μη ομοζυγείτε με τους
απίστους...” (Β΄ Κορ.ς:14).
Η ζωή τους, καθαρή και σφραγισμένη απ’ το Πνεύμα του Κυρίου, αποτελεί
μια φωτεινή μαρτυρία του τι ο Χριστός έχει κάνει στη ζωή τους, και μια διαρκή διαμαρτυρία
για την αμαρτία που κυριαρχεί γύρω τους. Γι’ αυτό και αποτελούν αντικείμενο
εχθρότητας του αμαρτωλού περιβάλλοντός τους, πολλές φορές και των Χριστιανών,
εκείνων φυσικά που ακόμα σκέφτονται και ζουν σαρκικά. Εκείνων που ακόμα
νηπιάζουν κι έχουν ανάγκη γάλακτος, “ενώ ως προς τον καιρόν έπρεπε να είναι
διδάσκαλοι” (Εβρ.ε:12).
