Σκέψου.....
ότι είμαι ένα δώρο από το Θεό. Μην επιχειρήσεις να με κάνεις αντίγραφο δικό σου
ή του μπαμπά ή κάποιου άλλου. Είμαι ένα ξεχωριστό άτομο και πρέπει να παραμείνω
ο εαυτός μου.
Σκέψου.....
ότι δεν πρέπει να με αποπάρεις αν αποτύχω σε κάτι.
Μη με συγκρίνεις με άλλους.
Σκέψου.... ότι
ο θυμός είναι ανθρώπινο συναίσθημα. Βοήθησέ με να βρω διεξόδους όταν θυμώνω
καμιά φορά. Δεν θέλω ο θυμός να φωλιάζει μέσα μου γιατί μεγαλώνει και μπορεί να
γίνει επικίνδυνος.
Μην ξεχνάς να
μου διδάσκεις πειθαρχία με αποφασιστικότητα και λογική. Μην αφήσεις τα νεύρα
σου να σε κάνουν να χάσεις τον έλεγχό σου. Όταν ξέρω ότι είσαι δίκαιη, δεν θα
χάσω ποτέ το σεβασμό και την αγάπη μου για σένα.
Να θυμάσαι ότι
το κάθε παιδί χρειάζεται δύο γονείς. Αν εσύ παίρνεις το μέρος μου εναντίον του
μπαμπά, μου γεννιούνται αισθήματα ενοχής, σύγχυσης και ανασφάλειας.
Να θυμάσαι ότι
δεν πρέπει να μου κάνεις όλα τα χατίρια και να μου δίνεις κάθε τι που θέλω.
Έτσι, δεν θα γνωρίσω ποτέ τη χαρά του να κερδίσω κάτι μόνος μου και την
ικανοποίηση που δίνει η άξια εργασία.
Μην προσπαθείς
να με προστατέψεις από κάθε μικροατύχημα και απογοήτευση. Οι δυσκολίες
δυναμώνουν το χαρακτήρα και μας κάνουν σπλαχνικούς.
Μη σταματάς να
με διδάσκεις ν’ αγαπώ το Θεό και τους συνανθρώπους μου.
Ο
γιος σου
Αλέξανδρος
