Η γενετήσια λειτουργία

Τι λέει η Βίβλος, ο λόγος του Θεού πάνω σ’ αυτό το θέμα;

Η γενετήσια λειτουργία είναι μια άγια υπόθεση στα μάτια του Θεού κι ανήκει πέρα για πέρα στη σφαίρα της καθαρότητας μέσα στην έγγαμη ζωή. Όπως θα δούμε, αποτελεί κλειδί για την προαγωγή και ολοκλήρωση της ανθρώπινης προσωπικότητας. “Τίμιος ο γάμος εν πάσιν και η κοίτη αμίαντος” (Εβρ.ιγ:4). Ο γάμος σε όλες τις πτυχές του είναι τίμιος, δηλαδή, πολυτιμότατος στα μάτια του Θεού και γι’ αυτό άγιος.

Όμως και η κοίτη είναι σε όλες τις πτυχές της, μέσα στο γάμο, αμίαντη, χωρίς μόλυσμα, χωρίς βεβήλωση. Αξίζει να προσεχτεί ότι η λέξη “κοίτη” περιγράφει με τον πιο όμορφο τρόπο τη γενετήσια λειτουργία του ανδρόγυνου. Κάτι άλλο που μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι το περιβάλλον αυτού του εδαφίου: Ο απόστολος Παύλος γράφει για τα τέλη των καιρών, την αλλαγή του υλικού σύμπαντος με τους πνευματικούς ουρανούς. Τους καλεί σε μια ζωή αγιασμού, λέγοντας ότι χωρίς τον αγιασμό, κανείς δεν θα δει τον Κύριο (ιβ:26 & 14). Τους καλεί ακόμα να ζουν με λατρευτικό πνεύμα και με δέος μπροστά σ’ ένα Κύριο που δεν είναι μόνο Αγιος, αλλά και “πυρ καταναλίσκον” (ιβ:28). Τέλος, τους καλεί σε πρακτικό αγιασμό σε έργα αγάπης και γνήσιας ζωής πίστης. Ανάμεσα τώρα σ’ όλα αυτά τους τονίζει με έμφαση ότι ο γάμος σ’ όλες του τις πτυχές και η γενετήσια λειτουργία, από κάθε πλευρά είναι υπόθεση καθαρή και άγια και δεν έχει σχέση με αμαρτία ή ηθικά μολύσματα, οποιασδήποτε μορφής.

Η γενετήσια λειτουργία αποτελεί την πρώτη εντολή του Θεού στον άνθρωπο μέσα στη δημιουργία: “Αυξάνεστε και πληθύνεσθε και γεμίστε τη γη” (Γέν.α:28).

Η προηγούμενη εντολή του Θεού δόθηκε στον άνθρωπο πριν από την πτώση, πριν μπει η αμαρτία στη ζωή των ανθρώπων. Θεωρήθηκε δηλαδή από το Θεό υψηλότατο και άγιο λειτούργημα, χωρίς την παραμικρή σκέψη, απ’ την πλευρά του Θεού, ότι τάχα αυτή η περιοχή, περιέχει κάτι κακό.

Ο Θεός, όχι μονάχα σύστησε και έβαλε σε κίνηση τη γενετήσια λειτουργία στον άνθρωπο, αλλά τη συνόδευσε και με μια ευλογία, που είναι δοσμένη γι’ αυτό το σκοπό και μόνο. “Ευλόγησεν αυτούς ο Θεός και είπε προς αυτούς ο Θεός: Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γην” (Γέν.α:28).

Ο Θεός κατασκεύασε τα όργανα της γενετήσιας λειτουργίας του ανθρώπου, τόσο του άνδρα όσο και της γυναίκας. Όπως για όλα τ’ άλλα όργανα του σώματος δεν έχουμε ενδοιασμούς ή υποψίες για τάχα μολυσματικές ηθικά λειτουργίες τους, το ίδιο οφείλουμε να σκεπτόμαστε και γι’ αυτά. Δεν υπάρχουν καλά και κακά μέλη στο ανθρώπινο σώμα. Αυτό το επιβεβαιώνει ο Θεός, όταν δούμε τι λέει σ’ αυτό το σημείο, όταν παρουσιάζει την κορωνίδα της δημιουργίας Του, τον άνθρωπο, τον άνδρα και τη γυναίκα: “Εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον κατ’ εικόνα εαυτού, κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτούς” και συνεχίζει “άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς”. Επισφραγίζει δε όλο το γεγονός αυτό, με τα λόγια: “Και είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησε και ιδού, ήσαν καλά λίαν” (Γέν.α:27,31).

Η πρώτη πράξη του Ιησού πριν ξεκινήσει τη δημόσια διακονία Του, ήταν να παρευρεθεί σ’ ένα γάμο στην Κανά, και να κάνει εκεί το πρώτο Του θαύμα. Έτσι ευλόγησε και επισφράγισε επίσημα τη σημασία της σύνδεσης, μέσα στο γάμο, δύο ανθρώπων.

Υπάρχουν δύο πράγματα που έχουν επηρεάσει το πνεύμα ορισμένων Χριστιανών, στο να βλέπουν τη γενετήσια λειτουργία - με εξαίρεση την τεκνογονία - σαν κάτι κακό, που μολύνει πνευματικά τον άνθρωπο και κατά κάποιο αόριστο τρόπο αντίκειται - δήθεν - στη φυσιολογική ανάπτυξη της πνευματικής ζωής. Αυτά τα δύο είναι:

1 Ένας μεγάλος κλάδος της αρχαίας φιλοσοφίας, που από τότε μέχρι σήμερα έχει αφήσει διάχυτες ιδέες ότι η σάρκα, το ανθρώπινο σώμα, με τις επιθυμίες του, είναι και φέρνει κακό. Ακόμα βλάπτει την ψυχή, μολύνει την ανάταση του ανθρώπου, είναι η φυλακή του από την οποία πρέπει ν’ απαλλαγεί. Αυτό δεν είναι καθαρά Ελληνικό προϊόν, αλλά έγινε δεκτό και στην Ελλάδα. Η προέλευσή του είναι από την Ανατολή, απ’ όπου και σήμερα βλέπουμε διάφορα ρεύματα να θεωρούν το ανθρώπινο σώμα κακό, κακές τις σεξουαλικές επιθυμίες και γι’ αυτό συνιστούν αποχή και ενατένιση μόνο σε εξωσωματικές εμπειρίες και αλήθειες. Από δω ξεκίνησαν οι Γνωστικοί Κήρινθος, Βαλεντίνος, Μαρκίων κ.α. και οι τάσεις αποχής από το γάμο. Εδώ έχουν την αρχή τους οι εγκρατιτικές τάσεις στην πρώτη εκκλησία, λίγο αργότερα ο μοναχισμός και τόσα άλλα.

Ο Λυκούργος, ο Θαλής, ο Αντιφανής, ο Σωκράτης, πίστευαν ότι είναι μέρος της σοφίας να μην παντρεύεται κάποιος. Αντίθετα, οι Εβραίοι πάντοτε υποστήριζαν την αναγκαιότητα του γάμου, γιατί το έβλεπαν σαν μια εντολή του Θεού. Μόνο οι Εσσαίοι θεραπευτές επέβαλαν αγαμία και αποχή από ηδονές. Οι Εβραίοι πίστευαν ότι ο άνθρωπος που φτάνει στα 20 του χρόνια και δεν εμποδίζεται από φυσικό ελάττωμα, αμαρτάνει μπροστά στο Θεό όταν δεν παντρεύεται.

Όλα αυτά βέβαια δεν υπάρχουν μέσα στο λόγο του Θεού, είναι προϊόντα της ανθρώπινης αρρωστημένης και πολλές φορές δαιμονικής σκέψης (Α’ Τιμ.δ:1-3).

2 Η πραγματικότητα που βλέπουμε γύρω μας. Μια διαστροφή και βεβήλωση της καθαρότητας της γενετήσιας λειτουργίας μέσα και έξω από το γάμο. Ο εκτροχιασμός, η αχαλίνωτη διαστροφή και τα σεξουαλικά όργια γύρω μας είναι όπως ξέρουμε, αποτέλεσμα της πτώσης του ανθρώπου και της απομάκρυνσής του από το Θεό. Η Γραφή, πάνω σ’ αυτό το Θέμα είναι απόλυτα σαφής: “Ή δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε, ούτε πόρνοι, ούτε ειδωλολάτραι, ούτε μοιχοί, ούτε μαλακοί, ούτε αρσενοκοίται, ούτε κλέπται, ούτε πλεονέκται, ούτε μέθυσοι, ούτε λοίδοροι, ούτε άρπαγες, δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού. Και τοιούτοι υπήρχετε τινές αλλά απελούσθητε, αλλά ηγιάσθητε, αλλ’ εδικαιώθητε, διά του ονόματος του Κυρίου Ιησού, και διά του Πνεύματος του Θεού ημών” (Α’ Κορ.ς:9-11).

Μέσα σ’ ένα τέτοιο κόσμο που ζει σήμερα ο πιστός, οδηγείται πολλές φορές σε σκέψεις που φτάνουν στην άλλη πλευρά και όταν δεν υπάρχει η Βιβλική βάση, τραβάει στα άκρα που τον οδηγούν έξω από την αποκάλυψη της Βίβλου.

Έξω από τις παραμορφωτικές καταχρήσεις της γενετήσιας λειτουργίας, όπως είναι οι εξωγαμιαίες σχέσεις (πορνεία, μοιχεία κτλ), οι προγαμιαίες σχέσεις, η ομοφυλοφιλία και τα παρόμοια, η γενετήσια λειτουργία, που ο ίδιος ο Θεός έβαλε στον άνθρωπο, είναι θεμελιώδες κομμάτι της ζωής, βασικότατο για τη ζωή του ζευγαριού και κατά ένα ιδιαίτερο τρόπο των πιστών.

Όλοι ξέρουμε ότι η τεκνογονία αποτελεί έναν απ’ τους σκοπούς του Θεού, μέσω της γενετήσιας λειτουργίας. Ο Θεός θέλει ανθρώπους, που αφού τους καλέσει και ανταποκριθούν, να τους οδηγήσει στη λύτρωση και στη συνέχεια στην αιώνια δόξα. Βλέπει το ανθρώπινο γένος σαν ένα μεγάλο νταμάρι, απ’ όπου κόβονται συνέχεια πέτρες, που αφού λαξευτούν, θα τοποθετηθούν στο μεγάλο Του οικοδόμημα την εκκλησία, το αιώνιο και ένδοξο κατοικητήριό Του. Γι’ αυτό ο Θεός έβαλε αυτή την έλξη ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα, επειδή θέλει οι άνθρωποι να τεκνογονούν και στη συνέχεια να οδηγούν τα παιδιά τους σ’ Αυτόν. Αν δεν υπάρχει βιολογικό πρόβλημα στο ζευγάρι, οι άνθρωποι του Θεού παραβαίνουν βασικότατη εντολή, αν στερήσουν τη ζωή σε υπάρξεις, με δική τους υπαιτιότητα.

Όμως δεν είναι μόνο η τεκνογονία. Η βαθύτερη γνωριμία, είναι ένα άλλο στοιχείο, σύμφωνα με τη Γραφή. Έχουμε ποτέ σταματήσει μπροστά στη διαπίστωση που κάνει η Βίβλος, όταν χρησιμοποιεί τόσες φορές μια ιδιαίτερη λέξη, που δεν μπορεί να μεταφραστεί ή να αποδοθεί διαφορετικά; Λέει: “Εγνώρισε την γυναίκα αυτού”. Τι θα πει “εγνώρισε”, απλά ότι συνβρέθηκαν, ή μέσα στο βαθύτερο αυτό δεσμό του έγγαμου ζευγαριού, ξετυλίγονται οι σκέψεις του, ανοίγονται οι καρδιές, βγαίνουν στο προσκήνιο τα μύχια αισθήματα του ενός προς τον άλλο; Έτσι, βήμα - βήμα, όλο και πιο πολύ, ο δεσμός της αγάπης τους αναπτύσσεται.

 

 Η λειτουργικότητα της γενετήσιας λειτουργίας εκτίθεται στην Καινή Διαθήκη με τα εξής λόγια: “Ο ανήρ ας αποδίδη εις την γυναίκα την οφειλόμενην εύνοιαν ομοίως δε και η γυνή εις τον άνδρα. Η γυνή δεν εξουσιάζει το εαυτής σώμα, αλλ’ ο ανήρ, ομοίως δε και ο ανήρ δεν εξουσιάζει το εαυτού σώμα, αλλ’ η γυνή. Μη αποστερείτε αλλήλους, εκτός εάν ήναι τι εκ συμφώνου προς καιρόν διά να καταγίνησθε εις την νηστείαν και εις την προσευχήν και πάλιν συνέρχεσθε επί το αυτό διά να μη σας πειράζη ο σατανάς διά την ακράτειάν σας” (Α’ Κορ.ζ:3-5).

Τι συμπέρασμα βγαίνει απ’ αυτά τα λόγια της Γραφής;

1)    Η γενετήσια λειτουργία δεν έχει μοναδικό σκοπό την τεκνογονία.

2)    Η γενετήσια λειτουργία, πέραν των όσων έχουμε πει μέχρι τώρα, πρέπει να “λειτουργήσει”. Γι’ αυτό έχει τις δικές της φυσιολογικές ανάγκες.

3)    Καταδικάζεται κάθε σκέψη και κάθε πράξη αποχής από της κοίτης. Κανένας από τους δύο, λέει η Γραφή, δεν έχει μονομερώς το δικαίωμα να στερεί στο σημείο αυτό τον άλλο. Τέτοιες μονομερείς αποφάσεις είναι κατά την Αγία Γραφή, ανεπίτρεπτες.

4)    Μοναδική εξαίρεση που αναφέρει στο θέμα αυτό η Βίβλος, μετά από κοινή συμφωνία και για λίγο χρόνο, είναι για να ασχοληθεί κανείς με την προσευχή.

5)    Το σώμα μας δεν ανήκει σ’ εμάς αλλά στον ή στην σύντροφό μας.

6)    Σε αντίθετη περίπτωση, γίνεσαι αίτιος και αφορμή στέρησης του συντρόφου σου ή της συντρόφου σου.

7)    Η παράβλεψη αυτών των κανόνων μπορεί να δώσει λαβές στο διάβολο για ποικίλους πειρασμούς.

Στις Παροιμίες, η Βίβλος ξετυλίγει μια άλλη πτυχή, την ολοκλήρωση της προσωπικότητας. που αξίζει να την προσέξουμε ιδιαίτερα: “Πίνε ύδατα εκ της δεξαμενής σου, και πηγάζοντα εκ του φρέατός σου ας εκχέωνται έξω αι πηγαί σου, και τα ρυάκια των υδάτων σου εις τας πλατείας, σου μόνου ας ήναι αυτά, και ουχί ξένων μετά σου, η πηγή σου ας είναι ευλογημένη και ευφραίνου μετά της γυναικός της νεότητός σου. Ας είναι εις σε ως έλαφος ερασμία, και δορκάς κεχαριτωμένη, ας σε ποτίζωσιν οι μαστοί αυτής εν παντί καιρώ ευφραίνου πάντοτε εις την αγάπην αυτής” (Παρ.ε:15-19).

Είναι πολύ εύκολο, αν προσέξουμε λίγο, να δούμε τι βγαίνει απ’ αυτά τα λόγια της Βίβλου:

1. Μιλάει για ένα σύνδεσμο μόνιμης αγάπης, που έχει άμεση σχέση με τη γενετήσια λειτουργία γιατί λέει:

·        “Πίνε ύδατα εκ της δεξαμενής σου, και πηγάζοντα εκ του φρέατός σου”

·        “η πηγή σου ας είναι ευλογημένη”

·        “ως έλαφος ερασμία”

·        “ευφραίνου πάντοτε εις την αγάπην αυτής”

2. Ο σύνδεσμος αυτής της αγάπης ολοκληρώνει την ανθρώπινη προσωπικότητα, γιατί την ξεχειλίζει με ευφροσύνη που έχει σαν αποτέλεσμα τη μεταβολή της προς το καλύτερο.

3. Τα ζευγάρια που δεν έχουν καταλάβει αυτές τις αλήθειες δεν λειτουργούν Βιβλικά, με αποτέλεσμα ο γάμος τους να έχει προβλήματα.

4. Καταδικάζεται η σχέση του ζευγαριού που έχει τη γενετήσια λειτουργία μόνο για μια ξερή, ζωώδη ικανοποίηση, χωρίς τις βαθύτερες προεκτάσεις της αγάπης και ολοκλήρωσης της προσωπικότητας.

Ο Θεός έδωσε αυτή τη λειτουργία για να βοηθήσει τον άνθρωπο να ολοκληρωθεί προς κάθε κατεύθυνση, βάζοντας στη βάση της μια δυνατή έλξη ανάμεσα στα δύο φύλα. Έτσι, ο Θεός περιμένει να δει με χαρά:

1)  Την απόκτηση απογόνων, τους οποίους οι γονείς πρέπει να επιστρέψουν στον Κύριο.

2) Τη βαθιά κατά στάδια γνωριμία, αλλά και την ανάπτυξη έντονου δεσμού αγάπης στο ζευγάρι.

3) Το ξεδίπλωμα της προσωπικότητάς τους με βάση την αγάπη, για να μπορέσουν μ’ αυτό τον τρόπο να αναπτυχθούν προς κάθε κατεύθυνση.

4) Τα αποτελέσματα αυτής της όμορφης ευτυχισμένης συνύπαρξης που φαίνονται από:

• Ένα ξεχείλισμα δοξολογίας της ζωής τους προς το Θεό.
• Ένα σωστό περιβάλλον ανατροφής και ανάπτυξης των παιδιών.
• Μια δυνατή μαρτυρία προς τους έξω.
• Την πολυποίκιλη διακονία τους μέσα στην εκκλησία σαν υγιή και πολύτιμα στοιχεία κι έτσι μπορεί να τους χρησιμοποιήσει πλατιά για την υπόθεση του Ευαγγελίου!

 

Όμως, οι προγαμιαίες σχέσεις επιτρέπονται από το λόγο του Θεού; Είναι απλά ένα ταμπού της παλιάς γενιάς, ή έχουμε μια ξεκάθαρη εντολή της Βίβλου;

Στην εποχή του “ασφαλούς” σεξ και των εύκολων λύσεων στην αντιμετώπιση ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης, ο κόσμος χαρακτηρίζει τη χριστιανική θέση για τη γενετήσια λειτουργία πριν το γάμο σαν “οπισθοδρομική”, “καταπιεστική” και “αφύσικη”. Όπως είπαμε και προηγουμένως, ακόμα και σε μερικές “χριστιανικές” κοινότητες, υπάρχει η τάση να πιστεύουν ότι η γενετήσια λειτουργία είναι ντροπή και κάτι που ο Θεός απλά ανέχεται σαν αναγκαίο κακό, για το σκοπό της διαιώνισης του ανθρώπινου είδους. Μέσα στην εκκλησιαστική ιστορία, πολλές φορές βλέπουμε να θεωρείται αυτό αμαρτία ή σχεδόν αμαρτία. Ο Ωριγένης έλεγε: “Ο Αδάμ δε γνώρισε τη γυναίκα του παρά μόνο μετά την πτώση. Αν ο άνθρωπος δεν έπεφτε, οι άνθρωποι θ’ αναπαράγονταν με κάποιο μυστηριώδη τρόπο, άρα χωρίς αμαρτία”. Βέβαια, αυτό είναι η γνώμη του Ωριγένη και όχι η γνώμη του Θεού στο θέμα αυτό. Ο ίδιος ο Θεός πάντρεψε τον Αδάμ και την Εύα (Γέν.β:24) και ήταν οι μόνοι που απόλαυσαν το δώρο αυτό του Θεού χωρίς την παρουσία της αμαρτίας στον κόσμο (Γέν.β:25).

Βέβαια, όλοι ξέρουμε, ότι το ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Ελλάδας αλλά και όλου του κόσμου, η τηλεόραση, προβάλλει το σεξ πριν από το γάμο σαν κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Ακόμα σαν τελείως φυσιολογικό προβάλει ανθρώπους που έρχονται σε επαφή από την πρώτη γνωριμία. Μια νύχτα με κάποιον ή κάποια δεν σημαίνει για τους κοσμικούς ανθρώπους τίποτε πια, ούτε χρειάζεται να υπάρχει προηγούμενη γνωριμία, επόμενη φορά ή συνέχεια. Το φοβερό όμως είναι, ότι αυτή η διδασκαλία έχει βρει τόπο και σε “χριστιανικές” ομάδες οι οποίες υποστηρίζουν ότι δυο νέοι πριν παντρευτούν πρέπει να “δοκιμάζονται” να δουν αν ταιριάζουν. Με τον όρο “δοκιμάζονται”, δεν εννοούν βέβαια τη νόμιμη περίοδο του αρραβώνα.

Ο γάμος είναι ο μοναδικός θεσμός όπου μπορεί ν’ ανθήσει το ευαίσθητο λουλούδι που λέγεται γενετήσια σχέση. Το σεξ είναι ένα δυνατό εκρηκτικό που μπορεί να κάνει σμπαράλια τη ζωή του ανθρώπου και ο γάμος είναι εκείνο το προστατευτικό βαλιτσάκι με την παχιά επένδυση και τα αφρολέξ που απορροφούν τους κραδασμούς, με το οποίο μεταφέρουν το εκρηκτικό!

Ο γάμος αρχικά καλύπτει τις ανάγκες της συντροφικότητας, της φιλίας, της επικοινωνίας και πλουτίζει ψυχικά και συναισθηματικά τη ζωή του ανθρώπου. Ο Θεός, φτιάχνοντας την Εύα “βοηθό όμοιο” με τον Αδάμ (Γέν.β:18), στην πραγματικότητα σχεδίασε την αμοιβαιότητα στις ανάγκες μας που αλληλοκαλύπτονται και αλληλοϊκανοποιούνται με το γάμο. Ο ένας δίνει στον άλλο αυτό που του λείπει, ο ένας ικανώνει τον άλλο να πετύχει αυτό που μόνος του δεν μπορούσε.

Αν μια έναστρη βραδιά μόνοι τους δυο νέοι ανταλλάξουν “αμοιβαίες υποσχέσεις αιώνιας αγάπης" θεωρούνται παντρεμένοι; Μπορούν να έχουν γενετήσια σχέση; Κι αν το κάνουν, θα είναι παντρεμένοι “στα μάτια του Θεού”;

Γέν.β:24 Το “θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού” μας δίνει την κοινωνική διάσταση του γάμου. Ο γάμος είναι μια τελετή που έχει πάντοτε δημόσιο χαρακτήρα. Πριν απ’ αυτή την τελετή οι νέοι δεν ήταν παντρεμένοι και μετά απ’ αυτή όλοι τους θεωρούν αντρόγυνο. Παρόλο που οι Χριστιανοί ζητάμε την ευλογία του Θεού στις γαμήλιες τελετές μας, αυτό δεν είναι αναγκαίο στοιχείο του γάμου. Αναγνωρίζουμε όλους τους γάμους με οποιοδήποτε, θρησκευτικό ή όχι τυπικό ότι είναι γνήσιοι γάμοι, αν ο άντρας και η γυναίκα μπροστά σε συγγενείς και φίλους αποχωρίζονται τις οικογένειές τους για να ξεκινήσουν τη δική τους οικογένεια.

Έτσι, το σεξ μπορεί να είναι αναγκαία, αλλά όχι ικανή συνθήκη για το γάμο. Το σκηνικό της έναστρης βραδιάς μ’ ένα άντρα και μία γυναίκα, όσο ρομαντικό κι αν είναι, όσες υποσχέσεις κι αν ανταλλάξουν, δεν αποτελεί γάμο. Με την ίδια λογική, αν δύο νέοι που δεν έχουν παντρευτεί αμαρτήσουν κάνοντας έρωτα, αυτό δεν τους κάνει παντρεμένους.

Το “και θέλει προσκολληθή ο άνδρας εις την γυναίκα αυτού” αναφέρεται ασφαλώς στο ότι ο γάμος είναι πράξη μοναδική, μόνιμη, σταθερή και αμετάκλητη. Αντίθετα με τα μηνύματα των “σαπουνόπερων” της τηλεόρασης, οι Χριστιανοί διακηρύττουν ότι “άντρας είναι αυτός που μπορεί να ικανοποιεί τη γυναίκα του για ολόκληρη τη ζωή της και ικανοποιείται από τη γυναίκα του για ολόκληρη τη ζωή του”. Ο Θεός θέλει να έχουμε μόνιμους και μοναδικούς συντρόφους σ’ αυτές τις σχέσεις, τον άντρα μας ή τη γυναίκα μας, το πρόσωπο με το οποίο συνδεόμαστε με τη μοναδική σχέση του γάμου (Έξοδ.κ:14). Οι σεξουαλικές σχέσεις πριν ή εκτός γάμου είναι αμαρτία (Εβρ.ιγ:4  Λευιτ.κ:10  ιη:18  Δευτ.ιζ:17) που μόνο η μετάνοια και το αίμα του Ιησού Χριστού μπορεί να καλύψει και να θεραπεύσει.

Όσο για τη θεωρία ότι πρέπει να δοκιμαζόμαστε σ’ αυτό τον τομέα πριν το γάμο για να δούμε αν ταιριάζουμε, είναι ψέμα και πρόφαση. Κάτι τέτοιο γίνεται μάλλον στα αυτοκίνητα (Test Drive) για να δούνε αν τραβάνε (!) και κάποιος μέχρι ν’ αποφασίσει, μπορεί να γυρίσει και 10 αντιπροσωπείες σε μια μέρα για δοκιμές!

Μπορεί ένας γάμος να στηριχτεί μόνο στην επιτυχία της σεξουαλικής δοκιμής; Αυτό είναι ένα σαθρό και ολέθριο θεμέλιο για το μέλλον. Μετά, γιατί να σταματήσει κανείς σε μία μόνο δοκιμή, γιατί να μη συνεχίσει να ψάχνει για επιδόσεις και μετά το γάμο;

Οι στατιστικές δείχνουν ότι τα διαζύγια είναι περισσότερα μεταξύ αυτών που είχαν σχέση πριν το γάμο τους, απ’ αυτούς που περίμεναν μέχρι την ημέρα του γάμου. Οι προγαμιαίες σχέσεις στατιστικά είναι συνδεδεμένες με τη μοιχεία μέσα στο γάμο. Αυτοί που δεν κράτησαν τη θέση τους αρραβωνιασμένοι, έχουν 60% περισσότερες πιθανότητες να μην κρατήσουν τη θέση τους και παντρεμένοι. Πολλοί μετάνιωσαν που δεν περίμεναν, αλλά κανείς δεν μετάνιωσε επειδή περίμενε μέχρι τη μέρα του γάμου. Η λαμπρότητα του γάμου εξαφανίζεται όταν οι νέοι είχαν σχέση πριν απ’ αυτόν.

Γενικά, ο κίνδυνος της σχέσης πριν το γάμο είναι διπλός γι’ αυτούς που σκέφτονται να παντρευτούν: Πρώτο, γιατί είναι αμαρτία και τους βγάζει από το θέλημα του Θεού με πολλές συνέπειες φυσικές και πνευματικές. Δεύτερο, γιατί θολώνει την κρίση των ανθρώπων αυτών για το αν κάνουν σωστή εκλογή. Είναι πολύ δύσκολο δυο νέοι που σκέφτονται να παντρευτούν ν’ αποφασίσουν νηφάλια, αν η επιλογή τους είναι σωστή, όταν έχουν ήδη εμπλακεί σεξουαλικά. Αργότερα ίσως ανακαλύψουν ότι αν εξαιρέσεις το σεξ, δεν έχουν τίποτα κοινό, καμία βάση για να προχωρήσουν μαζί στη ζωή τους παντρεμένοι. Το σεξ στην περίπτωση ανθρώπων που δεν έχουν παντρευτεί δε δείχνει αγάπη και στοργή, αλλά έλλειψη συγκρότησης και σεβασμού στο γάμο, στο Θεό και στο πρόσωπο του άλλου. Αντίθετα, η αυτοπειθαρχία και ο αυτοπεριορισμός δείχνουν αγάπη και στοργή, φροντίδα για το μέλλον.

Σήμερα, 81% των αγοριών και 60% των κοριτσιών έρχονται στο γάμο έχοντας χάσει τη σεξουαλική τους αγνότητα. Ας μην επεκταθούμε στις στατιστικές για τις εγκυμοσύνες στις έφηβες, από τις οποίες οι 4 στις 5 είναι εκτός γάμου και το 60% καταλήγουν σε εκτρώσεις.

Υπάρχουν πολλοί πρακτικοί λόγοι για να περιμένει κανείς μέχρι το γάμο:

1.     Γλιτώνεις από τον κίνδυνο να γλιστρήσεις σε σεξουαλικά πάθη και στον εθισμό, όπου η ικανοποίηση θα είναι χίμαιρα. Η “δοκιμή” μπορεί εύκολα να φέρει ακόρεστη δίψα.

2.    Ασφαλίζεσαι απ’ τον κίνδυνο των αφροδίσιων νοσημάτων και του ΑΙDS. Κάποτε το σεξ πριν το γάμο ήταν “ανθυγιεινό” τώρα μπορεί ν’ αποδειχτεί “φονικό”.

3.    Σώζεις τον εαυτό σου από τον εφιάλτη μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης όπου δεν υπάρχει άλλη λύση από την έκτρωση, την υιοθεσία, ν’ αναθρέψεις μόνη σου το παιδί σα νόθο, να εκβιάσεις ή να εκβιαστείς σε γάμο.

4. Θα απολαύσεις την ομορφιά του σχεδίου του Θεού για το σεξ χωρίς ενοχές και τύψεις.

5. Θα προφυλαχτείς από την αμαρτία και την κρίση του Θεού προς όλους όσους αμαρτάνουν σεξουαλικά (Α’ Κορ.ς:9-10). Η Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη παραδείγματα των κρίσεων του Θεού σε σεξουαλικές αμαρτίες: βιασμούς, ομοφυλοφιλίες, πορνείες, μοιχείες κλπ. “Διότι εξ αιτίας γυναικός πόρνης καταντά τις έως τμήματος άρτου, η δε μοιχαλίς θηρεύει την πολύτιμον ψυχήν. Δύναται τις να βάλη πυρ εις τον κόλπον αυτού και τα ιμάτια αυτού να μη καώσι;” (Παρ.ς:27-28).

6.   Θα μπορείς ανεμπόδιστα να έχεις κοινωνία με το Θεό και να πάρεις το σύντροφό σου σαν ένα δώρο απ’ Αυτόν (Ησ.νθ:2  Β’ Πέτρ.β:18-19).

7. Θα είσαι ένα καλό παράδειγμα για τους γύρω σου και θα τους επηρεάσεις θετικά. Διαφορετικά θα γίνεις σκάνδαλο για πιστούς και άπιστους (Β΄Σαμ.ιβ:14).

8. Ο Θεός ευλογεί την καθαρότητα (Α’ Θεσ.δ:3-5 & 7) αλλά και μας βοηθάει στους πειρασμούς (Α’ Κορ.ι:13).

9.   Το Πνεύμα του Θεού μας βοηθάει στην εγκράτεια (Γαλ.ε:22-23).

10.  Με το να περιμένεις δείχνεις την εμπιστοσύνη σου στο Θεό, αλλά και στο μελλοντικό σύντροφό σου.

11. Δεν θα έχεις ενοχές ούτε θα κινδυνέψεις να πωρωθεί η συνείδησή σου.

12.  Δεν θα αισθανθείς σαν χρησιμοποιημένο σκουπίδι όταν θα χαλάσει η σχέση σου.

13. Δεν θα υποφέρεις από τη συναισθηματική και ψυχολογική πίεση της “πασαρέλας” ή από την ψυχολογική αστάθεια που ακολουθεί μια έντονη σεξουαλική ζωή.

14.Θα παραμείνει υψηλή η αυτοεκτίμησή σου και η εικόνα του εαυτού σου (Α’ Κορ.ς:19-20).