Οι προσμένοντες

Δύναμη για να συνεχίσουμε το ταξίδι

 Μια από τις μεγαλύτερες βιβλικές φυσιογνωμίες της Παλαιάς Διαθήκης είναι ο προφήτης Ησαΐας. Η κλήση του στο προφητικό λειτούργημα έγινε  το 740 π. Χ., τη χρονιά δηλαδή που ο βασιλιάς Οζίας πέθανε. Ο Θεός τον κάλεσε να υπηρετήσει σε μια από τις δυσκολότερες περιόδους της ιστορίας του λαού Ισραήλ. Δυσκολότατη περίοδος, γιατί εσωτερικά υπήρχε πνευματική παρακμή και εξωτερικά η χώρα κινδύνευε από την επικείμενη εισβολή των Βαβυλωνίων.

Μια γρήγορη ανάγνωση του πρώτου κεφαλαίου του βιβλίου του προφήτη Ησαΐα μας βοηθάει να κατανοήσουμε το μέγεθος της πνευματικής αποσύνθεσης των Ισραηλιτών και αν απλά συλλογισθούμε την καταστροφή που ακολούθησε, την πικρή αιχμαλωσία, τους θανάτους και τους βιασμούς των κατοίκων της ένδοξης πόλης που τελικά έπεσε στα χέρια των άγριων και αιμοδιψών κατακτητών, τότε διαπιστώνουμε τη δυσμενή διακονική θέση του προφήτη. 

Κατά τη διάρκεια όλης αυτής της σύγχυσης, του πόνου, της αποθάρρυνσης, της ανασφάλειας, της απογοήτευσης και του φόβου για την ίδια του τη ζωή, ο Ησαΐας λαμβάνει ένα μοναδικό σε αξία μήνυμα από τον Κύριο που αποδέκτη του είχε κι έχει το λαό του Θεού, δηλαδή εμάς,

Δεν εγνώρισας; δεν ήκουσας, ότι ο αιώνιος Θεός, ο Κύριος, ο Ποιητής των άκρων της γης, δεν ατονεί και δεν αποκάμνει; δεν εξιχνιάζεται η φρόνησις αυτού. Δίδει ισχύν εις τους ητονημένους και αυξάνει την δύναμιν εις τους αδυνάτους. Και οι νέοι θέλουσιν ατονήσει και αποκάμει, και οι εκλεκτοί νέοι θέλουσιν αδυνατήσει παντάπασιν· αλλ' οι προσμένοντες τον Κύριον θέλουσιν ανανεώσει την δύναμιν αυτών· θέλουσιν αναβή με πτέρυγας ως αετοί· θέλουσι τρέξει και δεν θέλουσιν αποκάμει· θέλουσι περιπατήσει και δεν θέλουσιν ατονήσει. Ησ.μ:28-31.

Είναι ένα μήνυμα ελπίδας και ενθάρρυνσης για τον πάσχοντα πιστό. Είναι ένα μήνυμα στήριξης και τόνωσης για το παιδί του Θεού, τα χέρια του οποίου είναι κουρασμένα και τα γόνατα παραλυμένα, Εβρ.ιβ:12.

Ένα μήνυμα τρυφερής αγάπης για το καλάμι που επικίνδυνα έχει ραγίσει και το λυχνάρι που τρεμοσβήνει καπνίζοντας, Ματθ.ιβ:20.

Όλοι περνάμε μέσα από πολύ σκοτεινά, δύσκολα και ανηφορικά μονοπάτια. Όλοι κάποια στιγμή θα λυγίσουμε κάτω από το τεράστιο φορτίο των πιέσεων, των δοκιμασιών, της αρρώστιας, της αναπάντεχης κρίσης και θα θελήσουμε να τα παρατήσουμε, να εγκαταλείψουμε τη δύσκολη προσπάθεια. Αν έτσι νιώθεις, δηλαδή, εξασθενημένος, εξαντλημένος και αποκαμωμένος τότε το Ησ.μ:28-31 είναι το καλύτερο δώρο, το καλύτερο φάρμακο του ουράνιου Γιατρού για την κουρασμένη και αποθαρρυμένη καρδιά σου.

Στο μ:27 ο λαός εκφράζει το πικρό του παράπονο: ‘‘Εμείς υποφέρουμε και ο Θεός αδιαφορεί. Δε νοιάζεται, γι’ αυτό και δεν ενεργεί, δεν κάνει κάτι’’. Τα εδάφια 28-31 περιέχουν την απάντηση του προφήτη.

Σημειώστε στην ευρύτερη περικοπή μας 3 τεράστιες, τρομακτικά μεγάλες αντιθέσεις:

α) Το ασάλευτο αστρικό στερέωμα από τη μία, εδ.26, ο ευμετάβλητος άνθρωπος από την άλλη.

β) Ο ακούραστος Θεός από τη μία, εδ.28, ο κουρασμένος και εξασθενημένος άνθρωπος από την άλλη.

γ) Η δύναμη και η ισχύς που εξασκείται στο σύμπαν από τη μία, η δύναμη που χορηγείται στον άνθρωπο ώστε να ενισχυθεί και να ανορθωθεί από την άλλη.

Ο Θεός που δημιούργησε το σύμπαν και το κυβερνάει, είναι ο Θεός που νοιάζεται για τον άνθρωπο και θα φροντίσει ώστε οι υποσχέσεις του 31^ου εδαφίου να πραγματοποιηθούν με απόλυτη ακρίβεια. Ποιες είναι αυτές;

θέλουσιν αναβή με πτέρυγας ως αετοί·

Υπάρχουν περιστατικά στη ζωή μας για τα οποία η λύση δεν είναι να το βάλουμε στα πόδια, αλλά να πετάξουμε, να υψωθούμε πάνω από αυτά. Ο Κύριος υπόσχεται πως θα μας χορηγήσει τα φτερά του αετού, ώστε να υψωθούμε χιλιόμετρα πάνω από τη γη, να πλησιάσουμε κοντά Του, και από εκεί ψηλά, έχοντας πλέον την προοπτική και τη θέα του ουρανού, οι υποθέσεις μας εδώ στη γη, οι σκόλοπες, τα καμίνια και οι ανηφόρες, θα φαίνονται τόσο μικρά, απελπιστικά μικρά και επουσιώδη για να μας στενοχωρήσουν, τρομάξουν και κλέψουν τη χαρά μας.

Πρέπει πάντοτε να ελπίζουμε και ποτέ να μην απελπιζόμαστε. Σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογείται η απελπισία. Κι όταν δεν υπάρχει στον ορίζοντα κάποια λύση, κι όταν τα πράγματα δυσκολεύουν αφάνταστα, ακόμα και τότε, ειδικά δε τότε, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, καλούμαστε να ελπίζουμε στις θαυμαστές επεμβάσεις του Κυρίου.

Δεν υπάρχουν αδιέξοδα για το Θεό. Αυτό ακριβώς είναι και το μυστικό μας. Η παντοδυναμία του Θεού εφευρίσκει διεξόδους στα ανθρώπινα αδιέξοδα.

Τι είναι οι περιστάσεις; Περιστάσεις είναι εκείνα τα άσχημα και δυσάρεστα πράγματα που βλέπουμε και μας τρομάζουν όταν πάρουμε τα μάτια μας από το Θεό. Αν βλέπεις το Θεό μέσα από τις περιστάσεις, τότε ο Θεός σου θα είναι απελπιστικά μικρός, ανίσχυρος και απόμακρος. Εάν όμως κοιτάζεις με πίστη στις περιστάσεις με τα μάτια του Θεού, τότε θα πλησιάσεις κοντά Του και θα γνωρίσεις το μεγαλείο Του.

θέλουσι τρέξει και δεν θέλουσιν αποκάμει

Εδώ, η μια κρίση διαδέχεται την άλλη. Για παράδειγμα, έχεις δουλέψει σκληρά σχεδόν ολόκληρη την ημέρα και επιστρέφοντας στο σπίτι σου κατακουρασμένος σε ειδοποιούν ότι ο πρώτος σου ξάδελφος είχε ένα ατύχημα και σε περιμένει επειγόντως στο νοσοκομείο.

Το παιδί σου μόνιμα παραπονιέται ότι το παραμελείς, η γυναίκα σου ότι δεν τη βοηθάς όσο θα έπρεπε στο σπίτι και ο ποιμένας γκρινιάζει γιατί δεν εκκλησιάζεσαι συχνά και δεν διακονείς στην τοπική εκκλησία που σε χρειάζεται τόσο πολύ.

Το αυτοκίνητο θέλει αρκετά χρήματα για να επισκευαστεί, οι λογαριασμοί ήταν όλοι ιδιαίτερα φουσκωμένοι τελευταία και τις προάλλες ψηλάφισες κάτι παράξενο στο σώμα σου, πράγμα που σε γέμισε με φόβους και ανησυχίες.

Κι όμως, ανεξήγητο πως, παρόλο το τρέξιμο, την κούραση, τα πάμπολλα εμπόδια, δεν αποκάμουμε και δεν εξασθενούμε. Σε αυτές τις ώρες των έκτακτων αναγκών, απελευθερώνεται στα σώματά μας ουράνια δύναμη και εμείς εκστατικοί συνεχίζουμε, γιατί για μια ακόμα φορά τρέξαμε με επιτυχία και διανύσαμε μια δυσκολότατη απόσταση χωρίς να μπορούμε να εξηγήσουμε πως αυτό πραγματοποιήθηκε.

‘‘θέλουσι περιπατήσει και δεν θέλουσιν ατονήσει’’

Ίσως, κατά μία έννοια, αυτό είναι δυσκολότερο από τα προηγούμενα δύο, γι’ αυτό και αναφέρεται τελευταίο. Το θέμα μας εδώ είναι η καθημερινή ρουτίνα της ζωής. Τίποτα το ρομαντικό ή το συγκινητικό δεν σου συμβαίνει, τίποτα το υπερφυσικό κι όμως πρέπει ασταμάτητα, χωρίς χρονοτριβή, να συνεχίσεις ακάθεκτος και δοξολογικά την ανηφορική σου πορεία.

Ο πονοκέφαλος του δύστροπου προϊστάμενου είναι μόνιμος και καθημερινός. Η δουλειά σου ανιαρή και άχαρη. Η κίνηση στους δρόμους και σήμερα τρομερή και αφόρητη, ο γείτονας, ως συνήθως, ζόρικος και απαιτητικός. Η δε ζωή μάλλον άχρωμη, σπίτι, δουλειά, εκκλησία, σπίτι, δουλειά και πάλι εκκλησία.

Ο Κύριος υπόσχεται ότι κάποιες φορές θα σε βοηθήσει να πετάξεις, κάποιες άλλες να τρέξεις και ακόμα, σε καθημερινή βάση, να συνεχίσεις το περπάτημά σου. Αν πέσεις θα σε σηκώσει και θα σε στηρίξει για να συνεχίσεις. Όλα αυτά θα τα κάνει αποκλειστικά Εκείνος. Είναι δική Του ευθύνη και δική Του δουλειά. Κάτι όμως πολύ σημαντικό πρέπει να κάνουμε και εμείς. Πρέπει να μάθουμε να τον προσμένουμε.

‘‘Οι προσμένοντες’’. Όχι όλοι, αλλά οι προσμένοντες. Γι’ αυτούς μοναχά είναι οι συγκεκριμένες υποσχέσεις. Αυτή η κατηγορία των ανθρώπων τις καρπώνεται. Η λέξη δεν περιγράφει την παθητική αναμονή του μπερδεμένου και άβουλου πιστού. Σιγά-σιγά βουλιάζω, χάνομαι, αν λοιπόν θέλει να κάνει κάτι ο Θεός, ας το κάνει. Η λέξη είναι συνώνυμη σε στάση και διάθεση με τη λέξη πιστεύω στην Καινή Διαθήκη.

Υπογραμμίζει την ολοκληρωτική εξάρτηση μας από το Θεό και τη συγκατάβασή μας Εκείνος να αποφασίζει για εμάς. Υπογραμμίζει ακόμα την αβαρυγκόμιστη αναμονή μας ώστε Εκείνος να ενεργήσει, έχοντας ήδη ξεκαθαρίσει στο νου μας ότι δεν βασιζόμαστε στις δυνάμεις μας ούτε βέβαια στις δυνάμεις των χωματένιων υπάρξεων που είναι γύρω μας, Ιερ.ιζ:5,7. Οι υπερδυνάμεις του κόσμου συγκρινόμενες με τον Κύριο των δυνάμεων στην πραγματικότητα είναι .. υποδυνάμεις.

Η λέξη περιγράφει κάποιον που ελπίζει και εμπιστεύεται το Θεό. Περιγράφει τον άνθρωπο που υπομονετικά προσδοκά την επέμβασή Του. Κάποιον που προσδοκά εμπιστευόμενος. Κάποιον που, επειδή εμπιστεύεται, περιμένει καρτερικά με ζωηρή ελπίδα και επιμονή, Ησ.λ:15, 18. Περιμένει στην παρουσία του Κυρίου προσευχόμενος και λατρεύοντας, Ψαλμ.νε:17. Περιμένει διαβάζοντας εκατοντάδες φορές, ξανά και ξανά, τις καταπληκτικές Του υποσχέσεις. Σε αυτό το κλίμα λειτουργεί και ευδοκιμεί η λέξη προσμένοντες.

Έτσι η κατηγορία εκείνη των ανθρώπων που εγκατέλειψε τις αγωνιώδεις προσπάθειές της και στράφηκε καρτερικά και αποκλειστικά στο Θεό με απόλυτη εμπιστοσύνη, θα απολαύσει ένα μοναδικό σε αξία και σπουδαιότητα θαύμα, ‘‘θέλουσιν ανανεώσει την δύναμιν αυτών’’.

Η λέξη ‘‘ανανεώσει’’ χρησιμοποιείται για την αλλαγή των ενδυμάτων στη Γεν.λε:2. Ο Κύριος θα ανανεώσει τη δύναμή μας. Αυτός που υποσχέθηκε ότι η δύναμή μας θα είναι όση ακριβώς και οι ημέρες μας, Δευτ.λγ:25, θα μας χορηγήσει δύναμη που θα καλύπτει τις απαιτήσεις της ημέρας, δύναμη αντίστοιχη με τα φορτία και τις δυσκολίες της ημέρας.

Ο Κύριος παρόλες τις αντιξοότητες και τις σκληρές δοκιμασίες, θα σου δώσει τη δύναμη που χρειάζεσαι για να συνεχίσεις με επιτυχία το ταξίδι. Ένα ταξίδι, όχι προς το άγνωστο Χ αλλά προς το γνωστό Ιησού Χριστό, το σωτήρα των ψυχών μας. Αρκεί, βέβαια, να στραφείς σε Εκείνον και μόνο σε Εκείνον με απόλυτη εμπιστοσύνη. Τότε θα πετάξεις ψηλότερα, θα τρέξεις γρηγορότερα, θα βαδίσεις μακρύτερα.