Πως μας σώζει ο Θεός (τι πρέπει εμείς να κάνουμε) - (ΒΔ)

Για να σωθούμε υπάρχουν 3 απαραίτητες προϋποθέσεις:

1. Η αγάπη και η χάρη του Θεού. Αν δεν υπήρχε αυτή, ο άνθρωπος όσο και αν μετανοεί, ή όσο και αν προσπαθεί να γίνει καλός, πάλι η αμαρτία του έπρεπε να τιμωρηθεί.
2. Ο ιλασμός του Χριστού σαν Μεσίτη.
3. Η πίστη. Να πιστέψουμε ότι ο Θεός έχει έτοιμο σχέδιο για τη σωτηρία μας.

Γεν.ς:14 Κάμε εις σεαυτόν κιβωτόν και θέλεις αλείφει αυτήν έσωθεν και έξιοθεν με πίσσαν

Η λέξη «πίσσα» στα Εβραϊκά είναι 'Ζέφεθ', όμως το Άγιο Πνεύμα διάλεξε για την περίπτωση αυτή την λέξη 'Κοφέρ' που προέρχεται από τη ρίζα 'καφάρ' και σημαίνει «ιλασμός», «εξιλέωση», «σκέπασμα».

Η χρησιμότητα της πίσσας στην κιβωτό του Νώε ήταν ότι έκλεισε όλες τις ρωγμές κι έτσι δεν μπορούσε να μπει μέσα νερό και να βουλιάξει.

Λευιτ.ις:2 Και είπεν Κύριος πρός τον Μωυσήν, Λάλησον πρός Ααρών τον αδελφόν σου, να μη εισέρχεται πάσαν ώραν εις το αγιαστήριον, το ένδοθεν του καταπετάσματος έμπροσθεν του ιλαστηρίου του επι της κιβωτού, δια να μη αποθάνει διότι εν νεφέλη θέλω εμφανίζεσθαι επί του ιλαστηρίου

Η λέξη «ιλαστήριον» είναι 'καφορέθ' και προέρχεται από την ίδια ρίζα 'καφάρ'. Η λέξη 'κοφέρ' ερμηνεύεται 70 φορές σαν «εξιλέωση» (Έξοδ.λ:10).

Ρωμ.γ:25 τον οποίον ο θεός προέθετο μέσον εξιλεώσεως δια της πίστεως, εν τω αίματι αυτού....

Εξιλεώνω σημαίνει σκεπάζω, καλύπτω κάτι και δεν φαίνεται πλέον. Ο Θεός λοιπόν προκειμένου να σκεπάσει τη βρωμιά, την αμαρτία του ανθρώπου, προέθεσε μέσα στο  λόγο Του, στην πρόθεσή Του το Χριστό, κι έτσι Αυτός είναι πλέον το μέσον της εξιλέωσης όλου του κόσμου. Είναι Αυτός που μπορεί να σκεπάσει την αμαρτία του ανθρώπου κι έτσι να τον δικαιώσει για να μην κριθεί. ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ! Το αίμα του Ιησού Χριστού σκέπασε την αμαρτία μας και μας δικαίωσε ενώπιον του Πατέρα.

Κάθε τι άλλο είναι ειδωλολατρικό και ανθρώπινο και δεν οδηγεί σε σωτηρία. Αν δεν υπάρχει ο «ιλασμός» που ο Θεός προέθετο εν Εαυτώ πρό καταβολής κόσμου, ο άνθρωπος δεν μπορεί να πάει στην παρουσία του Θεού!

Eβρ.θ:3-5 Μετά δε το δεύτερον καταπέτασμα ήτο σκηνή η λεγομένη Άγια αγίων, Εχουσα χρυσούν θυμιατήριον, και την κιβωτόν της διαθήκης πανταχόθεν περικεκαλυμμένην με χρυσίον, εν ή ήτο στάμνος χρυσή έχουσα το μάννα, και η ράβδος του Ααρών η βλαστήσασα, και οι πλάκες της διαθήκης. Υπεράνω δε αυτής ήσαν Χερουβείμ δόξης κατασκιάζοντα το ιλαστήριον περί των οποίων δεν είναι τώρα χρεία να λέγωμεν κατά μέρος.

Μέσα στην κιβωτό υπήρχε: α) η χρυσή στάμνα με το μάννα (ο άρτος της ζωής ο Ιησούς Χριστός καλυμμένος με την αφθαρσία, τη θεότητα) β) η ράβδος του Ααρών (σύμβολο αρχιεροσύνης, ο Ιησούς είναι ο Μέγας Αρχιερέας) γ) οι πλάκες του Νόμου

Όλα αυτά τα έχουμε σήμερα μέσα μας γιατί έχουμε τον Κύριο μέσα μας που είναι το μάννα, ο άρτος, που είναι ο Αρχιερέας, κι έχουμε και το νόμο γραμμένο στις σάρκινες πλάκες της καρδιάς μας.

Μαζί όμως με όλα αυτά, υπάρχει και κάτι άλλο και αυτό είναι Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΜΑΣ! Πρέπει λοιπόν να υπάρχει κάτι που να σκεπάζει αυτή την αμαρτία για να μην την βλέπει ο Θεός και έτσι να μπορεί να φανερώνεται εκεί μέσα.

Το σκέπασμα λοιπόν, το καπάκι της αμαρτίας μας, το ιλαστήριο είναι ο Χριστός! Το ιλαστήριο ήταν ολόχρυσο και από το ίδιο υλικό σχηματιζόταν τα Χερουβείμ που συμβολίζουν τους αγίους οι οποίοι είναι από το ίδιο υλικό με το Χριστό. Αυτά τα Χερουβείμ κατασκίαζαν το ιλαστήριο, δηλαδή τα φτερά τους έπρεπε να ήταν έτσι που να σκεπάζουν ολόκληρο το ιλαστήριο και πάνω εκεί φανερωνόταν η δόξα του Θεού.

Με όλα αυτά ο Θεός κάτι ήθελε να δείξει: Οι άγιοι του Θεού είναι μέτοχοι θείας φύσεως (Εβρ.γ:1,14 ιβ:10 Εφεσ.δ:24 Β΄Πέτρ.α:4) και με τα φτερά μας σκεπάζουμε, προφυλάσσουμε το ιλαστήριο, το καπάκι. Κρατούμε άγια τις αλήθειες του λόγου του Θεού, τις πλάκες του Nόμου, την Αρχιεροσύνη του Ιησού Χριστού, τη μεσιτεία Του. Είμαστε δηλαδή θεματοφύλακες του Θεού από αγάπη γι’ Αυτόν. Αυτό που ο Θεός είπε στο Μωυσή να κάνει με υλικά πράγματα τότε, διενεργείται σήμερα μεταξύ μας πνευματικά. Όμως όλα αυτά προϋποθέτουν ότι υπάρχει το καπάκι, το ιλαστήριο, για να μπορούμε εμείς να κάνουμε τα υπόλοιπα. Ο Χριστός ήρθε και σκέπασε την αμαρτία, πλήρωσε το κενό μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού, σφράγισε την κρίση του Θεού κι έτσι δεν υπάρχει κρίση αλλά αγάπη και αμοιβή για όσους μείνουν μέχρι τέλους, και είναι χρέος μας τώρα να σκεπάσουμε, να αγκαλιάσουμε, να αγαπήσουμε και να προφυλάξουμε σαν τα δύο Χεοουβείμ, όλα τα πράγματα του Θεού.

Το σκέπασμα λοιπόν είναι ο Χριστός, αλλά και οι άγιοι. Ο λόγος του Θεού λέει Αν τινών συγχωρήσητε τας αμαρτίας, είναι συγκεχωρημέναι εις αυτούς αν τινών κρατήτε, είναι κεκρατημέναι (Ιωάν.κ:23)

Ο Θεός μας έδωσε την εξουσία να σκεπάζουμε αμαρτίες. Ανθρώπους που προσβάλουν το σύνολο της εκκλησίας, που προσβάλουν τα πράγματα του Θεού, προσβάλουν τη διαθήκη, ο ποιμένας, οι πρεσβύτεροι και όλη η εκκλησία σαν σύνολο έχουν εξουσία να δέσουν τέτοιου είδους αμαρτίες και να παραδοθούν αυτοί οι άνθρωποι στον διάβολο πρός όλεθρον της σαρκός (Α΄Κορ.ε:5) για να σωθεί το πνεύμα του εν τη ημέρα του Κυρίου Ιησού. 'Η αν μετανοήσει, να λυθούν αυτά τα δεσμά και να επανέλθει στην εκκλησία.

Ο Χριστός είναι αυτός που σκεπάζει την αμαρτία μας και μας δίνει τη θέση που πρέπει να έχουμε μπροστά στον Πατέρα. Μέσα στα Άγια των αγίων, η νεφέλη που ήταν η παρουσία του Θεού, φανερωνόταν ανάμεσα στα δύο Χερουβείμ. Τώρα ο Θεός φανερώνεται στο Χριστό και τους αγίους. Αυτή είναι η αλήθεια για την εκκλησία!

Βλέπουμε πόσο σοβαρά πρέπει να περνούμε τα πράγματα του Θεού! Όποιος τα παίρνει επιπόλαια όπως ο Ααρών που μπαινόβγαινε μέσα στα Άγια των αγίων, ο Θεός κάποια στιγμή μπορεί να του επιστήσει την προσοχή αρχικά όπως στον Ααρών, και μετά...

Γι’ αυτό λέει ότι όποιος δεν διακρίνει το σώμα του Χριστού και μετέχει ανάξια στην κοινωνία του σώματος και του αίματος του Χριστού, μπορεί να αρρωστήσει, αλλά και ακόμη να πεθάνει!!! (Α΄Κορ.ια:29,30).

Ψαλμ.λβ:1 Μακάριος εκείνος του οποίου συνεχωρήθει η παράβασις, του οποίου εσκεπάσθη η αμαρτία.

Ο μόνος τρόπος που η αμαρτία του ανθρώπου μπορεί να σκεπαστεί, είναι με το αίμα του Ιησού Χριστού. Τώρα μπορούμε να καταλάβουμε τη Σατανική πλεκτάνη που έχει τυλίξει όλο τον κόσμο και τον κάνει να βλέπει σε χιλιάδες άλλα πρόσωπα, για να μην κοιτάξει τον Κύριο Ιησού και να σωθεί! Βέβαια δεν λέει να μην πάμε στο Χριστό γιατί τότε θα καταλάβαινε ο καθένας το ψέμα, αλλά λέει ότι επειδή δεν μπορούμε να πλησιάσουμε το Χριστό, ας πάμε πρώτα σε κάποιον άλλο και αυτός θα-μεσιτεύσει για μάς! Όμως, κανείς δεν πέθανε για μας παρά μόνο ο Ιησούς. Κανείς δεν είναι το «ιλαστήριον» παρά μόνο ο Ιησούς. Αυτός που είπε: 'Ελθετε πρός με πάντες οι κοπιώντες...' (Ματθ.ια:28) είναι ο Ιησούς.

Α΄Ιωάν.β:1-2 Τεκνία μου, ταύτα σας γράφω, δια να μη αμαρτήσετε και εάν τις αμαρτήσει έχομεν παράκλητον πρός τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον Δίκαιον. Και αυτός είναι ιλασμός περί των αμαρτιών ημών και ουχί μόνον περί των ημετέρων, αλλά και περί όλου του κόσμου.

Αυτός είναι που σκεπάζει την αμαρτία μας, και είναι ο Μόνος. Κανένας άλλος δεν έχει εξουσία από το Θεό να κάνει αυτό γιατί κανείς άλλος δεν ήταν τέλειος όπως ο Χριστός για να γίνει ιλασμός.

Α'Ιωάν.δ:10 Εν τούτω είναι η αγάπη, ουχί ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ' ότι αυτός ηγάπησεν ημάς και απέστειλε τον Υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών.

Αυτός είναι ο ιλασμός, και αυτή είναι η καθαρή διδασκαλία του λόγου του Θεού που δεν πρέπει ποτέ να φεύγει από το μυαλό μας. Αυτό είναι το θεμέλιο της πίστης μας και δεν μπορεί κάποιος να λέγεται χριστιανός αν δεν ζει αυτή την αλήθεια.

Λουκ.ιη:13 Και ο τελώνης μακρόθεν ιστάμενος δεν ήθελε ουδέ τους οφθαλμούς να υψώσει εις τον ουρανόν, αλλ’ έτυπτεν εις το στήθος αυτού λέγων Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ.

Ο ένας είχε συναίσθηση της αμαρτίας του και δεν τολμούσε να κοιτάξει τον ουρανό και ο άλλος είχε πνευματική νάρκη και δεν ήξερε ούτε πώς να παρουσιαστεί μπροστά στο Θεό.

Εβρ.β:17 Όθεν έπρεπε να ομοιωθεί κατά πάντα με τους αδελφούς, δια να γίνει ελεήμων και πιστός αρχιερεύς εις τα πρός τον Θεόν, δια να κάμνει εξιλέωση υπέρ των αμαρτιών του λαού.

Ο Χριστός έκανε εξιλέωση υπέρ των αμαρτιών του λαού. Όπως ο αρχιερέας τότε έπρεπε να θυσιάσει, μετά να ραντιστεί με το αίμα του ζώου, μετά να ραντίσει με το ίδιο αίμα τα Άγια των Αγίων, μετά να πάρει κάρβουνα από το θυσιαστήριο να τα βάλει μέσα στο θυμιατήρι που ήταν ένα χρυσό μπολ, μετά να πάει μέσα στα Άγια των Αγίων κι εκεί να ρίξει πολύ θυμίαμα μέσα στο μπολ με τα αναμμένα κάρβουνα για να σηκωθεί ο καπνός και μέσα στον καπνό ήταν που φανερωνόταν η παρουσία του Θεού, κι έτσι γινόταν εξιλασμός ΜΙΑ ΦΟΡΑ το χρόνο.

Το λιβάνι είναι άσπρο και συμβολίζει τον Χριστό, ο οποίος θυσιάστηκε κι έγινε οσμή ευωδίας στο Θεό για να σωθούμε εμείς. Με την προσευχή Του και το δόσιμο της ζωής Του είναι που σωθήκαμε εμείς. Ο Χριστός λοιπόν έκανε εξιλέωση μια για πάντα. Το ιλαστήριο, το καπάκι είναι πάντοτε εκεί για τους αγίους.

Εβρ.ς:16-20 λέει ότι η καρδιά μας με πίστη είναι αγκιστρωμένη μέσα στα Άγια των Αγίων.

Δεν υπάρχει άλλος που μπορεί να σκεπάσει την αμαρτία μας παρά μόνο ο Ιησούς Χριστός και το αίμα Του. Είδαμε ότι ο τελώνης έκραζε στο Θεό λέγοντας: Ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ! Και αυτή είναι η κραυγή του ανθρώπου που ζητάει από το Θεό να τον σκεπάσει γιατί μόνος του δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι θα αρχίσει να είναι δίκαιος κάνοντας μόνο καλό και διώχνοντας το κακό από την ζωή του χωρίς το Θεό.

Βλέπουμε λοιπόν ότι μόνοι μας δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα αλλά χρειαζόμαστε βοήθεια, και αυτή τη βοήθεια μας την έδωσε ο Θεός με το παραπάνω στο πρόσωπο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.

Στην Παλαιά Διαθήκη λέει ότι χωρίς να χυθεί αίμα δεν μπορεί να γίνει εξιλέωση της αμαρτίας (Εβρ.θ:22 & Λευιτ.ιζ:11) γιατί η ζωή είναι μέσα στο αίμα και ο Θεός σαν Δίκαιος που είναι λέει ότι η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει (Ιεζ.ιη:4).

Όμως, ο Θεός μέσα στη χάρη Του, αντί να σκοτώνει τον άνθρωπο, την ψυχή του ανθρώπου, έβαλε τον άνθρωπο να σφάζει ένα ζώο μπροστά Του, να χύνει το αίμα του δεχόμενος έτσι να κρίνεται το ζώο αντί τον άνθρωπο.

Και βέβαια αυτό είναι ο τύπος της θυσίας του Ιησού Χριστού. Όταν στην Π.Δ. μιλάει για προσφορά περί αμαρτίας δεν αναφέρεται σε σιμιγδάλι ή λάδι, αλλά σε ζώο το οποίο σφάζεται και χύνεται το αίμα του. Έπρεπε να δοθεί ζωή αντί ζωής. Και ο Χριστός έδωσε τη ζωή Του για τη ζωή μας, κτυπήθηκε Εκείνος για να μην κτυπηθούμε εμείς. Είναι αποκαταστατική η θυσία του Ιησού Χριστού. Το αίμα του Χριστού, είναι η ζωή του Χριστού που δόθηκε για εμάς. Έτσι όταν ζητάμε το αίμα του Ιησού Χριστού να μας καλύψει, εννοούμε η δική Του ζωή να καλύψει τη δική μας. Να, λοιπόν γιατί η σωτηρία δεν είναι σε κανένα άλλο, παρά στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, που σημαίνει ότι είναι Σατανικό το να πιστεύει ο άνθρωπος σε άλλους σωτήρες.

Πράξ.δ:12 Και δεν υπάρχει δι’ ουδενός άλλου η σωτηρία διότι ούτε όνομα άλλο είναι υπό τον ουρανόν δεδομένον μεταξύ των ανθρώπων, δια του οποίου πρέπει να σωθώμεν.

Σήμερα η κρατική εκκλησία έχει κατασκευάσει τόσους σωτήρες, όσες είναι και οι πόλεις της πατρίδας μας και παραπάνω. Σωτήρας της Αθήνας είναι ο άγιος Διονύσιος, της Θεσσαλονίκης ο άγιος Δημήτριος, του Ηρακλείου ο άγιος Μηνάς, όλων των Ελλήνων ιδιαίτερα στον Β’ Παγκ. πόλεμο η 'Παναγία'!!!! κ.τ.λ.

Πράξ.ιγ:38-39 Έστω λοιπόν γνωστόν εις εσάς, άνδρες αδελφοί, ότι δια τούτου κηρύτεται εις εσάς άφεσις αμαρτιών.... δια τούτου (του Ιησού) πάς ο πιστεύων δικαιούται.

Όποιος πιστέψει σ’ Αυτόν δικαιώνεται! Αυτό είναι το Ευαγγέλιο! !

Γαλ.β:20 Μετά του Χριστού συνεσταυρώθην ζώ δε ουχί πλέον εγώ, αλλ’ ο Χριστός ζεί εν εμοί καθ'ό δε τώρα ζώ εν σαρκί, ζώ εν τη πίστει του Υιού του Θεού, όστις με ηγάπησεν και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ εμού.

Ο απόστολος Παύλος ομολογεί ότι: Ο Χριστός πέθανε ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ! Έχει καταλάβει ποιός είναι ο Σωτήρας του, έχει καταλάβει ότι το έργο του Χριστού είναι προσωπικό. Όμως ο Σατανάς κατάφερε να πείσει τον κόσμο να πιστεύει στην δικαίωση δια του νόμου: Τα καλά έργα.

Γαλ.γ:21 Ο νόμος λοιπόν ενάντιος των επαγγελιών του Θεού είναι; Μη γένοιτο! διότι εάν ήθελε δοθεί νόμος δυνάμενος να ζωοποιήσει, η δικαιοσύνη ήθελεν είσθαι τωόντι εκ του νόμου η γραφή όμως συνέκλεισε τα πάντα υπό την αμαρτίαν, δια να δοθεί η επαγγελία εκ πίστεως Ιησού Χριστού εις τους πιστεύοντας

Δεν μπορούμε να δικαιωθούμε με το νόμο, γιατί είναι αδύνατον να τον τηρήσουμε όλο χωρίς να πταίσουμε σε κάτι. Όλοι οι άγιοι της Π.Δ. απέτυχαν να τηρήσουν το νόμο και μόνο όσοι δια πίστεως στηρίχθηκαν στη χάρη και στο έλεος του Θεού, σώθηκαν.

Όσοι έμειναν στο γράμμα του νόμου, το γράμμα τους σκότωσε. Άρα, το μόνο πρόσωπο της σωτηρίας είναι ο Ιησούς Χριστός, αλλά ο Σατανάς έχει κατορθώσει να πλανήσει τον κόσμο και να τον τραβήξει μακριά από το Χριστό. Πώς; Με θρησκευτικά πασαλείμματα!!! Λατρεύοντας τη μητέρα του Χριστού, ανθρώπους που και γι’ αυτούς ο Χριστός πέθανε.

Γαλ.γ:23-27 Πρίν δε έλθει η πίστις, εφρουρούμεθα υπό τον νόμον, συγκεκλεισμένοι εις την πίστιν ήτις έμελλε να αποκαλυφθεί. Ώστε ο νόμος έγεινε παιδαγωγός ημών εις τον Χριστόν, δια να δικαιωθώμεν εκ πίστεως αφού όμως ήλθεν η πίστις, δεν είμεθα πλέον υπό παιδαγωγόν. Διότι, πάντες είσθαι υιοί Θεού δια της πίστεως της εν Χριστώ Ιησού. Επειδή όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε.

Παιδαγωγός ήταν ο άνθρωπος που οδηγούσε τα παιδιά των πλουσίων στο σχολείο. Έτσι και ο νόμος μας οδηγεί στο Χριστό. Όταν βλέπουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε το νόμο του Θεού γιατί αμαρτάνουμε, σφάλουμε, δεν έχουμε δύναμη, τότε τρέχουμε στην χάρη του Ιησού δια πίστεως, γιατί Εκείνος τήρησε όλο τον νόμο για εμάς κι έτσι σήμερα μας δικαιώνει. Αυτό είναι το καθαρό Ευαγγέλιο! !

Εβρ.θ:22-23 Και σχεδόν με αίμα καθαρίζονται πάντα κατά τον νόμον, και χωρίς χύσεως αίματος δεν γίνεται άφεσις. Ανάγκη λοιπόν ήτο, οι μεν τύποι των επουρανίων (κιβωτός, λυχνία, σκεύη) να καθαρίζονται δια τούτων (θ:11-14) αυτά όμως τα επουράνια με θυσίας ανωτέρας παρά ταύτας

Μόλις πάμε να μιλήσουμε γι’ αυτά τα εδραιώματα της πίστης μας στους «μορφωμένους και σοφούς του κόσμου τούτου», αμέσως προβάλουν το σωσίβιο τους, τους «Πατέρες». Μας λένε ότι εμείς δεν είμαστε άξιοι γα πούμε τέτοια πράγματα, και δεν βλέπουν ότι τα λέει ο απόστολος Παύλος ότι είναι γραμμένα στην γλώσσα μας και ότι ο Θεός μας έδωσε μυαλό για να καταλαβαίνουμε τι λέει ο λόγος Του.

Η ανώτερη θυσία του Ιησού Χριστού καθαρίζει τα επουράνια που είναι ο Χριστός και η εκκλησία, η άνω Ιερουσαλήμ η οποία καθαρίζεται ΜΟΝΟ με το αίμα του Υιού του Θεού.

Eβρ.θ:24 Διότι ο Χριστός δεν εισήλθεν εις χειροποίητα άγια (ναό του Σολομώντα) αντίτυπα των αληθινών, αλλ' εις αυτόν τον ουρανόν, δια να εμφανισθεί τώρα ενώπιον του θεού υπέρ ημών.

Αν έχεις ανάγκη από εξιλέωση αμαρτιών, αν έχεις θλίψη, αν θες παρηγοριά, αν θες μεσιτεία, για όλα αυτά αλλά και για κάθε σου ανάγκη ο Χριστός εμφανίστηκε ενώπιων του Θεού και είναι κάτι που κανείς άλλος δεν έκανε. Ο λόγος του Θεού αποκλείει κάθε άλλο όνομα.

Ο Χριστός προσευχόμενος στο Ματθ.ια:25 λέει: «...δοξάζω σε Πάτερ, Κύριε τ'ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών, και απεκάλυ- φας αυτά εις νήπια».