Να καταριέται του άρεσε. ας πέσει
πάνω του η κατάρα. Την ευλογία δεν την ήθελε· ας φύγει μακριά απ’ αυτόν. Ψαλμ.
109:16, 17
Και έκραξαν φωνή μεγάλη λέγοντες:
«Έως πότε, ο δεσπότης ο άγιος και αληθινός, ου κρίνεις και εκδικείς το αίμα
ημών εκ των κατοικούντων επί της γης;» Αποκ. 6:10
Το βιβλίο των Ψαλμών της Παλαιάς
Διαθήκης (Sefer Tehillim) θεωρείται κατά γενική αναγνώριση και ομολογία, ένα
από τα πιο υπέροχα βιβλία της Βίβλου. Όχι μόνο για τον πλούτο των θρησκευτικών
ιδεών που εκφράζει, όχι μόνο γιατί σ’ αυτό ακούγεται και η φωνή του ανθρώπου
μαζί με αυτή του Θεού, αλλά γιατί εκφράζονται σ’ αυτό, τα πιο βαθειά ανθρώπινα
συναισθήματα, από την υπερβολική χαρά μέχρι την βαριά θλίψη, αλλά και γιατί, το
βιβλίο αυτό γίνεται πηγή ανεξάντλητης παρηγοριάς και ελπίδας σ’ όλους τους
ανθρώπους, σ’ όλες τις εποχές, αφού όλοι βρίσκουν εκεί, μέρος από τον κρυμμένο
εαυτό τους. Είναι βασικά ένα βιβλίο προσευχών, συλλογικών και ατομικών.
