Άνθρωπος, το κοινωνικό ον που διαιωνίζει τον εγωισμό...

Είμαστε κοινωνικοί ναι, σε κάθε εκδήλωση της ζωής μας θέλουμε να μοιραζόμαστε τη στιγμή.. Θέλουμε κόσμο να τους εξομολογηθούμε την επιτυχία μας για να νιώσουμε ευφορία, χρειαζόμαστε κόσμο να δει το καινούργιο μας αμάξι για να νιώσουμε ισχυρότεροι από τον μέσο όρο της σακαράκας και του μεροκάματου.

Τα ακριβά μας ρούχα είναι σημάδι κοινωνικότητας αφού προορίζονται για χώρους με πολύ κόσμο, όσοι περισσότεροι τόσο το καλύτερο και τόσο μεγαλύτερη η απόσβεση. Η απόσβεση της φίρμας γίνεται από τις ταλαιπωρημένες ματιές που δεν έχουν τον τρόπο να μπουν σ' αυτό το ύφασμα.. Και εσένα σου αρέσει αυτό, μεγάλε ωραίε και κοινωνικέ μάγκα της εποχής.

Μέσα σε τόσο κόσμο, τόσο πολύ βιώνεις τη φύση της... κοινωνικότητας στο πετσί σου και όμως.. είσαι τόσο μόνος το βράδυ που σβήνεις το φως να κοιμηθείς. Πνίγεις τον εγωισμό σου στα λάθη των άλλων και τον ξεχνάς τυλιγμένος στα ακριβά σου αρώματα. Συμπάσχεις με τους κοντινούς σου μόνο όταν σημαίνουν κάτι για σένα, σκέφτηκες όμως ποτέ το γιατί; Μήπως και πάλι σκέφτεσαι τον εαυτό σου;

Χαίρεσαι κάτι που γεννιέται κοντά σου γιατί νιώθεις αθάνατος και κλαις όταν κάτι πεθαίνει όχι για αυτό, αλλά γιατί τον ίδιο σου τον εαυτό παρηγορείς. Πόσο δύσκολο σε αυτή τη κοινωνία να δώσεις αγάπη; Πόσο δύσκολο αφού για να τη δώσεις περιμένεις να την έχεις πάρει στο διπλάσιο; Η πρόσθεση πολλών εγωκεντρικών ματαιόδοξων ανθρώπων είχε ως άθροισμα την σημερινή κοινωνία που δείχνει τόσο παγιδευμένη.. 

Αν θες μια λέξη που ίσως να μπορεί κάτι να κάνει, είναι αυτή... Ιησούς...