«ΤΟΞΙΚΟΙ» ΤΥΠΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

Ας ξεκινήσουμε λέγοντας ότι εις πολλά πταίομεν άπαντες (Ιάκ.γ:2).

Αυτό το άρθρο είναι μια καλή ευκαιρία να προσευχηθούμε στον Θεό να μας δείξει τις πτυχές της ζωής μας που δεν είναι παράλληλες με το ευαγγέλιο και να μας δείξει τον τρόπο να είμαστε μια εκκλησία που πραγματικά θα δοξάζει τον Ιησού Χριστό!

Υπάρχουν κάποιοι «τοξικοί» Χριστιανοί που έχουν την ιδιότητα και ικανότητα να επηρεάζουν ολόκληρες εκκλησίες σήμερα.

Ίσως να αναγνωρίσουμε κάποια σημεία στον ίδιο μας τον εαυτό. Αν ναι, καλό είναι να προσπαθήσουμε ν’ αλλάξουμε! 

ΟΙ «ΜΕΓΑΛΟΡΡΗΜΟΝΕΣ»

Δαν.ια:20-45
 
Από το εδ.21 κι έπειτα, η προφητεία ασχολείται μ’ ένα πρόσωπο, που κατά κοινή αποδοχή πρέπει να ’ναι ο Αντίοχος ο Επιφανής (175-163 π.Χ.), ο «εξουθενωμένος τις» του εδ.21.
 
Γίνηκε κύριος της Αιγύπτου όχι τόσο με τα όπλα, όσο με το δόλο και την απάτη. Επιστρέφοντας από την Αίγυπτο, επιτέθηκε εναντίον της Ιερουσαλήμ, σκότωσε 80.000 Ιουδαίους, αιχμαλώτισε 40.000 κι άλλες 40.000 πούλησε σκλάβους. Όταν ξαναεπιτέθηκε στην Αίγυπτο, αναγκάστηκε να αποσυρθεί πιεζόμενος από το ρωμαϊκό στόλο (εδ.30). 

Εγωισμός

Δυο γαϊδουράκια βρέθηκαν κάποτε, λέει η ιστορία, σε έναν έρημο τόπο, που ο ήλιος πάνω τους ήταν ζεματιστός και τα έκανε κυριολεκτικά να υποφέρουν. Το μόνο που είχαν στη διάθεσή τους ήταν ένα προχειροφτιαγμένο ξύλινο μικρό υπόστεγο, που μπορούσε να φιλοξενήσει στη σκιά του με δυσκολία τα δυο τους κεφάλια. Έτσι και έγινε. Τα δυο γαϊδουράκια ήσυχα πήγαν και στάθηκαν με το κεφάλι τους στη σκιά του, αφού δεν υπήρχε τίποτ' άλλο γύρω να τα ανακουφίσει.

Μόλις όμως ένιωσαν λίγο καλύτερα, το ένα έσπρωξε το άλλο, για να μπει λίγο πιο μέσα στο υπόστεγο να δροσίσει και το σβέρκο του. Το άλλο όμως πληγώθηκε, αντέδρασε, πικράθηκε: «Γιατί αυτός και όχι εγώ», σκέφτηκε... «γιατί όχι εμένα... γιατί όχι για μένα... κι εγώ τι είμαι;....»

Η μετάνοια

Από την κακοποίηση των ανθρώπων δεν ξέφυγε ούτε η λέξη μετάνοια και η σημασία της. Στους καιρούς τους δικούς μας ιδιαίτερα, εκείνος που μετανοεί συνήθως είναι το θύμα και όχι ο θύτης.

Μετάνοια σημαίνει θλίψη

Πρόκειται για το μεγαλύτερο και πιο συνηθισμένο μύθο. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν πως όταν υπάρχουν θλίψη και δάκρυα, υπάρχει και μετάνοια. Δεν υποτιμώ τα δάκρυα. Αλλά δεν πρέπει να εξισώνουμε τη θλίψη με τη μετάνοια. Δεν είναι το ίδιο πράγμα. Συχνά αυτοί που θλίβονται, δεν θλίβονται για την αμαρτωλότητά τους αλλά για τις συνέπειες.

Ο Εγωιστής

              

                 

Υπάρχουν παραπτώματα που δεν εμπίπτουν στον ποινικό νόμο, τα οποία εντούτοις μπορεί να είναι μεγάλα εγκλήματα είτε κατά του εαυτού μας είτε κατά της κοινωνίας.

Η διδασκαλία του Χριστού παρουσιάζει πώς πρέπει να είναι ο άρτιος, ο γνήσιος κι αληθινός άνθρωπος, που θα είναι και εντάξει με τον εαυτό του και χρήσιμος μεταξύ των συνανθρώπων του.

Δυστυχώς, και μέσα στις εκκλησίες έχει παρατηρηθεί ότι κάποιοι μπορούν να ζουν ασύδοτοι, με τελείως κακή συμπεριφορά, με μεγάλη ασυνέπεια και υποκρισία, και μπορεί κάποιος να είναι βουτηγμένος στην παρανομία, είτε επειδή αναρριχήθηκε παράνομα σε κάποια θέση είτε επειδή εξασκεί κακή επιρροή στο λαό του Θεού.

Άνθρωπος, το κοινωνικό ον που διαιωνίζει τον εγωισμό...

Είμαστε κοινωνικοί ναι, σε κάθε εκδήλωση της ζωής μας θέλουμε να μοιραζόμαστε τη στιγμή.. Θέλουμε κόσμο να τους εξομολογηθούμε την επιτυχία μας για να νιώσουμε ευφορία, χρειαζόμαστε κόσμο να δει το καινούργιο μας αμάξι για να νιώσουμε ισχυρότεροι από τον μέσο όρο της σακαράκας και του μεροκάματου.

Αμφιβάλεις ότι τα κύρια χαρακτηριστικά της εποχής μας είναι:

Η συρρίκνωση του αγαθού. Όλο και μικραίνει η δύναμή του, όλο και υποχωρεί μπροστά στην επέλαση της κακίας, της απάτης, της αδικίας. Το άνομο σήμερα γίνεται εύκολα απο­δεκτό. Το άδικο ελάχιστοι το ονομά­ζουν άδικο. Το κακό βρίσκει χώρο για να μπει και να εγκατασταθεί ανάμεσά μας. Και όλα αυτά σε βάρος του καλού, του αγαθού, του ηθικού, που κάποτε βασίλευαν στη ζωή μας, αλλά τώρα τα ξεπερνάμε εύκολα και ανώ­δυνα.

Το τόσο επικίνδυνο πλησίασμα του καλού και του κακού, του άσπρου και του μαύρου, του σωστού και του λάθους. Κάποτε ήταν δύο κόσμοι τελείως διαφορετικοί, αντίθετοι και εχθρικοί. Κανένα κοινό σημείο. Σή­μερα όμως έχουν έρθει τόσο κοντά, έχουν εκφυλιστεί τόσο πολύ οι συνει­δήσεις των ανθρώπων, έχουν φθαρεί τόσο τα όρια, που περνάς εύκολα από το ψέμα στην αλήθεια, χωρίς να προκαλείς αντιδράσεις, διαμαρτυ­ρίες, και μετά ξανά στο ψέμα και στην ευθεία και στα πλάγια, στα υπόγεια... διότι όλα μπορεί να τα χρησιμοποιεί κανείς, αφού όλα είναι κομμάτια της ζωής μας, όλα ισχύουν, όλα δικαιολο­γούνται.

 

Σας αρέσουν τα μωρά;

Τι ερώτηση; Θα μου πείτε… Και σε ποιον δεν αρέσουν; Σωστό. Τα γεννητούρια είναι πηγή χαράς, ελπίδας, ζωντάνιας. Ακόμα και οι παππούδες ξαναζωντανεύουν με τα μωράκια στα γόνατά τους.

Πάμε όμως σε μια άλλη περιοχή, πάλι με μωρά και γεννητούρια. Οι νέοι πιστοί του Χριστού. Νέες ομολογίες πίστης, νέες ομολογίες μετάνοιας, επιστροφής, νέες "αναγεννήσεις". Θα 'πρεπε να 'ναι πηγή χαράς, ξαναζωντάνεμα της εκκλησίας. Νέοι πιστοί στην οικογένεια του Ιησού Χριστού. Δεν είναι έτσι ακριβώς στις μέρες μας. Η μεγάλη έλλειψη στις μέρες μας είναι η ταπείνωση. Σπάνιο είδος εν εκλείψει!

Άνθρωπος, το κοινωνικό ον που διαιωνίζει τον εγωισμό...

Είμαστε κοινωνικοί ναι, σε κάθε εκδήλωση της ζωής μας θέλουμε να μοιραζόμαστε τη στιγμή..

Θέλουμε κόσμο να τους εξομολογηθούμε την επιτυχία μας για να νιώσουμε ευφορία, χρειαζόμαστε κόσμο να δει το καινούργιο μας αμάξι για να νιώσουμε ισχυρότεροι από τον μέσο όρο της σακαράκας και του μεροκάματου.

 

Μια τυφλή κοπέλα

Κάποτε ήταν μια κοπέλα τυφλή. Μισούσε τον εαυτό της που ήταν τυφλή. Μισούσε τον καθένα, εκτός από τον αγαπημένο της. Αυτός ήταν πάντα εκεί γι’ αυτήν. Την αγαπούσε πολύ και ήταν πάντα δίπλα της. Του είχε πει ότι αν μπορούσε να δει τον κόσμο, τότε θα τον παντρευόταν! 

ΕΓΩΙΣΜΟΣ: ίσως η πιο φονική αρρώστια

Συνήθως φοβόμαστε αυτά που φοβούνται και οι άλλοι γύρω μας ή αυτά που μας λένε κάποιοι ειδικοί ότι πρέπει να φοβόμαστε: τους σεισμούς, τις πυρκαγιές, την ανεργία, τον καρκίνο, το AIDS, τη νόσο των τρελών αγελάδων, και ό,τι άλλο καινούριο μπορεί να προκύψει στις μέρες μας. Φυλαγόμαστε και καλά κάνουμε. Όμως δεν είναι σίγουρο ότι ξέρουμε καλά ποιος είναι ο πραγματικός κίνδυνος, η πραγματική απειλή γύρω μας και μέσα μας, τι είναι αυτό που χρειάζεται να στρέψουμε την προσοχή μας, γιατί η απειλή είναι άμεση, καθημερινή και η κατάληξη πραγματικά οδυνηρή. 

Γυναίκα (2)

Το πράο και ησύχιο πνεύμα

«Των οποίων (γυναικών) ο στολισμός ας είναι ουχί ο εξωτερικός, ο του πλέγματος των τριχών και της περιθέσεως των χρυσίων, ή της ενδύσεως των ιματίων, αλλ’ ο κρυπτός άνθρωπος της καρδίας κεκοσμημένος με την αφθαρσίαν του πράου και ησυχίου πνεύματος, το οποίον ενώπιον του Θεού είναι πολύτιμον»  Α΄Πετρ.γ:3,4.