Δύο πράγματα που πάντα συμβαίνουν
στις ζωές αυτών που ακολουθούν τον Ιησού Χριστό.
Ίσως η πιο διαδεδομένη αίρεση στη
σύγχρονη εκκλησία είναι η άποψη ότι ο Χριστιανός δεν έχει ευθύνες.
Η σωτηρία βασίζεται στην πίστη, όχι
στα έργα.
Αλλά η σωτηρία πάντα οδηγεί σε
υπακοή και έργα.
Η υπακοή υποκινείται από την
πίστη:
Ρωμ.ς:1,2 Τι λοιπόν θέλομεν
ειπεί; θέλομεν επιμένει εν τη αμαρτία, διά να περισσεύση η χάρις; Μη γένοιτο·
ημείς, οίτινες απεθάνομεν κατά την αμαρτίαν, πως θέλομεν ζήσει πλέον εν αυτή;
Β’ Τιμ.β:19 Το στερεόν όμως
θεμέλιον του Θεού μένει, έχον την σφραγίδα ταύτην· Γνωρίζει ο Κύριος τους όντας
αυτού, καί· Ας απομακρυνθή από της αδικίας πας όστις ονομάζει το όνομα του
Κυρίου.
Α’ Ιωάν.β:3 Και εν τούτω
γνωρίζομεν ότι εγνωρίσαμεν αυτόν, εάν τας εντολάς αυτού φυλάττωμεν.
Τα έργα υποκινούνται από την
πίστη:
Ιακ.β:17 Ούτω και η πίστις,
εάν δεν έχη έργα, νεκρά είναι καθ' εαυτήν.
Εφεσ.β:10 Διότι αυτού ποίημα
είμεθα, κτισθέντες εν Χριστώ Ιησού προς έργα καλά, τα οποία προητοίμασεν ο Θεός
διά να περιπατήσωμεν εν αυτοίς.
Φιλ.β:12 Ώστε, αγαπητοί μου,
καθώς πάντοτε υπηκούσατε, ουχί ως εν τη παρουσία μου μόνον, αλλά τώρα πολύ
περισσότερον εν τη απουσία μου, μετά φόβου και τρόμου εργάζεσθε την εαυτών
σωτηρίαν·
