Α’
Πέτρ.α:19,20 ἀλλὰ τιμίῳ αἵματι ὡς
ἀμνοῦ ἀμώμου καὶ ἀσπίλου Χριστοῦ, προεγνωσμένου μὲν πρὸ καταβολῆς κόσμου
φανερωθέντος δὲ ἐπ' ἐσχάτου τῶν χρόνων δι' ὑμᾶς.
Αποκ.ιγ:8
καὶ προσκυνήσουσιν αὐτὸν πάντες οἱ
κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, οὗ οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς
τοῦ ἀρνίου τοῦ ἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.
Όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ο Θεός έβαλε τις σκέψεις
και τα σχέδιά Του σε ενέργεια. Γέννησε από τον εαυτό Του τον άνθρωπο Ιησού
Χριστό, μέσα στον Οποίο κατοίκησε πλήρως.
Ακόμα, αν «Θεός», στο Ιωάν.α:1 σημαίνει τον Θεό Πατέρα, τότε
επιβεβαιώνεται η πρόταση μας και η Βιβλική θέση, «ο Λόγος ήταν με τον Πατέρα,
και ο Λόγος ήταν ο Πατέρας».
Εμείς, πιστεύουμε στην ύπαρξη του Θεού από την αιωνιότητα. Ο
Θεός υπήρχε πάντοτε, πανταχού παρών (Α’ Βας.η:21, Ιερεμ.κγ:23-24, Ψαλμ.ρλθ:7-10),
παντογνώστης (Ψαλμ.ρλθ:1-6. Πράξ.β:23, Ιώβ μβ:2), Παντοδύναμος (Α’ Τιμ.ς:15, Αποκ.ιθ:6,
Γέν.ιζ:1), αιώνιος (Δευτ.λγ:27, Α’ Τιμ.α:17), αόρατος (Α’ Τιμ.α:17, ς:16, Ιωάν.α:18),
Πνεύμα (Ιωάν.δ:24).
Ένα πνεύμα δεν είναι πρόσωπο. Αν ένα πνεύμα είναι πρόσωπο,
τότε σύμφωνα με την Αποκ.ε:6, όπου γίνεται λόγος για τα επτά πνεύματα του Θεού,
η θεότητα αποτελείται από επτά πρόσωπα. Αν το Πνεύμα του Θεού είναι ένα
πρόσωπο, τότε και το πνεύμα του Γιου είναι ένα ξεχωριστό πρόσωπο από το σώμα ή τη
σάρκα κι έτσι διαιρούν τον Χριστό σε δύο πρόσωπα (Νεστοριανισμός).
