Ιούδ.α:3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους.

Τετάρτη 7 Ιουνίου 2017

Ο Θεός δημιούργησε το κακό;

Ησ.με:7 ο κατασκευάσας το φως και ποιήσας το σκότος· ο ποιών ειρήνην και κτίζων κακόν· εγώ ο Κύριος ποιώ πάντα ταύτα.

Άμ.γ:6 Δύναται να ηχήση σάλπιγξ εν πόλει και ο λαός να μη πτοηθή; δύναται να γείνη συμφορά εν πόλει και ο Κύριος να μη έκαμεν αυτήν;

Ο Θεός, είναι πραγματικά Αυτός, που δημιούργησε το κακό; Για να απαντήσουμε στο ερώτημα, πρέπει να δούμε πρώτα πώς χρησιμοποιείται η εβραϊκή λέξη για το κακό, στην Αγία Γραφή, να εξετάσουμε τα συμφραζόμενα της περικοπής Ησαΐας με:7, και να εξετάσουμε άλλες περικοπές για το ίδιο θέμα.


Πρώτα απ' όλα, η εβραϊκή λέξη για το κακό, χρησιμοποιείται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους στην Αγία Γραφή. Σε πολλές περιπτώσεις έχει την έννοια του κακού, αλλά σε πολλές άλλες βρίσκεται με την έννοια  άρρωστος, θλίψη, αναστάτωση, δυσαρεστημένος, αντιξοότητες, θλίψη, πρόβλημα, συμφορά, τραγικό, δυστυχία και πρόβλημα. Άρα δεν είναι απαραίτητο να την μεταφράσουμε μόνο σαν κακό. Γι' αυτό και διάφορες Γραφές μεταφράζουν αυτό το εδάφιο διαφορετικά.

Δεύτερο, το πλαίσιο του εδαφίου μιλά για φυσικά φαινόμενα.

Ησ.με:5-7 Εγώ είμαι ο Κύριος και δεν είναι άλλος· δεν υπάρχει εκτός εμού Θεός· εγώ σε περιέζωσα, αν και δεν με εγνώρισας, διά να γνωρίσωσιν από ανατολών ηλίου και από δυσμών, ότι εκτός εμού δεν υπάρχει ουδείς· εγώ είμαι ο Κύριος και δεν υπάρχει άλλος· ο κατασκευάσας το φως και ποιήσας το σκότος· ο ποιών ειρήνην και κτίζων κακόν· εγώ ο Κύριος ποιώ πάντα ταύτα.

Παρατηρήστε ότι το πλαίσιο του εδαφίου ασχολείται με το ποιος είναι ο Θεός, ότι ο Θεός μιλά μέσα από τα φυσικά φαινόμενα (ήλιος, φως, σκοτάδι) και ότι είναι σε θέση να προκαλέσει «ευημερία» καθώς και «συμφορά.» Με βάση τα συμφραζόμενα, αυτό το εδάφιο ασχολείται με φυσικές καταστροφές και ανθρώπινη ασφάλεια. Δεν μιλάει για το ηθικό κακό. Μάλλον, ασχολείται με τη συμφορά, τη δυστυχία, κλπ. Αυτό είναι σύμφωνο και με άλλες γραφές. 

Για παράδειγμα,

Έξοδ.δ:11 Και είπε προς αυτόν ο Κύριος, Τις έδωκε στόμα εις τον άνθρωπον; ή τις έκαμε τον εύλαλον, ή τον κωφόν ή τον βλέποντα ή τον τυφλόν; ουχί εγώ ο Κύριος;

Άμως γ:6 Δύναται να ηχήση σάλπιγξ εν πόλει και ο λαός να μη πτοηθή; δύναται να γείνη συμφορά εν πόλει και ο Κύριος να μη έκαμεν αυτήν;

Επίσης, σημειώστε ότι ο Ησαΐας παρουσιάζει αντιθέσεις. Μιλάει για το «φως» και το «σκότος», «ειρήνη» και «κακόν». Έτσι, στο πλαίσιο βλέπουμε δύο ζεύγη αντιθέτων: φως και σκοτάδι, ειρήνη και κακό. Το «κακό» που λέει εδώ δεν είναι το οντολογικό κακό, αλλά το κακό που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με τη μορφή συμφοράς.

Από τα παραπάνω δύο εδάφια (Έξοδ.δ:11, Αμώς γ:6), μπορούμε να δούμε ότι ο Κύριος εμπλέκεται στη συμφορά και τα προβλήματα στη γήινη σφαίρα. Το Έξοδ.δ:11 μιλάει για την ανθρώπινη αδυναμία, και το Αμώς γ:6 μιλάει για θλίψεις σε μια πόλη. Δεν είναι ένα ηθικό κακό που φέρνει ο Θεός αλλά συμφορά και αγωνία πάνω στους ανθρώπους.

Φυσικά, αυτό εγείρει άλλα ερωτήματα, όπως γιατί ο Θεός να κάνει κάτι τέτοιο, αλλά δεν θα ασχοληθούμε τώρα μ’ αυτό. Αλλά, μπορούμε να εμπιστευόμαστε ότι κάθε ενέργεια του Θεού είναι δίκαιη και χρησιμοποιείται για διδασκαλία, καθοδήγηση, και πειθάρχηση του λαού.

Τρίτο, υπάρχουν άλλα εδάφια που δείχνουν σαφώς ότι ο Θεός είναι καθαρός και ότι Αυτός δεν εγκρίνει το κακό.

Δευτ.λβ:4 Αυτός είναι ο Βράχος, τα έργα αυτού είναι τέλεια· διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις· Θεός πιστός, και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός.

Αββ.α:13 Οι οφθαλμοί σου είναι καθαρώτεροι παρά ώστε να βλέπης τα πονηρά, και δεν δύνασαι να επιβλέπης εις την ανομίαν· διά τι επιβλέπεις εις τους παρανόμους και σιωπάς, όταν ο ασεβής καταπίνη τον δικαιότερον εαυτού,

Μπορούμε να δούμε ότι η Αγία Γραφή διδάσκει ότι ο Θεός είναι καθαρός και δεν συμφωνεί με το κακό και ότι η λέξη, rah (κακό), στα Εβραϊκά μπορεί να σημαίνει πολλά πράγματα και ότι με βάση τα συμφραζόμενα του εδαφίου, μιλά για συμφορά και απελπισία. Επομένως, ο Θεός δεν δημιουργεί το κακό με την ηθική έννοια, αλλά με την έννοια της καταστροφής ή της συμφοράς.