Ματθαίος γ:13-17 Μάρκος α:9-11 Λουκάς γ:21-22 Ιωάννης α:26-34
Α. ΠΡΙΝ
ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ
Δεν ξέρουμε πολλά για την παιδική ηλικία του
Ιησού. Χωρίς αμφιβολία, παρακολούθησε την τοπική συναγωγή της Ναζαρέτ και φοίτησε
στο σχολείο, όπως και τα άλλα παιδιά των Εβραίων. Ήταν μόνο δώδεκα χρόνων που εξέπληξε τους
δασκάλους στο Ναό με τη σοφία Του. Η απάντηση που έδωσε στους γονείς του μας το
αποδεικνύει. «Δεν ηξεύρετε ότι πρέπει να
είμαι εις τα του Πατρός μου» (Λουκ.β:49). Όπως είδαμε, ήταν υπάκουος και
υποτακτικός στους γονείς του (Λουκ.β:51).
Καθώς ο Ιησούς μεγάλωνε, δεν μεγάλωνε μόνο φυσικά, αλλά προέκοπτε εις
σοφίαν (διανοητικά), και χάριν παρά τω Θεώ (πνευματικά), και ανθρώποις
(κοινωνικά) (Λουκ.β:52).
Ξέρουμε ότι δούλεψε σαν ξυλουργός, γιατί
ρώτησαν γι’ αυτόν: «Δεν είναι ούτος ο
τέκτων;» (Μάρκ.ς:3). Μπορούμε να τον φανταστούμε σκληρά εργαζόμενο και ιδρωμένο πάνω από τον πάγκο του μαραγκού. Πρέπει
να είμαστε ευγνώμονες που δοκίμασε την σκληρή δουλειά και που ήξερε ότι θα ήταν
τόσο κουραστική.
Ο Ιησούς άρχισε τη διακονία Του και
βαπτίστηκε όταν ήταν τριάντα χρονών (Λουκ.γ:23). Ο Ιωσήφ πέθανε κατά τα
δεκαοχτώ χρόνια που μεσολαβήσανε γιατί δεν αναφέρεται τίποτα γι’ αυτόν μετά την
αρχή του έργου του Ιησού. Το πρώτο θαύμα του Ιησού στην Κανά δείχνει ότι η
Μαρία τον θεωρούσε κεφαλή της οικογενείας. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος και έτσι
μετά το θάνατο του Ιωσήφ θα είχε την ευθύνη του σπιτιού.
Β.
ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
Ο Ιησούς δεν βαπτίστηκε για άφεση των
αμαρτιών του, γιατί ήταν αναμάρτητος.
Συνήθως ο Ιωάννης εξέταζε τους ανθρώπους που
θα βάφτιζε.
Οι μετανιωμένοι έρχονταν με ταπεινή
εξομολόγηση των αμαρτιών τους και με βαθιά συντριβή. Ο Ιησούς φυσικά δεν είχε τίποτα να εξομολογηθεί,
ούτε ήταν ένοχος και ήρθε με τόση αγνότητα και ειρήνη, που ο Ιωάννης τραβήχτηκε
πίσω με ένα αίσθημα αναξιότητας και αμαρτίας.
Ο πραγματικός λόγος της βάφτισης του Ιησού
εκφράζεται από τον Ίδιο: «Αφες τώρα,
διότι ούτως είναι πρέπον εις ημάς να εκπληρώσωμεν πάσαν δικαιοσύνην» (Ματθ.ε:15).
Ο Ιησούς γεννήθηκε κατά το Νόμο και όταν ήταν μωρό του έκαναν περιτομή
και λύτρωση. Αργότερα πλήρωσε το φόρο του Ναού.
Έπρεπε ο Ιησούς να εκπληρώνει όλες τις διατάξεις της διαθήκης του Αβραάμ
στην εντέλεια. Ο Ιησούς δεν ήρθε για να καταργήσει το Νόμο, αλλά για να τον
εκπληρώσει και για να του δώσει βαθύτερη σημασία (Ματθ.ε:17). Στη διάρκεια της
ζωής Του εκπλήρωνε το Νόμο για να σώζει αυτούς που ήταν έξω από τον Νόμο.
Οι πρώτες λέξεις της διακονίας Του ήταν: «Αφες τώρα».
Γ. Η
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΟΥ ΜΕΣΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ιωάννης ήξερε τον
Ιησού σαν ξάδελφο, αλλά δεν τον ήξερε σαν τον Μεσσία. Αν και δεν ήταν πρόθυμος
να τον βαφτίσει, ακόμα δεν ήξερε την αληθινή του ταυτότητα. Πάντως
o Iωάννης γνώριζε ότι ήταν ο πρόδρομος του Μεσσία και ότι ο Θεός του
είχε δώσει ένα αποφασιστικό σημάδι με το οποίο μπορούσε να τον αναγνωρίσει.
Ιωάν.α:33 «Και εγώ δεν εγνώριζον αυτόν αλλ’ ο πέμψας με
δια να βαπτίζω εν ύδατι, εκείνος μοι είπεν, Εις όντινα ίδης το Πνεύμα καταβαίνον
και μένον επ’ αυτόν, ούτος είναι ο βαπτίζων εν Πνεύματι Αγίω».
Όταν ο Ιησούς βγήκε από το νερό, υπήρξε μια
ορατή φανέρωση του Πνεύματος που κατέβηκε κι έμεινε πάνω Του. Ακόμα υπήρξε μια
ακουστική φανέρωση, η φωνή από τον ουρανό που έλεγε: «Ούτος είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, εις τον οποίον ευηρεστήθην»
(Ματθ.3:17).
Φαίνεται, ότι μόνο ο Ιωάννης και ο Ιησούς
έβλεπαν το θείο όραμα και άκουγαν τη φωνή. Ο Ιωάννης είδε το πνεύμα, άκουσε τη φωνή και έτσι πήρε στερεή
μαρτυρία για τη θεότητα του Ιησού.
Εδώ πάντως γίνονται δύο λάθη που πρέπει ν’
αποφεύγονται :
1) Μερικοί λένε ότι
είναι φανέρωση της «τριάδας». Αυτό δεν είναι αλήθεια. Υπήρχε ένα τριπλό
φαινόμενο στο «ανώγειο» αλλά αυτό δεν αποδεικνύει την ύπαρξη Τριάδας. Αν και
μπορούσαν να νιώσουν το Άγιο Πνεύμα, να δουν και να ακούσουν τις πύρινες
γλώσσες υπήρχε όμως μόνο ένα Πνεύμα. Έτσι οι δύο εκδηλώσεις στον Ιορδάνη δεν
δείχνουν ούτε αποδεικνύουν την Τριάδα.
2) Μερικοί λένε ότι ο
Ιησούς ήταν μόνο άνθρωπος μέχρι αυτού του σημείου και έπειτα έγινε
Θείος. Εν τούτοις, ο Ιησούς ήταν Θείος από τη σύλληψη του στη μήτρα της παρθένου. Ξανά, ο Ιησούς εκπλήρωνε τη δικαιοσύνη της
Παλαιάς Διαθήκης. Κάθε προφήτης και
βασιλιάς έπρεπε να χριστεί στην αρχή του έργου του. Εδώ ο Ιησούς χριζόταν προφήτης, ιερέας και
βασιλιάς.
Δ. Η
ΣΕΙΡΑ ΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ
Πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Ιωάννης δεν είπε:
«Ιδού ο αμνός του Θεού» όταν βαπτίστηκε ο Ιησούς. Το πρώτο κεφάλαιο του κατά
Ιωάννη Ευαγγελίου το ξεκαθαρίζει αυτό πολύ καλά.
Ποια είναι η σειρά των γεγονότων;
1) Ο Ιησούς βαφτίζεται
και αμέσως πηγαίνει στην έρημο.
2) Για σαράντα μέρες
δέχεται πειρασμό
3) Ο Ιησούς γυρίζει στον
Ιορδάνη και στέκεται μέσα στο πλήθος (εδ.26).
4) Την επόμενη μέρα λέει
ο Ιωάννης: «Ιδού ο Αμνός του Θεού» (εδ.29).
5) Επίσης την επομένη
λέει: «Ιδού ο Αμνός του Θεού» και δύο από τους μαθητές του ακολούθησαν τον Ιησού
(εδάφ.37) Οι μαθητές αυτοί ήταν ο Ανδρέας και ο Ιωάννης, οι αγαπημένοι Του
μαθητές. Ο Ανδρέας έφερε στον Ιησού τον Σίμωνα Πέτρο.
6) Την μεθεπόμενη ο
Ιησούς πηγαίνει στη Γαλιλαία, αφού κάλεσε τον Φίλιππο και τον Ναθαναήλ.
Καθώς μελετάμε τα γεγονότα προσεκτικά,
βλέπουμε ότι ο Ιωάννης είπε: «Ιδού ο Αμνός του Θεού», όταν ο Ιησούς επέστρεψε
από τον πειρασμό της ερήμου και, φυσικά, ο Ιωάννης αναγνώρισε Αυτόν.
