A. ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ.
Κάθε σπουδαστής των τεσσάρων Ευαγγελίων
πρέπει να μελετήσει τη γεωγραφία της αρχαίας γης της Παλαιστίνης. Είναι
αδύνατο να εξοικειωθεί με τη ζωή του Χριστού εκτός αν γνωρίζει τη χώρα,
που ο Χριστός έζησε και διακόνησε.
Η θέση της Παλαιστίνης είναι εντυπωσιακή.
Καθώς βρίσκεται στο ανατολικό άκρο αυτής της μεγάλης εσωτερικής θάλασσας, που
οι αρχαίοι θεωρούσαν ότι ήτανε το μέσο της γης,
αυτή η χώρα, ενώ είναι μέρος της Ασίας, συνδέεται στενά με την Αφρική
και επηρέασε πολύ την Ευρώπη. Αποκομμένη σε μεγάλο βαθμό από την έρημο, από τις
κραταιές Αυτοκρατορίες της Ανατολής, βρισκότανε επάνω στους μεγάλους δρόμους,
που ακολουθούσαν τα καραβάνια των εμπόρων και των εισβολέων. Εξ αιτίας αυτής
της θέσης που ένωνε τρεις ηπείρους, η Παλαιστίνη αναγκάστηκε να μπει στις
πολιτικές διαμάχες των διαφόρων κρατών του κόσμου.
Ο περιγραμμικός χάρτης της Παλαιστίνης είναι
πολύ εύκολος να σχεδιαστεί. Μια σχεδόν ομαλή γραμμή μας δίνει τις ακτές με το
όρος, Κάρμηλος να βγαίνει προς τη θάλασσα. Αυτή η ομαλή γραμμή προδίδει τις
χαμηλές γραμμές και μας δίνει έναν από τους εξωτερικούς λόγους της Εβραϊκής απέχθειας
προς τη θάλασσα.
Στη μέση πρέπει να τοποθετηθούν δύο ανώμαλες
θηλιές για τη θάλασσα της Γαλιλαίας και τη Νεκρά Θάλασσα και συνδέοντας αυτές,
με μια ανώμαλη γραμμή, σχηματίζουμε τον Ιορδάνη ποταμό. Ως επί το πλείστον η γη
του Ιησού ήτανε η μικρή λουρίδα μεταξύ του Ιορδάνη και της μεγάλης θάλασσας.
Η γη της Παλαιστίνης ήτανε μια μικρή χώρα,
περίπου 225 χλμ. μάκρος και περίπου 64 χλμ. φάρδος. Ακόμη και αυτή η στενή γη χωρίζεται σε λουρίδες
με διαφορετικό χαρακτήρα. Με σύνορο τη θάλασσα βρίσκεται μια πεδιάδα που ποτέ
δεν ταυτίστηκε με την πραγματική ζωή των Εβραίων. Περιλάμβανε τους μεγάλους
δρόμους προς Βορρά και Νότο. Ανατολικά βρίσκονταν οι λόφοι και μετά τα βουνά, όπου βρισκόταν η
πραγματική δύναμη του Ιουδαϊσμού.
Από
Δυτικά προς Ανατολικά:
1) Παραθαλάσσια πεδιάδα
2) Λόφοι
3) Βουνά
4) Κοιλάδα Ιορδάνη
5) Επαρχία Ανατ. Ιορδάνη
- Περαία.
Διαχωρίζοντας
αυτή τη λουρίδα της ορεινής χώρας ήταν η πεδιάδα της Εσδραλών που εκτός
που ήτανε γόνιμη περιοχή πρόσφερε προσπελάσεις προς τους μεγάλους δρόμους και
αφού περικύκλωνε τις ακτές της μεγάλης θάλασσας στο δρόμο από την Αίγυπτο,
επεκτεινόταν προς την ενδοχώρα και προς το αρχαίο εμπορικό κέντρο της Δαμασκού
και από κει στις Αυτοκρατορίες των ποταμών Ευφράτη και Τίγρη.
Στα
χρόνια του Ιησού υπήρχαν οι εξής κύριες περιοχές:
1) Γαλιλαία στο Βορά
2) Σαμάρεια
3) Ιουδαία στο Νότο
Οι διαιρέσεις αυτές είχαν τη ρίζα τους στην
Ιστορία. Η Γαλιλαία και η Ιουδαία ήτανε Εβραϊκές ενώ η Σαμάρεια κατοικούνταν
από λαό, που ενώ φυλετικά ανήκε στους Εβραίους, περιφρονούνταν και μισούνταν
απ’ αυτούς.
Οι Εβραίοι όταν ταξίδευαν προς τα βόρεια και
νότια μεταξύ Γαλιλαίας και Ιουδαίας, διέσχιζαν γενικά την Ιορδανία και
ταξίδευαν δια μέσου της Περαίας και δεν περνούσαν συνήθως την Σαμάρεια.
Η κοιλάδα του Ιορδάνη είναι ένα από τα πιο
αξιοσημείωτα γεωλογικά φαινόμενα της
επιφάνειας της γης. Από το σημείο όπου ο Ιορδάνης αφήνει τη θάλασσα της
Γαλιλαίας μέχρι το σημείο που μπαίνει στη Νεκρή Θάλασσα, η απόσταση είναι 104
χλμ. Ο Ιορδάνης έχει ένα φράγμα από
βράχια και στις δύο μεριές από 3-24 χλμ.
Η πεδιάδα της Ιεριχούς αμέσως προς το βορά της Νεκρής Θάλασσας είναι
22,5 χλμ. φάρδος.
Με τα ρυάκια του ο Ιορδάνης είναι περίπου 257
ως 322 χλμ. μάκρος και το πλάτος του
ποικίλει από 26 ως 60 μέτρα. Το βάθος
είναι από 2 έως 4 μέτρα.
Η θάλασσα της Γαλιλαίας είναι 20 χλμ. μάκρος
και 12 χλμ. πλάτος και βρίσκεται 208 μ.
κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Η Νεκρά Θάλασσα είναι 77 χλμ. μάκρος με
μέγιστο πλάτος 16 χλμ. Η επιφάνειά της
είναι 393 μ. κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας και το βάθος της φτάνει τα 396
μ.
