Αποκ.κα:11 έχουσαν
την δόξαν του Θεού· και η λαμπρότης αυτής ήτο ομοία με λίθον πολύτιμον, ως
λίθον ίασπιν κρυσταλλίζοντα·
Αυτή
η πόλη η αγία, η νέα Ιερουσαλήμ έχει τη δόξα του Θεού.
και η λαμπρότης αυτής ήτο ομοία με
λίθον πολύτιμον
Αποκαλείται
η δόξα του Θεού, και η λαμπρότητα της δόξας του Θεού κατοικεί μέσα της και μας λέει
ότι η λαμπρότητά της ήταν όμοια με πολύτιμο λίθο.
ως λίθον ίασπιν κρυσταλλίζοντα
Ο
λίθος ίασπις που είδαμε στην Αποκ.δ:3 ήταν κόκκινος. Ο καθήμενος πάνω στον
θρόνο ήταν κατά την θέα όμοιος με λίθο ίασπι και σάρδινο. Όμως εδώ ο λίθος
ίασπις είναι πολύ πιο καθαρός σαν κρύσταλλο. Και ο λίθος αυτός εμφανίζεται με
διάφορα χρώματα, γι' αυτό λέει εδώ ότι ήταν καθαρός σαν κρύσταλλο.
Αποκ.κα:12,13 και
είχε τείχος μέγα και υψηλόν, είχε και δώδεκα πυλώνας, και εις τους πυλώνας
δώδεκα αγγέλους, και ονόματα επιγεγραμμένα, τα οποία είναι των δώδεκα φυλών των
υιών Ισραήλ. Προς ανατολάς πυλώνες τρεις, προς βορράν πυλώνες τρεις, προς νότον
πυλώνες τρεις, προς δυσμάς πυλώνες τρεις.
Σ’
αυτούς τους δώδεκα πυλώνες είναι γραμμένα τα ονόματα των δώδεκα φυλών του
Ισραήλ, του Ιούδα, Ρουβήν, Συμεών, Λευί κ.λ.π. Αυτό σημαίνει ότι σ' αυτή την
άγια πόλη, την νέα Ιερουσαλήμ, την Νύμφη, θα υπάρχουν και άγιοι της Παλαιάς
Διαθήκης και άγιοι της Καινής Διαθήκης.
Αποκ.κα:14 Και το
τείχος της πόλεως είχε θεμέλια δώδεκα, και εν αυτοίς τα ονόματα των δώδεκα
αποστόλων του Αρνίου.
Σ'
αυτά τα δώδεκα θεμέλια ήσαν γραμμένα τα ονόματα των δώδεκα αποστόλων του
Αρνίου. Στην Εφες.β:20 λέει ότι είμαστε οικοδομημένοι πάνω στο θεμέλιο των
αποστόλων και των προφητών.
Αποκ.κα:15 Και ο
λαλών μετ' εμού είχε κάλαμον χρυσούν, διά να μετρήση την πόλιν και τους πυλώνας
αυτής και το τείχος αυτής.
Στο
εδ.9 του ίδιου κεφαλαίου μας είπε ποιος ήταν αυτός που μιλούσε μαζί του. Ήταν
ένας από τους επτά αγγέλους που είχαν τις επτά φιάλες πλήρεις από τις επτά
πληγές της εβδόμης σάλπιγγας, ο οποίος ήρθε για να του δείξει τη Νύμφη του
Αρνίου. Αυτός ο άγγελος κρατούσε ένα χρυσό καλάμι για να μετρήσει την πόλη.
Αποκ.κα:16 Και
πόλις κείται τετράγωνος, και το μήκος αυτής είναι τοσούτον όσον και το πλάτος.
Και εμέτρησε την πόλιν με τον κάλαμον έως δώδεκα χιλιάδας σταδίων· το μήκος και
το πλάτος και το ύψος αυτής είναι ίσα.
Δεν
μοιάζει με κάποια γήινη πόλη, ούτε είναι μια πόλη στη γη κατά τη Χιλιετή
βασιλεία. Η πόλη είναι τετράγωνη με όλες τις διαστάσεις ίσες. Κάθε πλευρά της
πόλης ήταν μήκους 12.000 σταδίων. Το στάδιο ήταν Ρωμαϊκό μέτρο και ισοδυναμούσε
με 260 μέτρα. Επομένως τα 12.000 στάδια = 3.120 χιλιόμετρα. Αυτό ήταν το μήκος,
το πλάτος και το ύψος της πόλης. Πρόκειται πραγματικά για μια πολύ μεγάλη πόλη.
Μια
πόλη τόσο τεραστίων διαστάσεων είναι βέβαια αδύνατο να βρεθεί πάνω στη γη. Και
γνωρίζουμε ότι βρίσκεται στη νέα γη. Βέβαια αυτή η έκταση της πόλης έχει
αλληγορική έννοια.
Αποκ.κα:17 Και
εμέτρησε το τείχος αυτής, εκατόν τεσσαράκοντα τεσσάρων πηχών, κατά το μέτρον
του ανθρώπου, ήγουν του αγγέλου.
Το
τείχος της πόλης ήταν μόνο 144 πήχες, δηλαδή 65 μέτρα, ύψος. Βέβαια αυτό έχει
αλληγορική έννοια, γιατί η νέα Ιερουσαλήμ δεν έχει ανάγκη από τείχη. Δεν
πρόκειται να έχει εχθρούς, οι οποίοι θα έλθουν εναντίον της και θα την
πολιορκήσουν. Είναι σύμβολο, ασφάλειας και προστασίας.
Ο
αριθμητικός συμβολισμός του τείχους, ο αριθμός 144 συμβολίζει την πληρότητα της
ουράνιας βασιλείας, 12 Χ 12 = 144. Πρόκειται λοιπόν για την πληρότητα της
ουράνιας βασιλείας.
Ο
όγκος της πόλης είναι 12.000 Χ 12.000 Χ 12.000 στάδια
=
1.728 Χ 10 (εις την δωδεκάτη) κυβικά στάδια, το οποίο μετατρέπεται σε 26.223 Χ
10 (εις την ενάτη) τετρ. μίλια, δηλαδή 2.623.300.000 τετρ. μίλια. Κι αν λάβουμε
υπ' όψη μας ότι ένα μίλι = 1852 μέτρα, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται
πράγματι για μια τεράστια πόλη. Όμως όλα αυτά έχουν αλληγορική έννοια.
Αποκ.κα:18-20 Και η
οικοδόμησις του τείχους αυτής ήτο ίασπις, και η πόλις χρυσίον καθαρόν, ομοία με
ύαλον καθαρόν. Και τα θεμέλια του τείχους της πόλεως ήσαν κεκοσμημένα με πάντα
λίθον πολύτιμον· το πρώτον θεμέλιον ίασπις, το δεύτερον σάπφειρος, το τρίτον
χαλκηδών, το τέταρτον σμάραγδος, το πέμπτον σαρδόνυξ, το έκτον σάρδιος, το
έβδομον χρυσόλιθος, το όγδοον βήρυλλος, το έννατον τοπάζιον, το δέκατον
χρυσόπρασος, το ενδέκατον υάκινθος, το δωδέκατον αμέθυστος.
Αυτοί
οι πολύτιμοι λίθοι των θεμελίων του τείχους της πόλης είναι ακριβά πετράδια.
Κάθε ένα από αυτά είναι ένα τεράστιο πολύτιμο πετράδι και αποτελεί θεμέλιο όλης
της πόλης. Και πάλι αυτά είναι συμβολικά. Δείχνουν τον τεράστιο πλούτο και
θησαυρό που έχει ο Θεός στη Νέα Ιερουσαλήμ. Είναι μία υπερβολή για τα αμύθητα
πλούτη της πόλης που δόθηκαν σ' αυτή σαν Νύμφη του Χριστού.
Αποκ.κα:21 Και οι
δώδεκα πυλώνες ήσαν δώδεκα μαργαρίται· έκαστος των πυλώνων ήτο εξ ενός
μαργαρίτου και η πλατεία της πόλεως χρυσίον καθαρόν ως ύαλος διαφανής.
Κάθε
πυλώνας ήταν από μαργαρίτη, και οι δώδεκα πυλώνες ήταν δώδεκα μαργαρίτες. Και η
πλατεία της πόλης ήταν χρυσάφι καθαρό σαν ύαλος διαφανής. Αυτό το χρυσάφι
βέβαια, δεν ήταν σαν το γήινο. Είναι αγνό, καθαρό χρυσάφι, διάφανο σαν γυαλί.
Και πάλι όλα αυτά είναι συμβολικά. Πρόκειται βέβαια για πραγματικά μαργαριτάρια
πολύ μεγάλης αξίας. Δεν μπορεί τώρα ένας πυλώνας να είναι ένας μαργαρίτης, ούτε
μπορεί ο μαργαρίτης να κρεμαστεί με μεντεσέδες, να έχει κουφώματα, να ανοίγει,
να κλείνει κ.λ.π. Αυτό δείχνει ότι έχει αλληγορική έννοια. Μπορούμε βέβαια να
χαράξουμε ένα μεγάλο μαργαριτάρι ώστε να γίνει πόρτα, όμως δεν είναι αυτό που
θέλει να πει εδώ. Απλώς λέει ότι οι πυλώνες ήταν ο καθένας από ένα μαργαριτάρι,
και με αυτό δείχνει την πολυτιμότητά τους και την ακρίβειά τους. Βέβαια ο Θεός
θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα τόσο μεγάλο μαργαριτάρι όσο ένας πυλώνας της
πόλεως. Όμως πρόκειται μόνο για κάποιο σύμβολο. Ο Θεός χρησιμοποιεί τα πράγματα
που είναι ακριβά και πολύτιμα πάνω στη γη για να δείξει ότι υπάρχει κάτι
πνευματικό που είναι πολύτιμο και ακριβό.
Στο
εδάφιο 12 είδαμε ότι τα ονόματα των δώδεκα φυλών του Ισραήλ ήταν γραμμένα πάνω
στους δώδεκα πυλώνες από μαργαριτάρια. Πρόκειται λοιπόν για μια πόλη η οποία
περιλαμβάνει αγίους και της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Τώρα ο τρόπος που
σχηματίζονται τα μαργαριτάρια είναι όταν ένας κόκκος άμμου ή κάτι παρόμοιο
μπαίνει μέσα σ’ ένα όστρακο και το ερεθίζει. Τότε το όστρακο, για να προστατευτεί
από τον ερεθισμό αυτό, αρχίζει να εκκρίνει μια ουσία, η οποία περιβάλλει τον
κόκκο της άμμου, αυτή η ουσία σκληραίνει και γίνεται ένα μαργαριτάρι. Αυτό τώρα
μπορούμε να το παραλληλίσουμε με τη ζωή μας και να πούμε ότι οι δοκιμασίες που
ο Θεός επιτρέπει να περάσουμε στη ζωή μας, θλίψεις, πειρασμοί, δυσκολίες, σκοπό
έχουν να μας αγιάσουν και να μας καθαρίσουν, να μας κάνουν πολύτιμους σαν τα
μαργαριτάρια και να βγούμε νικητές μέσα από όλα αυτά.
