Ρωμ.η:1 Δεν είναι τώρα λοιπόν ουδεμία κατάκρισις εις
τους εν Χριστώ, Ιησού, τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το
πνεύμα.
Εν Χριστώ:
αυτοί που πιστεύουν σ’ Αυτόν, ζουν μ’ Αυτόν κι Αυτός μένει μέσα τους.
Η ζωή και η συνείδησή τους είναι καθαρή στα μάτια του Θεού.
Ο Χριστιανός δεν πρέπει να επιτρέπει στο Σατανά, σε άλλους
ανθρώπους ή στη συνείδησή του να τον κατακρίνουν για αμαρτίες του παρελθόντος.
Αν όμως ζει με αμαρτία, θα πρέπει να αισθάνεται κατάκριση
που θα τον φέρει σε μετάνοια για να πάρει συγχώρεση.
Η σωτηρία δεν κερδίζεται με τον αγιασμό. Ωστόσο, από την
αρχή της χριστιανικής μας ζωής είμαστε ακατάκριτοι.
Η δικαίωση έρχεται πριν τον αγιασμό.
Η χάρη δίνει πριν ζητήσει!
Ρωμ.η:2 Διότι ο νόμος του Πνεύματος της ζωής εν
Χριστώ Ιησού με ηλευθέρωσεν από του νόμου της αμαρτίας και του θανάτου.
Οι πνευματικές αρχές της χριστιανικής ζωής, μας ελευθέρωσαν
από το νόμο της αμαρτίας και του θανάτου.
Η αμαρτωλή φύση κυριαρχούσε πάνω μας, και μας έκανε να
διαπράττουμε αμαρτωλές πράξεις που έφερναν θάνατο.
Ούτε ο Νόμος του Θεού, ούτε ο νόμος του νοός μπορούσαν να
μας ελευθερώσουν.
Όμως, δια του ενοικούντος πνεύματος του Ιησού, ελευθερωθήκαμε από το
φαύλο κύκλο της αμαρτίας και του θανάτου.
Ρωμ.η:3 Επειδή το αδύνατον εις τον νόμον, καθότι ήτο
ανίσχυρος διά της σαρκός, ο Θεός πέμψας τον εαυτού Υιόν με ομοίωμα σαρκός
αμαρτίας και περί αμαρτίας, κατέκρινε την αμαρτίαν εν τη σαρκί,
Ο Νόμος ήταν ανίσχυρος. Απαιτούσε κάτι που η ανθρώπινη φύση
δεν μπορούσε να δώσει.
Για να αποκατασταθεί αυτή η έλλειψη, ο Θεός έστειλε το Γιο
Του να προμηθεύσει προσφορά εξιλέωσης από την αμαρτία.
Ρωμ.η:4 διά να πληρωθή η δικαιοσύνη του νόμου εις
ημάς τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το πνεύμα·
Ο σκοπός της απολύτρωσης: να πληρωθεί η δικαιοσύνη του Νόμου
σ’ εμάς!
Ο σκοπός της δικαίωσης είναι ο αγιασμός.
Ο Ιησούς ήρθε να κάνει αυτό που ο Νόμος δεν μπορούσε: να μας
δώσει δύναμη κατά της αμαρτίας.
Να μας ικανώσει να πετύχουμε τις δίκαιες απαιτήσεις του
Νόμου.
Ο Θεός δεν μας έσωσε για να συνεχίσουμε να αμαρτάνουμε και
να μας συγχωράει.
Μας έσωσε για να μπορέσουμε να εκπληρώσουμε το αρχικό Του
σχέδιο για το ανθρώπινο γένος.
Ζητάει ένα άγιο λαό, που θα μπορεί να έχει κοινωνία μαζί Του.
Πως μπορούμε να πετύχουμε τις δίκαιες απαιτήσεις του Νόμου;
Μόνο περπατώντας κατά το Πνεύμα και όχι κατά τη σάρκα.
Ζώντας την κάθε μέρα μας, εξαρτόμενοι από το Πνεύμα που
κατοικεί μέσα μας. Περιμένοντας οδηγία και δύναμη.
Δεν μπορούμε να βασιζόμαστε στη σάρκα.
Αντί τις δικές μας ανθρώπινες προσπάθειες να ζήσουμε σύμφωνα
με τις απαιτήσεις ενός εξωτερικού νόμου, το Πνεύμα που κατοικεί μέσα μας, μας
δίνει εσωτερικά την επιθυμία και τη δύναμη να ζήσουμε σύμφωνα με το άγιο θέλημα
του Θεού.
Ιερεμ.λα:31-34 Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει Κύριος, και
θέλω κάμει προς τον οίκον Ισραήλ και προς τον οίκον Ιούδα διαθήκην νέαν·
ουχί κατά την διαθήκην, την οποίαν έκαμον προς τους πατέρας αυτών, καθ' ην
ημέραν επίασα αυτούς από της χειρός διά να εξαγάγω αυτούς εκ γης Αιγύπτου·
διότι αυτοί παρέβησαν την διαθήκην μου και εγώ απεστράφην αυτούς, λέγει Κύριος·
αλλ' αύτη θέλει είσθαι η διαθήκη, την οποίαν θέλω κάμει προς τον οίκον Ισραήλ·
μετά τας ημέρας εκείνας, λέγει Κύριος, θέλω θέσει τον νόμον μου εις τα ενδόμυχα
αυτών και θέλω γράψει αυτόν εν ταις καρδίαις αυτών· και θέλω είσθαι Θεός αυτών
και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου. Και δεν θέλουσι διδάσκει πλέον έκαστος τον
πλησίον αυτού και έκαστος τον αδελφόν αυτού, λέγων, Γνωρίσατε τον Κύριον· διότι
πάντες ούτοι θέλουσι με γνωρίζει από μικρού αυτών έως μεγάλου αυτών, λέγει
Κύριος· διότι θέλω συγχωρήσει την ανομίαν αυτών και την αμαρτίαν αυτών δεν θέλω
ενθυμείσθαι πλέον.
Ο Θεός δεν μας δίνει κάποια ενυπάρχουσα, σύμφυτη δύναμη για
να νικάμε την αμαρτία, αλλά ο Ίδιος, κατοικώντας μέσα μας είναι η δύναμή μας.
Δεν νικάμε την αμαρτία με δικούς μας αγώνες, αλλά
εμπιστευόμενοι το Πνεύμα Του.
Είμαστε απόλυτα εξαρτημένοι από την καθημερινή οδηγία,
έλεγχο και δύναμη του Πνεύματος.
Έτσι, το Ρωμ.η:1-4, απαντάει στο δίλημμα του Ρωμ.ζ:24-25.
Ρωμ.η:5 διότι οι ζώντες κατά την σάρκα τα της σαρκός
φρονούσιν, οι δε κατά το πνεύμα τα του πνεύματος.
Υπάρχουν δύο τρόποι ζωής, δύο τρόποι σκέψης, δύο δρόμοι.
Μπορούμε να βαδίσουμε 1) κατά τη σάρκα 2) κατά το Πνεύμα.
Ο απόστολος Παύλος γράφει σε χριστιανούς. Δεν συγκρίνει τον
αναγεννημένο με τον μη αναγεννημένο.
Είναι μια εκλογή αναγεννημένου ανθρώπου.
1)
Ζωή κατά σάρκα
Σημαίνει να υπακούς στη σάρκα και
να της αφήνεις τον έλεγχο της ζωής σου. Αυτοί που διαλέγουν αυτή τη ζωή, δίνουν
προτεραιότητα στα σαρκικά. Ζητούν να ικανοποιούν αμαρτωλές επιθυμίες.
Υιοθετούν το σύστημα αξιών του
κόσμου και την κοσμική επιτυχία.
Ενδιαφέρονται για φήμη, την
υγεία, κατοχή υλικών αγαθών, δύναμη.
2)
Ζωή κατά το Πνεύμα
Αυτό σημαίνει να ακολουθείς την
οδηγία του Πνεύματος και να το αφήνεις να ελέγχει τη ζωή σου.
Αυτοί που διαλέγουν αυτό το
δρόμο, βάζουν σε πρώτη θέση το θέλημα του Θεού.
Είναι ευαίσθητοι στο Πνεύμα.
Ζητάνε πρώτα τη Βασιλεία του Θεού
και τη δικαιοσύνη.
Προσεύχονται, μελετούν,
παρακολουθούν τις συναθροίσεις της εκκλησίας και δίνουν στο έργο του Θεού.
Για να δούμε ποιο δρόμο ακολουθούμε, πρέπει να εκτιμήσουμε
τις προτεραιότητες:
- Στη χρήση του χρόνου
- Στη χρήση του χρήματος
- Στις σκέψεις
- Στη συμπεριφορά (τρόπους)
- Στο ντύσιμο
- Στις πράξεις (ενεργητικότητα)
- Στη διασκέδαση
Φιλ.γ:14 τρέχω προς τον σκοπόν διά το βραβείον της
άνω κλήσεως του Θεού εν Χριστώ Ιησού.
Φιλ.γ:13 Αδελφοί, εγώ δεν στοχάζομαι εμαυτόν ότι
έλαβον αυτό· αλλ' εν πράττω· τα μεν οπίσω λησμονών, εις δε τα έμπροσθεν
επεκτεινόμενος,
Εβρ.ιβ:2 αποβλέποντες εις τον Ιησούν, τον αρχηγόν
και τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν
υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου
του Θεού.
Κοιτάμε ψηλά, όχι κάτω!
