ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Αποκ.ς:2  και είδον, και ιδού ίππος λευκός, και ο καθήμενος επ αυτόν έχων τόξον, και εδόθη αυτώ στέφανος, και εξήλθεν νικών και ίνα νικήση.

και είδον και ιδού ίππος λευκός.

Ποιος είναι ο καθήμενος πάνω σ’ αυτό τον ίππο;

Ίππος λευκός. Το λευκό κανονικά συμβολίζει τη δικαιοσύνη. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως συμβολίζει την ψευτοδικαιοσύνη. Ο καθήμενος πάνω στον ίππο εμφανίζεται σαν δίκαιος.

Κάθεται πάνω σε ίππο. Οι ίπποι έχουν σχέση με πολεμικές επιχειρήσεις σε πολλά εδάφια του λόγου του Θεού (Ψαλμ.κ:7 και Ιώβ λθ:19-25).

Γιατί ο καθήμενος πάνω στο λευκό ίππο είναι ο Αντίχριστος:

Στο Δαν.ια:21 διαβάζουμε για κάποιον που θα κυριεύσει το βασίλειο με κολακείες.

Ο Χριστός είναι το Αρνίο που άνοιξε τις σφραγίδες του βιβλίου της κληρονομιάς μας. Συνεπώς δεν μπορεί να είναι εκείνος που ανοίγει μια από αυτές τις σφραγίδες, ο καθήμενος στο λευκό ίππο. Είναι κάποιος άλλος που εξέρχεται, τη στιγμή που το Αρνίο ανοίγει την πρώτη σφραγίδα.

Απ’ το κείμενο αντιλαμβανόμαστε ότι πρόκειται για κάποιον που θα πάρει την ειρήνη από τη γη και θα φέρει καταστροφή. Ο Χριστός δεν μπορεί ναι είναι αυτός που θα κάνει κάτι τέτοιο. Γνωρίζουμε ότι ο Χριστός είπε δεν ήλθον να βάλλω ειρήνην αλλά μάχαιραν, αλλά μ’ αυτό δεν εννοούσε ότι θα έφερνε πόλεμο. Ήθελε να πει ότι θα υπήρχε διαχωρισμός εξ αιτίας της μαρτυρίας των Χριστιανών και ότι θα καταδιώκονταν εξ αιτίας της πίστης τους. Εννοούσε ότι θα έβαζε μάχαιρα διαχωρισμού και όχι ότι θα έφερνε τον πόλεμο, την καταστροφή και το θάνατο.

Ο ίδιος ο Ιησούς είχε πει ότι μας δίνει τη δική του ειρήνη, και γνωρίζουμε ότι Αυτός είναι ο Άρχοντας της ειρήνης. Η βασιλεία όμως του Α/Χ θα φέρει πόλεμο, πείνα, θάνατο, κόλαση. Αυτά τα στοιχεία ακριβώς πρόκειται να βρούμε στις επόμενες σφραγίδες: πόλεμο, πείνα, θάνατο και κόλαση. Ο θάνατος και η κόλαση αποτελούν μέρος της 4^ης σφραγίδας. Ο Χριστός όμως φέρνει ειρήνη, ζωή εν αφθονία, χαρά και ανάπαυση Επομένως δεν μπορεί να είναι ο Ιησούς αυτός που κάθεται πάνω στον λευκό ίππο και προκαλεί καταστροφή και ερήμωση.

Στο εδ.9 βλέπουμε τις ψυχές των σφαγμένων κάτω από το θυσιαστήριο, όταν ανοίγεται η 5^η σφραγίδα. Αυτοί έχουν θανατωθεί από τον Α/Χ και είναι οι Μάρτυρες της Μεγάλης Θλίψης. Ο Ιησούς όμως χαρίζει ζωή αιώνια σ’ όσους πιστεύουν σ’ Αυτόν.

Ένας άλλος λόγος για τον οποίο πιστεύουμε ότι είναι ο Α/Χ ο ιππέας του λευκού ίππου και όχι ο Χριστός είναι ότι οι 4 ίπποι αναφέρονται αντίστοιχα στις 4 πρώτες σφραγίδες. Όμως η δεύτερη έλευση του Χριστού δεν συμβαίνει παρά μόνο όταν σαλπίσει ο άγγελος στην 7^η σάλπιγγα της 7^ης σφραγίδας. Ο Κύριος έχει έρθει κι έχει πάρει τους δικούς Του, αλλά η 2^η έλευση πρόκειται να γίνει στο μέλλον. Συνεπώς δεν είναι ο Χριστός εκείνος που κάθεται πάνω στο άσπρο άλογο και εξέρχεται για να νικήσει.

Στην Αποκ.ιθ:11-16 περιγράφεται η 2^η έλευσή. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι αναφέρεται στο Χριστό. Πάλι μας αναφέρει για ίππο λευκό, αλλά προσδιορίζει ότι ο καθήμενος εκαλείτο Πιστός και Αληθινός. Και παρακάτω μας Τον περιγράφει ακριβώς, και όλοι γνωρίζουμε ότι Αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός. Όμως στην Αποκ.ς:2 δεν υπάρχει σαφής περιγραφή. Απλά ο Ιωάννης μας λέει ότι είδε ένα ίππο λευκό και επάνω σ’ αυτόν καθόταν κάποιος στον οποίο εδόθη στέφανος, είχε τόξο στο χέρι του και εξήλθε νικών και για να νικήσει.

Ένας άλλος λόγος είναι ότι ο Α/Χ εξαπατά τα έθνη και γι’ αυτό βλέπουμε να κρατά τόξο. Το τόξο είναι διαφορετικό από τη ρομφαία. Ο Ιησούς, ο Βασιλιάς των βασιλιάδων και ο Κύριος των κυρίων, κρατεί ρομφαία. Όταν η ρομφαία πρόκειται να χτυπήσει το γνωρίζουμε, εκτός αν έχουμε την πλάτη στραμμένη προς το πρόσωπο που πρόκειται να μας χτυπήσει. Το τόξο όμως είναι ύπουλο όπλο. Μπορεί κάποιος να βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση και να τον χτυπήσει ύπουλα και χωρίς θόρυβο. Βλέπουμε λοιπόν πως ο Α/Χ θα νικήσει τα έθνη με απάτη και δόλο. Έρχεται στη γη ΑΝΤΙ του Χριστού, που σημαίνει ότι θα προσπαθήσει να πείσει τους ανθρώπους ότι αυτός είναι ο Χριστός και γι’ αυτό έρχεται σε λευκό άλογο όπως ο Χριστός. Το λευκό είναι σύμβολο ειρήνης, καθαρότητας και αγιασμού. Θα έρθει λοιπόν σαν θεοσεβής, σαν θρησκευόμενος, σαν άνθρωπος που θα τον βλέπεις και θα θέλεις να τον προσκυνήσεις, αλλά παράλληλα θα είναι ο άρχοντας του σκότους. Το τόξο είναι ύπουλο όπλο, αλλά όταν έρχεται ο Κύριος (Αποκ.ιθ:15), εκ του στόματος Του εξέρχεται ρομφαία κοπτερά, δια να κτυπά με αυτήν τα έθνη.

Παρατηρούμε ότι θα δοθεί στον Α/Χ στέφανος. Ο στέφανος αυτός είναι στέφανος νικητή. Δόθηκε σ’ αυτόν για να έχει βέβαιη νίκη. Όμως ο Χριστός στη 2^η έλευσή Του έρχεται με πολλά διαδήματα πάνω στο κεφάλι γιατί είναι ο Βασιλιά των βασιλιάδων και ο Κύριος των κυρίων.

Ένα άλλο ερώτημα που γεννιέται εδώ είναι γιατί όταν ο Α/Χ έρχεται στη γη, για σύντομο χρονικό διάστημα, δίνεται σ’ αυτόν δύναμη και εξουσία;

Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι το Αρνίο ανοίγει τις σφραγίδες και ένα από τα 4 ζώα λέει πήγαινε. Τότε ο Α/Χ εμφανίζεται στη γη. Αυτό φαίνεται πράγματι παράξενο. Ας θυμηθούμε ότι βρισκόμαστε στο σημείο που βλέπουμε πράγματα τα οποία πρέπει να γίνουν. Στην Αποκ.δ:1 κι εδώ περιγράφονται γεγονότα που πρέπει να γίνουν ταχέως για να εγκαθιδρυθεί η βασιλεία του Θεού. Όμως γιατί αυτό πρέπει να γίνει;

Σ’ αυτό το εδάφιο παρατηρούμε ότι ο Α/Χ και ο Σατανάς είναι περιορισμένοι σε δύναμη και ισχύ. Ο Θεός έχει το βιβλίο, το Αρνίο ανοίγει την πρώτη σφραγίδα και ένα από τα 4 ζώα λέει πήγαινε. Η βασιλεία του Α/Χ πρόκειται να παρέλθει γιατί είναι ανθρώπινη. Από την πλευρά του Θεού θα παρέλθει γιατί ο Θεός θα κρίνει τον άνθρωπο για την αμαρτία του.

Είναι αναπόφευκτο ότι η ανθρωπότητα που επαναστάτησε εναντίον του Θεού και της βασιλείας Του, θα ενωθεί τελικά κάτω από έναν ασεβή και διεστραμμένο αρχηγό, γιατί νομίζουν ότι η επανάσταση αυτή εναντίον του Θεού δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική, εκτός αν ενωθούν όλοι μαζί κάτω από έναν ηγέτη.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο καθένας πάνω στη γη συνειδητά και με πλήρη γνώση θα λέει ότι βρίσκεται σε επανάσταση εναντίον του Θεού κι ότι πρέπει να έχουν κάποιον αρχηγό για να τους βοηθήσει, αλλά οι καρδιές τους θα έχουν επαναστατήσει. Έτσι, ο κατ’ εξοχήν επαναστάτης εναντίον του Θεού, στο πρόσωπο του Α/Χ, δεν θα δυσκολευτεί να βρει ακόλουθους.

Η ανθρωπότητα υπηρετεί το Σατανά με κάθε τρόπο, κάποιοι τον λατρεύουν και τώρα αυτό παίρνει επίσημο χαρακτήρα.

Στη Ρωμ.α:28-32 μεταξύ των άλλων λέει ότι επειδή οι άνθρωποι απεδοκίμασαν να έχουν επίγνωση του Θεού έγιναν υβριστές (εδ.30). Το λεξικό ερμηνεύει την λέξη ΥΒΡΙΣ: αυθάδης βία (πηγάζουσα εκ της συναισθήσεως υπερβολικής δυνάμεως, ή εξ υπερβολικού πάθους), αυθάδεια, αλαζονεία, ακολασία, προπέτεια, ασέλγεια, λαγνεία.

Στον Ιππόλυτο ο Ευριπίδης δίνει ένα απλό και καθαρό ορισμό: ΥΒΡΙΣ είναι να θέλεις να είσαι πιο δυνατός από τους θεούς. Με άλλα λόγια να μην δέχεσαι να υποταχθείς μεσα στο όρια της φύσης σου, τα καθορισμένα από τον Θεό, αλλά να ενεργείς με στόχο να τα ξεπεράσεις ή να Τον ξεπεράσεις, το ίδιο είναι!

Αληθινά υπήρξε μια πραγματική διαρκής ύβρις και πρόκληση η πορεία του ανθρώπου πάνω σε τούτον τον πλανήτη. Η προσκόλλησή του στην πίστη της παντοδυναμίας του τον οδήγησε, έστω και πρόσκαιρα, σε παραμόρφωση της ψυχής του. Η φιλαυτία του άνοιξε το δρόμο στην απληστία και την εκμηδένιση κάθε λογικού φραγμού. Ακόμα τον στέρησε κι από αυτές τις στοιχειώδεις ένστικτες αντιδράσεις. Αυτά έρχονται πρώτα. Μετά ακολουθεί η κατάρρευση, η απελπισία, ο πανικός. Μπροστά σε μια απρόβλεπτη έκρηξη κάποιων από τις αδάμαστες δυνάμεις γύρω του, ενός σεισμού, ενός σπασμού κάποιου ηφαιστείου, συνειδητοποιεί την αδυναμία του ο άνθρωπος, ξαναβρίσκει το φυσικό του μέγεθος και χάνει τον αφύσικο όγκο του, αυτό που έχει να κάνει με την ύβρη, με την πρόκληση, την άρνηση, τον εγωισμό και την αλαζονεία. Και είναι γεγονός πως ακόμα πιο συγκλονιστική γίνεται η συντριβή μας, όταν η συμφορά μας προέρχεται από τα ίδια μας τα χέρια, από τα δικά μας δημιουργήματα (Τσερνομπίλ).

Μέσα στο λόγο του Θεού η ανθρώπινη πρόκληση εικονογραφείται στην Π.Δ. με τη σύλληψη και το χτίσιμο του πύργου της Βαβέλ. Αυτό που κατάληξε να είναι ένα ερείπιο μνημείο της πρόκλησης, του άκρατου εγωισμού μας. Κάτι ανάλογο προσπάθησαν να αποδώσουν οι Έλληνες με την απόπειρα του Ικάρου να κατακτήσει τα ύψη, όταν τον πρόδωσαν τα κέρινα φτερά της φιλοδοξίας του, αποδεικνύοντας πόσο ασύμφορη είναι για τον ίδιο τον άνθρωπο η θέση της πρόκλησης.

Όταν έρθει η ώρα της αναμέτρησης, της δοκιμασίας, συχνά η ανθρώπινη ανεπάρκεια είναι τόση, που ο ίδιος ο άνθρωπος μένει μόνος, προδομένος και αβοήθητος. Ο Θεός λέει: Εμέ εγκατέλειπον την πηγήν των ζώντων υδάτων.

Όσες βελτιώσεις κι αν συμφωνήσουμε για τον πλανήτη μας, όσο αγώνα κι αν κάνουμε για καλύτερες συνθήκες ζωής, χωρίς το φως, την αγάπη, τη σοφία του Πατέρα, σκάβουμε λάκκους συντετριμμένους, οίτινες δεν δύνανται να κρατήσωσιν ύδωρ. (Ιερ.β:13). Η ανάγκη ταπείνωσης και συντριβής στην παρουσία του Θεού είναι η πρώτη μεγάλη ανάγκη του ανθρώπου.

Σήμερα οι άνθρωποι φοβούνται και καλά κάνουν, γιατί θα χειροτερέψουν τα πράγματα. Φοβούνται γιατί ενώ το Φως ήρθε στον κόσμο, αυτοί πρόκριναν το σκοτάδι. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Την ώρα που αυτοί φοβούνται και τρέμουν, κάποιοι άλλοι αναστενάζουν με λαχτάρα ναι, έρχου Κύριε Ιησού. Αυτοί είναι οι νέοι άνθρωποι που έχουν αιώνια ζωή μέσα τους. Είπαν όχι στην αμαρτία και τα κάλλη της, αντιστάθηκαν και νίκησαν την πρόκληση, τον θάνατο. Γι’ αυτούς δεν υπάρχει φόβος, αλλά μονάχα η αγάπη του Ιησού Χριστού, ο ουρανός. Ίσως πει κάποιος ότι είναι λίγοι. Ίσως, μα τι σημασία έχει αυτό όταν μιλάμε για το θάνατο και τη Ζωή !!!

Έτσι η αληθινή βασιλεία του Θεού και η ψεύτικη κι απατηλή βασιλεία του Σατανά έρχονται αντιμέτωπες, καθώς αρχίζει αυτή η κατάσταση να γίνεται φανερή.

Το μαύρο, το σκοτάδι, η αμαρτία, θα γίνει πιο πυκνό για να δει όλη η ανθρωπότητα τι θα συμβεί στον άνθρωπο που θέλει να υπηρετεί το Σατανά. Από την άλλη πλευρά το λευκό, η δικαιοσύνη, το φως του Θεού θα γίνει πιο λαμπρό και αυτό θα δείξει τι θα συμβεί στον άνθρωπο που θα θελήσει ν’ ακολουθήσει και να υπηρετήσει το Θεό.

Ο Θεός θα κάνει πολύ εμφανείς αυτές τις καταστάσεις, καθώς ο δίκαιος θα γίνεται έτι δίκαιος, ο αγνός πιο αγνός, και ο ασεβής θα ασεβεί πιο πολύ (Δαν.ιβ:10 και Αποκ.κβ:11). Η διαφορά αυτή θα γίνεται όλο και μεγαλύτερη, ώστε να μπορεί ο καθένας να καταλάβει, αν θέλει, ποιος είναι ο αληθινός Βασιλιάς.

Δεν είναι ευχάριστο στο Θεό, ούτε το ήθελε ποτέ να υπάρχει η βασιλεία του Α/Χ. Όμως θα υπάρξει εξαιτίας του ανθρώπου ο οποίος με την ελεύθερη θέλησή του διάλεξε να υπακούσει το Σατανά και όχι το Θεό. Ο Θεός λέει ότι αυτό θα γίνει, είναι από τα πράγματα που πρέπει να γίνουν. Είναι η πρώτη σφραγίδα απ’ αυτές που πρόκειται ν’ ανοιχθούν πριν εγκαθιδρυθεί η βασιλεία Του.

Είδαμε ότι ένα από τα 4 ζώα λέει: πήγαινε, και ο αναβάτης του λευκού ίππου πηγαίνει. Οι άγιοι, μαζί με το Χριστό, στέκονται σε θέση εξουσίας που τους έχει δοθεί και είναι μια άποψη της συγκυβερνήσεώς μας με τον Κύριο. Είναι μερική εκπλήρωση της Α’ Κορινθ.ς:2 όπου ο απόστολος Παύλος λέει: δεν εξεύρετε ότι οι άγιοι θέλουσι κρίνει τον κόσμο;