Ιωάννης ι:11
Ο ασφαλέστερος τρόπος να γνωρίσεις τον Κύριο, δεν είναι ν'
ακούσεις τι οι άλλοι λένε γι’ Αυτόν - κι είπαν τόσο πολλά και τόσο αντιφατικά -
αλλά τι ο ίδιος είπε για τον εαυτό Του, την προσωπικότητά Του και το έργο Του.
1. Ποιμένες της Βίβλου
Η Βίβλος είναι γεμάτη από ποιμένες, μάλιστα κάποιοι από τους
πιο έξοχους άντρες της Παλιάς ιδιαίτερα Διαθήκης, ποιμένες προβάτων ήταν, πριν
ο Θεός τους καλέσει να ποιμάνουν το λαό Του. Ο Άβελ είναι ο πρώτος ποιμένας,
που «εκ των προβάτων του» (Γέν.δ:2), πρόσφερε στον Θεό. Ο Ιωσήφ επίσης, που
’γίνε μια εικόνα του Μεγάλου Αρχιποιμένα που πουλήθηκε από τους δικούς του, για
να γίνει συνέχεια με τη θυσία του αιτία σωτηρίας τους (Γέν.λζ:2). Ο Μωυσής, που
ο Κύριος του παρουσιάστηκε μέσα από την καιόμενη βάτο, ενώ έβοσκε τα πρόβατα
του πεθερού του (Έξοδ.γ:11). Ο Δαβίδ, που από τους βοσκότοπους της Βηθλεέμ
έφθασε στο θρόνο του λαού του Θεού και που μας χάρισε τον ανεπανάληπτο ψαλμό «ο
Κύριος είναι ο Ποιμήν μου» (κγ). Ακόμη ο Αμώς κι άλλοι πολλοί, χωρίς να
ξεχάσουμε και τους ποιμένες της Βηθλεέμ, στους οποίους ο άγγελος ανάγγειλε το
«ετέχθη υμίν σήμερον σωτήρ» (Λουκ.β:11).
2. Γιατί ο συμβολισμός
Μελετώντας τη ζωή και το έργο του ποιμένα, εύκολα εννοείς
γιατί ο Χριστός διάλεξε τούτο το συμβολισμό για τη δική Του ζωή και το σωτήριο
έργο Του. Ας μελετήσουμε λοιπόν το έργο του ποιμένα - ανθρώπου, δοκιμάζοντας
κάθε φορά τη μεταφορά στον συμβολιζόμενο Ποιμένα- Χριστό:
α. Ο ποιμένας μαζεύει τα πρόβατά του και τα συγκροτεί σε μια
ποίμνη. Ο αμαρτωλός μοιάζει σε τούτο στο πρόβατο, ότι πολλές φορές και πολύ
εύκολα παρασύρεται και χάνεται. «Πάντες
ημείς επλανήθημεν ως πρόβατα», βεβαιώνει ο Ησαΐας νγ:6. Κι ο Δαβίδ,
προσθέτει - «επλανήθην ως πρόβατον
απολωλός, ζήτησον τον δούλον σου» (Ψαλμ.ριθ:176). Εκκλησία εξάλλου τούτο
σημαίνει - την κλήση εκ του κόσμου, για τη συγκρότηση μιας Ποίμνης, μ’ ένα
Ποιμένα.
β. Ο ποιμένας γνωρίζει τα πρόβατά του. Διαφέρει από τον
χοιροβοσκό ή τον ορνιθοτρόφο. «Τα κράζει κατ’ όνομα» μας λέει ο Κύριος. Και «γνωρίζω τα εμά και γνωρίζομαι υπό των εμών»
(Ιωάν.ι:3,14). Είναι η προσωπική σχέση που τόσο συχνά τονίστηκε στο επίγειο
έργο του Κυρίου μας, με την προσωπική φροντίδα για τη Σαμαρείτισσα, τον
Ζακχαίο, την αμαρτωλή στο ναό, τον πλούσιο νέο, τη χήρα στη Ναΐν, το Νικόδημο,
το ληστή στο σταυρό «Τα πρόβατά μου» είναι η έκφραση του Χριστού (Λουκ.ιε:6).
Ποτέ κανένας δεν θα μπορέσει ν’ ασχοληθεί προσωπικά μαζί σου όπως ο Χριστός.
γ. Ο ποιμένας, αναζητάει το πρόβατό του, όταν χαθεί.
Στο μπουκέτο των 3 παραβολών του Λουκά ιε, μόνο στην πρώτη
έχουμε το - «πορεύεται επί το απολωλός» (εδ.4). Σε τούτο το («πορεύεται»)
χωράνε όλα τα «εκένωσεν... επτώχευσεν.. σαρξ έγένετο» κ.ά. (Φιλιπ.β:7, Β’
Κορ.η:9, Ιωάν.α:14).
δ. Ο ποιμένας, θυσιάζεται για τα πρόβατά του. Πολλές
ιστορίες έχουμε διαβάσει σχετικά, μα ας θυμηθούμε αυτή του Δαβίδ, με το
λιοντάρι που χύμηξε στα πρόβατά του (Α’ Σαμ.ιζ:34-37). Ο Χριστός πάλεψε με
κείνον που «ως λέων ωρυόμενος περιπατεί
ζητών τίνα να καταπίη» (Α’ Πέτρ.ε:8). Μάλιστα ο ίδιος μας διευκρίνισε ότι «ο
καλός Ποιμήν, τη ζωή του βάλλει υπέρ των προβάτων» (Ιωάν.ι:11). Και τη θυσίασε
στο σταυρό του Γολγοθά για τον καθένα μας.
ε. Ο ποιμένας καθοδηγεί τα πρόβατά του. Τον βλέπουμε με τη
γκλίτσα στον ώμο, να προχωράει μπροστά από τα πρόβατά του και να τα οδηγεί- «σε
βοσκές χλοερές και σε ύδατα αναπαύσεως» (Ψαλμ.κγ:2). Οδηγεί ο Καλός Ποιμήν «διά
τρίβων δικαιοσύνης» (εδ.3). Κάθε βήμα μας, το σταθμίζει η αγιότητα και αγάπη
Του. Όμορφο να 'χεις τη διαβεβαίωση- «Εγώ θέλω σε συνετίσει και θέλω σε διδάξει
την οδόν την όποιαν πρέπει να περιπατείς» (Ψαλμ.λβ:8).
ς. Ο ποιμένας περιθάλπει προσωπικά τα πρόβατά του. Στο ποιμενικό λδ κεφάλαιο του Ιεζεκιήλ, γίνεται παρατήρηση
σε κείνους, που «δεν ενίσχυσαν το ασθενές και δεν έκαμαν επίδεσμον στο
συντετριμμένο» (εδ.4). Ο Καλός Ποιμήν το κάνει, μάλιστα - «διά των πληγών αυτού ημείς ιάθημεν» (Ησαΐας νγ:5). Τι άλλο εννοεί
και το «ήλειψας εν ελαίω την κεφαλήν μου»
(Ψαλμ.κγ:5)!..
3. Ο Χριστός - Ποιμήν
Πιο τρυφερή, προσωπική κι εγκάρδια σχέση δεν μπορούσε να
εκλεγεί, για να περιγράψει τη σχέση του Χριστού με τον αμαρτωλό - και συνέχεια
τον πιστό - άνθρωπο. Είναι:
«Ο Ποιμήν ο Καλός» (Ιωάν.ι:11), σ’ αντίθεση όλων εκείνων
πριν και μετά απ’ Αυτόν, που «ου μέλει αυτώ περί των προβάτων» (εδ.13).
«Ο Μέγας Ποιμήν» (Εβρ.ιγ:20), που «εν αίματι διαθήκης
αιωνίου», μας λύτρωσε από το χαμό. Μέγας, σ’ αντίθεση κάτι ποιμενίσκων γήινων
και εγωπαθών, που νοιάζονται μόνο για το νούμερο που θα μαζέψουν.
«Ο Αρχιποιμήν», που κατά το Α’ Πέτρ.ε:4, έρχεται ξανά να
δώσει «τον αμαράντινο στέφανο τής δόξης», σε κείνους που σαν πρόβατα εν μέσω
λύκων (Ματθ.ι:16), ζήσανε σ’ αυτό τον κόσμο, προσδοκώντας τον ερχομό Του.
«Ο Ποιμήν και
επίσκοπος των ψυχών μας» (Α’ Πέτρ.β:25), στον οποίο «πρόβατα πλανώμενα»
κάποτε, επιστρέψαμε με μετάνοια κι αληθινή πίστη.
Έλα με μετάνοια και πίστη στο Χριστό.
- σε ψάχνει
- θέλει να σε φέρει στη στάνη του
- σου προσφέρει αιώνια ασφάλεια (Ιωάν.ι:28)
- σου υπόσχεται «και εν κοιλάδι σκιάς θανάτου αν
περιπατήσεις» να ’ναι μαζί σου (Ψαλμ.κγ:4).
