Είναι η ενέργεια του
Αγίου Πνεύματος στη σωτηρία του ανθρώπου. Αυτή είναι η κατά λέξη ερμηνεία του
Ιωάν.γ:5-8, και αυτό κανείς δεν το αμφισβητεί σοβαρά. Ενώ υπάρχει συμφωνία ότι
η γέννηση εκ Πνεύματος είναι το να
έρθει στη ζωή κάποιου το Άγιο Πνεύμα, υπάρχει ασυμφωνία σχετικά με το κατά πόσο
αυτό είναι ταυτόσημο με τη βάπτιση του Αγίου Πνεύματος. Οι περισσότεροι
Διαμαρτυρόμενοι εξομοιώνουν τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος στη ζωή κάποιου, με
τη βάπτιση του Αγίου Πνεύματος, αν και συνήθως απορρίπτουν το σημείο της γλωσσολαλιάς.
Στην Καινή Διαθήκη,
καθώς θα δούμε παρακάτω, οι όροι: «γέννηση εκ Πνεύματος», «δωρεά του Αγίου
Πνεύματος», «λήψη του Αγίου Πνεύματος» και «βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα»,
αναφέρονται στην ίδια ακριβώς εμπειρία.
(1) Ο Ιησούς περίμενε
από το Νικόδημο να καταλάβει τι εννοούσε με το «γέννηση εκ Πνεύματος», στηριζόμενος στις προφητείες της Παλαιάς
Διαθήκης σχετικά με την έκχυση του Πνεύματος. Ιδιαίτερα, ο Νικόδημος έπρεπε να
ξέρει την προφητεία του Ιωήλ, την οποία ο Πέτρος εφάρμοσε στη βάπτιση του Αγίου
Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής (Πράξ.β:16-18).
(2) Ο Ιωάννης ο
Βαπτιστής υποσχέθηκε κατηγορηματικά τη βάπτιση με Άγιο Πνεύμα (Μάρκ.α:8). Χωρίς
αμφιβολία, ο Νικόδημος ήταν εξοικειωμένος με τη διακονία του Ιωάννη και έπρεπε
να περιμένει την εκπλήρωσή της.
(3) Το βιβλίο των
Πράξεων μας διδάσκει ότι λαμβάνουμε το Άγιο Πνεύμα, όταν βαπτιζόμαστε με το
Άγιο Πνεύμα. Ο Ιησούς είπε στους μαθητές να περιμένουν την υπόσχεση του Πατέρα,
την οποία περιέγραψε σαν «βάπτισμα εν
Πνεύματι Αγίω» (Πράξ.α:4-8). Οι μαθητές έλαβαν αυτή την υπόσχεση την ημέρα
της Πεντηκοστής όταν «επλήσθησαν άπαντες
Πνεύματος Αγίου» (Πράξ.β:4). Ο Πέτρος υποσχέθηκε σ’ αυτούς που ήθελαν να
μετανοήσουν και τους θεατές εκείνης της μέρας, την ίδια εμπειρία, την οποία
ονόμασε «δωρεά του Αγίου Πνεύματος»
(Πράξ.β:38-39). Όταν ο Κορνήλιος και οι οικιακοί του είχαν την ίδια εμπειρία, η
Γραφή περιγράφει το γεγονός έτσι: «επήλθε
το Πνεύμα το Άγιον», «η δωρεά του Αγίου Πνεύματος εξεχύθη», «έλαβον το Πνεύμα
το Άγιον» (Πράξ.ι:44-48). Ο Πέτρος ταύτισε τους όρους «δώρο» και «βάπτισμα»
του Αγίου Πνεύματος (Πράξ.ια:15-17). Με λίγα λόγια, το βιβλίο των Πράξεων,
εξομοιώνει όλες τις περιγραφές της ενέργειας του Αγίου Πνεύματος στη σωτηρία,
με τη βάπτιση του Αγίου Πνεύματος.
(4) Λένε κάποιοι, ότι
η εκ Πνεύματος γέννηση αναφέρεται στην κατοίκηση του Αγίου Πνεύματος, χωρίς
όμως αυτό να σημαίνει βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα. Όμως, εδώ, οι όροι αντιφάσκουν
μεταξύ τους, γιατί πως μπορείς να πεις ότι το Πνεύμα κατοικεί μέσα σε κάποιον,
αλλά δεν έχει λάβει Πνεύμα Άγιο. Αν οι λέξεις έχουν κάποια έννοια, τότε η κατοίκηση του Αγίου Πνεύματος ξεκινά με
τη λήψη, όταν κάποιος πληρούται ή βαπτίζεται με το Πνεύμα.
(5) Η Α’ Κορ.ιβ:13
αποδεικνύει ότι το έργο του Πνεύματος στη σωτηρία είναι το βάπτισμα του Αγίου
Πνεύματος «Διότι ημείς πάντες δια του
ενός Πνεύματος εβαπτίσθημεν εις εν σώμα».
(6) Πολλά άλλα εδάφια
δίνουν έμφαση στη σπουδαιότητα της βάπτισης με Πνεύμα Άγιο και τη συνδέουν,
μαζί με το βάπτισμα στο νερό, σαν μέρος του μηνύματος της σωτηρίας.
Η αναγέννηση σα σύνολο.
Πρέπει να δώσουμε βαρύτητα, στο γεγονός ότι η
αναγέννηση είναι μια εμπειρία. Κάποιος ή είναι ή δεν είναι αναγεννημένος. Δεν
μπορούμε να πούμε ότι είναι «μισοαναγεννημένος» ή «λίγο αναγεννημένος» ή «δεν
έχει αναγεννηθεί τελείως». Μπορεί ο Ιησούς να αναγνώρισε δύο σκέλη - νερό και
Πνεύμα - παρόλα αυτά μίλησε για μια νέα γέννηση. Το Πνεύμα το νερό και το αίμα,
όλα αναφέρονται στο ένα (Α’ Ιωάν.ε:8). Υπάρχει μόνο ένα βάπτισμα (Εφεσ.δ:5) που
περιλαμβάνει όμως και τα δύο, το νερό και το Πνεύμα.
Η Γραφή περικλείει και το βάπτισμα στο νερό
και το βάπτισμα με το Πνεύμα όταν διδάσκει ότι:
«Ή
αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού
εβαπτίσθημεν; Συνετάφημεν λοιπόν μετ’ αυτού δια του βαπτίσματος εις τον
θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών δια της δόξης του Πατρός, ούτω
και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν» (Ρωμ.ς:4),
«Επειδή
όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε» (Γαλ.γ:27)
«εις
τον οποίον και περιετμήθητε με περιτομήν αχειροποίητον, απεκδυθέντες το σώμα
της σαρκός δια της περιτομής του Χριστού, συνταφέντες μετ’ αυτού εν τω
βαπτίσματι δια του οποίου και συνανέστητε δια της πίστεως της ενεργείας του
Θεού, όστις ανέστησεν αυτόν εκ των νεκρών. Και εσάς όντας νεκρούς εις τα
αμαρτήματα και την ακροβυστίαν της σαρκός σας, συνεζωοποίησε μετ’ αυτού,
συγχωρήσας εις εσάς πάντα τα πταίσματα» (Κολ.β:11-13).
Οτιδήποτε κι αν συμβεί στη ζωή κάποιου
μεμονωμένα - μετάνοια, βάπτισμα στο νερό ή βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα - δεν είναι
αρκετό από μόνο του να τον σώσει. Πρέπει πάντα να θυμόμαστε ότι το έργο της
σωτηρίας ολοκληρώνεται στην ενότητα αυτών των τριών. Ακόμα, δεν πρέπει ποτέ να
προσδώσουμε περισσότερη σημασία σε κάποιο απ’ αυτά τα στοιχεία, ώστε να
θεωρήσουμε τα άλλα περιττά ή άσκοπα.
Το Βιβλικό πρότυπο είναι να βιώσουμε και τα
τρία - μετάνοια, βάπτισμα στο νερό και τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος
(Πράξ.β:38). Αν και οι Σαμαρείτες είχαν βαπτιστεί στο όνομα του Ιησού, είχαν
ακόμα ανάγκη να πάρουν το Άγιο Πνεύμα (Πράξ.η:15-17). Αν και ο Κορνήλιος έλαβε
το Άγιο Πνεύμα, ο Πέτρος τον διέταξε να βαπτιστεί στο όνομα του Ιησού (Πράξ.ι:44-48).
Το ιδανικό είναι, και τα τρία αυτά να συμβούν
ταυτόχρονα, ή σε σύντομο χρονικό διάστημα. Στις Πράξεις β:38 δεν έχουμε κάτι
που να εννοεί ότι κάποιος πρέπει να περιμένει ανάμεσα στη μετάνοια, το βάπτισμα
στο νερό και το Άγιο Πνεύμα. Αν εξασκήσει πίστη, αυτό θα συμβεί, όπως έγινε με
τους μαθητές του Ιωάννη στην Έφεσο (Πράξ.ιθ:1-6). Ο Αιθίοπας ευνούχος και ο
δεσμοφύλακας στους Φιλίππους μετά τη βάπτισή τους στο νερό είχαν πολύ χαρά την
οποία μπορούμε να αποδώσουμε στη βάπτιση με Άγιο Πνεύμα (Πράξ.η:36-39 &
ις:31-34). Ο Θεός το έχει σχεδιάσει
έτσι, ώστε η διαδικασία της νέας γέννησης να
μπορεί να συμβεί την ίδια ώρα.
